تاریخ میم 📜

می‌خواهم درباره راهنمای دانته در بهشت نیز بنویسم: بئاتریس پورتیناری. دانته با جما دوناتی، از یکی از قدرتمندترین خانواده‌های فلورانس، ازدواج کرد، اما هرگز چیزی درباره او در آثارش ننوشته است. زنی که در نوشته‌های او به عنوان معشوقه حضور دارد، بئاتریس بود. دانته او را در ده سالگی ملاقات کرد، زمانی که بئاتریس تنها نه سال داشت و هر دو همسایه بودند. در همان نگاه اول، دانته عاشق او شد. نه سال بعد، آنها بار دیگر ملاقات کوتاهی داشتند. آنها در خیابان احوالپرسی کوتاهی کردند و این آخرین دیدارشان بود. همین برخورد دوم کافی بود تا بئاتریس به نماد عالی‌ترین آرزوهای معنوی دانته تبدیل شود. داستان عجیب عشق او به بئاتریس در اشعار اولیه‌اش، با عنوان «زندگانی نو»، به تصویر کشیده شده است. نقاشی‌ای که در پست قدیمی‌مان به آن اشاره کردم و روی آن ریپلای کردم، اثر هالیدی، هنرمند انگلیسی قرن نوزدهم است. این تابلو، دانته و بئاتریس را با لباس کرم‌رنگ و همراهانش در فلورانس نشان می‌دهد. در این تصویر، بئاتریس عمداً از نگاه دانته دوری می‌کند. آیا شما هم در اهداف عاشقانه خود، تسلیم سرنوشت دانته خواهید شد؟ یا برای حفظ بئاتریس خود، مبارزه خواهید کرد؟

Song Persian Love Artist HolgerCzukay Album Movies Year 1979 Genre Krautrock Electronic Persian کراوت‌راک الکترونیک فارسی چون برآوردیم با عشقش دمی دم فرو بستیم و همدم سوختیم آتش عشقش چو در ما در گرفت هر دو عالم را به یک دم سوختیم مانده بود از غارت عشقش دلی برق دیگر جست و آن هم سوختیم سال ها با آتش غم ساختیم سال دیگر ز آتش غم سوختیم

این کاری است که کلمات بی‌مبالات می‌کنند: آن‌ها باعث می‌شوند آدم‌ها تو را کمی کمتر دوست داشته باشند.

اگر شما هم مانند من شخصی هستید که در گفتار خودتون دقت نمیکنید و به هرکس هرچیزی میگید و براتون دیگران مهم نیستند باید این حرف خانم روی رو همیشه به خودتون یاداوری کنید چون رفیق هاتون و ادم‌ها یک سرمایه بزرگ برای شما هستند و با رفتار مخرب و بی مبالاتی و بی دقتی و بی اهمیتی در حرف زدن باهاشون نمیتونید کسی رو پیدا کنید که دوستتون داشته باشه و این بهتون ضربه میزنه طبق تجربه خودم. ~نکته جالب درباره این کتاب این است روی از تجربیات خود از زندگی پسا استعماری در هند می‌گوید و برای همین از زبان انگلیسی خاص خودش استفاده میکند. یعنی برای هنجار شکنی و عدول از انگلیسی معیار میاد قوائد دستور زبان جملات مرکب و نوشتار انگلیسی رو به سبک دیگه ای مینویسه تا شکل خاصی از مقاومت علیه سلطه استعماری بریتانیا رو نشوند دهد!

زیرِ سایه‌هایِ مواجِ پرچم‌هایمان که در باد به اهتزازند، ما پیِ ندایِ نیاکان می‌رویم، ما وارثانِ وفادارِ آنانیم. ما آتشِ جاودان را بر دوش داریم، آتشی که در دل‌هایمان روشن می‌سوزد، و تنها چراغِ راه ما راهنمای ماست؛ رهبرِ این جهان. ما از میراثِ مقدس پاسداری می‌کنیم، میراثِ خدایانمان و سرزمینمان، و هرگز همهٔ رزمندگانِ انقلابِ رهایی‌بخش را از یاد نمی‌بریم. آنگاه که روزِ واپسینِ فداکاری فرا رسد و سرنوشتِ اندوهناک رخ بنماید، ما با زمین یکی می‌شویم، نامیرا، برای ابدیت.

پروتکشنیسمی که دولت ایران در صنعت خودروسازی برای کشور ما ایجاد کرده، منجر به تولید محصولاتی شده است مانند: پژو ۲۰۶ با فناوری ۲۷ سال پیش فرانسه، پژو ۴۰۵ با فناوری ۳۸ سال پیش فرانسه، پراید با فناوری ۴۰ سال پیش آمریکا، نیسان با فناوری ۶۰ سال پیش ژاپن، و کامیون بنز با فناوری ۶۰ سال پیش آلمان! ایران‌خودرو و سایپا دو غول بزرگ خودروسازی ایران هستند که انحصار بازار داخلی را در دست دارند؛ انحصاری که دولت با وضع تعرفه‌های سنگین بر خودروهای خارجی و حتی در سال‌هایی با ممنوعیت کامل واردات خودرو ایجاد کرده است. دولت ایران بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ درصد روی قیمت خودروهای وارداتی تعرفه می‌کشد. یعنی اگر مثلاً تویوتا تنها ۱۰ درصد سود روی قیمت خودروی خود بگیرد، دولت ایران قرار است دو برابر قیمت کل خودرو از واردات آن سود و تعرفه دریافت کند! نتیجه این سیاست چیست؟ این دو تولیدکننده عملاً هیچ رقیبی ندارند، مردم توان خرید خودروی خارجی را ندارند، و آن‌ها به‌راحتی هرچه بخواهند تولید می‌کنند. حتی برای خرید خودروهای همین شرکت‌ها هم باید در قرعه‌کشی شرکت کنید! پروتکشنیسم دقیقاً یعنی همین: حمایت‌گرایی دولت و حمایت شدید از تولید داخلی در برابر رقبای خارجی. اما این سیاست نه تولید ملی ایران را قوی کرده، نه سودی به مردم رسانده؛ بلکه فقط جیب صاحبان قدرت دولتی و تولیدکنندگان خودرو را هر روز پُرتر کرده است. نتیجه‌اش هم روشن است: خودرویی که قیمت جهانی آن حدود ۲۰۰ میلیون تومان است، در ایران باید ۱ میلیارد تومان خریداری شود