Khabgard | خوابگرد

جمشید عندلیبی کم‌نظیر بود. افسوس که چه زود رفت؛ مگر ۶۶ سال، آن هم برای یک موسیقیدان نوازنده، عمر است!؟ . چه بسیار آلبوم‌ها و کنسرت‌های ماندگار که بی نوازندگی سحرانگیز او اساسأ به تصور نمی‌آید؛ از «بیداد» و «نوا» و «دستان» گرفته تا «دود عود» و «آسمان عشق» و «یاد ایام» و «رسوای دل» و «پیام نسیم» و «دل مجنون و «سروچمان». در آهنگسازی هم اگرچه کم‌کار بود، با همان «میهن ای میهن» که سال ١٣۵٧ بر شعر ابوالقاسم لاهوتی ساخت و محمدرضا شجریان آن را خواند، نشان داد که چه جان شورمند و آفرینشگری دارد. اما و اما، تک‌نوازی او در آلبوم «نی نوا»ی حسین علیزاده بی‌تردید نوایی دیگر است، انگار که نغمه‌ای آسمانی؛ همچنان‌که همه‌ی «نی نوا» حیرت‌انگیز بود و هست. @KhabGard دقیقه‌ای از اجرای نی‌نوا را ببینید.

مجازات اسلامی شروین حاجی‌پور برای «برای»: «مضافاً به این‌که متهم در جلسه‌ی دادگاه از عمل خود صریحاً ابراز ندامت و پشیمانی ننموده»، بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام»، هشت ماه حبس و بابت اتهام «اغوا و تحریک مردم به اغتشاشات به قصد برهم زدن امنیت کشور»، سه سال حبس. و «با توجه به این‌که دادگاه مجازات اصلی پیش‌بینی‌شده در قانون مجازات اسلامی را برای اصلاح مرتکب کافی ندانسته»: ـ دو سال ممنوعیت خروج از کشور ـ جمع‌آوری دستاوردهای انقلاب اسلامی در حوزه‌ی فرهنگی، علمی و هنری و انتشار آن در فضای مجازی به نام خود ـ مطالعه و خلاصه‌نویسی کتاب حقوق زن در اسلام تألیف مطهری و کتاب زن در آینه‌ی جمال و جلال جوادی آملی به میزان ۳۰ صفحه هریک به‌صورت مجزا و دست‌نویس و انتشار در فضای مجازی - ساخت موسیقی علیه آمریکا و جمع‌آوری نقض حقوق بشر توسط دولت آمریکا و انتشار در فضای مجازی - شرکت در دوره‌ی آموزشی «مهارت رفتار و دانش در حوزه‌ی هنر» @KhabGard شروین حاجی‌پور .

خیابان انقلاب در گفت‌وگوی آریامن احمدی با شهرنوش پارسی‌پور، لی‌لی گلستان، شمس لنگرودی، سیروس علی‌نژاد، فریدون مجلسی‌ و احمد طالبی‌نژاد خیابان شاهرضا یا انقلاب که از میدان «۲۴ اسفند» («انقلاب اسلامی» فعلی) آغاز می‌شود و پس از عبور از چهارراه پهلوی («ولی‌عصر» فعلی)، میدان فردوسی، دروازه دولت، پیچ شمرون، پُل چوبی به میدان «فوزیه» («امام‌حسین» فعلی) می‌رسد، تصویری از تاریخ یک‌صدساله‌ی معاصر ایران است. این خیابان از یک‌سو قلب تپنده‌ی فرهنگ و هنر ایران بوده است و از سوی دیگر شاهراهِ مبارزات سیاسی‌ اجتماعی برای آزادی و دموکراسی. به بیانی دیگر، گذرگاهِ تاریخِ معاصر ایران. از این رو است که نقش و حضور روشنفکران، روزنامه‌نگاران، نویسندگان، شاعران، مترجمان و هنرمندان در این خیابان برجسته است و هرکدام داستان خود را از مهم‌ترین خیابانِ ایران دارند. @KhabGard 🔻شهرنوش پارسی‌پور: https://prod.iranwire.com/fa/features/125380 🔻لی‌لی گلستان: https://prod.iranwire.com/fa/features/125209 🔻شمس لنگرودی: prod.iranwire.com/fa/features/125246 🔻سیروس علی‌نژاد: https://prod.iranwire.com/fa/features/125231 🔻احمد طالبی‌نژاد: https://prod.iranwire.com/fa/features/125302 🔻فریدون مجلسی: https://prod.iranwire.com/fa/features/125483 .

«فراموش شدن بهتر است از تبدیل شدن به یک نشان تجاری. بهتر است کمتر خوانده , شناخته شویم، اما آزاد بمانیم.» - از نامه‌های #اشتفان_تسوایگ نامه‌نگاری سابقه‌ای به قدمت تمدن بشری دارد؛ از نامه‌های سیسرون در روم باستان و نامه‌‌نگاری‌های قرون وسطی تا دوران طلاییِ نامه‌نگاری در قرن هفدهم میلادی که نویسندگان متوجه شدند می‌توانند از این قالب برای بیان احساسات خود استفاده کنند. اما خواندنی‌ترین نامه‌نگاری میان دو نویسنده در‌ تاریخ ادبیات جهان چیست؟ بسیاری بر این عقیده‌اند نامه‌هایی که اشتفان تسوایگ نوشت، از مهم‌ترین نامه‌نگاری‌هاست، به‌ویژه مکاتباتی که با زیگموند فروید داشت. تسوایگ و فروید هر دو اتریشی بودند، اما فروید ۲۵ سال از تسوایگ بزرگ‌تر بود و به او همچون پسری نگاه می‌کرد که همیشه می‌خواست داشته باشد. تسوایگ هم شدیداً متأثر از فروید بود و نبوغ او را ستایش می‌کرد. برخی منتقدان ادبی می‌گویند تسوایگ که در داستان‌هایش همچون یک روانکاو شخصیت‌هایش را روانکاوی می‌کند، بیش از دیگر نویسندگان تحت‌تأثیر فروید بوده است. این دو با هم به مدت ۳۰ سال، از ۱۹۰۸ تا ۱۹۳۹، نامه‌نگاری داشتند. تسوایگ در یکی از نامه‌هایش به فروید نوشت: «من متعلق به آن نسل از ذهن‌ها هستم که تقریباً به هیچ‌کس به اندازه‌ی شما در مسائل دانش مدیون نیستند.» نامه‌نگاری تسوایگ با فروید تا روزهای آخر عمر فروید که در بریتانیا در تبعید درگذشت، ادامه داشت. این نامه‌نگاری‌ها، هم از لحاظ ادبی و فلسفی و هم از لحاظ تاریخی، نامه‌های مهمی هستند زیرا دوران سیاه تاریخ قرن بیستم اروپا را به‌خوبی بازتاب داده‌اند. هر دو قربانی فاشیسم شدند و در تبعید جان باختند، با این تفاوت که تسوایگ سه سال پس از فروید به مرگی خودخواسته در برزیل همراه با همسرش جان باخت. فروید گویا از قبل خودکشی تسوایگ را پیش‌بینی کرده بود: «نوع شما از نوع ناظر است؛ کسی که گوش می‌دهد و به‌شیوه‌ای دلسوزانه و مهربانانه تقلا می‌کند تا در درک بی‌اندازه آزاردهنده پیشرفت کند.» تسوایگ پیش از مرگش به یاد آورده بود که مردم «همیشه با فروید بدبینانه رفتار می‌کردند چون او قدرت فرهنگ بر غرایز را انکار کرده بود. اما اکنون به وحشتناک‌ترین حالت عقیده‌ی او تأیید می‌شود، وقتی که بربریت، غریزه‌ی ابتدایی نابودی، را نمی‌توان از روح انسان زدود...» منبع: اینستاگرام مصطفی خلجی @KhabGard تسوایگ و همسرش در بستر خودکشی

«دیوانه شو»، اجرای دولتمند خالف دولتمند بزرگ‌ترین فُلک‌سرای تاجیکستان بود که امروز به‌خاطر سرطان در ۷۵سالگی درگذشت. ایرانی‌ها هم به‌قدر کافی با او و اجراهایش آشنا هستند. من خودم دو ترانه‌ی «دور مشو» و همین «دیوانه شو» او را بسیار دوست می‌دارم. موسیقی تاجیکستان شش مقام و فُلک‌سرایی دارد: بزرگ، راست، نوا، دوگاه، سه‌گاه و عراق. اجرای این نوع موسیقی در زمانی که تاجیکستان یک کشور کمونیستی و بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود، به‌خصوص به‌دلیل استفاده از اشعار موسوم به «عرفانی» ازجمله اشعار مولانا، تقریباً ممنوع بود تا وقتی که شوروی فروپاشید و موسیقی تاجیکستان هم جان دوباره گرفت و حمایت شد. دولتمند اوایل امسال گفته بود: اگر در مقطعی از فعالیت‌ها که نیاز به حامی داری، حمایتی در کار نباشد، شاید کار را کنار بگذاری؛ اما با حمایت‌هایی که از من شد، فعالیت‌هایم رنگ دیگر گرفت. امروز فُلک به جهانیان شناسانده شد و این ژانر و مقام موسیقی در فهرست بین‌المللی یونسکو به ثبت رسیده و مورد قبول واقع شده است، بدین‌ ترتیب امروز در خدمت مردم تاجیکستان، تمام هم‌زبانان و همسایگان هستیم. @KhabGard

سردار حسین محبی، معاون تبلیغات سپاه پاسداران، دیروز ۲۵ بهمن در کنگره‌ی «شعر فرهنگیاران سپاه» چنین گفته: «در اولین سرشماری که سال ۹۴ صورت ‌گرفت، ۱۶۰۰ شاعر در سپاه شناسایی ‌شدند و از این تعداد امروز حدود ۴۰۰ شاعر فعال داریم. حافظ و سعدی و مولانا و امثال آن‌ها از شعرای بزرگ جامعه‌ی ادبی کشور هستند که شاید برجستگی آن‌ها در حد قله محسوب می‌شود و به‌راحتی نشود در حد آن شاعران شعر سرود، اما شاعران معاصر هم خیلی با آن‌ها فاصله ندارند.» @KhabGard در عکس‌های بالا از این کنگره می‌توانید با شماری از شاعران معاصرِ سرشمرده‌ی فاصله‌ندار با قله‌های شعر فارسی آشنا شوید. .

سپیده رشنو: با تجمیع سه پرونده، حکم «سه سال و یازده ماه» اجرایی شد: پرونده‌ی اول سه سال و هفت ماه حبس تعزیری (اتوبوس تیرماه) پرونده‌ی دوم چهار ماه حبس تعزیری (اعلام خبر تعلیق دانشگاه) و پرونده‌ی سوم یک ‌و نیم میلیون جزای نقدی (حضور با پوشش انتخابی در روز دادگاه پرونده‌ی دوم به‌محض رسیدن پرونده به اجرای احکام هم ممنوع‌الخروج شدم. البته ممنوع‌الخروجی برای کسی که قصدی برای رفتن نداره. در چند روز آینده برای اجرای حکم «سه سال و یازده ماه حبس» خودم رو به اجرای احکام اوین معرفی می‌کنم. @KhabGard

کتاب «آخرین شاه» نوشته ری تکیه که اوایل بهمن خارج از روال رسمی منتشر شد، با استقبال خیلی خوبی روبرو شد و اکنون به چاپ دوم رسیده است. این استقبال بیانگر علاقمندی نسل جدید ایران به شنیدن و مطالعه روایت‌های غیرحکومتی از انقلابی است که بیش از چهار دهه است بر زندگی روزمره و سرنوشت آن‌ها سایه افکنده و متاسفانه دستاوردهای چندانی نداشته است. ری تکیه که از پژوهشگران برجسته امور خاورمیانه است، در این کتاب سعی کرده که بی‌طرفانه به شرح دستاوردهای و ناکامی‌هایی پادشاهی بپردازد که سقوط سلطنت او موجی از دگرگونی در خاورمیانه ایجاد کرد که دامنه آن تا به امروز ادامه دارد. • بخشی از کتاب: خودکامگی شاه بدون دستاورد نبود. پادشاه جاه‌طلبی‌های دور و درازی داشت و معیار او برای موفقیت همیشه غرب صنعتی بود. او مدام اصرار داشت که ایران به اروپا برسد و حتی در برخی زمینه‌های تولید از آن پیشی بگیرد. وجه ممیزه سیاست او، موسوم به انقلاب سفید، شامل تلاشی قابل توجه برای انجام اصلاحات ارضی بود که نه تنها برای تضعیف اشرافیت زمیندار، بلکه همچنین تلاشی واقعی به‌منظور توانمندسازی دهقانان بود. شاه مدارس، دانشگاه‌ها، بزرگراه‌ها، فرودگاه‌ها، درمانگاه‌ها و بیمارستان‌ها ساخت. او به زنان حق رای و به اقلیت‌ها حق انجام مناسک مذهبی خود را داد. میزان سواد را بالا برد و نرخ مرگ‌ومیر کودکان را کاهش داد. تهران از شهری رخوت‌آلود به یک مرکز بزرگ شهری تبدیل شد. فساد بیداد می‌کرد و برنامه‌ریزی منسجمی وجود نداشت اما سطح زندگی همه بالا رفت. مدیریت شاه در امور خارجی چیزی از درخشان بودن کم نداشت. او یک ملی‌گرا بود که بی‌وقفه قیمت نفت را افزایش ‌داد. روابط خوبی با اتحاد جماهیر شوروی برقرار کرد در حالی که اتحاد خود را با آمریکا مستحکم نگه داشت، بر خلیج فارس تسلط داشت ضمن این‌که جمهوری انقلابی در عراق را زیر نظر داشت و روابط حسنه‌ای با سلاطین عرب- همچنین اسرائیل- برقرار کرده بود که همه آن‌ها ایران را منبع ثبات در منطقه می‌دانستند. مناسبات تجاری با اروپا و آسیا را گسترش داد. او یکی از رهبران جهان سوم بود که نارضایتی‌های جنبش عدم تعهد او را اذیت نمی‌کرد. اگرچه هرگز ایران را قدرتی بزرگ نکرد ولی آن را به یک ذینفع مسئولیت‌پذیر تبدیل کرد. • علاقمندان به دریافت نسخه کاغذی کتاب می‌توانند از طریق صفحه خصوصی مترجم در اینستاگرام، کتاب را سفارش دهند تا ارسال شود. @Tirabooks

دوست هنرمند ما یاسمین گلشنی مجموعه آثار تازه‌ای را در نمایشگاه دائمی انجمن هنرمندان پراگ برپا کرده با عنوان «برای آزادی». تابستان پارسال هم آثاری از او در دوسالانه‌ی هنری پراگ با موضوع #زن_زندگی_آزادی به نمایش درآمده بود. بخشی از آثار او در نمایشگاه یادآور آسیب‌دیدگان چشمی در جریان سرکوب اعتراضات است. در یک اثر مشارکتی هم مخاطبان که اکثرا غیرایرانی هستند، می‌توانند به‌روش کلاژ زنان آزاد را به تصویر بکشند. @KhabGard گزارش کوتاه پریس صحبتی از این نمایشگاه را ببینید. @RadioFarda

این پیام ویدئویی آریل دورفمن است به خوانندگانش در ایران👆 فارسی کتاب «نشخوار رؤیاها; خاطرات یک تبعیدی سرکش» اثر دورفمن را اخیراً نشر برج با ترجمه‌ی بیتا ابراهیمی منتشر کرده و فکر کنم ترجمه‌های دیگری هم از آن در راه باشد. سال ۱۹۷۳ آریل دورفمن، متحد جوان و چپگرای رئیس‌جمهور آلنده، برای سومین بار موطنش را از دست داد. گروه مقاومت امر کرده بود برای زنده‌ماندن و اسیرنشدن در سیاهچاله‌های پینوشه شیلی را ترک کند. «این کتاب با صداقتی عجیب مسیر پرتلاطم دوام آوردن و تلاش یک مخالف سیاسی بیرون از مرزهای موطنش را روایت می‌کند و خواننده را به ژرفنای سفر رنج‌آور یک تبعیدی و پیامد‌هایش برای همسر و فرزندانش می‌برد و دریچه‌ای می‌گشاید به روی این‌که چطور می‌توان صدای مردمان بی‌صدا و خاموش و گرفتار در چنگال بدسگالان روزگار شد.» @KhabGard نام اصلی کتاب: Feeding On Dreams: Confessions of an Unrepentant Exile

. 📚 «درخت‌ها رفته بودند» را می‌توانید #پیش‌خرید کنید 🔹 محتوا: برگزیده یادداشت‌های وبلاگی محمد معینی، دفتر نخست (از ابتدای ۸۳ تا انتهای ۹۱)، از وبلاگ "راز سر به مهر" (کاندیدای جایزه وبلاگ دویچه‌وله - مارس ۲۰۱۱) 🔸 ارسال رایگان 🔹 برای پیش‌خرید لطفا: 1️⃣ مبلغ ۱۶۵ هزار تومان (قیمت روی جلد کتاب) را، به ازای هر نسخه درخواستی، به شماره کارت زیر واریز فرمایید: 6221061230292890 - محمد معینی، بانک پارسیان 2️⃣ اطلاعات پرداخت را با قید آدرس پستی (حتما با کدپستی) به کاربری @mmoeeni12 در تلگرام، مستقیم اعلام کنید. 🔸 اولویت ارسال، طبق نوبت اعلام درخواست خواهد بود. 🔸 کتاب تا پیش از پایان سال جاری به دست شما خواهد رسید. ➕ یادداشت مرتبط 📚 @mmoeeni1

کتاب آینده یووال نوح هراری: نکسوس: تاریخچه مختصر شبکه‌های اطلاعاتی از عصر حجر تا هوش مصنوعی یووال نوح هراری، نویسنده کتاب‌هایی با فروش میلیونی، موضوع بزرگ دیگری برای کتاب بعدی خود انتخاب کرده است: اطلاعات. «نکسوس: تاریخچه مختصر شبکه‌های اطلاعاتی از عصر حجر تا هوش مصنوعی» هراری قرار است ۱۰ سپتامبر توسط انتشارات پنگوئن رندوم هاوس منتشر شود. هراری به‌خاطر آثار تاریخی گسترده و قابل دسترس مانند «انسان خردمند» شناخته می‌شود. او روز سوم بهمن در بیانیه‌ای گفت: «ما در عمیق‌ترین انقلاب اطلاعاتی در تاریخ بشریت زندگی می‌کنیم، اما نمی‌توانیم آن را بفهمیم مگر این‌که آنچه را قبلاً اتفاق افتاده است بفهمیم». «نکسوس استدلال نمی‌کند که درک گذشته ما را قادر می‌سازد آینده را پیش‌بینی کنیم. هدف من این است که نشان دهم با انتخاب‌های آگاهانه، همچنان می‌توانیم از بدترین نتایج جلوگیری کنیم. زیرا اگر نمی‌توانیم آینده را تغییر دهیم، پس چرا وقت را برای بحث در مورد آن تلف کنید؟» به گفته انتشارات پنگوئن، کتاب‌های هراری بیش از ۴۵ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته شده است و به ده‌ها زبان ترجمه شده‌اند. ناشر، این کتاب را «چارچوب وحیانی برای بررسی رابطه پیچیده بین اطلاعات و حقیقت، بوروکراسی و اسطوره‌شناسی، خرد و قدرت» توصیف کرده است. نیهار مالاویا، مدیرعامل پنگوئن رندوم هاوس گلوبال، کتاب جدید هراری را «یک چارچوب تاریخی درخشان برای درک این لحظه» و مهم‌تر این‌که، «قبل از آن‌که دیر شود، در مورد آنچه که ممکن است انجام دهیم بیندیشیم». از آن‌جا که چاپ کتاب‌های یووال نوح هراری در ایران ممنوع شده است، در صورتی که مترجمی این کتاب را به فارسی برگرداند، می‌توان به صورت غیررسمی آن را منتشر کرد. @Tirabooks

بر سرِ بازارِ سربازانِ عشق ‏زیر هر داری جوانی دیگر است... سعدی، شجریان و ایران @KhabGard

🔸در نخستین ساعات روز سه‌شنبه سوم بهمن خبر اعدام #محمد_قبادلو، یکی از معترضان بازداشت‌شده در اعتراضات سراسری « #زن_زندگی_آزادی» در پاییز ۱۴۰۱، منتشر شد. وکیل محمد قبادلو یک روز پیش از آن اعلام کرده بود که اجرای این حکم «هیچ مجوز قانونی ندارد و بی‌تردید قتل محسوب می‌گردد». 🔸با اعدام محمد قبادلو، شمار کسانی که حکومت ایران در ارتباط با اعتراضات «زن زندگی آزادی» اعدام کرده است، به ۹ نفر رسید: محسن شکاری، مجیدرضا رهنورد، محمدمهدی کرمی، محمد حسینی، مجید کاظمی، صالح میرهاشمی، سعید یعقوبی و محمد قبادلو. 🔸آن‌چه اینجا می‌خوانید، مرور فشردهٔ وقایع مربوط به پروندهٔ محمد قبادلو است که براساس اخبار و گزارش‌های رادیوفردا و به‌ترتیب زمان تنظیم شده است. @RadioFarda

چرا جمهوری اسلامی، با این همه ادعا و موشک‌پرانی به عالم و آدم، در جواب دادن به اسرائیل فقط رجز می‌خواند؟ آیا حملات چندسال اخیر اسرائیل به جمهوری اسلامی چه در داخل و چه در خارج ایران به معنای این است که تهران در سی سال اخیر به‌تدریج در لاک دفاعی فرو رفته تا جایی که حتا در برابر کشته شدن فرماندهان سپاه هم قادر به جواب دادن نیست؟ لینک زیر پاسخ مفصل هادی معصومی زارع، از تحلیلگران «خودی» حکومت، به سؤال بالا است. در مقدمه‌اش هم گفته پس از کشته شدن قاسم سلیمانی، «دُز بالایی از حس تحقیر و سرشکستگی» در طرفداران حکومت تزریق شده و با وعده‌های مکرر انتقام و «عدم مشاهده‌ی پاسخ قابل استناد» تشدید شده و «سرخوردگی بیشتری» را در پی داشته است. جدا از فانتزی‌های عقیدتی و رهنمودهای رادیکالی که این تحلیلگر «خودی» در این نوشته ارائه می‌کند، نکاتی در آن هست که ممکن است برای «غیرخودی»‌ها نیز روشنگر و خواندنی باشد. @KhabGard این‌جا بخوانید👇 https://syaaq.com/31584

ماجرای ضبط «از خون جوانان وطن» عارف قزوینی در رادیو به‌روایت بیژن ترقی امروز دوم بهمن ۱۴۰۲ نودمین سالگرد خاموشی عارف قزوینی است؛ پیشگام خلق ترانه‌‌های مردمی با مضامین اجتماعی و سیاسی. خودش گفته بود: ««اگر من هیچ خدمتی دیگر به موسیقی و ادبیات ایران نکرده باشم، وقتی [در زمانی] تصنیف وطنی ساخته‌ام که ایرانی از ده هزار نفر یک نفرش نمی‌دانست وطن یعنی چه؟» مشهورترینش همان «هنگام می» که از جایی به بعد نامش شد «ازخون جوانان وطن لاله دمیده». از اجراهای خود عارف از این ترانه هیچ نسخه‌ای نمانده، اما حدود سال ۱۳۴۰ این ترانه با صدای الهه در برنامه‌ی رادیویی «گل‌های رنگارنگ» و با همکاری یک ارکستر بزرگ ضبط شد. در آن زمان داوود پیرنیا ۵۷ ساله بود و بیژن ترقی ۲۷ ساله که هنوز جوان بود و شهرتی نداشت. بیژن ترقی سال‌ها بعد این خاطره را از زمان ضبط این ترانه تعریف کرد: در آغاز کارم که مصادف شدم در برنامه‌ی «گلها» با ضبط کارهای عارف، خیلی تحت‌تأثیر ترانه‌های عارف قرار گرفتم. حتی یادم است یک روز مرحوم داوود پیرنیا من را صدا کردند در اتاق برنامه‌ی گلها و گفتند که آقای ترقی، من دلم می‌خواهد شما این شعر «از خون جوانان وطن لاله دمیده» را عوض کنید. گفتم برای چی؟ گفت خب «از خون جوانان وطن» مورد ایراد واقع می‌شود. گفتم آقای پیرنیا، شما چرا این حرف را می‌زنید؟ این شعر و آهنگ مثل تاروپود به هم بافته شده، یک. یکی این‌که مال صدر مشروطیت است. یادآور تاریخ مشروطیت ایران است. و من الان بیایم چه بگذارم روی این. و [در برابر] عارف به آن عظمت جز این‌که خودم را متفتضح بکنم، کار دیگری نمی‌توانم بکنم. این تصنیف مشهور را شما بیایید ضبط بکنید - و خدا شاهد است که من همان موقع داشتم عارف را با چشم خودم می‌دیدم که همین‌طوری غضبناک دارد به من نگاه می‌کند ببیند من بالأخره چه می‌گویم - گفتم بیایید این را ضبط کنید و صبح روز «جشن مشروطیت» پخش کنید. که همین کار را کرد و بلند شد من را بوسید. @KhabGard 📍ترانه با صدای الهه در برنامه‌ی «گلهای رنگارنگ» (پایین همین فرسته) این ترانه را خیلی‌های دیگر هم خوانده‌اند، از جمله محمدرضا شجریان؛ یک بار اوائل دهه‌ی ۱۳۵۰ با گروه شیدا (محمدرضا لطفی) و دیگر بار پس از انقلاب ۵۷ با گروه فرامرز پایور در آلبوم «راز دل». 📍اجرای محمدرضا شجریان با گروه شیدا: 👇 t.me/navaagard/126 .

🔸اگر تا پیش از شهریور ۱۴۰۱ شهروندان در تهران و سایر شهرهای بزرگ برای انتخاب کافه فقط به معیارهایی مثل قیمت و کیفیت و موقعیت توجه داشتند، از پاییز ۱۴۰۱ به این سو یک معیار دیگر هم به آن‌ها اضافه شده است: اجباری نبودن حجاب در کافه. 🔸اکنون که بیش از یک سال از اعتراضات «#زن_زندگی_آزادی» و سرکوب آن می‌گذرد، وضعیت #حجاب_اجباری در فضای کافه‌های تهران چگونه است؟ فشار حکومت برای حفظ حجاب اجباری به‌عنوان «خاکریز نظام» در مقابلِ مقاومت مدنی زنانی که حاضر به عقب نشستن از حداقلی‌ترین دستاورد «جنبش مهسا» نیستند، چه فضایی را ایجاد کرده است؟ 🔸آن‌چه اینجا می‌خوانید، گزارشی است که براساس تجربه‌ها و روایت یک شهروند-روزنامه‌نگار در تهران نوشته و تنظیم شده است. @RadioFarda

ویدئوکلیپ «خون ماه» تهمورس پورناظری به‌تازگی این آهنگ را در اینستاگرامش منتشر کرده و این‌گونه نوشته است: «من شرمنده‌ی هر آن دختر و پسر، هر نام از زنان و مردان، هر نفس از مادران و پدران ایرانم که رویِ ماه عزیزان‌شان در راه ایران به خاک‌وخون کشیده شد و من در وصف آن هیچ جز نوای موسیقی از دستم بر نمی‌آید.» شعر این آهنگ از پوریا سوری است و با صدای سحر بروجردی و گروه هم‌آوازان اجرا شده است. اینستاگرام تهمورس پورناظری ویدئوکلیپ در اینستاگرام زهرا عبدی @KhabGard #هنر_اعتراضی #زن_زندگی_آزادی .

ترانه‌ی «آشغال» شروین، پسر ایران شروین حاجی‌پور قسمتی از ترانه‌ی جدیدش را در اینستاگرامش خوانده و زیرش نوشته: نمی‌دانم این چندمین باری است که برای «برای» به دادگاه احضار می‌شوم. نمی‌دانم این ترس و بلاتکلیفی تا کی ادامه دارد. فقط می‌دانم که وقتی «برای» را می‌نوشتم، برایم مهم نبود که هوای آلوده گریبان کدام ریه‌ها را می‌گیرد یا فقر در جیب هواداران کدام جناح سیاسی می‌نشیند یا انقراض پیروز چپ‌ها را به سوگ می‌نشاند یا راست‌ها را. اما می‌دانستم که قربانی تمام تندروی‌های جناحی ما مردم عادی هستیم و می‌دانستم که اعتراض لازمه‌ی تکامل است و تا مشکل را نشان ندهیم، حل کردنش هم میسر نیست. می‌دانستم که ما مردم عادی هم حق داریم دل‌مان برای وطن بسوزد و به فکر آبادی‌اش باشیم. حالا اما احساس می‌کنم که شاید اشتباه می‌کردم. شاید خاک را هم انحصاری کرده‌اند. شاید وطن برای ما مردم عادی نیست. و آدمی بدون وطنش هیچ نیست، الا زباله‌ای دور انداختنی. «آشغال» منتشر شد. @KhabGard نسخه‌ی کامل ترانه در یوتیوب شروین .

آیا کرملین در سرکوب اهل فرهنگ و هنر به‌روش جمهوری اسلامی رفتار می‌کند؟ سرکوب هنرمندان در روسیه اخیراً به‌گونه‌ای گسترش یافته که حتا هنرمندانی ‌که تلاش می‌کردند در مورد مسائل سیاسی ساکت بمانند، تحت فشارند تا حامی و تبلیغ‌گر حکومت باشند. برخی فعالان فرهنگی و هنری روسیه می‌گویند در این عرصه وارد دوره‌ای شده‌اند که شاید از زمان استالین تا کنون سابقه نداشته است. پاول رودنف، منتقد سینما و تئاتر، معتقد است شرایط داخلی در روسیه شبیه فضای حکومتی فرهنگ و هنر در ایران شده است: «امروز در روسیه شرایط به‌گونه‌ای‌ است که هیچ‌ مخالف حکومتی نمی‌تواند آزادانه نظر خود را بیان کند. حتی ساکت ماندن کافی نیست. سرکوب جوری شدت یافته که حتی کسانی‌ که تلاش می‌کردند به‌ظاهر نسبت به مسائل سیاسی بی‌اعتنا و بی‌طرف بمانند، با نارضایتی دستگاه حکومتی روبه‌رو شده‌اند. کرملین از فعالان عرصه‌ی هنر انتظار دارد حامی رژیم باشند و جنگ را به‌عنوان دستاوردی مهم تبلیغ کنند. این وضعیت شاید برای فعالان هنری در ایران بهتر از دیگران قابل درک باشد، چراکه آن‌ها با شرایط مشابه روبه‌رو هستند.» @KhabGard کاملِ گزارش را در این لینک بخوانید👇 radiofarda.com/a/32767001.html .