تحلیل زمانه

✅علم‌الهدی و توهمِ «فتنه‌سازان نامرئی»: وقتی گرانی را به سایه‌ها نسبت می‌دهند نه به واقعیتِ سوءتدبیر ✍حمید آصفی 🔗از انگشت اتهام تا فرار از آینه گرانی ساعت‌به‌ساعت بالا می‌رود؛ این را همه می‌دانیم. اما وقتی علم‌الهدی می‌گوید «دست‌های پنهان گرانی را رقم می‌زنند»، سؤال فقط یکی‌ست: این دست‌ها پنهان‌اند یا حاضر در همین ساختار؟ 🔗سال‌هاست هر بحران اقتصادی پیش از آنکه تحلیل شود، به «دشمن»، «نفوذی» یا «فتنه» حواله می‌شود؛ گویی آینه‌ها شکسته‌اند تا چهره‌ی مقصر دیده نشود. همیشه کسی هست که گناه را به گردن او بیندازیم، فقط کافی‌ست واقعیت را نخوانیم. حکومت‌ها نه با دشمنان سقوط می‌کنند؛ با فراموش‌کردن مردم. آن‌که مسئولیت نمی‌پذیرد، متهم می‌سازد. ترس از اعتراض، ترس از حقیقت است. قدرت اگر صداقت نداشته باشد، به توهم پناه می‌برد. ❓فتنه؟ یا ترس از جامعه‌ای که دیگر وعده نمی‌خرد؟ علم‌الهدی هشدار می‌دهد «اگر گرانی حل نشود فتنه ۸۸ تکرار می‌شود»؛ اما شاید حقیقت تلخ‌تر باشد: اعتراض وقتی برمی‌خیزد که مردم دیگر به صدای بالا رفته از تریبون‌ها اعتماد ندارند. «فتنه» نامی بود بر خشمِ بی‌صداشدگان. حالا هم بحران اقتصادی نه از سوی دشمن، که از کارخانه‌ی تصمیم‌های اشتباه تولید می‌شود؛ همان‌جایی که تورم را «توطئه» می‌نامند نه «نتیجه». جامعه‌ای که عدالت را نبیند، فتنه را نه؛ بلکه دادخواهی را می‌زاید. «گرانی» قیمت نیست؛ آسیب‌نامه‌ی زندگی‌ست. هر حکومتی که از سایه بترسد، روزی با نور مواجه خواهد شد. 🔗قله‌ای که دیده نمی‌شود، اما باید به آن ایمان آورد وقتی می‌گویند «با وجود سختی‌ها به‌سوی قله در حرکتیم»، پرسش اینجاست: قله کجاست؟ اگر مردم زیر بار گرانی کمر خم کرده‌اند، آیا قله در ارتفاع دوردست است یا در زبان خطبه‌ها؟ اقتصاد با خطبه ترمیم نمی‌شود، با اراده و سیاست و صداقت عمومی اصلاح می‌شود. مردم خسته‌اند؛ خستگی‌شان فتنه نیست، حق طبیعی زندگی‌ست. تاریخ انتقام نمی‌گیرد؛ فقط تکرار می‌کند. جامعه‌ای که عدالت را نبیند، فتنه را نه؛ بلکه دادخواهی را می‌زاید. 🔗سیاستِ سایه‌سازی، نه سیاستِ پاسخ‌گویی دشمن، نفوذ، عوامل پشت پرده… فهرست بلندی که سال‌هاست برای پوشاندن زخم‌ها تکرار می‌شود. اما گرانی نان، اجاره‌خانه، گوشت و دارو دشمن خارجی ندارد؛ دشمنش همین‌جاست: مدیریت فرسوده، اقتصاد فرسوده‌تر، و سیاستی که به‌جای درمان، دنبال متهم می‌گردد. شاید اگر به‌جای «تکرار فتنه»، تکرار عدالت را جدی می‌گرفتید، خیابان آرام‌تر بود و مردم آرام‌تر. آن‌که مسئولیت نمی‌پذیرد، متهم می‌سازد. ترس از اعتراض، ترس از حقیقت است. قدرت اگر صداقت نداشته باشد، به توهم پناه می‌برد. 🔗مردم فتنه نیستند، مردم فراموش‌شده‌اند ترس از تکرار ۸۸، ترس از مردم نیست؛ ترس از لحظه‌ای‌ست که مردم تاریخ را دیگر فقط نمی‌شنوند، می‌نویسند. و هرگاه ملتی تصمیم بگیرد آینده‌اش را پس بگیرد، نه خطبه قادر است مانع شود نه تهدید فتنه. شاید زمان آن رسیده به‌جای هشدار دادن به «تکرار»، به علتِ تکرار نگاه شود: سفره تهی، صبر زخمی، و اعتمادی که آرام‌آرام آب شده است. حکومت‌ها با ترس از سایه‌ها سقوط نمی‌کنند، بلکه با نور حقیقت که همیشه سرانجام تابان می‌شود. و این بار، مردم دیگر فقط فریاد نمی‌زنند، تاریخ را خواهند نوشت. #تحلیل_زمانه 🌍 @TahlilZamane