" هوشنگ ابتهاج "

. ای شادیِ آزادی روزی که تو بازآیی با این دل غم‌ پرورد من با تو چه خواهم کرد ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست تا اشارات نظر نامه رسان من توست گوش کن با لب خاموش سخن می گویم پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید حالیا چشم جهانی نگران من و توست گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید همه جا زمزمه عشق نهان من و توست این همه قصه فردوس و تمنای بهشت گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل هرکجا نامه عشق است نشان من و توست سایه زاتشکده ماست فروغ مه مهر وه از این آتش روشن که به جان من و توست #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

👌🎧 عزیزم پاک کن از چهره اشکت را ز جا برخیز تو در من زنده‌ای من در تو ما هرگز نمی‌میریم من و تو با هزاران دگر این راه را دنبال می‌گیریم از آن ماست پیروزی از آن ماست فردا با همه شادی و بهروزی عزیزم کار دنیا رو به آبادی‌ست و هر لاله که از خون شهیدان می‌دمد امروز نوید روز آزادی‌ست ...! شعر و دکلمه : #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

برون کشیدم از آن ورطه رخت و سود نداشت که بر کرانه ی طوفان نمی توان آسود دلی به دست تو دادیم و این ندانستیم که دشنه هاست در آن آستین خون آلود #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

به پای شمع مه از اشک اختران ای چرخ کنار عاشق شب زنده‌دار را مانی ز سیل اشک من ای خواب من ندیده هنوز چه بستری تو که دریا کنار را مانی #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj 🎞فيلمي زيبا از آسمان شب كره زمين توسط ناسا

چهره او زیر سایه روشن مهتاب لذّت اندوه بود و مستی غم بود سر به سر دوش من نهاده و دل شاد زمزمه می کرد و زلفش از نفس باد بر لب من می گذشت نرم و هوس خیز چون می شیرین به بوسه‌های دل انگیز هوش مرا می ربود و سمتی می داد مست طرب بود و چون شکوفه سیراب بر رخ من خنده می زد آن گل شاداب خنده او جلوه امید و صفا بود راحت جان بود عشق بود وفا بود ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

صحبتهای استاد هوشنگ ابتهاج در مورد استاد شجریان @hoshang_ebtehhaj

حکایت از چه کنم سینه سینه درد اینجاست هزار شعله ی سوزان و آه سرد اینجاست نگاه کن که ز هر بیشه در قفس شیری ست بلوچ و کرد و لر و ترک و گیله مرد اینجاست بیا که مسئله بودن و نبودن نیست حدیث عهد و وفا می رود نبرد اینجاست بهار آن سوی دیوار ماند و یاد خوشش هنوز با غم این برگ های زرد اینجاست به روزگار شبی بی سحر نخواهد ماند چو چشم باز کنی صبح شب نورد اینجاست جدایی از زن و فرزند سایه جان! سهل است تو را ز خویش جدا می کنند، درد اینجاست... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

حق به دست دل من بود که در معبد عشق سر به غیر تو نیاورد فرود ای ساقی... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

. آن سیمگونه ساق که با بوسهٔ نسیم لغزیده همچو برگ گل از چین دامنش و آن سایه‌های زلف که پیچیده مست ناز بر گرد گردنش آن زلف تاب خورده به پیشانی سپید چون سایهٔ امید در آیینه خیال و آن چهر شرمناک که تابیده همچو ماه در هاله ملال آن سایه‌های در هم مژگان که زیر چشم غمگین به خواب رفته هماغوش راز خویش و آن چشم آرمیده رؤیا فریب او در خواب ناز خویش من مانده بی قرار و خیال رمیده هوش مست هوس گرفته از آن ماه بوسها تا آن زمان که آورد از صبح آگهی بانگ خروس ها بر می دمد سپیده و دلداده شاعری از گردش شبانه خود خسته می رود دنبال او پریده و بی رنگ ، سایه‌ای آهسته می رود ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

تمام شب به خیال تو رفت و می‌دیدم که پشت پردهٔ اشکم سپیده سر می‌زد #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

هرگز این قصه ندانست کسی: آن شب آمد به سرای من و خاموش نشست سر فرو داشت، نمی گفت سخن نگهش از نگهم داشت گریز مدتی بود که دیگر با من برسر مهر نبود ... آه، این درد مرا می فرسود: «او به دل عشق دگر می ورزد؟» گریه سر دادم در دامن او های هایی که هنوز تنم از خاطره اش می لرزد! بر سرم دست کشید در کنارم بنشست بوسه بخشید به من لیک می دانستم که دلش با دل من سرد شده ست ...! #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

ساقی به دست باش که این مستِ می‌پرست چون خم ز پا نشست و هنوزش خمار توست #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

همسفر گشتند کوری و کری رفته ره جویان به هر بوم و بری شامگاهی پای در دامان کشان بر لبِ دریا گذار افتادشان موج سر می کوفت بر سنگ از قفا کوهِ کف صد پاره می شد در هوا رعد همچون نعره ای دیوانه وار هر طرف می تاخت بی اسب و سوار آذرخش از کوه می آمد فرود چون سواری سرخ براسبی کبود آن یکی بانگِ هیولایی شنید مانده در تاریکیِ شب ناپدید وان یکی دیوانه کوشی گنگ دید کز پیِ زنجیر بانان می‌دوید ... هر کس اینجا می‌برد نوعی گمان از نشان دور است تیرِ این کمان آسمان آسود و دریا رام شد مرغِ صبح از آشیان بر بام شد موج نرم آهنگِ رقص آغاز کرد مرغِ دریا پر زد و پرواز کرد آن یکی می دید مرغی بی سرود وان یکی بی مرغ بانگی می شنود ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

هوشنگ ابتهاج با اسم مستعار #سایه کسی‌ست در غزل‌سرایی بیشتر از هر کس دیگه‌ای معلم ما را به خطا مینداخت ... #مسعود_بهنود @hoshang_ebtehhaj

جنگلی بودیم شاخه در شاخه همه آغوش ریشه در ریشه همه پیوند وینک انبوه درختانی تنهاییم! به کجا آیا خواهیم رسید آخر و چه خواهد آمد بر سر ما با این دلهای پراکنده بنشینیم و بیندیشیم ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

دل خراب من دگر خراب‌تر نمی‌شود كه خنجر غمت از این خراب‌تر نمی‌زند #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

با تو یک شب بنشینیم و شرابی بخوریم آتش آلود و جگر سوخته آبی بخوریم در کنار تو بیفتیم چو گیسوی تو مست دست در گردنت آویخته تابی بخوریم بوسه با وسوسهٔ وصل دلارام خوشست باده با زمزمه‌ی چنگ و ربابی بخوریم سپر از سایهٔ خورشید قدح کن زان پیش کز کماندار فلک تیر شهابی بخوریم پیش چشم تو بمیریم که مست‌است بیا تا به خوش‌باشیِ مستان می نابی بخوریم صلهٔ سایه همین جرعه‌ٔ جـام لب توست غزلی نغز بخوانیم و شرابی بخوریم #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

دل به غمی فروختم پایه و مایه سوختم شاد، زیان خریده ای کاین همه سود می‌کند #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

چشم گریان تو نازم حال دیگرگون ببین گریه ی لیلی کنار بستر مجنون ببین بر نتابید این دل نازک غم هجران دوست یارب این صبر کم و آن محنت افزون ببین مانده ام با آب چشم و آتش دل ، ساقیا چاره ی کار مرا در آب آتشگون ببین رشکت آمد ناز و نوش گل در آغوش بهار ای گشوده دست یغمای خزان، اکنون ببین سایه دیگر کار چشم و دل گذشت از اشک و آه تیغ هجرانست اینجا، موج موج خون ببین #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj