صفرتاصدکشاورزی💯

باغ_پاپایا شهرستان سرباز در استان سیستان و بلوچستان خربزه درختی یا پاپایا یکی از نادرترین میوه‌های گرمسیری دنیاست که شهرستان سرباز با 10 هکتار باغات پاپایا مهم‌ترین قطب تولید این محصول در کشور به‌شمار می‌رود.

باغ_پاپایا رقم پاکوتاه

🌴 مشخصات_گیاه_شناسی_پاپایا: (papaya Carica Caricaceae)در این خانواده علاوه بر جنس پاپایا ۴۸ جنس دیگر نیز وجود دارد. در جنس Carica گونه های زیادی وجود دارد که همگی شناخته شده و مهم می باشند. همه گونه ها دو پایه می باشند و تنها گونه یک پایه است. پاپایا رشد سریعی دارد، گیاه یک ساقه دارد. تنه نرم است و پوست سخت شبیه پوست سایر درختان ندارد، همچنین پاپایا شاخه هم ندارد. برگ های درخت پاپایا خیلی بزرگ هستند ولی دوام زیادی ندارند. پاپایا معمولا دارای یک ساقه بلند با برگ های بزرگ در راس درخت است که تقریبا شبیه درخت نخل می باشد.میوه بر روی تنه رشد می کند و به دلیل این که پاپایا همچنان به سمت بالا رشد می کند، همزمان با افزایش سن درخت پاپایا، دسترسی به میوه سخت تر می شود.(البته رقم پاکوتاهی که آوردیم قراره بیشتر از دو متر رشد نکنه!!) پاپایا گیاهی است علفی ،همیشه سبز ،دو لپه که به صورت یک تنه با چوبی نرم به ارتفاع یک تا ۱۰ متر رشد می نماید. این گیاه چند ساله است و ممکن است تا ۲۰ سال سال باقی بماند ولی عمر اقتصادی آن بیشتر از سه سال نمی باشد. پاپایا دارای سیستم ریشه سطحی است. ساقه ساده ،کلفت و اسفنجی بوده و بدون انشعاب می باشد. گاهی هم انشعاباتی بر روی ساقه به وجود می آید. برگ های گیاه به صورت انتهایی در بالای ساقه به وجود می آیند. برگ ها دارای دمبرگ بلندی هستند که گاهی به طول ۶۰ سانتیمتر می رسد. قطر ساقه ممکن است به ۳۰ تا۳۵ سانتیمتر برسد. زیر پوست ساقه ،در برگ ها و در پوست میوه های نارس عروقی وجود دارد که شیره سفید رنگی به نام لاتکس در آنها جریان دارد و یک محصول ثانوی پاپایا محسوب می شود و از آن پاپائین تهیه می کنند که برای ترد کردن گوشت ،کمک به هضم غذا ،تولید دارو و عمل آوری چرم استفاده می شود. پاپایا از نظر رفتار گلدهی پلی گام می باشد. بعضی انواع آن دو پایه ،بعضی ماده و بعضی نر ماده هستند.این وضعیت می تواند تحت شرایط محیط ،طول روز، درجه حرارت و برودت تغییر یابد. گل ها در امتداد ساقه و در بغل برگ ها به صورت منفرد و یا خوشه های کوتاه ظاهر می شوند. میوه به صورت یک حبه است.

پاپایا خربزه درختی

بید جغدی هیرسی (Hearsey's Owl Moth) یکی از شگفت‌انگیزترین گونه‌های آسیا با طرح‌های منحصر‌به‌فرد بال، استتار خارق‌العاده و چرخه زندگی جذاب است. این بید نادر در جنگل‌های مرطوب جنوب‌شرق آسیا زیست می‌کند و به خاطر رفتار‌های عجیب، ظاهر متفاوت و نقش مهمش در اکوسیستم شناخته می‌شود.

🌳 آشنایی با عادت ریشه‌زنی درختان میوه ریشه‌زنی مناسب یکی از مهم‌ترین عوامل سلامت، باردهی و طول عمر درختان میوه است. گستردگی ریشه‌ها معمولاً به اندازه سایه‌انداز درخت بوده و عواملی مانند رطوبت، نوع خاک، مواد غذایی و پایه نهال روی رشد عرضی و عمقی آن‌ها تأثیر مستقیم دارند. 🔸 نکات مهم درباره رفتار ریشه‌ها ✅ ۱. تأثیر دما بر رشد ریشه حتی در زمستان، اگر دمای خاک چند درجه بالاتر از صفر باشد، ریشه‌ها رشد خود را ادامه می‌دهند. ✅ ۲. ریشه‌های سطحی و نقش آن‌ها ریشه‌هایی که نزدیک سطح خاک و به‌صورت افقی رشد می‌کنند، به دلیل دریافت اکسیژن کافی فعال‌تر بوده و نقش اصلی در جذب عناصر غذایی دارند. ✅ ۳. ریشه‌های عمقی و کاربرد آن‌ها ریشه‌هایی که عموداً به عمق خاک نفوذ می‌کنند، مسئول تأمین آب و جذب برخی عناصر کم‌مصرف هستند. ✅ ۴. انواع ریشه‌ها ریشه اصلی: ضخیم، عمیق و منبع تولید ریشه‌های فرعی. ریشه‌های افشان: روی انشعابات سوم و چهارم قرار دارند و قطر یکسان و طول کوتاه دارند. تارهای کشنده: در نوک ریشه‌های جوان تشکیل شده و عامل اصلی جذب آب و مواد غذایی هستند. 🔸 دسته‌بندی سیستم ریشه‌ای درختان میوه سیستم ریشه‌ای درختان میوه معمولاً به سه گروه تقسیم می‌شود: 1️⃣ عمیق 2️⃣ نیمه‌عمیق 3️⃣ سطحی 🌱 عمق نفوذ ریشه در برخی درختان سیب، گوجه، به، زیتون، گلابی، هلو: ۱٫۵ تا ۲ متر زردآلو، بادام، گردو: ۲ تا ۳ متر ⚠️ نیاز اکسیژن و حساسیت ریشه‌ها در خاک‌های سبک، ریشه‌ها اکسیژن کافی دریافت می‌کنند. در خاک‌های سنگین یا بدون زهکش، کمبود اکسیژن باعث ضعف رشد ریشه می‌شود. درختانی مثل هلو، گیلاس، زردآلو، بادام و مرکبات نسبت به کمبود اکسیژن حساس‌تر هستند. 🌲 درختانی با ریشه عمودی (ریشه راست) این نوع ریشه عمیق، ضخیم و پایدار بوده و تا سال‌ها باقی مانده و مواد غذایی را ذخیره می‌کند. درختانی که عمدتاً ریشه عمودی دارند: 🔻 پسته 🔻 گردو 🔻 بادام 🔻 انگور 🔻 بلوبری صنوبر

"بهترین تیمار" برای جوانه زنی بذر یک تیمار واحد و جهانی نیست، بلکه کاملاً به نوع بذر و علت خواب بذر (Seed Dormancy) بستگی دارد. ۱. تیمار‌های فیزیکی (برای شکستن پوسته سخت) این تیمارها برای بذرهایی که دارای خواب فیزیکی (سخت‌پوستی) هستند و پوسته آن‌ها مانع جذب آب می‌شود، به کار می‌روند. به این روش اِسکاریفیکاسیون (Scarification) گفته می‌شود. * خراش‌دهی مکانیکی: * نحوه انجام: ایجاد خراش یا شکاف روی پوسته بذر با استفاده از سنباده، سوهان، یا تیغ (بدون آسیب زدن به جنین). * بذور رایج: بذور تیره بقولات، نخود شیرین، و برخی درختان سخت‌پوست (مانانند آکاسیا). * آب داغ: * نحوه انجام: ریختن آب ۹۵-۱۰۰ درجه سانتی‌گراد روی بذرها و خیساندن آن‌ها به مدت ۱۲ تا ۲۴ ساعت (تا زمانی که بذرها متورم شوند). * بذور رایج: بذور اقاقیا، بامیه، و برخی از گونه‌های جنگلی. * خراش‌دهی شیمیایی: * نحوه انجام: غوطه‌ور کردن بذر در اسید سولفوریک (با غلظت و زمان دقیق، که نیازمند تجهیزات حرفه‌ای است). * بذور رایج: برخی بذور درختان جنگلی و وحشی. ۲. تیمار‌های دمایی (برای شکستن خواب فیزیولوژیکی) این تیمارها برای بذرهایی که دارای خواب فیزیولوژیکی (شیمیایی) هستند و جوانه نزدن آن‌ها به دلیل نارس بودن جنین یا وجود مواد بازدارنده است، به کار می‌روند. * چینه‌سرمایی (Stratification): * نحوه انجام: مخلوط کردن بذر با ماسه مرطوب یا پیت ماس و نگهداری آن در دمای پایین (۱ تا ۵ درجه سانتی‌گراد) در یخچال برای مدت زمان طولانی (۲ تا ۳ ماه). * بذور رایج: بذور درختان میوه معتدل (مانند سیب، گلابی، گیلاس، آلو)، گردو، و بسیاری از گیاهان زینتی. * دمای متناوب: * نحوه انجام: قرار دادن بذرها در معرض نوسانات دمایی روزانه (مثلاً دمای روز 20و شب 10در۹ه سانتی‌گراد) برای تحریک جوانه‌زنی. * بذور رایج: برخی از بذور علوفه‌ای و سبزیجات. ۳. تیمارهای شیمیایی و هورمونی این تیمارها برای تحریک مستقیم فرآیندهای شیمیایی جوانه‌زنی استفاده می‌شوند. * اسید جیبرلیک (GA3): یکی از قوی‌ترین محرک‌های جوانه‌زنی است. خیساندن بذر در محلول با غلظت‌های پایین (50 تا 500 پی‌پی‌ام) می‌تواند خواب فیزیولوژیکی را بشکند. * نیترات پتاسیم (KNO_3): غوطه‌ور کردن بذر در محلول نیترات پتاسیم (معمولاً با غلظت 0.2 تا 0.3 درصد) می‌تواند جوانه زنی را در بسیاری از بذور افزایش دهد. * ضدعفونی‌کننده‌ها: تیمار بذر با این مواد، برای از بین بردن پاتوژن‌ها (بیماری‌زاها) و قارچ‌هایی که می‌توانند مانع جوانه‌زنی سالم شوند، بسیار مؤثر است. نتیجه‌گیری: "بهترین" تیمار بهترین تیمار برای بذر، تیمار یا ترکیبی از تیمارها است که مشکل خاص آن بذر را برطرف کند: 1. اگر بذر پوسته سخت دارد (مانند لوبیا یا اقاقیا): خراش‌دهی مکانیکی یا آب داغ بهترین است. 2. اگر بذر نیاز به دوره سرما دارد (مانند سیب یا کاج): چینه‌سرمایی مرطوب بهترین است. 3. اگر بذر مشکلات داخلی فیزیولوژیکی دارد یا برای افزایش سرعت جوانه‌زنی: اسید جیبرلیک (اغلب همراه با سرما یا خیساندن) بهترین است. نکته کلیدی: همیشه قبل از تیمار شیمیایی یا دمایی، بهتر است بذر را به مدت ۱۲ تا ۲۴ ساعت در آب ولرم بخیسانید تا آب به طور کامل جذب شود (هیدروپرایمینگ).

به گزارش راز بقا، لیلی (سوسن) غول‌پیکر هیمالیا سرشار از ویژگی‌هایی است که آن را به یکی از شگفت‌انگیزترین گیاهان جهان تبدیل می‌کند. یکی از عجیب‌ترین ویژگی‌های آن مرگ پس از شکوفه‌دهی است؛ گیاه سال‌ها انرژی ذخیره می‌کند، تنها یک‌بار گل می‌دهد و سپس می‌میرد. 

ویژگی‌های ظاهری و چرخه زندگی آنچه این گونه سوسن را از دیگر لاله‌ها و سوسنیان متمایز می‌سازد، اندازه عجیب و غول‌پیکر آن است. این گیاه می‌تواند به ارتفاع ۲ تا ۳.۵ متر برسد و خوشه‌هایی از گل‌های شیپوری سفید تا ارغوانی کم‌رنگ تولید کند که هرکدام تا ۱۵ سانتی‌متر طول دارند. گل‌ها عطری شیرین و نافذ می‌پراکنند که حشرات گرده‌افشان را از فاصله‌های دور جذب می‌کند. اما شگفت‌انگیزتر از ظاهر آن، چرخه زندگی این گیاه است: سوسن غول‌پیکر گیاهی مونوکارپیک است؛ یعنی فقط یک‌بار در طول عمرش گل می‌دهد و پس از آن می‌میرد. این چرخه ممکن است ۵ تا حتی ۷ سال طول بکشد تا پیاز به بلوغ برسد و انرژی لازم را برای تولید گل ذخیره کند. 

لیلی غول‌پیکر هیمالیا (Giant Himalayan Lily) یا سوسن هیمالیایی یکی از شگفت‌انگیزترین گیاهان کوهستانی جهان است؛ گیاهی بلند، معطر و مونوکارپیک که تنها یک‌بار در عمرش گل می‌دهد و سپس می‌میرد. این گونه نادر با گل‌های عظیم شیپوری، رشد سریع پیش از شکوفه‌دهی و پیاز‌های خوراکی، از جذاب‌ترین سوسن‌های هیمالیا به شمار می‌آید و به دلیل ظاهر باشکوه و زیستگاه مه‌آلودش شهرتی جهانی دارد.

⭕ چهار نوع جنگل‌ اصلی در جهان کدام‌اند؟ 🔹️ جنگل‌های اصلی در جهان در چهار دسته تقسیم می‌شوند: 🟢 جنگل‌های گرمسیری (سبز) 🔵 جنگل‌های شمالی (آبی) 🟣 جنگل‌های نیمه گرمسیری (بنفش) 🟡 جنگل‌های معتدل (زرد)

از آنچه میبینی نیمی رو باور کن و از آنچه میشنوی هیچ چیز رو باور نکن …