ویکی اسپیس

آنچه این جرم را حتی مرموزتر می‌کند، مسیر غیرعادی‌اش در منظومه شمسی است. مدار آن تقریباً به‌طور کامل موازی با صفحه‌ی منظومه شمسی حرکت می‌کند، چیزی که بیش از آن است که بتوان آن را صرفاً تصادفی دانست. عجیب‌تر اینکه اطلس سه آ به چندین سیاره‌ی همسایه نزدیک می‌شود، اما به نظر می‌رسد عمداً از زمین دوری می‌کند. و زمانی که به حضیض خود می‌رسد، یعنی نزدیک‌ترین نقطه‌اش به خورشید، دقیقاً پشت خورشید از دید زمین قرار می‌گیرد، گویی که می‌خواهد از دید ما پنهان شود. این نیز بیش از یک تصادف ساده به نظر می‌رسد. به عبارت دیگر، انگار سرنشینان این فضاپیما یا موجوداتی که آنرا کنترل می کنند از وجود زمین کاملا آگاه هستند و نمی خواهند شناسایی شوند. یکی از نظریات مشهور در زمینه موجودات فرازمینی و اینکه چرا تا کنون سروکله شان پیدا نشده این است که آنها از ترس وجود تمدن های فرازمینی دیگر حاضر نیستند خودشان را نشان دهند و تمام سعی شان را می کنند تا از برخورد با سایر موجودات فرازمینی خودداری کنند. @wikispace 💫

نباید فراموش کنیم که این جرم بسیار عجیب‌تر از یک دنباله‌دار معمولی است. جالب اینکه منشأ آن همان ناحیه‌ای از آسمان است، در جهت صورت فلکی قوس، جایی که دهه‌هاست سیگنال‌های رادیویی مرموز و توضیح‌ناپذیری شناسایی شده‌اند. از جمله‌ی این سیگنال‌ها، سیگنال معروف "واوو" است که یکی از بزرگ‌ترین رازهای اخترشناسی به شمار می‌رود. این ارتباط، لایه‌ای دیگر از رمز و راز به ماجرا اضافه می‌کند. برخی دانشمندان حتی پیشنهاد داده‌اند که شاید اطلس سه آ اصلاً یک دنباله‌دار طبیعی نباشد، بلکه ممکن است یک فضاپیما باشد که توسط تمدنی دیگر طراحی شده تا شبیه یک دنباله‌دار به نظر برسد. @wikispace 💫👇

🔸نرم‌افزار حسابداری محک🔸 برای همه مشاغل؛ ساده، دقیق و کاربردی ✅ ✅تسهیل فرایندهای مالی و حسابداری ✅ بدون نیاز به دانش تخصصی ✅قیمت مقرون به صرفه ◀️ثبت نام و دریافت مشاوره رایگان 👇🏻 https://ck.chvsh.com/click/c41ef98e-a9c8-4910-9dbe-718936c82942

اما میدان‌های مورد نیاز آنقدر نجومی و بزرگ هستند که مدت‌ها آزمایش‌های مستقیم غیرممکن تلقی می‌شد. اکنون، محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا (UBC) یک راه‌حل جایگزین چشمگیر پیشنهاد کرده‌اند: استفاده از لایه‌های هلیوم-۴ ابرسیال برای شبیه‌سازی این اثر. در این سیستم، حرکت بدون اصطکاک لایه هلیوم نقش میدان الکتریکی شدید را ایفا می‌کند، و به جای جفت‌های الکترون-پوزیترون، فیزیکدانان انتظار دارند ظاهر شدن خودبه‌خودی جفت‌های گردابه/ضد-گردابه را مشاهده کنند. این کار که در نشریه PNAS منتشر شده است، نه تنها یک راه عملی برای مطالعه تونل‌زنی کوانتومی در آزمایشگاه ارائه می‌دهد، بلکه بینش‌هایی را در مورد اسرار کیهانی مانند خلاء فضای عمیق، سیاه‌چاله‌ها و حتی منشاء جهان فراهم می‌کند. نظریه‌پرداز اصلی، دکتر فیلیپ استمپ، و همکارش مایکل دسروشرز، دریافتند که جرم گردابه‌ها در لایه هلیوم در حین حرکت به طور چشمگیری تغییر می‌کند، که فرضیات دیرینه را زیر سوال می‌برد و نشان می‌دهد که ممکن است خود نظریه اصلی شوینگر نیز نیاز به بازبینی داشته باشد. فراتر از یک نمونه مشابه هوشمندانه از آنچه آزمایشش غیرممکن است، این تحقیق می‌تواند درک ما از ابرسیالات، گذار فازهای کوانتومی، و فرآیندهای تونل‌زنی که زیربنای فیزیک، شیمی و زیست‌شناسی هستند را متحول کند. @wikispace 💫

چیزی از هیچ!؟ فیزیکدانان در کانادا به تازگی غیرممکن را شبیه‌سازی کردند. در سال ۱۹۵۱، جولین شوینگر، فیزیکدان برنده جایزه نوبل، نظریه‌پردازی کرد که یک میدان الکتریکی به اندازه کافی قوی می‌تواند جفت‌های ماده و پادماده را از خود خلاء بیرون بکشد؛ فرآیندی که اکنون به اثر شوینگر معروف است. @wikispace 💫👇

دنيايي كه در آن زندگي مي كنيم دنياي تناقضات است و بطور كلي بايد گفت ما در يك راز يا مجموعه اي از رازهاي بزرگ زندگي مي كنيم. تناقضات مباحثي هستند كه به نتيجه خاصي نمي رسند و هيچ راهي براي پاسخ دادن به آنها وجود ندارد. يكي از اين تناقضات تناقض مكان مي باشد. يك لحظه به اين فكر كنيد كه شما الان دركجا هستيد. خب ممكن است در جواب بگوييد من الان روي كاناپه هستم .خب ،كاناپه كجاست؟ در داخل خانه، خانه كجاست ؟ در داخل شهر ، شهر در داخل زمين زمين در داخل فضا ،فضا در داخل كيهان ، كيهان در داخل چه هست ؟ نمي دانيم ، اما فرض كنيد بدانيم مثلا بگوييم در داخل چند جهان ، خب باز سوال پيش مي آيد كه چند جهان در داخل چيست . از اينرو بر مبناي اين تناقض هر چيزي در داخل چيز ديگر و بزرگتر از خودش مي باشد و نمي شود كه نباشد .حال به اين فكر كنيد كه كيهان به اين عظمت در داخل چيزي بزرگتر از خودش بايد باشد و آن چيز در داخل چيزي بزرگتر و اين روند همچنان ادامه مي يابد و وقتي به آن فكر مي كنيم موضوع كمي وحشت آور مي شود . @wikispace 💫

سرنخ کلیدی از "منحنی نور" ستاره به دست آمد. هنگامی که یک جسم از جلوی ستاره عبور می‌کند، میزان نور مسدود شده در رنگ‌ها (طول‌موج‌های) مختلف می‌تواند در مورد ترکیب جسم به شما اطلاعات دهد. · یافته: مشاهدات نشان داد که کمنور شدن وابسته به طول‌موج است. ستاره در نور آبی و فرابنفش بیشتر از نور مادون قرمز کمنور می‌شد. · معنای این یافته: این اثر، امضای کلاسیک غبار است. ذرات ریز غبار (کوچک‌تر از یک میکرومتر) نور آبی را بسیار مؤثر مسدود می‌کنند اما اجازه می‌دهند نور قرمز و مادون قرمز راحت‌تر عبور کند. یک جسم جامد و کدر مانند یک سیاره، یا یک ساختار مصنوعی فضایی‌ها، همه طول‌موج‌های نور را به یک اندازه مسدود می‌کند. نتیجه‌گیری: اکنون در کجا ایستاده‌ایم؟ فرضیه ساختار مصنوعی فضایی‌ها به طور مؤثر رد شده است. اکنون اجماع علمی بر این است که رفتار عجیب ستاره تَبی توسط یک ابر پویا و ناهموار از ذرات بسیار ریز غبار ایجاد می‌شود. · بهترین مدل: برجسته‌ترین تئوری این است که این ستاره توسط یک حلقه وسیع و نامنظم از غبار احاطه شده، که احتمالاً از متلاشی‌شدن یک قمر یا یک انبوه از اجسام شبیه به دنباله‌دار ناشی می‌شود. تأثیر گرانشی یک سیاره فراخورشیدی دیده‌نشده می‌تواند این غبار را هدایت کند و باعث ایجاد توده‌های آشفته‌ای شود که کاهش‌های عمیق و نامنظم را ایجاد می‌کنند. · علت کمنور شدن بلندمدت چیست؟ روند کمنور شدن صدساله هنوز مورد بحث است، اما می‌توان آن را نیز با عبور یک ابر غبار بزرگ‌تر و کند‌حرکت‌تر در منظومه بیرونی از جلوی ستاره، از دیدگاه ما، توضیح داد. به طور خلاصه: ستاره تَبی شواهدی از وجود فضایی‌ها نیست. در عوض، این ستاره گواهی است بر قدرت علم شهروندی (این ستاره توسط داوطلبان در پروژه "شکارچیان سیاره" کشف شد)، استحکام روش علمی، و این حقیقت که جهان هنوز مملو از پدیده‌های طبیعی عجیب و شگفت‌انگیزی است که ما تازه شروع به درک آن‌ها کرده‌ایم. این ستاره همچنان یک جرم منحصربه‌فرد و تحت مطالعه فشرده است، اما اکنون معمای آن بیشتر درباره منشأ و دینامیک خاص غبار آن است، نه درباره هوش فرازمینی. @wikispace 💫

ستاره تَبی برخلاف هزاران ستاره دیگر که کپلور رصد کرده بود، رفتار نمی‌کرد. یک، کاهش‌های شدید و نامنظم: به جای کاهش‌های کوچک و منظم یک سیاره، این ستاره کاهش‌های عظیم و نامنظم در روشنایی نشان می‌داد—تا حد ۲۲٪ (برای مقایسه، یک سیاره به اندازه مشتری فقط حدود ۱٪ کاهش ایجاد می‌کند). دو، غیر دوره‌ای: این کاهش‌ها بر اساس یک برنامه منظم رخ نمی‌دادند. آن‌ها آشفته و بدون الگوی واضح بودند. سه، کمنور شدن بلندمدت: علاوه بر کاهش‌های شدید ، تحلیل صفحات عکاسی تاریخی (پروژه‌ای به رهبری اخترشناس بردلی شیفر) نشان می‌داد که این ستاره در طی یک قرن گذشته به میزان قابل توجهی به تدریج کمنور شده است. مطالعات بعدی هم این یافته را تأیید و هم رد کردند که بر جنجال‌ها افزود. این رفتار کاملاً با رفتار ناشی از یک سیاره متفاوت بود و توضیح ساده‌ای نداشت. - فرضیه وجود یک تکنولوژی فرازمینی وقتی توضیحات طبیعی به راحتی پیدا نمی‌شدند، یک امکان جنجالی توسط اخترشناس جیسون تی. رایت از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا مطرح شد. · مفهوم: او پیشنهاد کرد که این کمنور شدن نامنظم و عظیم، می‌تواند با انبوهی وسیع و ناکامل از ساختارهای مصنوعی ساخته شده توسط یک تمدن فرازمینی پیشرفته، که به آن کمربند دایسون می‌گویند، سازگار باشد. · کمربند دایسون چیست؟ یک ساختار فرضی که در آن یک تمدن، بخش عمده‌ای از انرژی ستاره میزبانش را با احاطه کردن آن با مجموعه عظیمی از کلکتورهای خورشیدی، ماهواره‌ها و سکونت‌گاه‌ها جذب می‌کند. این ساختارها به دور ستاره می‌چرخند و بسته به چگالی و آرایششان، نور آن را به طور نامنظم مسدود می‌کنند. · چرا این فرضیه جذاب بود؟ این فرضیه به دلایل زیر قانع‌کننده بود:   · کاهش‌ها برای یک سیاره بیش از حد بزرگ بودند.   · آن‌ها نامنظم بودند که نشان‌دهنده آرایشی غیرطبیعی و توده‌ای از اجسام بود.   · در آن زمان، این فرضیه به عنوان یک راه‌حل بالقوه برای داده‌های بسیار غیرعادی مطرح بود. نکته بسیار مهم این که، دانشمندان ادعا نکردند که فضایی‌ها را پیدا کرده‌اند. آن‌ها این ایده را به عنوان یک فرضیه آخر مطرح کردند—فرضیه‌ای که فقط پس از رد تمام توضیحات طبیعی باید در نظر گرفته می‌شد. اما رسانه‌ها و تخیل عمومی، این ایده "ساختار مصنوعی فضایی‌ها" را به دامن زدند و آن را به یک داستان جهانی تبدیل کردند. - رد سایر علل طبیعی جامعه علمی بلافاصله کار برای آزمایش و پیشنهاد توضیحات طبیعی را آغاز کرد. فرضیه فضایی‌ها همیشه کم‌احتمال‌ترین گزینه بود و تمرکز بر یافتن یک مدل فیزیکی کارآمد بود. آن‌ها ایده‌های مختلفی را بررسی و عمدتاً رد کردند: · میدان بقایای یک سیاره متلاشی‌شده؟ آیا یک برخورد فاجعه‌بار می‌توانسته ابری عظیم و نامنظم از غبار و بقایا ایجاد کند؟ ممکن بود، اما غبار ریز ناشی از چنین رویدادی باید گرم می‌شد و تابش مادون قرمز اضافی تولید می‌کرد که مشاهده نشد. · انبوهی از دنباله‌دارها؟ این توضیح طبیعی پیشتاز اولیه بود که توسط تیم بویاجیان مطرح شد. یک خانواده از دنباله‌دارها به یک انبوه بزرگ و غبارآلود تکه تکه شده‌اند. اگرچه این می‌توانست نامنظم بودن را توضیح دهد، اما توضیح کمنور شدن صدساله و عمق شدید کاهش‌ها فقط با دنباله‌دارها چالش‌برانگیز بود. · یک ستاره تغییر شکل‌یافته؟ آیا خود ستاره می‌تواند در حال ضربان باشد یا لکه‌های ستاره‌ای غول‌آسا داشته باشد؟ سایر ویژگی‌های ستاره با این نوع فعالیت مطابقت نداشت. - توضیح محتمل: غبار کیهانی پس از رصدهای گسترده پیگیری از زمین و فضا (از جمله با تلسکوپ‌های فضایی هابل و اسپیتزر)، یک اجماع شکل گرفت. @wikispace 💫 👇

۱. ستاره تَبی چیست؟ ستاره تَبی، که از نام نویسنده اصلی مقاله اول، تابِتا س. بویاجیان (اکنون در دانشگاه ایالتی لوئیزیانا) گرفته شده است. · موقعیت: در فاصله حدود ۱۴۷۰ سال نوری از ما، در صورت فلکی دجاجه. یک ستاره معمولی از نوع اف در رشته اصلی، که کمی از خورشید ما بزرگ‌تر و داغ‌تر است. این ستاره بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ توسط تلسکوپ کپلر رصد شد. مأموریت کپلر، یافتن سیارات فراخورشیدی با رصد کاهش‌های جزئی و دوره‌ای در روشنایی ستاره‌ها بود که هنگام عبور سیاره از جلوی ستاره رخ می‌دهد. @wikispace 💫👇

۸۴ ساله و هنوز یک افسانه 💪⁠ ⁠ شوتارو اوداته، مهندس ارشد هوندا، در ۸۴ سالگی در وضعیت بدنی فوق‌العاده‌ای قرار دارد — و مدل موی خاصش تنها به جذابیت افسانه‌ای‌اش افزوده است. او سال‌هاست که استایلی شبیه به ساسوکه از ناروتو را حفظ کرده. اما تأثیر اوداته فراتر از ظاهر است — او نقش کلیدی در پیشرفت ایمنی خودروها داشته و کمربند ایمنی‌ای را طراحی کرده که با استفاده از سیستم الکتریکی، میزان کشش را بر اساس شدت و دینامیک تصادف تنظیم می‌کند. هر طور که نگاه کنید، شوتارو یک افسانه واقعی است — با ظاهری که گواه آن است.⁠ ⁠ @wikispace 💫

هولدر وکیومی مدل A2 g-gn41308 #بدون_قیمت #ویدئو_ایرانی

در واقع، یک دسته کارت استاندارد ۵۲ فاکتوریل حالت مختلف برای بر زدن دارد، که تقریباً برابر با ‎۸ × ۱۰⁶⁷‎ است. این عدد آن‌قدر عظیم است که اگر هر انسان روی زمین از زمان انفجار بزرگ تا همین لحظه، هر ثانیه یک دسته کارت را بر زده بود، باز هم حتی به کسری ناچیز از تمام چینش‌های ممکن نزدیک نمی‌شدیم. @wikispace 💫

چرا دستگاه‌های حفاری تونل (TBM) که ده‌ها میلیون دلار هزینه دارند، بعد از اتمام تونل از زیر زمین بیرون آورده نمی‌شوند و همان‌جا دفن می‌شوند؟ دلیلش در واقع خیلی ساده است: یک TBM بسیار عظیم است، ده‌ها متر طول دارد و صدها تُن وزن. در یک تونل باریک عملاً هیچ راهی برای چرخاندن آن وجود ندارد. بیرون آوردنش نیازمند مقدار بسیار زیادی پول، نیروی انسانی و منابع است. علاوه بر این، حفاری معمولاً یک‌طرفه است؛ وقتی جلوی تونل باز می‌شود، قسمت پشت آن قبلاً مسدود شده است، پس برگشتن از همان مسیر غیرممکن خواهد بود. همچنین وقتی TBM به پایان کار می‌رسد، صفحه حفاری و بدنه‌اش به شدت فرسوده شده‌اند. بازسازی آن اغلب بیشتر از ساخت یک دستگاه جدید هزینه دارد. به همین دلیل، کارگران در انتهای تونل یک شافت (چاهک) اضافی حفر می‌کنند و قطعات قابل استفاده را جدا کرده و به سطح زمین می‌برند. بقیه بخش‌های اصلی دستگاه همان‌جا با بتن پر می‌شود و برای همیشه زیر زمین رها می‌گردد. پس از آنکه درزگیری شد، عملاً دستگاه به دست فراموشی سپرده می‌شود. @wikispace 💫

با این دعوت‌نامه اختصاصی، به دنیای معامله و سود وارد شوید! همین حالا اپلیکیشن صرافی ارز دیجیتال تبدیل را نصب کنید، با کد دعوت 4gymvz ثبت‌نام کنید تا از 10٪ تخفیف کارمزدی برخوردار شوید. همچنین برای اولین‌بار در ایران، با معاملات اهرم‌دار تا ۶۰ برابر از بازار ارز دیجیتال سود کسب کنید. دعوت‌نامه: https://tabdeal.org/install-app?refcode=4gymvz

کسالت برنارد ویلیامز در مقاله مهم خود با عنوان «پرونده ماکروپولوس: تأملاتی درباره ملال جاودانگی» استدلال می‌کند که جاودانگی خسته‌کننده خواهد بود. اگر انسان در طول سال‌ها تغییر اساسی نکند، دیر یا زود دچار ملال می‌شود، چون در زندگی جاویدان هر عمل یا تجربه‌ای بی‌نهایت بار تکرار خواهد شد. اما جان مارتین فیشر در پاسخ خود با عنوان «چرا جاودانگی چندان بد نیست» تردید دارد که انسان‌های جاویدان الزاماً خسته شوند. درست است، اگر کسی هر وعده همان غذا را بدون وقفه بخورد، خیلی زود از آن خسته خواهد شد. اما اگر همان غذا را فقط هر دو هفته یک بار بخورد، می‌تواند بارها و بارها از آن لذت ببرد. این موضوع درباره سایر تجربه‌ها نیز صدق می‌کند. اگر بین تجربه‌ها فاصله کافی باشد، می‌توان بارها از آن‌ها لذت برد و دچار ملال نشد. علاوه بر این، مشخص نیست که همه تجربه‌ها حتماً تکرار شوند. ممکن است افراد جدیدی را ملاقات کنید، کتاب‌های تازه‌ای بخوانید و چیزهای جدیدی ببینید؛ جهان و همراه با آن، تجربه‌های شما هم تغییر خواهد کرد . افزون بر این، برخی از تجربه‌های قدیمی فراموش می‌شوند و دوباره همچون تجربه‌ای تازه احساس خواهند شد. مرگ عزیزان برخی می‌گویند قرص را مصرف نمی‌کنند چون مجبور خواهند شد مرگ عزیزانشان یعنی دوستان، همسر، خواهر و برادرها، فرزندان و نوه‌ها را ببینند و این تجربه‌ای وحشتناک است. اگر دوستان و خانواده جدیدی هم پیدا کنند، باز هم مجبور خواهند شد مرگ آن‌ها را ببینند. آن‌ها ترجیح می‌دهند این تجربه دردناک را بارها و بارها تکرار نکنند. بااین‌حال، وقتی به این افراد پیشنهاد می‌شود که نه فقط یک قرص بلکه مثلاً صد قرص دریافت کنند تا بتوانند آن‌ها را هم به دوستان و خانواده بدهند، بسیاری همچنان نظرشان تغییر نمی‌کند. پس معلوم نیست واقعاً این مسئله مشکل اصلی‌شان باشد. علاوه بر این، وقتی پرسیده می‌شود که اگر حادثه‌ای وحشتناک تمام دوستان و خانواده‌شان را یک‌جا بکشد، آیا خودشان خودکشی خواهند کرد، بسیاری جواب منفی می‌دهند؛ می‌گویند چنین اتفاقی قطعاً برایشان بسیار دشوار خواهد بود، اما به زندگی ادامه خواهند داد و اگر بتوانند، احتمالاً دوستان و خانواده جدیدی پیدا می‌کنند. این موضوع با دلیلی که برای رد کردن قرص ارائه می‌کنند در تضاد است. @wikispace 💫

تصور کنید یک موجود ماورایی یا جادوگر به شما پیشنهادی داده و قرصی در اختیار شما قرار دهد که تضمین می‌کند هرگز نخواهید مرد. بسیاری از مردم می‌گویند چنین قرصی را نمی‌خورند چون تصور می‌کنند مجبور خواهند بود برای همیشه در وضعیت پیری، ضعف، زوال عقل، دردها و مشکلات حرکتی باقی بمانند. اما این «قرص جاودانگی» روند پیری را متوقف می‌کند و شما را در وضعیت کنونیِ توان جسمی و ذهنی حفظ خواهد کرد. نه دچار فرسودگی و بیماری‌های پیری می‌شوید، نه در فاجعه‌ای زیست‌محیطی یا سیاسی گرفتار خواهید شد و نه حتی یک سانحه رانندگی می‌تواند شما را برای همیشه ناتوان سازد. تنها شرط این است که انتخاب شما غیرقابل بازگشت خواهد بود: مرگ دیگر هرگز ممکن نیست، حتی از طریق خودکشی. پاسخ شگفت‌انگیز رایج و دلائل آن جالب آن‌که در گفتگوها و سخنرانی‌های دانشگاهی، حدود ۷۰ درصد از هزار نفری که با این پرسش مواجه شده‌اند گفته‌اند «قرص جاودانگی» را نخواهند خورد؛ اغلب هم توضیح روشنی برای دلیل خود نداشتند. برخی از توجیه‌های رایج به همراه نقدهای مطرح‌شده به شرح زیر است: غیرقابل‌برگشت بودن برخی توضیح می‌دهند که به دلیل غیرقابل برگشت بودن شرایط، قرص را نمی‌خورند. وقتی افراد قرص را مصرف کنند، دیگر هرگز نمی‌توانند بمیرند. راه فراری وجود ندارد. اما این دلیل مشکل‌ساز است، چون وضعیت جایگزین نیزمانند مرگ غیرقابل برگشت است و از آن هم گریزی نیست. @wikispace 💫 👇

بیشتر انسان‌ها مرگ را بزرگ‌ترین تهدید زندگی خود می‌دانند؛ از آن هراس دارند و برای به تعویق انداختنش حاضرند تقریباً هر کاری انجام دهند. اما پرسش اساسی این است که اگر فرصتی برای زندگی جاودانه فراهم شود، آیا واقعاً مایل به استفاده از آن خواهیم بود؟ @wikispace 💫👇

هر بار که دسته ای از کارت ها را به هم یا بر می زنید، احتمال زیادی وجود دارد که یک بر جدید باشد که قبلا هرگز انجام نشده است. (متوجه شدید چی میگه؟) شما می توانید یک دسته از کارت را به تعداد 80,658,175,170,943,878,571,660,636, 856,403,766,975,289,505,440, 883,277,824,000,000 بر بزنید. هشتاد بی‌ویجینتیلیون، ششصد و پنجاه و هشت ویژین‌تییلیون، یکصد و هفتاد و پنج نوام‌دسیلیون، یکصد و هفتاد اکتودسیلیون، نهصد و چهل و سه سپتند دسیلیون، هشتصد و هفتاد و هشت سکس دسیلیون، پانصد و هفتاد و یک میلیون و ششصد و ششصد هزار میلیون سی و شش تردسیلیون، هشتصد و پنجاه و شش دودسیلیون، چهارصد و سه بی تصمیم، هفتصد و شصت و شش دسیل، نهصد و هفتاد و پنج غیر میلیون، دویست و هشتاد و نه اکتیلیون، پانصد و پنج سپت میلیون، چهارصد و چهل شصت میلیون، هشتصد هشتاد و سه کوئینتیلیون، دویست و هفتاد و هفت کوادریلیون، هشتصد و بیست و چهار تریلیون. @wikispace

آن را مانند یک تعادل در نظر بگیرید: هر چه بیشتر در یکی حرکت کنید، کمتر در دیگری حرکت می‌کنید. بنابراین اگر ساکن ایستاده‌اید، تمام حرکت شما در زمان است—شما با سرعتی پیر می‌شوید که فیزیک اجازه می‌دهد. اما اگر به سرعت در فضا حرکت کنید، حرکت شما در زمان کُند می‌شود. به عبارت دیگر، ساعت شخصی شما آهسته‌تر تیک‌تاک می‌کند. این فقط یک تئوری نیست—به اثبات رسیده است. ساعت‌های اتمی که با هواپیماها و ماهواره‌ها پرواز داده شده‌اند، آهسته‌تر از ساعت‌های روی زمین تیک‌تاک کرده‌اند. فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی کمی کندتر از ما پیر می‌شوند. حتی ماهواره‌های جی‌پی‌اس (GPS) برای دقیق ماندن، به اصلاحات نسبیتی متکی هستند. در سرعت‌های روزمره، این اختلاف بسیار ناچیز است. اما در سرعت‌های نزدیک به سرعت نور، زمان برای مسافر تقریباً متوقف می‌شود، در حالی که ممکن است قرن‌ها در زمین سپری شود. نسبیت یک حقیقت عمیق را آشکار می‌کند: هیچ ساعت جهانی وجود ندارد. هر یک از ما ساعت خودمان را حمل می‌کنیم و در طول مسیری منحصربه‌فرد در زمان و فضا حرکت می‌کنیم. و حتی وقتی ساکن ایستاده‌اید، با تمام سرعت به سوی آینده می‌دوید. #زمان #گذشته #حال #اینده @wikispace 💫

هرچه سریع‌تر در فضا حرکت کنید، زمان کُندتر می‌شود. ساکن بایستید، و زمان با بیشترین سرعت خود حرکت می‌کند. این درست است. زمان برای همه‌ی افراد به یک شکل تیک‌تاک نمی‌کند. بر اساس نظریه‌ی نسبیت اینشتین، فضا و زمان در یک بافتار واحد به نام "فضا-زمان" در هم تنیده‌اند، و سرعت حرکت شما در فضا بر سرعت حرکت شما در زمان تأثیر می‌گذارد. @wikispace 💫👇