انجمن پزشکی کوهستان ایران

🅾 چراتنفس در ارتفاعات زیاد سخت‌تر می‌شود؟و پارادوکس اکسیژن: @irmma انجمن پزشکی کوهستان ایران: درصد اکسیژن هوا در همه ارتفاعات حدود ۲۱٪ است، پس چرا در کوه‌ها تنفس دشوار می‌شود؟ علت اصلی فشار هواست: هرچه بالاتر می‌رویم، فشار جو کاهش می‌یابد و فشار جزئی اکسیژن کاهش می‌یابد، یعنی نیرویی که اکسیژن را به ریه‌ها و خون می‌راند ضعیف‌تر می‌شود. اعداد کلیدی: سطح دریا: فشار جو ~۱۰۰ کیلوپاسکال → فشار اکسیژن ~۱۹.۶ کیلوپاسکال ۵۵۰۰ متر: فشار جو نصف شده → فشار اکسیژن ~۱۰.۵ کیلوپاسکال ۸۸۳۹ متر: فقط ۳۰٪ فشار جو باقی مانده → فشار اکسیژن ~۶.۹ کیلوپاسکال اثر زنجیره‌ای: فشار کمتر اکسیژن → تبادل گازی ضعیف‌تر در ریه‌ها → اکسیژن کمتر به بافت‌ها → تولید انرژی در میتوکندری کاهش می‌یابد. واکنش بدن و هم هوایی با ارتفاع: با سازگاری فیزیولوژیک، بدن می‌تواند با اکسیژن کمتر کار کند. سازگاری مناسب عملکرد را بهبود می‌بخشد و خطر بیماری ارتفاع را کاهش می‌دهد. نتیجه: مشکل اصلی در ارتفاع کمبود درصد اکسیژن نیست، بلکه فشار کم هوا و دسترسی به اکسیژن کمتر است. انجمن پزشکی کوهستان ایران @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: تصویری از امدادگران پس از ۱۰ ساعت عملیات بدون وقفه، در جریان امدادرسانی به مناطق سیل‌زده کرمان... @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: میدان نقش جهان اصفهان سفید پوش شد... @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: پایگاه داودی روز پنجشنبه ۲۷ آذر تیم ستادی باشگاه دوستداران کوهستان خوشبختانه حادثه ای نداشتیم و تمامی کوهنوردان به هشدارهای لازم توجه داشتند.... @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: بارش برف هم اینک در اصفهان... @irmma

🅾 چرا اصرار بر صعودهای انفرادی در کوهنوردی؟: @irmma انجمن پزشکی کوهستان ایران: خانم طاهره حاصلی، از کوهنوردان توانمند گیلانی که سابقه چندین صعود انفرادی به قله دماوند و حتی تجربه شب‌مانی بر فراز قله در دماهای زیر منفی ۲۸ درجه را در کارنامه خود داشت، روز چهارشنبه ۱۹ آذرماه برای صعود دماوند اقدام کرد که خبر فوت ایشان امروز رسانه‌ای شده است. در این نوشتار، موضوع از زاویه نگاه مدیریتی و تحلیل ریسک مورد واکاوی قرار می‌گیرد. ۱. دماوند به‌مثابه یک «سیستم پیچیده و آشوبناک» در نظریه‌های نوین مدیریت، محیط‌ها به سه دسته ساده، پیچیده و آشوبناک تقسیم می‌شوند. صعودهای زمستانه دماوند، به دلایل زیر، به‌وضوح در زمره سیستم‌های آشوبناک قرار می‌گیرند: • تغییرات ناگهانی هوا: تجربه‌های میدانی نشان می‌دهد که در فصول سرد سال، به‌ویژه از ارتفاع حدود ۴۲۰۰ متر به بالا، در کمتر از ده دقیقه ممکن است هوای نسبتاً پایدار به بارش برف، کولاک یا شرایط طوفانی تبدیل شود. • بادهای تند و بسیار سرد: جابه‌جایی سریع توده‌های هوا و افزایش رطوبت، موجب شکل‌گیری بادهای شدید، لحظه‌ای و خطرناک ـ به‌ویژه بر فراز یال‌ها ـ می‌شود. • افت ناگهانی دما: کاهش سریع دما می‌تواند بدن را دچار سرمازدگی کند و توان هرگونه واکنش مؤثر و تصمیم‌گیری عقلانی را به حداقل برساند. • مه‌گرفتگی بدون هشدار: در مدت زمانی بسیار کوتاه، مه غلیظ شکل می‌گیرد؛ به‌گونه‌ای که در مواردی میدان دید کوهنورد به کمتر از پنج متر کاهش می‌یابد. ۲. صعود انفرادی و فروپاشی لایه‌های کنترلی در مدیریت صعودهای ایمن، اصل «کنترل چندلایه‌ای» نقشی حیاتی دارد. در برنامه‌های تیمی، وظایفی مانند جلودار، عقب‌دار، سرپرست و مربی تعریف شده و تصمیم‌ها به‌صورت جمعی، با تبادل بازخورد و اصلاح مستمر اتخاذ می‌شود. در صعود انفرادی، تمام این لایه‌های کنترلی حذف می‌شود؛ در نتیجه هر خطای کوچک ـ از اشتباه مسیریابی گرفته تا برآورد نادرست شرایط جسمی ـ می‌تواند بی‌واسطه به یک فاجعه غیرقابل جبران منجر شود. ۳. توهم شایستگی ناشی از موفقیت‌های پیشین موفقیت‌های قبلی در صعودها معمولاً باعث افزایش اعتمادبه‌نفس می‌شود؛ اما خطای خطرناک اینجاست که این موفقیت‌ها به‌طور نادرست به برنامه‌های آینده تعمیم داده می‌شوند. این توهم شایستگی موجب حذف سناریوهای بدبینانه، نادیده‌گرفتن داده‌های جدید و اتکا به حافظه و تجربه گذشته به‌جای تحلیل شرایط فعلی می‌شود. در صعودهای زمستانه دماوند، هیچ دو برنامه‌ای شرایط کاملاً یکسان ندارند و تکیه بر «تجربه‌های قبلی» به‌تنهایی می‌تواند گمراه‌کننده و مرگ‌بار باشد. تکرار موفق این رفتار پرریسک، به‌تدریج آن را به یک هنجار شخصی یا سبک فردی تبدیل می‌کند؛ در حالی که این نرمال‌سازی انحراف، خود یکی از عوامل اصلی بروز حوادث مرگ‌بار است. ۴. زمستانه و فروکاست عقلانیت تصمیم‌گیر در نظریه‌های تصمیم‌گیری تصریح شده است که انسان تحت فشارهای فیزیولوژیک، دچار تصمیم‌گیری ناقص می‌شود. در صعودهای زمستانه دماوند، حتی سرمازدگی خفیف، کم‌آبی یا خستگی می‌تواند موجب شود فرد تصور کند تصمیمی منطقی گرفته، در حالی که در واقع تحت تأثیر هیجان، فشار روانی و حتی توهم قرار دارد. ۵.  قله دماوند نماد هویتی کوهنوردان در هر صعود حرفه‌ای، به‌ویژه صعود زمستانه دماوند، مفهوم «نقطه بازگشت ایمن» یک اصل غیرقابل مذاکره است. نادیده‌گرفتن این نقطه، احتمال حادثه را به‌طرز معناداری افزایش می‌دهد. از آنجا که صعود به دماوند در ذهن بسیاری از کوهنوردان به یک نماد هویتی تبدیل شده، هزینه روانی و اجتماعی «بازگشت» بیش از حد بزرگ‌نمایی و در مقابل، خطر حادثه یا مرگ کم‌برآورد می‌شود؛ عاملی که کوهنورد را به عبور از نقطه بازگشت ایمن سوق می‌دهد. ۶. خطای قهرمان‌سازی فرهنگی رفتارهایی که در اندیشه و گفتار جمعی مورد تحسین قرار می‌گیرند، تمایل به تکرار دارند. کوهنوردی نیز از این قاعده مستثنا نیست. هنگامی که صعودهای انفرادی زمستانه به دماوند «شجاعت» تلقی می‌شود، بازگشت «ضعف» نام می‌گیرد و احتیاط عقلانی با برچسب «محافظه‌کاری» کنار زده می‌شود، عملاً رفتارهای پرریسک تقویت می‌گردد. برخی واکنش‌ها و کامنت‌ها در شبکه‌های اجتماعی، از جمله در صفحه اینستاگرام خانم حاصلی، مصداق روشنی از این قهرمان‌سازی خطرناک است. جمع‌بندی نهایی مرگ یا مفقودشدن در صعود انفرادی زمستانه دماوند نه نشانه شجاعت است، نه ایمان و نه تقدیر؛ بلکه اغلب نتیجه هم‌افزایی عوامل زیر است: • توهم شایستگی • فقدان سیستم‌های کنترلی • قله‌محوری افراطی • فرهنگ نادرست قهرمان‌سازی • کاهش عقلانیت در شرایط فشار شدید دماوند، به‌ویژه در زمستان، میدان آزمون شجاعت فردی نیست؛ بلکه عرصه‌ای است که تنها مدیریت ریسک، فروتنی در برابر طبیعت و تصمیم‌گیری عقلانی می‌تواند ضامن بازگشت ایمن از آن باشد. ۲۵ آذر ۱۴۰۴ دکتر حسین منفردی انجمن پزشکی کوهستان ایران @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: پارکینگ مسیر جنوبی قله دماوند... ۲۷ آذر ماه ۴۰۴ @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: قله دماوند پوشیده از برف و زیبایی و شکوه... ۲۷ آذر ۴۰۴ @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: بارش برف در ولنجک تهران... امروز صبح... @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: بارش ۳۰ تا ۴۰ سانت در روستاهای کاشان... امروز @irmna

🅾 صعود انفرادی (Solo Climbing)؛ فلسفه، قوانین و چالش‌های مرگبار زمستان: @irmma تیم هایک وایز ✍️ پروین موتاب ۲۷ آذر ۱۴۰۴ انجمن پزشکی کوهستان ایران: صعود انفرادی چیست؟ صعود انفرادی یا «سولو» (Soloing)، سبکی از کوهنوردی است که در آن فرد بدون همراه و هم‌طناب اقدام به صعود می‌کند. این سبک به دلیل نیاز به تمرکز ذهنی بالا و اتکای کامل به توانایی‌های شخصی، برای بسیاری از کوهنوردان حرفه‌ای جذاب است. اما این «آزادی مطلق»، با «مسئولیت مطلق» همراه است. ۱. دیدگاه جهانی و اخلاق کوهنوردی: آیا قانونی است؟ در سطح بین‌المللی، صعود انفرادی جرم نیست، اما تابع اصول اخلاقی سخت‌گیرانه‌ای است.  - اصل آزادی و مسئولیت: اتحادیه جهانی کوهنوردی (UIAA) در سند مرجع «اعلامیه تیرول»، صعود انفرادی را ذیل حقِ «آزادی در ورزش» می‌پذیرد، اما تاکید می‌کند که این آزادی نباید جان دیگران (امدادگران یا سایر تیم‌ها) را به خطر بیندازد. کوهنورد سولو باید خودکفا (Self-sufficient) باشد. - قوانین منطقه‌ای: در اکثر کوه‌های جهان (مثل آلپ یا هیمالیا) مجوز خاصی نیاز نیست، اما در برخی مناطق حفاظت‌شده مانند پارک ملی دنالی (آلاسکا)، کوهنوردان انفرادی ملزم به دریافت «مجوز سولو» (Solo Permit) و پر کردن فرم‌های تعهدنامه خاص هستند. 📚 منابع این بخش:  > - UIAA - The Tyrol Declaration (Articles 1 & 8)  > - National Park Service (NPS) - Denali Mountaineering Regulations  ۲. چالش صعود انفرادی در زمستان (The Winter Factor) زمستان، قواعد بازی را تغییر می‌دهد. بسیاری از مراجع معتبر کوهنوردی، صعود انفرادی در زمستان را حتی برای افراد با تجربه «توصیه نمی‌کنند». دلایل علمی و فنی عبارتند از: الف) تله‌ی بهمن و قانون «زنده ماندن» مهم‌ترین تهدید در زمستان، بهمن است. طبق مطالعات و آمار معتبر (مانند داده‌های سوئیسی و آمریکایی)، شانس زنده‌ماندن فرد کاملاً مدفون‌شده در بهمن، اگر در ۱۰-۱۵ دقیقه اول نجات یابد، بالای ۹۰٪ (حدود ۹۱-۹۳٪) است، اما پس از ۳۵ دقیقه به شدت افت می‌کند (به حدود ۲۰-۳۰٪ یا کمتر). این بازه زمانی کوتاه، به دلیل خفگی (asphyxia) و کمبود اکسیژن زیر برف است. - چرا سولو خطرناک است؟ در صعود انفرادی، اگر گرفتار بهمن شوید، کسی نیست که شما را پیدا کند یا برف را کنار بزند. سازمان‌هایی مانند Avalanche Canada (سازمان ایمنی بهمن کانادا) و AIARE (مؤسسه آمریکایی تحقیق و آموزش بهمن) تأکید دارند که هرگز به تنهایی در مناطق مستعد بهمن سفر نکنید. 📚 منابع:  > - Avalanche Canada: "Travel Habits" guidelines  > - AIARE (American Institute for Avalanche Research and Education)  ب) سرما و ناتوانی در مراقبت از خود (Self-Care Failure) در تابستان، شکستگی پا ممکن است فقط دردناک باشد؛ در زمستان، عدم توانایی در حرکت باعث افت شدید دمای بدن (Hypothermia) در کمتر از چند ساعت می‌شود. وقتی تنها هستید، کسی نیست که به شما لباس گرم بپوشاند، نوشیدنی گرم بدهد یا کمک اولیه اعمال کند.  انجمن کوهنوردی اسکاتلند (که زمستان‌های خشن دارد) صراحتاً بیان می‌کند که «حاشیه امنیت» (Safety Margin) در صعود انفرادی زمستانه بسیار باریک است. 📚 منابع:  > - Mountaineering Scotland: Winter Safety Guidelines  > - British Mountaineering Council (BMC): Solo climbing risks  ۳. تجهیزات حیاتی برای صعودهای انفرادی (تابستان و زمستان) وقتی «همراه،هم طناب» حذف می‌شود، تجهیزات الکترونیکی باید جایگزین سیستم هشدار و ارتباط شوند. استاندارد جهانی برای صعودهای سولو شامل موارد زیر است:  جی‌پی‌اس‌های دستی (Handheld GPS): در صعود انفرادی، مشورت با نفر دوم برای یافتن مسیر ممکن نیست. در شرایط «وایت‌آوت» (Whiteout) یا مه غلیظ زمستانی که دید به صفر می‌رسد، GPS تنها راه نجات است. دستگاه‌های استاندارد با قابلیت TrackBack (بازگشت از مسیر طی شده)، کوهنورد را دقیقا از همان ردپایی که آمده، به عقب برمی‌گردانند تا در تله‌های برفی و نقاب‌ها گرفتار نشود. - پیام‌رسان‌های ماهواره‌ای (Satellite Messengers): دستگاه‌هایی مانند Garmin inReach یا SPOT. این ابزارها امکان «ردیابی زنده» (Live Tracking) را به خانواده می‌دهند و در صورت بروز حادثه، با فشردن دکمه SOS موقعیت دقیق را به مراکز امداد جهانی مخابره می‌کنند.  - بیکن‌های اضطراری (PLB): ابزارهایی مانند ACR ResQLink که فقط برای ارسال سیگنال درخواست کمک به ماهواره‌های دولتی (بدون نیاز به اشتراک) طراحی شده‌اند.  - تلفن ماهواره‌ای: برای تماس صوتی فوری با پزشک یا مدیر برنامه در شرایط بحرانی. 📚 منابع:  > - American Alpine Club (AAC): Essential Gear List  > - Outdoor Safety Institute (OSI) از پروین موتاب(تیم هیا وایز) - ۲۷ آذر۴۰۴ انجمن پزشکی کوهستان ایران @irmma

🅾 جبهه جنوبی قله دماوند؛ کافردره: تقدیر و تشکر از زحمات خالصانه امدادگران اقایان: مرتضی نوری سوادکوهی، ابوذر باقری و رضا پارسا سوادکوهی و اقای محمد صادقی فر و دیگر دوستان که زحمت انتقال جسم بی جان خانم حاصلی را در هوای نامساعد دماوند به پایین منتقل کردند... انجمن پزشکی کوهستان ایران @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: طاهره حاصلی، کوهنورد ۴۸ ساله‌، ۱۹ آذر بعد از خداحافظی از دخترش، گیلان را به قصد صعود انفرادی قله دماوند ترک کرد. اما طبق برنامه به خانه برنگشت. جسد او روز ۲۶ آذر در ارتفاع ۴۶۰۰ متری، در یخچال «کافر دره» دماوند پیدا شد. آرزو، دختر خانم حاصلی در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی درباره این صعود و دیدگاه مادرش درباره کوهنوردی و صعود توضیح می‌دهد. کارشناسان توصیه می‌کنند که هنگام صعودهای چالشی به توصیه‌های ایمنی توجه کنید. از BBC انجمن پزشکی کوهستان ایران @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: صحنه هایی از انتقال پیکر مرحومه طاهره حاصلی که طی حادثه صعود به قله دماوند جان خود را از دست داد و توسط نیروهای گروه امداد و‌ نجات هلال احمر استان تهران به پایین منتقل شد... @irmma

🅾 هشدار روابط‌عمومی سازمان امدادونجات جمعیت هلال احمر به کوهنوردان: @irmma انجمن پزشکی کوهستان ایران: رئیس روابط‌عمومی سازمان امدادونجات جمعیت هلال احمر، با اشاره به ناپایداری شرایط جوی در مناطق کوهستانی، نسبت به خطرات صعود در این شرایط هشدار داد. @irmma

🅾 هشدار صعود به قله کرکس: @irmma انجمن پزشکی کوهستان ایران: طبق اطلاعیه صادره با تصمیم شورای تامین فرمانداری شهرستان نطنز از ورود کوهنوردان و خودروهای گردشگری به منطقه رایان جهت صعود به قله کرکس از روز چهارشنبه تا شنبه با توجه به وضعیت هشدار هواشناسی ممانعت به عمل می آید. لطفا در این ۳ روز از عزیمت جهت صعود به قله کرکس جدا خودداری نمایید. @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: هشدارصعود به قله های یخچال وکوبری همدان @irmma

🅾 توصيه مهم و زمستاني به كوهنوردان: @irmma انجمن پزشکی کوهستان ایران: نظر به شرایط نامساعد جوی در مناطق مرتفع و کوهستانی کشور، کاهش دما و نیز افزایش احتمال وقوع حوادث به ویژه ریزش بهمن در شیب‌ها و دامنه‌های کوهستانی لازم می‌دانم توصیه های ذیل را به کوه‌نوردان و علاقه‌مندان به صعودهای زمستانی اعلام نمایم: 👇👇 ۱- توجه داشته باشید که بسیاری از شیب های کوهستانی کشورمان، استعداد لازم برای تولید بهمن را دارا هستند اما به دلیل عدم بارش کافی ممکن است سال ها هیچگونه خطری ایجاد نکنند. این شیبها در شرایط فعلی میتوانند خطرآفرین بوده و موجب ریزش بهمن شوند. ۲- قبل از عزیمت به مناطق کوهنوردی از شرایط آب و هوایی منطقه اطلاعات کافی را کسب کرده باشند. ۳- تجهیزات کامل زمستانی همراه داشته و در صورت همراه نداشتن لوازم کافی از صعود به ارتفاعات جدا پرهیز نمایند. ۴- شماره تلفن هایی همچون #هلال_احمر_112، #آتش_نشانی_125، #نیروی_انتظامی_110، #اورژانس_۱۱۵ و پناهگاه های منطقه را همراه داشته باشید. ۵- همراه داشتن تجهیزات نجات در بهمن برای گروه های کوه‌نوردی از ملزومات ضروری صعودهای زمستانی است. ۶- اعضاء تیم ها از اطلاعات کافی خطرات کوهستان و خصوصا بیماری های شایع در ارتفاعات و پزشکی کوهستان مطلع بوده و حداقل دوره های آموزشی مقدماتی پزشکی کوهستان را گذرانده باشند. ۷- زمان بندی مناسب جهت به پایان رساندن برنامه قبل از تاریکی هوا (بهترین زمان اقدام به بازگشت: ساعت ١٣) داشته باشند. ۸- وسایل ضروری کوهنوردی شامل: مواد غذایی کافی و وعده غذایی اضافه، تجهیزات روشنـایی، سـوت، قطب نما، نقشه منطقه ای کوهستان، کمکهای اولیه، چاقو، کبریت، کارت شناسایی، گوشی همراه را فراموش نکنید. ۹- بر منطقه صعود از لحاظ مسیرها و نقاط خطرناک (پرتگاه ها، مناطق بهمن خیز، مناطق با احتمال ریزش سنگ و ...) اشراف داشته باشید. ۱٠- از صعود انفرادی پرهیز نموده و همراه با گروه و افراد مجرب به کوهنوردی بپردازید. ۱۱- از اجرای برنامه‌هایی که فراتر از توانایی جسمی، فنی و روحی است پرهیز نمایید. ۱۲- از لباس هایی با رنگهای واضح (قرمز، زرد و فسفری) استفاده نمایید. ۱۳- به علائم هشدار دهنده، تابلوهای راهنمای مسیر، هشدارهای افراد مجرب، امدادگران و افرادی که از ارتفاع برمی گردند توجه نمایید. ۱۴- آموزش های کوهنوردی و اصول اولیه کوهپیمایی، پزشکی کوهستان و . . . را در گروه ها، هیئت ها و باشگاه های کوهنوردی معتبر فراگیرید. انجمن پزشکی کوهستان ایران @irmma

🅾 انجمن پزشکی کوهستان ایران: میان جنگل شهرستان فسا استانفارس، امروز @irmma

🅾 روایت مرگ کوه‌بانوی ماندگار، طاهره حاصلی، در مسیر عشق به کوهستان: @irmma انجمن پزشکی کوهستان ایران: مرگ طاهره حاصلی نه فقط یک ضایعه انسانی بود، بلکه یک تلنگر به ذهن‌های ما بود؛ ذهن‌هایی که در دورترین نقطه از کوهستان ایستاده‌اند و با ن سطحی به انتخاب‌های دیگران می‌نگرند. کسانی که از پشت شیشه‌های امن زندگی‌شان قضاوت می‌کنند، کسانی که خود را در گرمای راحتی خانه‌هایشان می‌بینند و برای کسانی که دل به سرما و خطر می‌زنند، احساساتی می‌شوند. این واکنش‌های احساسی گاهی با خود قضاوت‌هایی به همراه دارند: "نباید می‌رفت. چرا جان خود را فدای کوه کرد؟" اما آیا واقعاً ما از عمق این انتخاب آگاهیم؟ کوهستان، به زبان ساده، تنها جایی برای گذر از سنگ و برف نیست؛ آنجا جایی است که انسان با خود مواجه می‌شود، جایی که می‌تواند تمام خود را در آغوش سکوت کوه‌ها بیابد. کوهنوردی برای طاهره حاصلی، بیشتر از یک سرگرمی یا چالش فیزیکی بود؛ آنچه او در دل کوه‌ها جستجو می‌کرد، شاید برای بسیاری از ما قابل درک نباشد. او نه تنها با کوه‌ها، بلکه با عمیق‌ترین بخش‌های روح خود در ارتباط بود. انتخاب او برای رفتن به دماوند، برای بسیاری ممکن است خطرناک به نظر برسد، اما برای او یک تصمیم آگاهانه و حتی شاید یک نیاز درونی بود. اینکه ما قضاوت کنیم از فاصله‌ای که هیچ وقت آن درد و لذت را تجربه نکرده‌ایم، شاید بزرگترین اشتباه است. وقتی از دور نگاه می‌کنیم، دیدگاه‌مان تنها بر اساس اطلاعات سطحی و پیش‌فرض‌های خودمان شکل می‌گیرد. ما نمی‌دانیم که در دل آن لحظه‌ها، چه احساسی در طاهره جریان داشته است. ممکن است او در آن لحظات، نه از ترس و نه از شک، بلکه از یک آرامش عمیق و پذیرش طبیعی که در کوهستان یافت می‌شد، حرکت کرده باشد. احساساتی شدن در چنین مواقعی، نشانه‌ای از درک نکردن حقیقت است. این احساسات، اگرچه می‌توانند طبیعی باشند، اما نباید ما را از درک فلسفه و حقیقت انتخاب‌های دیگران باز دارند. آنچه برای طاهره حاصلی اهمیتی حیاتی داشت، تنها فتح قله یا رسیدن به یک مقصد نبود، بلکه گام برداشتن در مسیر عشق به طبیعت، به کوه‌ها و به خویشتن خویش بود. این روایت، در واقع داستانی است از انتخاب آزادانه‌ای که عشق به طبیعت و کوهستان را در دل کوهنوردانی چون طاهره حاصلی زنده نگه می‌دارد. ما که در دنیای امن و راحت خود به قضاوت می‌نشینیم، باید به یاد داشته باشیم که درک این عشق عمیق و معنوی ممکن است از عهده ما خارج باشد. ممکن است برای ما این انتخاب‌ها عجیب یا حتی اشتباه به نظر برسد، اما برای آنان که عاشق کوهستان هستند، این تصمیمات بر اساس آگاهی و عشق به زندگی و طبیعت است. کسانی که از دور قضاوت می‌کنند، باید بدانند که زندگی در کوهستان برای عاشقانش نه یک سرگرمی، بلکه یک راه زندگی است. این‌ها کسانی هستند که در دل طبیعت، در بی‌پناهی برف و سنگ، به عمق معنای واقعی آزادی و زندگی پی می‌برند. و اگر طاهره جان خود را فدای این عشق کرد، باید با احترام پذیرفت که این انتخاب، انتخابی از روی آگاهی و عشق به چیزی بزرگ‌تر از خود بود. حقیقت این است که قضاوت ما، زمانی که احساسات‌مان را بر عقلانیت ترجیح می‌دهیم، می‌تواند ما را از درک عمیق‌ترین لذت‌ها و حقیقت‌های زندگی محروم کند. به جای آنکه در غم از دست دادن عزیزان کوهنوردمان غرق شویم، شاید بهتر باشد به انتخاب‌های آنان احترام بگذاریم و درک کنیم که آن‌ها نه تنها در جستجوی قله‌های بلند، بلکه در جستجوی عمق معنای زندگی هستند. کوهستان، این معشوق بی‌پایان، با تمام زیبایی‌ها و خطراتش، انتخاب کسانی است که خود را در آن می‌بینند و هیچ چیزی نمی‌تواند آن‌ها را از این انتخاب دلسرد کند. مرگ طاهره حاصلی، تنها یک نقطه‌ پایان نبود، بلکه آغاز درک عمیق‌تری از عشق و آزادی بود. پی‌نوشت: کوهستان همیشه جایگاهی برای عاشقان طبیعت است؛ آن‌هایی که در دل کوه‌ها و سنگ‌ها، در جستجوی حقیقت زندگی می‌روند. این مسیر برای بسیاری از ما شاید خطرناک و غیرقابل درک به نظر برسد، اما برای کسانی که خود را در آغوش کوه‌ها می‌بینند، این انتخاب نه تنها شجاعت، بلکه عشق به چیزی بزرگ‌تر است. طاهره حاصلی از جمله همین عاشقان بود که جان خود را فدای آن عشق کرد. بگذارید یاد او، یاد کسانی که در مسیر کوهستان جان خود را از دست داده‌اند، همواره در دل‌های ما باقی بماند و ما را به درک عمیق‌تری از زندگی و آزادی دعوت کند. رضا محمودی انجمن پزشکی کوهستان ایران @irmma