Business School

🔳⭕️ تورم شکست خورد، اقتصاد جان گرفت 🇦🇷 معجزه میلیی: مالیات کمتر، دولت کوچک‌تر، رشد بیشتر. مردی که آرژانتین را از تورم‌های پی‌درپی نجات داد 🔜 @Business_News

🔳⭕️ حذف صفر های پول… فقط بازی با عدد هاست و هیچ اثر مثبتی ندارد… 🔜 @Business_News

👍 چقدر این بخش از صحبتهای دکتر سریع القلم درست و به جا بود گاهی اوقات فقط یکنفر جامعه را از ظلمت به سوی نور رهنمون میکند . 🔅 @business_news

🔅 داشتم غر میزدم گفت: آرووم ... گفتم بابا وضعمون افتضاحه،حرفم نزنیم؟ سنگین نگاهم کرد، نگاهش خیلی عمیق بود، مث هیپنوتیزم کار می کرد، یه لحظه فکر کردم برق رفته و همه جا تاریک شده... بی اختیار ساکت شدم. بعد کمی سکون، به خودم که اومدم دیدم حالا منم دارم نگاش میکنم، بهتر بگم وراندازش می کردم. متوجه شدم اکثر موهاش سپیده، حدود شصت سالش بود و خوب و آراسته...خیلی کوتاه اشاره کرد زمان جنگ با عراق هجده ساله بوده و خوزستان و باقی ماجرا رو خورد ... یهو ساکت شد. یه نفس عمیقی کشید، نگاش رو از روی صورت من برداشت و به افق خیره شد. ترسیدم، فکر کردم حرف من بردش تو خاطرات دور و مزخرفی که نباید می‌رفت. با خودم درگیر بودم که شنیدم گفت: با یه جمله که از یک مافوق تو ارتش یاد گرفتم می شد کشور رو آباد کرد که نکردن. گفتم عجب جمله ای باید باشه... چی بود مگه؟ سرش رو برگردوند به سمت من و گفت: همه به جای خود ! همه به جای خود ! همه به جای خود ! 🔅 @business_news

🔳⭕️ ثروت ساتوشی چقدره؟ مرموزترین فرد دنیا حالا یازدهمین آدم ثروتمند جهانه! اون ۱۲۹ میلیارد دلار ثروت داره و بالاتر از بیل گیتس، حدود ۱.۱ میلیون بیت‌کوین در اختیار داره. 🔜 @Business_News

🔲⭕️ تاریکی‌های مشکوک؛ وقتی برق خانه‌ها می‌رود، اما مصرف شهر پایین نمی‌آید مردم منظمی شده‌ایم! برای اینکه سر ساعت اعلام شده برق‌ها قطع می‌شود تا قبل از آن به کارهایمان می‌رسیم! همین‌قدر مطیع، همین‌قدر با برنامه! این روزها که خاموشی‌ها دوباره مهمان ناخوانده زندگی مردم شده‌، خانه‌ها کولر روشن ندارند، چراغ‌ها سوسو می‌زنند و برنامه روزانه همه مردم زیر و رو شده  یک مساله همچنان بدون تغییر باقی مانده که جای سوال دارد: مصرف خانگی آن‌قدر بالا نیست که چنین فشار شدیدی بر شبکه ایجاد کند. پس این همه برق کجا می‌رود؟ انگشت اتهام مدت‌هاست به سمت مزرعه‌های استخراج رمزارز نشانه رفته؛ تجهیزاتی که مانند هیولاهای بی‌صدا، برق را می‌بلعند و گرمایی بی‌ثمر به جا می‌گذارند. ماینرها می‌توانند در دل یک سوله صنعتی باشند، یا در گوشه یک انبار متروکه، یا حتی در اتاق‌های کوچک روستاها. شبکه برق اما با وجود پیشرفت‌های فنی، هنوز بهانه‌ای آماده دارد: «تشخیص موقعیت دقیق این مصرف‌کنندگان دشوار است.» اما مگر نه اینکه سامانه‌های پایش هوشمند می‌توانند لحظه‌به‌لحظه بار شبکه را رصد کنند؟ مگر نوسان‌های غیرطبیعی و بار ثابت و پیوسته ماینرها الگوی مشخصی ندارد؟ چرا سال‌هاست همین «مصرف ناشناس» قربانی خود را در خانه‌ها پیدا می‌کند و نه در مراکز غیرمجاز؟ اگر قرار بود مصارف خانگی علت این بی برقی باشد با این حجم از خاموشی قطعا باید اوضاع بهتر می‌شد، کمبودها رخت برمی‌بستند و می‌رفتند اما روال سابق همچنان پابرجاست! کسی هم پاسخگو نیست! اما مشکل، نبود ابزار شناسایی نیست؛ مشکل، نبود اراده است. جایی که شاید پای مجوزهای خاص وسط باشد، خاموشی فقط سهم مردم می‌شود، نه ماینرها. وقتی دولت از مردم می‌خواهد کولرها را خاموش کنند و لامپ‌های اضافه روشن نکنند، بد نیست بگوید چند مزرعه غیرمجاز را امسال کشف کرده، و چند مجوز پرمصرف هنوز بی‌دلیل تمدید می‌شود. تا آن روز، هر بار که برق می‌رود، ما می‌مانیم و یک سؤال ساده: «برق ما، دقیقاً کجا مصرف می‌شود؟» در سایه این ابهام، هر بار که کلید قطع برق در محله‌ای پایین می‌آید، مردم با خود می‌پرسند: آیا این خاموشی سهم ماست تا مزارع پنهان در جایی دیگر بی‌وقفه کار کنند؟ و شاید پرسش بزرگ‌تر این باشد که تا چه زمانی، تاریکی خانه‌ها چراغ درآمد دیگران را روشن خواهد کرد؟! 🔜 @Business_News

«اگه یه‌بار Elixora رو امتحان کنی، احتمالاً دیگه سختت می‌شه سراغ چیز دیگه‌ای بری... ما اینجا توی Elixora، همه‌چی با عشق و دقت ساخته می‌شه — از عصاره خاویار حلزونی که خودمون پرورش می‌دیم، تا ترکیبای دست‌ساز و خالصی که روی پوستت معجزه می‌کنن. نه مواد شیمیایی عجیب، نه قولای فیک. فقط طبیعت، پوستت و حس خوب بعدش. اگه دنبال یه مراقبت واقعی‌ای، از اونایی که انگار پوستت یه‌نفس راحت می‌کشه… خوش اومدی به Elixora 🌿 همین یه‌بار امتحانش کن، شاید تو هم عاشقش شدی https://www.instagram.com/reel/DNI43Hoqjo9/?igsh=N3E3dnBmbWdlZXZ3

🔲⭕️ المراعی! ✍حامد پاک طینت رئیس جمهور عزیزمان طی یک سخنرانی پرحرارت و تاثیرگذار گفته است: «نه آبی زیر پایمان مانده و نه پشت سدها. غیر از قطع کردن آب انتخابی نمانده ، یک نفر بیاید بگوید چه کنیم» بد نیست نگاهی بیاندازیم ببینیم شرایط آب مملکت ما با عربستان چه وجه مقایسه ای دارد: عربستان، یک بیابان یکپارچه بدون حتی یک رودخانه دائمی، با منابع آبی به شدت محدود و عمدتا غیرقابل تجدید با سرانه ۱۰۰ متر مکعب در سال که حتی ۷۰ درصد آب آشامیدنی مردمش را از آب شیرین کنی دریا تامین میکند چگونه در برابر ایران با این مقدار رودخانه و منابع تجدید پذیر با سرانه سالیانه ۱۲۰۰ متر مکعب ( ۲۰ سال پیش ۴۰۰۰ متر مکعب بود) امنیت آبی بیشتری دارد؟! چگونه باور پذیر است بزرگترین شرکت لبنیات یکپارچه در جهان وسط صحرای بی آب و علف عربستان با این وضعیت آبی متولد و متبلور شود؟ «المراعی» چهارمین برند باارزش لبنیات جهان با ارزش ۴ میلیارد دلار و با رشد ۱۶ درصد در سال، به تنهایی نیمی از بازار لبنیات عربستان و با ۱۵۰ میلیون مصرف کننده، نیمی از بازار لبنیات خاور میانه را در دست دارد. ۱۸۰.۰۰۰ راس گاو نژاد هولشتاین ، ۳۰۰ میلیون مرغ ، ۷ میلیارد دلار فروش سالانه، ۱ میلیارد دلار سود سالانه و ۴۰.۰۰۰ نفر اشتغال همه در صحرای عربستان عنوان رهبری مطلق صنعت لبنیات و دامداری یعنی یکی از پرمصرف ترین صنایع آب بر جهان را یدک می کشد برای شیری که یک لیترش ۳۵۰۰ لیتر آب لازم دارد، المراعی چگونه در طول این سالها در این مملکت خشک بیش از ۱ میلیارد لیتر شیر تولید کرده است؟! باور کردنی نیست که این شرکت از سالی که تاسیس شده تا امروز برغم توسعه تصاعدی که داشته سالی ۷ درصد از مصرف آبش کم شده است، ۶۰ درصد آب مصرفی این شرکت بازیافتی است و تمام علوفه مورد نیاز شرکت از اراضی کشاورزی تحت مالکیت خود در آمریکا و آرژانتین تامین و به عربستان ارسال میشود آنچه اتفاق افتاده ترکیبی هنرمندانه و خردمندانه از حکمرانی آب توسط حکومت عربستان و فناوری در شرکتهای خصوصی و البته فضایی آرام و بین المللی برای سرمایه گذاری است آب در عربستان صاحب دارد، قیمت دارد و قیمتش ارزان نیست، مصرف کنند ی  بی حساب و کتاب با جریمه های کلان ، نقره داغ میشود و دزد آب زندان میشود حتی شیخ عرب! اما مردم و فعالان اقتصادی حسی از ناامنی آب ندارند. عربستان در کنار این سختگیری ها طرحهای بزرگی تحت عنوان «قطره» و «مرشد» را اجرا کرد که ضمن برقراری سوبسید برای لوازم کم مصرف خانگی، به شکل ضربتی به تعمیرات گسترده و سریع شبکه آبرسانی برای جلوگیری از اتلاف آب پرداخت و همه این سیاستها به کاهش ۷۰ درصدی اتلاف آب منجر شد عربستان ضمن ممنوع کردن کاشت محصولات آب بر، برای تامین امنیت غذایی خود اما مجوز کاشت محصولات مقاوم به خشکی را تشویق و مانند ارزن سوبسید داد و کشاورزی گلخانه ای را حتی تا زراعت زعفران توسعه و گسترش داد بله آقای رئیس جمهور! درست است که نه آبی زیر پاها مانده و نه پشت سدها اما شاید مغزی در بدنها مانده باشد و اراده ای در دستها شاید ! 🔜 @Business_News

🌞 وام پنل خورشیدی در ایران؛ چقدر با دنیا فرق داریم؟ 🔹 ایران – بانک مسکن اعلام کرده: برای هر واحد مسکونی، وام ۲۰۰ میلیون تومانی با سود ۲۳٪ و بازپرداخت ۴ ساله جهت نصب پنل خورشیدی پرداخت می‌شود. اما نگاهی به حمایت دولت‌ها در کشورهای دیگر نشان می‌دهد: 🇦🇺 استرالیا وام‌های تخفیفی برای ارتقاء انرژی منازل، شامل نصب پنل خورشیدی، باتری و… 📌 بهره: حدود ۴.۴۹٪ (کمتر از نرخ پایه ۶.۴۴٪) 📌 بازپرداخت: تا ۱۰ سال 🇩🇪 آلمان وام ویژه با بهره صفر برای ۵ سال نخست جهت نصب پنل خورشیدی. 🇬🇧 بریتانیا کمک بلاعوض برای خانه‌های کم‌درآمد + وام کم‌بهره برای بقیه. 📌 بهره و شرایط بسته به طرح محلی متغیر است. 🇨🇦 کانادا وام بدون بهره تا سقف ۴۰,۰۰۰ دلار 📌 بازپرداخت: ۱۰ سال 📊 نتیجه: اکثر کشورها یا بهره را به صفر نزدیک می‌کنند یا شرایط بازپرداخت را بلندمدت می‌گذارند تا سرمایه‌گذاری در انرژی خورشیدی برای خانوار جذاب باشد. 💡 در ایران، بهره بالا (۲۳٪) و بازپرداخت کوتاه‌مدت بزرگ‌ترین مانع توسعه این فناوری است. ✍️ نظر شما چیه؟ اگر شرایط وام در ایران شبیه آلمان یا کانادا بود، حاضر بودید روی سقف خانه‌تان پنل خورشیدی نصب کنید؟ 🔅 @business_news

🔲⭕️ زنگزور، کاخ سفید و مسیر انرژی که برای ۹۹ سال از دست رفت ‏ارمنستان حقوق توسعه انحصاری کریدور زنگزور را به مدت ۹۹ سال به آمریکا اعطا کرده و آمریکا زمین کریدور را به کنسرسیومی اجاره می‌دهد که خطوط ریلی، نفت، گاز و فیبر نوری و احتمالاً انتقال برق را در امتداد این کریدور ایجاد میکند. ‏این توافق، نه‌فقط پایان یک مناقشه دیرینه در قفقاز، بلکه آغاز یک نظم ترانزیتی تازه در شمال ایران است؛ نظمی که دو پیامد اصلی برای ایران خواهد داشت: ‏1️⃣ انزوای زمینی ایران در قفقاز ‏کریدور زنگزور جمهوری آذربایجان را به نخجوان و از آنجا به ترکیه وصل می‌کند، بدون نیاز به عبور از خاک ایران. این یعنی: ‏•حذف مسیر ترانزیتی ایران–ارمنستان از معادلات اصلی منطقه؛ ‏•گسترش حضور ترکیه و ناتو در قلب قفقاز؛ ‏•بی‌اثر شدن نقش ایران به‌عنوان پل شرق–غرب، حداقل برای یک قرن آینده. ‏2️⃣ تثبیت حضور بلندمدت آمریکا ‏با واگذاری انحصاری کریدور به واشنگتن، نفوذ ژئوپلیتیک آمریکا در حیاط‌خلوت سنتی ایران و روسیه نهادینه شد. این تغییر: ‏•نظم امنیتی قفقاز را به نظم ترانزیتی غرب‌محور تبدیل می‌کند؛ ‏•مسیرهای انرژی و تجارت منطقه را به نفع بلوک غرب بازطراحی می‌کند؛ ‏•تهدید بالقوه برای مرزهای شمالی و موقعیت ترانزیتی ایران را افزایش می‌دهد. ‏📌 به زبان ساده‌تر: ‏کریدوری که می‌توانست مسیر انرژی ایران باشد، امروز در کاخ سفید به نام آمریکا سند خورد، برای ۹۹ سال. زنگزور، کاخ سفید و مسیر انرژی که برای ۹۹ سال از دست رفت ‏ارمنستان حقوق توسعه انحصاری کریدور زنگزور را به مدت ۹۹ سال به آمریکا اعطا کرده و آمریکا زمین کریدور را به کنسرسیومی اجاره می‌دهد که خطوط ریلی، نفت، گاز و فیبر نوری و احتمالاً انتقال برق را در امتداد این کریدور ایجاد میکند. ‏این توافق، نه‌فقط پایان یک مناقشه دیرینه در قفقاز، بلکه آغاز یک نظم ترانزیتی تازه در شمال ایران است؛ نظمی که دو پیامد اصلی برای ایران خواهد داشت: ‏1️⃣ انزوای زمینی ایران در قفقاز ‏کریدور زنگزور جمهوری آذربایجان را به نخجوان و از آنجا به ترکیه وصل می‌کند، بدون نیاز به عبور از خاک ایران. این یعنی: ‏•حذف مسیر ترانزیتی ایران–ارمنستان از معادلات اصلی منطقه؛ ‏•گسترش حضور ترکیه و ناتو در قلب قفقاز؛ ‏•بی‌اثر شدن نقش ایران به‌عنوان پل شرق–غرب، حداقل برای یک قرن آینده. ‏2️⃣ تثبیت حضور بلندمدت آمریکا ‏با واگذاری انحصاری کریدور به واشنگتن، نفوذ ژئوپلیتیک آمریکا در حیاط‌خلوت سنتی ایران و روسیه نهادینه شد. این تغییر: ‏•نظم امنیتی قفقاز را به نظم ترانزیتی غرب‌محور تبدیل می‌کند؛ ‏•مسیرهای انرژی و تجارت منطقه را به نفع بلوک غرب بازطراحی می‌کند؛ ‏•تهدید بالقوه برای مرزهای شمالی و موقعیت ترانزیتی ایران را افزایش می‌دهد. ‏📌 به زبان ساده‌تر: ‏کریدوری که می‌توانست مسیر انرژی ایران باشد، امروز در کاخ سفید به نام آمریکا سند خورد، برای ۹۹ سال. 🔜 @Business_News

🔲⭕️ اختلاف قیمت وحشتناک خودرو            در دبی و ایران 🔜 @Business_News

🟢 درحالی‌که مصریان باستان با فناوری ساده و نیروی انسانی محدود توانستند یکی از عجایب هفت‌گانه جهان را در ۲۰ سال بسازند، پروژه‌ای مثل مصلی تهران با وجود پیشرفت‌های مهندسی، ماشین‌آلات سنگین و بودجه‌های چند ده هزار میلیاردی، هنوز ناتمام و پرانتقاد باقی مانده است. این مقایسه تلنگری‌ست به وضعیت مدیریت پروژه‌های کلان در کشور ما و چگونگی استفاده از منابع ملی. 🏛 1. هرم خوفو (خئوپس) – مصر باستان محل: جیزه، مصر سال آغاز ساخت: حدود ۲۵۶۰ پیش از میلاد مدت ساخت: حدود ۲۰ سال ویژگی‌ها: بلندترین بنای ساخته‌شده توسط انسان تا بیش از ۳۸۰۰ سال بیش از ۲٫۳ میلیون بلوک سنگی، هر کدام با وزنی بین ۲ تا ۱۵ تن ساخت بدون ماشین‌آلات مدرن، بدون سیمان، با نیروی انسانی و ابزارهای ابتدایی 🕌 2. مصلی امام خمینی (مصلی تهران) – جمهوری اسلامی ایران محل: تهران، ایران سال آغاز ساخت: ۱۳۶۹ خورشیدی (۱۹۹۰ میلادی) مدت ساخت تا کنون: بیش از ۳۵ سال و هنوز کامل نشده پروژه‌ای مذهبی، فرهنگی و سیاسی با هدف ساخت مرکزی برای نماز جمعه، نمایشگاه بین‌المللی قرآن، کتاب، جشنواره‌ها و مراسمات حکومتی 🔅 @business_news

🔲⭕️ در مذاکره با فرستاده خارجی، هرچه از عظمت تاریخ و فرهنگ ایران گفتم، او با تمسخر نگریست و گفت: 'این‌ها گذشته است، امروز چه دارید؟' آن لحظه قلبم فشرده شد، نه از گستاخی او، بلکه از حقیقت تلخی که در کلامش بود. 💬 محمد‌علی فروغی 🔜 @Business_News

به اطلاع می‌رساند که نمایندگی سازمان مدیریت صنعتی استان البرز با هدف ارتقاء سطح مدیریت و بهبود عملکرد صنایع در این استان، به‌طور رسمی آغاز به کار کرد. این سازمان با بهره‌گیری از کارشناسان مجرب و با استفاده از جدیدترین متدهای مدیریتی، در تلاش است تا حمایت‌های لازم را از صنایع محلی به‌عمل آورد و به توسعه پایدار اقتصادی استان کمک کند. از کلیه فعالان صنفی، صنعتی، کارآفرینان ، مدیران دولتی و صنعتی و علاقمندان دعوت می‌شود تا با همکاری و مشارکت در برنامه‌های این سازمان، شاهد رشد و بالندگی بیشتر اقتصاد و صنعت استان البرز باشیم. برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام در برنامه‌های سازمان، با ما تماس بگیرید. https://wa.me/+989332211336 @rzagdm

🔲⭕️ تهران تشنه و پژمرده در برابر دو ضرب الاجل! صلاح الدین خدیو تهران هم به عنوان پایتخت سیاسی و هم طبیعت و زیستگاه انسانی با دو ضرب الاجل سرنوشت ساز آنهم با فاصلەی یک ماە روبروست. ضرب الاجل موسوم به مکانیسم ماشه با پایان اوت -روز نهم شهریور- سر می رسد. غم انگیز اینجاست که عقربەی ساعت قهر طبیعت هم به موازات آن و با سرعتی بیشتر در حال چرخش است. خبرگزاری cnn می گوید تهران فقط چند هفته با روز صفر بی آبی و در واقع خشکیدن شیرهای آب خانه ها فاصله دارد. کاوه مدنی دانشمند شهیر ایرانی که ناچار به ترک وطن شد، آرزو می کند که تهران تا پایان سپتامبر -  نهم مهر - تاب بیاورد. اگر شهر تا نهم مهر به ورشکستگی مطلق آبی نرسد، می تواند امیدوار به بارش های پاییزی، دستکم مدتی دیگر از مرگ آبی قسر در رود! احتمالا در تاریخ تهران هیچ گاه خشم طبیعت و قهر سیاست و بحران اقتصادی اینگونه با هم مصادف نشدەاند. در داغ ترین روزهای سال و در اوج بی برقی و بی آبی دمای سیاست هم به نقطەی جوش رسیده و تازه یک جنگ کوتاه، اما بزرگ مقیاس پست مدرن را با پروندەای باز و خونین پشت سر گذاشته است. گویی همه چیز در تعلیق است. از آب و هوا گرفته تا اقتصاد و روابط خارجی. درست صد سال قبل تهران که شهری خواب آلود و در گذشته مانده و زخمی از شلاق بی کفایتی و استبداد بود، به روایت داستان خود از رهگذر یک ژانر ادبی مدرن بنام رمان پرداخت. مرتضی مشفق کاظمی در داستان تهران مخوف - احتمالا نخستین رمان مدرن فارسی - به شرح رنج و اندوه و اضطراب و نگرانی شهر در دوران هرج و مرج پس از  مشروطه پرداخت. فساد زایدالوصف مقامات قاجاری و اداره جات دولتی، زوال اشرافیت حاکم و برآمدن گروه های اجتماعی تازه، مبارزات مستبدان و آزادیخواهان که علیرغم پیروزی بشارت دهندەی دستەی اخیر، تغییری در ساختارهای جان سخت سیاسی و اجتماعی پدید نیاورد، جانمایەی این کتاب است. پس از آن بارها تهران در کانون رمان ایرانی قرار گرفت و تضادهای سیاست و زیست شهری و کشمکش سنت و مدرنیته در آن برملا گردید. اما تقریبا در هیچ کدام تهران تشنه نبود، از خاموشی رنج نمی برد و شعلەی از امید همچنان در دلش فروزان می ماند. در تقارنی غریب دیروز چهاردهم مرداد سالگرد انقلاب مشروطیت است. 120 سال قبل در یک فصل گرم دیگر، ایرانیان نخستین ملت منطقه بودند که قانون اساسی نوشتند. نمادی پرغرور و افتخار آمیز از ورود به عصر مدرن و پیشگامی در دمکراسی سازی. سوگمندانه اخگر قانون اساسی که قرار بود فانوس آزادیخواهی در ایران و منطقه باشد، زود به خاموشی گرایید. 120 سال زمان کافی برای نهادسازی، نوسازی و بازسازی یک کشور است. اما گویی این زمان طولانی، عملا و عمدا هدر رفته است. عدالتخانه و نهاد دادگری مستقل هنوز خوابی آشفته است. پارلمان نه تنها عصارەی فضائل ملت و مظهر ارادەی ملی نیست، بلکه با یک غربال گری افراطی هرچه بیشتر به مجلس کوتاه قامتان سیاست و فرهنگ بدل شده است. "مرداد پرحادثە" با سالگرد مشروطیت تمام نمی شود. دو پادشاه پهلوی؛ پدر و پسر به ترتیب در چهار و پنج مرداد در غربت و خارج از خاک وطن در گذشتند. با این مرگ های تلخکام، سنت مرگ پادشاهان ایرانی در دیار غربت، استحکام و مداومتی ستبر یافت. چه دو پادشاه آخر قاجار نیز دور از ایران مردند و تهران پیکر هیچ کدام را در سینەی خود قرار نداد. آخرین باری که شاهی در ایران درگذشت، همان سال مشروطه بود و مظفرالدین شاه بود که قبالەی انقلابی مردمی را در جیب خود داشت. طرفه آنکه در همین مرداد گرم و نفسگیر جاری، پادشاهی خواهان ایرانی در مونیخ گرد هم آمده و برای نشستن روی تخت طاووس تهران تشنه و پژمرده نقشه می کشیدند! تهران مخوف را از مخافت این روزها دوباره باید خواند. همچنان که حاجی آقای صادق هدایت هم در هشتاد سالگی آن هنوز سخت خواندنی است. تیپی اجتماعی که نویسنده پلشتی های آن را در تهران زمان جنگ دوم جهانی به تصویر می کشد، در ایران امروز از رهگذر کارخانەی یکدست ساز قدرت ایدئولوژیک به تولید انبوه رسیده است! 🔜 @Business_News

🔲⭕️ جعفر مقصر نیست رادیو ماشین روشن است. راننده دارد با دقت به سخنان مجلس گوش می‌دهد. جوری حواسش را به نطق نمایندگان داده که من هم مشتاق می‌شوم ببینم چه می‌گویند. احتمالاً چیزی را که می‌گویم، باور نمی‌کنید. کور شوم اگر دروغ بگویم اما شما می‌توانید یکی از همین روزها برای اطمینان به رادیو مجلس گوش کنید تا ببینید چیزی جز حقیقت نگفته‌ام. در مسیر ۱۵-۲۰ دقیقه‌ای که همراه راننده بودم، حتی یک کلمه از مشکلات مملکت از زبان نمایندگان مجلس بیان نشد. هرکدام از آن‌ها البته که سه دقیقه وقت داشتند تا حرف‌هایشان را بزنند. سه دقیقه برای کسی که حرفی برای گفتن داشته باشد، کلی وقت است. من گاهی برای نوشتن همین ستونی که ملاحظه می‌فرمایید و خواندنش بیش از دو تا سه دقیقه وقت نمی‌برد، کلی به زحمت می‌افتم چراکه فکر می‌کنم در همان چند خط اول یعنی 30 ثانیه تا یک‌دقیقه اول، جان مطلب را گفته‌ام و مابقی‌اش توضیح اضافات است. اما هیچ‌کدام از نمایندگانی که من توفیق شنیدن صدایشان را در آن هوای گرم و ماشین بی‌کولر داشتم، حتی نتوانستند یک کلمه- بی‌اغراق حتی یک کلمه- از حرف‌هایی که قرار بود بگویند، بر زبان بیاورند. چرا؟ چون وقت‌شان کم بود. چون کل وقتی را که در اختیار داشتند به سلام و صلوات، خواندن آیه و حدیث، روایت و تبریک به‌مناسبت فلان اتفاق و محکوم کردن بهمان حادثه اختصاص می‌دادند و فرصت حرف زدن پیدا نمی‌کردند. رئیس مجلس هم کاری نداشت جز آن‌که نقش تایمر را ایفا کند و درنهایت بگوید وقت‌تان تمام شد و بلندگوی طرف را قطع کند. ای‌کاش رئیس مجلس هم می‌توانست مثل پزشکیان بگوید: جعفر ول کن؛ حرفت رو بزن! اما او خود نیز محصول همین فضاست. فضایی که به‌جای تنبیه جعفرها به آن‌ها جایزه می‌دهد. چندسال پیش با یکی از همین مجریان تلویزیونی که البته هنوز در ابتدای راه بود و نام و نانی به‌هم نزده بود، مدت کوتاهی همکار بودم. به مناسبت جشنواره‌ای که قرار بود راه بیاندازیم یک نشست خبری ترتیب داده بودیم. او قبل از نشست خبری سراسیمه به‌دنبال تقویم می‌گشت. علت‌اش را نفهمیدم اما وقتی جلسه شروع شد، دیدم که او بعد از دو، سه دقیقه تعارف تیکه پاره کردن‌های معمول و آیه و حدیث خواندن گفت، پیشاپیش فلان مناسبت را تبریک می‌گویم. کنجکاو شدم که ببینم آن مناسبت در چه تاریخی است. دیدم دست‌کم یک‌ماهی با آن مناسبت فاصله داریم. بعد از جلسه به آن بنده‌خدا گفتم، ما که یک‌ماه با آن‌روز فاصله داریم. چرا تبریک گفتی؟ صریح گفت: یکی از شروط پیشرفت در این مملکت، رعایت همین جوانب است؛ به‌ویژه تبریک و تسلیت گفتن که شرط اصلی کار است. حق با او بود. آن دوست در مدت‌کوتاهی با همین حواس‌جمعی‌ها رسید به آن‌جایی که می‌خواست برسد. ما در فضایی زیست می‌کنیم که کسی به عملکرد جعفرها کاری ندارد بلکه بزرگترها، تاییدکنندگان و ردکنندگان صلاحیت‌ها همه حواس‌شان را جمع می‌کنند تا ببینند شما از مناسبت‌های رسمی غافل هستید یا نه. فرقی نمی‌کند شما وزیر نیرو باشید یا وزیر اقتصاد. وظیفه شما محکوم‌کردن با صدای بلند است و شعار دادن در هر شرایطی. باور کنید در همان صبح کمیکی که خدمت‌تان عرض کردم، یکی از نمایندگان چنان با شدت و حدت تجاوز اسرائیل به خاک میهن‌مان را محکوم کرد که من فکر کردم دوباره جنگ شروع شده است. نگو که منظور آن نماینده انقلابی، حملات چندهفته پیش بود. یعنی شما نه‌تنها باید حواس‌تان به حوادث پیش رو باشد، بلکه از حوادث پشت سر گذاشته شده نیز نباید غفلت کنید. من در کتاب «در معیت پرزیدنت» اشاره کرده‌ام که یکی از ویژگی‌های ستودنی کابینه آقای روحانی این بود که وزرا موقع ارائه گزارش عملکردشان در سفرهای استانی، صرفاً با گفتن به نام خدا می‌رفتند سر اصل مطلب. خود حسن روحانی هم به‌اقتضای موقعیت سراغ آیه و حدیث می‌رفت.  منتهی ظاهراً من فقط این نکته را جزو ویژگی‌های خوب دولت آقای روحانی می‌دانستم و آن‌هایی که حواس‌شان جمع‌تر بود، از فقدان جعفرها در کابینه ایشان ناراضی بودند. درحقیقت مشکل از جعفر بنده‌خدا نیست. جعفر ندیم پادشاه است، نه ندیم بادمجان. جعفر شاید در ابتدا آدم حق‌گویی بوده اما هیچ‌کس خریدار متاعش نبوده. هرجایی سخن گفته، از او توقع سخن بیخود و مهمل داشته‌اند. هیچ‌کس او را تشویق به سخن صریح، بی‌پرده و بی‌تعارف نکرده. همه از او خواسته‌اند همه‌چیز را به تعارف و حرف‌های تکراری برگزار کند و خیال فرادستان را راحت کند که جای هیچ نگرانی‌ای نیست؛ آسوده بخوابید که شهر در امن و امان است. 🔜 @Business_News

🟢 چین در مسیر رهبری جهانی تا ۲۰۳۵ 🎯 هدف روشن است: ساختن نسلی که آینده را رهبری کند، نه فقط ادامه دهد. چین در سال ۲۰۲۵ «طرح ملی آموزش ۲۰۲۴–۲۰۳۵» را آغاز کرده تا خود را به یک ملت قدرتمند در حوزه آموزش تبدیل کند. این طرح بخشی از استراتژی کلان چین برای رهبری علمی و فناورانه در جهان است. 🎯 اهداف اصلی: بومی‌سازی آموزش برای پاسخگویی به نیازهای انقلاب صنعتی چهارم 📚 بر اساس گزارش‌های رسمی، دانشگاه‌های برتر چین مانند پکن، رنمین و شانگهای جیاوتونگ ظرفیت خود را در رشته‌هایی همچون: هوش مصنوعی مهندسی پیشرفته مدارهای یکپارچه انرژی‌های نو بیومدیسین را به شکل قابل توجهی افزایش داده‌اند. 🔍 همچنین چین روند اصلاح ساختار رشته‌های دانشگاهی را آغاز کرده است تا برنامه‌های تحصیلی با نیازهای بازار و صنایع استراتژیک هماهنگ شوند. در این مسیر رشته‌های جدیدی اضافه و برخی رشته‌های سنتی که کمتر با نیازهای آینده سازگارند، بازنگری یا محدود شده‌اند. ✅ آنچه مسلم است این است که چین تا سال ۲۰۳۵ قصد دارد جایگاه جهانی خود را در حوزه آموزش و فناوری تثبیت کرده و نسلی تربیت کند که آینده را نه فقط ادامه دهد، بلکه رهبری کند. 🔅 @business_news

🔲⭕️ چرا از چین و روسیه یاد نگرفته‌ایم؟ 🔸چین و روسیه بهترین معلمان و بهترین نمونه‌های آموزشی پیش چشم ما بودند و ما نکته اصلی را از آن‌ها یاد نگرفتیم یا نخواستیم یاد بگیریم.تعارف را کنار بگذاریم و اذعان کنیم اگر این درس اصلی را از آن‌ها یاد نگرفتیم به خودمان ربط دارد نه آن‌ ها.گناهش را نباید پای آن‌ها بنویسیم. چین و روسیه می‌توانند بهترین آموزگاران ما باشند. اما به جای اینکه از امروزشان نکته اصلی را یاد بگیریم شاگرد گذشته‌های دورشان شده‌ایم. گذشته‌ای که آن‌ها به آن پشت کرده‌اند. عینی تر حرف بزنیم.آیا غیر از این است که بزرگترین رقابت اقتصادی جهان بین آمریکا و چین جریان دارد؟ و آیا غیر از این است که بخش دومِ این رقابت نیز در عین حال بین اروپا و چین در جریان است؟ 🔹علاوه بر بحث اقتصادی آیا غیر از این است که بزرگ‌ترین تهدید بین‌المللی برای آمریکا و اروپا در مرحله اول چین است؟ بر کسی پوشیده نیست که ظرفیت‌ های تهدیدزای چین از روسیه بیشتر است.آیا غیر از این است که روسیه بزرگترین تهدید جهانی از بعد نظامی و امنیتی برای آمریکا و بیش از آن برای اروپاست؟ اعداد و ارقام اقتصادی به خوبی نشان می‌دهد روسیه هیچگاه از جهت اقتصادی به رقیبی جدی برای اروپا و آمریکا تبدیل نخواهد شد. اما روسیه از جهت امنیتی، نظامی، هژمونیک و منابع انرژی،تهدیدی بسیار جدی برای غرب است و رقابت تندی میان آن‌ها وجود دارد. روسیه دو قرن سال است که غرب را تهدید می‌کند.غرب‌ستیزی از ماندگارترین سنت‌های فرهنگی و سیاسی روسیه است.فرقی هم نمی‌کند تزار، استالین یا پوتین صاحبخانه کرملین باشد. 🔸در سال ۱۹۷۹ تبادلات تجاری چین با آمریکا روی هم چهار میلیارد دلار بود. پس از برقراری روابط دیپلماتیک و عقد معاهدات تجاری دوجانبه با رشدی شتابان امروز به بیش از ۶۰۰ میلیارد دلار رسیده است و حتماً می‌دانید طرف صادرات چین به آمریکا بسیار می‌چربد.تحادیه اروپا بزرگترین شریک تجاری روسیه است.روسیه ۲۶ درصد نفت و ۴۰ درصد گاز اتحادیۀ  اروپا را تأمین می‌کرد. این تجارت بالا در مورد آمریکا نیز وجود دارد.صادرات روسیه به آمریکا سه برابر صادرات آمریکا به روسیه است.بیائید اعداد و ارقام را باور کنیم. اعداد هیچگاه دروغ نمی‌گویند. اگر یک سینی با ده سیب روی میز باشد هیچ معلم و شعبده‌بازی نمی‌تواند شما را مجاب کند تعداد سیب‌ها ده تا نیست و هفت‌ تاست. اعداد را همه باور داریم. 🔹این همان درس اصلی است که ما باید از چین و روسیه می‌آموختیم و نیاموختیم و اگر نیاموختیم گناهش را گردن چین و روسیه نباید بیندازیم. البته اگر چین و روسیه روزی به این جمع‌بندی رسیدند که تجارت را از سیطره سیاست مستثنی کنند چیزی نبود که یک‌ شبه آموخته باشند.روسیه هفت دهه لجوجانه کاپیتالیسم‌ ستیزی پیشه کرد تا سرانجام روزی سرش به سنگ خورد. چین نیز پس از سه دهه تجربه کمونیستی مطلق فهمید باید راهش را عوض کند و البته هر دو کشور نیز پاداش این تغییر سیاست را گرفتند. کیست که منکر این باشد که چین بلای جان آمریکا،اروپا و حتی جهان شده است و روسیه نیز دیگر آن لاشه گندیده ۱۹۹۰ نیست.چین و روسیه با یک قرن تجربه پیش چشم ما فریاد می‌زنند: اقتصاد را فدای سیاست نکنید! ما نمی‌شنویم! گناه آن‌ها چیست؟ 🔜 @Business_News

🔲⭕️ ‏خورشید در پکن طلوع می‌کند، در جهان برق می‌افتد 🔴‏ چین در ۱۲ ماه منتهی به ژوئن ۲۰۲۵، برابر ۴۶۴ گیگاوات ظرفیت خورشیدی نصب کرده است؛ یعنی بیشتر از کل ظرفیت خورشیدی اتحادیه اروپا تا سال ۲۰۲۴ (۳۳۸ گیگاوات) و تقریباً دو برابر کل ظرفیت خورشیدی ایالات متحده (۲۲۹ گیگاوات) ‏بله، درست خواندید: در فقط یک سال! ✅‏ حتی اتحادیه اروپا، با آن‌همه تعهدات اقلیمی، مشوق‌های سبز و اجلاس‌های پر زرق‌وبرق، هنوز نتوانسته به گرد پای خورشیدبازی چینی‌ها برسد. آمریکایی‌ها هم، فعلاً در نیمه راه جا مانده‌اند. ✅ ‏چینی‌ها دیگر انرژی خورشیدی را «تجربه» نمی‌کنند؛ آن را می‌بلعند. خورشید برایشان منبع استراتژیک است، نه فقط یک ژست زیست‌ محیطی. ✅ خط تولید پنل‌های خورشیدی در چین دیگر مثل تولید کفش ورزشی شده: پرسرعت، انبوه، ارزان و البته صادراتی. ✅ ‏این عدد – ۴۶۴ گیگاوات – فقط یک رکورد نیست. یک پیام است. پیامی برای جهانی که هنوز بر سر عبور از سوخت‌های فسیلی دود می‌کند. ‏پیامی که می‌گوید آینده انرژی نه در نفت است، نه در گاز، بلکه در آسمانی‌ست که هر روز بی‌ منت می‌تابد. 🔜 @Business_News

♦️ امارات متحده عربی بیش از ۲۰ میلیون دلار در پژوهشی به‌نام «بارورسازی ابرها» سرمایه‌گذاری کرده است. فرآیندی که در مرکز هواشناسی در ابوظبی هدایت می‌شود. در این روش کپسول‌هایی حاوی سه نوع ماده نمکی روی باله‌های هواپیما نصب شده و این پودر که با فناوری نانو تهیه شده، در محلی که ابر با قابلیت بارور شدن وجود داشته باشد، پخش می‌شوند. به گفته کارشناسان این مرکز، این روش بارورسازی قادر است میزان بارندگی سالانه در منطقه‌ای گرم و خشک چون امارات را ۱۰ تا ۱۵ درصد افزایش دهد. امارات متحده عربی از یک سو با استفاده دائم از این فناوری در مناطق مختلف این کشور، تلاش می‌کند که سطح آب‌‌های زیرزمینی را بالا ببرد و از سوی دیگر با کمک به تسریع بارندگی به‌ویژه پس از طوفان‌های شن یا گرمای شدید و بحرانی، کیفیت هوا را تغییر دهد. 🔅 @business_news