" هوشنگ ابتهاج "

نقشی که باران می‌زند بر خاک خطی پریشان از سرگذشت ِتیرهٔ ابرست ابری که سرگردان به کوه و دشت می‌راند تا خود کدامین جویبارش خُرد روزی به دریا بازگردانَد ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

آن کو به دل دردی ندارد، آدمی نیست بیزارم از بازار این بی‌هیچ دردان ! #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

گفتمش؛ شیرین‌ترین آواز چیست ؟ چشم غمگینش به رویم خیره ماند قطره قطره اشکش از مژگان چکید لرزه افتادش به گیسوی بلند زیر لب غمناک خواند: "نالهٔ زنجیرها بر دست من ... در میان اشک‌ها پرسیدمش؛ خوش‌ترین لبخند چیست شعله‌ای در چشم تاريکش شکفت جوش خون در گونه‌‌اش آتش‌فشاند گفت لبخندی که عشق سربلند وقت مردن بر لب مردان نشاند من ز جا برخاستم؛ بوسیدمش #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

تو از کدام راه می‌رسی ؟!... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

گفتمش؛ شیرین‌ترین آواز چیست ؟ چشم غمگینش به رویم خیره ماند قطره قطره اشکش از مژگان چکید لرزه افتادش به گیسوی بلند زیر لب غمناک خواند: "نالهٔ زنجیرها بر دست من ... در میان اشک‌ها پرسیدمش؛ خوش‌ترین لبخند چیست شعله‌ای در چشم تاريکش شکفت جوش خون در گونه‌‌اش آتش‌فشاند گفت لبخندی که عشق سربلند وقت مردن بر لب مردان نشاند من ز جا برخاستم؛ بوسیدمش #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

در اینجا سینه‌ٔ من چون تو زخمی است در اینجا دمادم دارکوبی بر درخت پیر می‌‌کوبد دمادم… #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

من نمی‌دانستم معنی هرگز را تو چرا بازنگشتی دیگر؟ #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

خیالِ دلکشِ پرواز در طراوتِ ابر به خواب می‌ماند ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

چیست دریا؟ چشم پر اشک زمین #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

چون خواب ناز بود که باز از سرم گذشت نامهربان من که به ناز از برم گذشت چون ابر نو بهـار بگریم درین چمن از حسرت گلی که ز چشم ترم گذشت منظور من که منظره افروز عالمی ست چون برق خنده‌ای زد و از منظرم گذشت آخر به عزم پرسش پروانه شمع بزم آمد ولی چو باد به خاکسترم گذشت دریای لطف بودی و من مانده با سراب دل آنگهت شناخت که آب از سرم گذشت منّت کش خیال تواَم کز سر کَرم همخوابه‌ی شبم شد و بر بسترم گذشت جان پرورست لطف تو ای اشک ژاله ، لیک دیر آمدی و کار گل پرپرم گذشت خوناب درد گشت و ز چشمم فرو چکید هر آرزو که از دل خوش باورم گذشت صدچشمه اشک غم شد و صدباغ لاله داغ هر دم که خاطرات تو از خاطرم گذشت خوش سایه روشنی است تماشای یار را این دود آه و شعله که بر دفترم گذشت #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

این رسم برادریه؟!... @hoshang_ebtehhaj

حاصلی از هنر عشق تو جز حرمان نیست آه از این درد که جز مرگ منش درمان نیست   این همه رنج کشیدیم و نمی دانستیم که بلاهای وصال تو کم از هجران نیست آنچنان سوخته این خاک بلاکش که دگر انتظار مددی از کرم باران نیست   به وفای تو طمع بستم و عمر از کف رفت آن خطا را به حقیقت کم از این تاوان نیست این چه تیغ است که در هر رگ من زخمی ازوست  گر بگویم که تو در خون منی بهتان نیست   رنج دیرینه انسان به مداوا نرسید علت آن است که بیمار و طبیب انسان نیست   صبر بر داغ دل سوخته باید چون شمع لایق صحبت بزم تو شدن آسان نیست تب و تاب غم عشقت دل دریا طلبد هر تنک حوصله را طاقت این طوفان نیست   سایه صد عمر در این قصه به سر رفت و هنوز ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

از تن زنده روان است روان تو، که گفت بی تن زنده روان است روان تو؟ که نیست! #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

باز شوق یوسفم دامن گرفت پیر ما را بوی پیراهن گرفت ای دریغا نازک آرای تنش بوی خون می آید از پیراهنش ای برادرها خبر چون می برید ؟ این سفر آن گرگ یوسف را درید یوسف من پس چه شد پیراهنت ؟ برچه خاکی ریخت خون روشنت ؟ بر زمین سرد خون گرم تو ریخت آن گرگ و نبودش شرم تو تا نپنداری ز یادت غافلم گریه می جوشد شب و روز از دلم #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

#هوشنگ_ابتهاج در دانشگاه مریلند @hoshang_ebtehhaj

می‌روی اما گریز چشم وحشی رنگ تو راز این اندوه بی آرام نتواند نهفت می روی خاموش و می پیچد به گوش خسته ام آنچه با من لرزش لبهای بی تاب تو گفت؛ چیست ای دلدار این اندوه بی آرام چیست کز نگاهت می تراود نازدار و شرمگین ؟ آه می لرزد دلم از ناله ای اندوه بار کیست این بیمار در چشمت که می گرید حزین ؟ چون خزان آرا گل مهتاب رویا رنگ و مست می شکوفد در نگاهت راز عشقی ناشکیب وز میان سایه های وحشی اندوه رنگ خنده می ریزید به چشمت آرزویی دل فریب چون صفای آسمان در صبح نمناک بهار می تراود از نگاهت گریه پنهان دوش آری ای چشم گریز آهنگ سامان سوخته بر چه گریان گشته بودی دوش ؟ از من وامپوش بر چه گریان گشته بودی ؟ آه ای چشم سیاه از تپیدن باز می ماند دل خوش باورم در گمان اینکه شاید شاید آن اشک نهان بود در خلوت سرای سینه ات یادآورم #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

تو آمدی ز دورها و دورها ز سرزمین عطرها و نورها نشانده ای مرا کنون به زورقی ز عاجها، ز ابرها، بلورها مرا ببر امید دلنواز من ببر به شهر شعرها و شورها #زادروز_فروغ_فرخزاد_گرامی🌹 @hoshang_ebtehhaj

در استقبال از این غزل سایه: ﴿امشب به قصّه‌ی دل من گـوش می‌کنی فردا مـرا چو قصـّه فرامـوش می‌کنـی ﴾ ... چون سنگها صدای مرا گوش میکنی سنگی و ناشنیده فراموش میکنی رگبار نوبهاری و خواب دریچه را از ضربه‌های وسوسه مغشوش میکنی دست مرا که ساقهٔ سبز نوازش است با برگ‌های مرده همآغوش میکنی گمراه‌تر ز روح شرابی و دیده را در شعله می‌نشانی و مدهوش میکنی ای ماهی طلائی مرداب خون من خوش باد مستیت، که مرا نوش میکنی تو درهٔ بنفش غروبی که روز را بر سینه میفشاری و خاموش میکنی در سایه‌ها، فروغ تو بنشست و رنگ باخت او را به "سایه" از چه سیه‌پوش میکنی؟ #فروغ_فرخزاد @hoshang_ebtehhaj

. تو بخوان... نغمهٔ ناخواندهٔ من !... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

بگذر از دریا و راهِ خویش گیر  شیوهِ دریادلان در پیش گیر کو حریفی همدم و همدرد نی تا بنالد جانِ غم پروردِ نی نی به خوابِ خاکیِ پیش از وجود از دمِ گرمِ تو دارد چشمِ جود هم از آن دم کز دلِ نیزار رُست در تمنایِ لب و دندانِ تُست در هوایت می سپارد سر به باد ای سرِ عشاق بر بادِ تو باد ! بند بندش تشنهِ آن تیغِ تیز تا نهد سر بی دریغ و بی ستیز جانِ مهجورش نسیمِ باغِ تُست در دلِ تنگش هوایِ داغِ تُست تا نسیمِ روح بخشت کی وزد شکرِ یادِ لبت را می مزد ای خوشا دم با دمت آمیختن آن لبِ شیرین و شور انگیختن... آن شکر لب همچو نایم بر گرفت هان بنال ای دل که آتش در گرفت وه که این آتش عجب خوش می زند آتشی کاتش در آتش می زند #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj