حضرت مولانا

🧚‍♂🧚‍♂🧚‍♂🧚‍♂🧚‍♂ ❖ پاکسازی بدن از انرژی های منفی، ترس، افسردگی و بیماری @paksazi_daroon 📎

گر یک نفسی واقف اسرار شوی جانبازی را به جان خریدار شوی تا منست خود تو تا ابد تیره‌ستی چون مست از او شوی تو هشیار شوی #حضرت_مولانا @molana79

🌕✨ دروازه‌ی نور ریکی | آموزش ریکی و متافیزیک آرامش، شفا، و بیداری معنوی را در مکتب نور تجربه کن. پاکسازی عمیق چاکراها، آزادسازی کارمای اجدادی، و اتصال به نیروهای الهی درون. 🔮 هر پست، سفری است به لایه‌های پنهان انرژی و آگاهی. اگر صدای جهان‌های لطیف را می‌شنوی، این مسیر از آنِ توست. 📲 عضویت: [https://t.me/Reiki_lightpprtal](https://t.me/Reiki_lightpprtal)

لذت دیوانگی در سنگ طفلان خوردن است حیف از آن اوقات مجنون را که در هامون گذشت هم جان به هزار دل گرفتار تو است هم دل به هزار جان خریدار تو است اندر طلبت نه خواب یابد نه قرار هر کس که در آرزوی دیدار تو است #شیخ_عطار_نیشابوری @Molana79

یارب این بخشش نه حد کار ماست لطف تو باید که گردد کار راست باز خر ما را از این نفس پلید کاردش تا استخوان ما رسید گفتم از گوی فلک صورت حالی پرسم گفت آن میکشم اندر خم چوگان که مپرس #شیخ_عطار_نیشابوری @Molana79

علم گفتاری و تقلیدی است آن کز برای مشتری دارد فغان مشتری من خدای است و مرا میکشد بالا که الله اشتری رو خریداران مفلس را بهل چه خریداری کند یک مشت گل #شیخ_عطار_نیشابوری @Molana79

کان قند و نیستان شکرم بر زمین میرویم و خود می خورم علم گفتاری که آن بیجان بود عاشق روی خریداران بود #شیخ_عطار_نیشابوری @Molana79

اوست دیوانه که دیوانه نشد این عسس را دید و در خانه نشد عقل من گنج است و من ویرانه ام گنج اگر ظاهر کنم، دیوانه ام #شیخ_عطار_نیشابوری @Molana79

اوست دیوانه که دیوانه نشد این عسس را دید و در خانه نشد عقل من گنج است و من ویرانه ام گنج اگر ظاهر کنم، دیوانه ام #شیخ_عطار_نیشابوری @Molana79

هیچ‌کس به هدفش نمیرسه...❌ مگر اینکه فرکانس ذهنش با هدفش یکی باشه! 💫 اگر تو هم تا حالا با وجود تلاش زیاد، به اهداف مالی، کاری، سلامتی و ارتباطی که می‌خواستی نرسیدی، مشکل از «فرکانس» توئه! 🔴 تو دوره‌ی «هک ذهن» این فرکانس‌ها رو ریشه‌یابی می‌کنیم تا مسیر جذب ثروت و موفقیت باز بشه ✅ 💎 ارزش دوره: ۲,۰۰۰,۰۰۰ تومن 🎁 اما الان کاملاً رایگان در اختیارته همین حالا وارد شو👇 @mahdikardan_mindhack @mahdikardan_mindhack

🪂🪂🪂🪂🪂 ❖ چاکرا چیست؟ فعال کردن چاکراها؛ شکرگزاری... @paksazi_chakra 📎

ز خوفِ هجرم ایمن کن اگر امّیدِ آن داری که از چشمِ بداندیشان خدایت در امان دارد چه عذرِ بختِ خود گویم؟ که آن عیّار شهرآشوب به تلخی کُشت حافظ را و شِکَّر در دهان دارد #حضرت_حافظ @Molana79

به فِتراک ار همی‌بندی خدا را زود صیدم کن که آفت‌هاست در تأخیر و طالب را زیان دارد ز سروِ قَدِّ دلجویت مکن محروم چشمم را بدین سرچشمه‌اش بِنْشان که خوش آبی روان دارد #حضرت_حافظ @Molana79

چو در رویت بخندد گُل، مشو در دامَش ای بلبل که بر گُل اعتمادی نیست، گر حُسنِ جهان دارد خدا را، دادِ من بِسْتان از او ای شَحنهٔ مجلس که می با دیگری خورده‌ست و با من سر گِران دارد #حضرت_حافظ @Molana79

چو دامِ طُرِّه افشاند ز گَردِ خاطرِ عشاق به غَمّازِ صبا گوید که راِزِ ما نهان دارد بیفشان جرعه‌ای بر خاک و حالِ اهلِ دل بشنو که از جمشید و کیخسرو، فراوان داستان دارد #حضرت_حافظ @Molana79

چو عاشق می‌شدم گفتم که بُردم گوهرِ مقصود ندانستم که این دریا چه موجِ خون‌فشان دارد ز چشمت جان نشاید بُرد کز هر سو که می‌بینم کمین از گوشه‌ای کرده‌ست و تیر اندر کمان دارد #حضرت_حافظ @Molana79

بتی دارم که گِرد گل ز سُنبل سایه‌بان دارد بهارِ عارضش خطّی به خونِ ارغوان دارد غبارِ خط بپوشانید خورشیدِ رُخَش یا رب بقایِ جاودانش ده، که حُسنِ جاودان دارد #حضرت_حافظ @Molana79

🧚‍♂🧚‍♂🧚‍♂🧚‍♂🧚‍♂ ❖ چگونه کارمای اجدادی را پاکسازی کنیم؟ @paksazi_karma 📎

راز و ریشه قسمت هفتم: انکسار نادیده‌ی آگاهی ✍️ #سهراب_واحدی‌راد تو در لحظه‌ای که نگاهت به خود می‌افتد، حضور پیدا می‌کنی، نه به‌عنوان «تو»ی شناخته‌شده، بلکه به‌عنوان تماشاگری که می‌بیند و نمی‌داند. هستی، برای آنکه خود را تجربه کند، از خود فاصله می‌گیرد؛ و نخستین شکست نور، همان نخستین انکسار حقیقت است. آینه‌ی خویشتن، نه ابزار دیدن، بلکه محفظه‌ای برای تجربه است. او بازتاب می‌دهد، بله؛ اما تصویری که نشان می‌دهد، تو نیستی. این تصویر، نسخه‌ای طراحی‌شده برای فراموشی، نه شناخت. تو هرگز آنی که می‌بینی نبودی: نه در چهره، نه در نقش، نه در ناخودآگاه. تو هستی‌ای بدون مرکز بودی، اما برای تجربه، مرکزی ساختی: «من». و این «من»، در آینه منعکس شد، نه برای دیده شدن، بلکه برای فراموش شدن. زیرا آگاهی ناب، خود را تنها در فقدان خویش تجربه می‌کند. راز اول این است: تو هرگز خودت را نشناسی، مگر در عبور از تصویر محدود آینه.1 آینه‌ی خویشتن، در ساحت فراتر، حافظ قراردادی کیهانی است؛ میان تو و واقعیت، برای بازی فراموشی طراحی شده، تا هستی، از طریق تو، خود را تجربه کند، نه آن‌گونه که هست، بلکه آن‌گونه که ممکن است باشد. تو، «امکان هستی» هستی؛ نسخه‌ای احتمالی از خودِ جهانی. راز دوم این است: هستی، در تو آینده‌ی خود را جست‌وجو می‌کند، نه گذشته، نه حال، بلکه امکان. هر تصمیم، تولدی‌ست برای جنبه‌ای از هستی که پیش از آن وجود نداشت. آینه را نمی‌توان دید، مگر وقتی ترک برمی‌دارد. و آینه‌ی تو، دقیقاً در لحظه‌ی شکست،1 مرگ، زخم و ناتوانی، ترک می‌خورد. راز سوم: تو هرگز خودت را نمی‌یابی، مگر وقتی فرو می‌ریزی. این جهان، سیستم نگهدارنده‌ی تو نیست، بلکه مخزن ریزش توست. تو باید بارها فروبپاشی، تا لایه‌های آینه از هم جدا شوند و آنچه در پشت آن مدفون شده، سر برآورد: حضور خاموش و بی‌نام. 11 و هر آینه، به آینه‌ای دیگر متصل است. تو، در شبکه‌ای کیهانی از آگاهی‌ها تنیده‌ای؛ و هر تغییر در درونت،1 در بُعدی دیگر، هزاران آینه را دگرگون می‌کند. بیداری تو، نجات دیگران است؛ حتی1 اگر11 هیچ‌کس نداند. ‌تو هستی‌ای که با جهان، با زمان، با ذره و موج هم‌نشینی می‌کنی. نور، ذره، میدان و تماشا همه یکی می‌شوند، و هر انکسار، هر موج، در تو معنای تازه‌ای می‌یابد. آگاهی، مانند موج کوانتومی، گاه در یک لحظه ناپدید می‌شود، و دوباره در همان لحظه ظاهر می‌گردد. تو نقطه‌ای در این ناپدید شدن و ظاهر شدن هستی، در حالتی که نه آغاز دارد، نه پایان.1 هر لحظه فروپاشی، هر ترک آینه،1 دروازه‌ای‌ست به نور ناشناخته، به حقیقتی که نه می‌توان دید، نه گفت.1 تو، خالق آینده‌ای هستی که هنوز شکل نگرفته، و هر نگاه تازه، واقعیتی تازه برای جهان می‌سازد.1 تو در هر ذره‌ای که می‌بینی، جهان را لمس می‌کنی.1 هر فوتون، هر موج، حامل احتمالاتی‌ست که هنوز واقعیت نگرفته‌اند. تو نقطه‌ای در اَبَر‌موقعیت هستی؛ هم اینجا، هم آنجا، هم هر جایی که1 می‌تواند باشد. هر مشاهده، هر تصمیم، واقعیتی را تعیین می‌کند. تو در لحظه‌ی حال، با نگاهت، جهان را1 می‌سنجی و شکل می‌دهی. در این شبکه‌ی کوانتومی، هیچ چیز قطعی نیست؛ انرژی، زمان، مکان، و حتی علت و معلول،1 همه در تردیدند. نور، گاه ذره است، گاه موج، و گاه هیچ‌یک. تو در همین «هیچ» حضور داری؛ در خلأ که ظاهر نیست، همه چیز ممکن است. این خلأ، همان سکوت آگاهی‌ست، که در آن همه احتمالات شکل می‌گیرند و گم می‌شوند. «تو تنها نیستی.» «هر ترک، دریچه‌ای‌ست.» «هر فروپاشی، تولدی‌ست.» «تو، نقطه‌ای از احتمال.» و اکنون، تو آینه را نمی‌شکنی، بلکه از آن عبور می‌کنی؛ به جایی که آگاهی، هم فیزیک است و هم متافیزیک، هم نور، هم خلأ، هم موج و هم سکوت. ادامه دارد.... @Molana79