سرمست•

«چه کنیم دیگر... عزیزدلم، زندگی همین است! گاهی پیاز می‌شود، مُژگان را می‌سوزاند، اشک را جاری می‌کند و چَشم را دو کاسه‌ی پُر خون می‌کند، اما تو را در برابرِ احتمالِ ناملایمات و بیماری‌ها مقاوم می‌کند. چه کنیم، زندگی همین است دیگر، نمی‌شود با چشمانی قرمز و اشک‌آلود به جنگِ پیاز رفت که! درس بگیر و رها کن پیاز را عزیزدلم.»

-غزل‌حمیدی

«وصل تو گر در نفس آخر است از همه عمر آن نفسم آرزوست»

اون چیزی که خدا برات کنار گذاشته، سهم هیچکس نمیشه، عجله نکن.

.

هنوز قفلِ در را عوض نکرده‌ام؛ برگرد.

‌جا مانده است چیزی جایی که هیچگاه دیگر هیچ چیز جایش را پر نخواهد کرد نه موهای سیاه نه دندان های سفید... -حسین پناهی-

بیا امشب که بس تاریک و تنهایم...

ازینکه هیچوقت احساس تعلق داشتن نکردم خیلی حیوونکیَم؛ تعلق به جا، زمان، شخص، یا هرچیزی. اینطوریه که انگار با همه دنیا غَریبه ای.

یاد من باشد تنهاییم را برای خودم نگه دارم و بغض های شبانه ام را برای کسی بازگو نکنم تا ترحم دیگران را با اظهار علاقه اشتباه نگیرم، یاد من باشد که فقط برای سایه ام بنویسم. •صادق هدایت•

«در زندگیِ بعدی قطعا بید مجنون خواهم شد. آزاد و رها.» #مهدیه_رضایی

«می‌خواست همه‌ی غصه‌هاش را در یک جمله خلاصه کند امّا نمی‌شد. وقت کم بود. به هرچیزی فکر می‌کرد می‌بایست یک عالم خاطره و کابوس به یاد خود بیاورد.»

«آن سبو بِشکست و آن پیماٰنه ریخت!»

-مولانا