نیشتمانی ⛅️ جوان

"کوردستان لە دڵی ئێمەدا یەک پارچەیە، چوار نییە" لە ڕۆژی ئاڵا بە دڵێکی پڕەوە باسی بە دەوڵەتبوونی کوردستان دەکات

🔴 مزدوران سرکوبگر رژیم اشغالگر در میناب از فشار معیشتی و فکر فروش کلیه می‌گوید 🔷شنبه ۲۹ آذر ۱۴۰۴، ویدیویی از یک مزدور سرکوبگر رژیم در شهر میناب در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که بازتاب گسترده‌ای داشت. در این ویدیو، ستوان سوم مصطفی لقمانی، از نیروهای سرکوبگر انتظامی، درباره وضعیت معیشتی خود سخن می‌گوید. 🔷او اعلام می‌کند حقوق دریافتی‌اش در آذرماه، با وجود داشتن سه فرزند محصل، حدود ۲۳ میلیون تومان بوده است. لقمانی می‌گوید محل سکونتش میناب و محل خدمتش بندرعباس است و روزانه بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان هزینه رفت‌وآمد پرداخت می‌کند. به گفته او، مستأجر است و فشارهای اقتصادی باعث شده به فروش کلیه فکر کند. 🔷این مزدور سرکوبگر در ویدیو تأکید می‌کند شرایط مطرح‌شده اغراق‌آمیز نیست و بسیاری از سرکوبگران هم‌پیالەاش نیز با مشکلات مشابه روبه‌رو هستند، اما از ترس پیامدها درباره آن صحبت نمی‌کنند. او همچنین خطاب به مقامات ارشد رژیم اشغالگر جمهوری اسلامی ایران هشدار می‌دهد که صبر مزدوران سرکوبگر هم حدی دارد. 🔷انتشار این ویدیو توجه کاربران شبکه‌های اجتماعی را به وضعیت معیشتی نیروهای سرکوبگر رژیم جلب کرده است.

🔴 «کوردم و کوردستانیم» به ترند این روزهای سوشیال میدیای کوردستان تبدیل شد 🟪اجرای ترانه‌ی «کوردم و کوردستانیم»؛ اثر میلاد غلامی، هنرمند اهل ایلام در شرق کوردستان، که هفته‌ی گذشته در ۲۶ آذر ۱۴۰۴ به مناسبت روز پرچم ملی کوردستان با اجرای خانم مدیر و دانش‌آموزانش در مدرسە خانزاد کرکوک، خیلی زود بە فراتر از یک اجرا رفت و به ترند و پدیدە فرهنگی تبدل شد. 🟪این قطعه در شرق و جنوب کوردستان با استقبال گسترده روبه‌رو شدە و بازتاب چشمگیری در شبکه‌های اجتماعی داشت. در ادامه، بازخوانی‌ها و انتشار گسترده‌ی این آهنگ توسط بلاگرها و کاربران فضای مجازی، «کوردم و کوردستانیم» را به یک ترند فراگیر تبدیل کرده است؛ جریانی که همچنان در حال گسترش و دیده‌شدن است. 📹 ویدئو: از بلاگر شناختە شدە کورد «مروا» #کوردستان #کەرکووک #ئیلام

📍#بۆکان 📍#سەقز ✅شب یلدای امسال برای مادران دادخواه بوکان و سقز، یادآور تداوم مطالبه عدالت و حقیقت بود. این چهارمین سال متوالی است که مادران دادخواه بدون فرزندانشان گرد هم می‌آیند. گردهمایی‌ای برای تأکید بر پیگیری حقوقی و مدنی پرونده فرزندان جان‌باخته‌شان برگزار شد. 🟥در این نشست، مادران با در دست داشتن تصاویر فرزندان خود، بر حق دادخواهی، حق دانستن حقیقت، و لزوم پاسخ‌گویی نهادهای مسئول تأکید کردند. این حضور جمعی، نشانه‌ای از تداوم همبستگی، مقاومت مدنی و ایستادگی در برابر فراموشی و مصونیت از مجازات است. ✅مادران دادخواه بوکان و سقز اعلام کردند که با وجود گذشت سال‌ها، پیگیری حقوقی و مطالبه عدالت برای فرزندانشان همچنان ادامه دارد و این مسیر متوقف نخواهد شد. اسامی مادران حاضر: مادر فریدون فرجی مادر دانیال پابندی مادر فریدون محمودی مادر اسعد رحیمی مادر هیوا جان‌جان مادر هژار مام‌خسروی مادر امجد عنایتی مادر ابراهیم شریفی‌فر مادر شهریار محمدی

🌱هەڵمەتی زاگرۆسانە لە گوندی نێ کات: ڕۆژی سێشەممە کاتژمێر 1ی دوانیوەڕۆ بەڕێوە ئەچێت چونتان بۆ ئەو کارە پیرۆزە شانازییە بۆ خۆتان و نیشتمان

☀️جەژنی شەوچلە و یادی بوونی دوکتور قاسملووی ڕێبەر

#گۆرانی🎼 🎤 مامۆستا عەلی خەندان و گۆرانیەک بۆ دوکتور قاسملوو 😘😍 @NISHTMANIJOAN

✅انتشار ویدیوی بفرین، دختر شهید حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، در شب یلدا، دلتنگی او برای پدرش را نشان می‌هد که برای التیام در این لحظه فقط توان یک بوسه بر عکس پدر و اشک‌هایی کودکانه را دارد. 🔹این صحجه بازتولید حافظه‌ی تاریخی ملتی است که نزدیک به یک قرن تحت سلطه‌ی دولت-ملت ایرانی، هزینه‌ی موجودیت خود را با جان فرزندانش پرداخته است. بوسه‌ی بفرین بر عکس پدرش و اشک‌های خاموش او، بازتاب زخمی جمعی است که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده و هنوز التیام نیافته است. 🔹دولت ایران، چه در فرم سلطنت و چه در شکل جمهوری اسلامی، هرگز جرأت مواجهه‌ی صادقانه با کارنامه‌ی خود در قبال ملت کورد و دیگر ملت‌های تحت ستم را نداشته است. هزاران کودک، در دهه‌های مختلف، با همین تجربه‌ی فقدان رشد کرده‌اند، کودکانی که حذف سیستماتیک پدران و مادرانشان به بخشی از ناخودآگاه جمعی آنان تبدیل شده است. 🔹از منظر روان‌شناسی تاریخی، این حافظه نه فراموش می‌شود و نه حذف‌پذیر است. خشونت دولتی، به‌جای خاموش‌کردن جامعه، میل به رهایی را در لایه‌های عمیق ذهن جمعی بازتولید می‌کند. نسلی که با مرگ سازمان‌یافته بزرگ شده، پاسخ خود را نه در فراموشی، بلکه در بازتعریف آینده جست‌وجو می‌کند، آینده‌ای رها از ساختار اشغالگر دولت-ملتی که در طول عمر نزدیک به ۹۰ ساله‌اش، برای ملت کورد چیزی جز سرکوب، حذف و مرگ به همراه نداشته است. 🔹حمید حسین‌نژاد، زندانی سیاسی کورد، در یکم اردیبهشت ۱۴۰۴ به‌صورت مخفیانه در زندان مرکزی اورمیه اعدام شد. این اعدام در حالی صورت گرفت که خانواده او نسبت به روند رسیدگی اعتراض کرده بودند و بی‌گناهی‌اش در اتهامات واردشده روشن و ثابت شده بود. با این حال، حاکمیت حتی به قوانین ادعایی خود نیز پایبند نماند و یک بار دیگر نشان داد که مسئله، نه قانون، بلکه امنیتی و حذف سیاسی ملت کورد است. 🔹آنچه باقی می‌ماند، نه انتقام کور، بلکه اراده‌ی تاریخی برای رهایی است؛ پاسخی سیاسی به دهه‌ها خشونت ساختاری، حافظه‌ی این چند نسل، نیرو محرکه این رهایی خواهد بود.

✅بوونت پیرۆز خۆرەتاوی زێدی کوردان شیعر: بێهروز خوێندنەوە: مینا سوارە ✅@NISHTMANIJOAN✅

✅لە شەوی یەڵدا، یادی هەموو شەهیدان و گیانبەخت کردوانی ڕێگای ڕزگاری کوردستان، بەرز و بەڕێز ڕادەگرین و لە کۆتا ساتەکانی درێژترین شەوی ساڵ، ناو ڕێگا و ئامانجیان لە ناو دڵ و دەروونمان بە زیندویی ڕادەگرین. یادیان هەرمان بێ🌹 🍉در شب یلدا، یاد جانباختگان راه آزادی و راه رهایی کوردستان را گرامی میداریم و در آخرین لحظات طولانی ترین شب سال نام و راهشان را زنده و پاس نگاە خواهیم داشت.🌹

🔵 یەڵدا شەوی لە دایک بوونی هاوڕێی خۆر☀️ ✅@NISHTMANIJOAN✅

🔵 یەڵدا شەوی لە دایک بوونی هەوڕێی خۆر☀️ ✅@NISHTMANIJOAN✅

🔵 یەڵدا شەوی لە دایک بوونی هەوڕێی خۆر☀️

🔵لە دایک بونت پیرۆز بێ شەهیدی ڕێبەر یادت هەرمانە و قەت لەبیر ناکردرێ ☀️

✅قاسملوو ئه‌و.. له‌ ناو هه‌موو شته‌ جوانه‌كاندا ئه‌تبینییه‌وە له‌ ڕێزه‌ی باراندا. باڵای. له‌ بۆنی باخاندا.. قژی. له‌ لاسكی گژوگیادا.. په‌نجه‌ی. له‌ تام‌و چێژی ناوڕۆحدا.. قسه‌ی. تۆ ئه‌گه‌ر ناوی گوڵه‌كانت بژماردایه‌ ئه‌و ناوی ڕه‌نگه‌كانی بۆ ته‌واو ئه‌كردی. تۆ ئه‌گه‌ر باسی ڕووبارت بكردایه‌ ئه‌و ئاوی سه‌رچاوه‌و هاژه‌هاژی بۆ باس ئه‌كردی. تۆ ئه‌گه‌ر بتوتایه‌ ئه‌م شه‌رابه‌ چه‌ند ئاڵه‌ ئه‌و ڕۆژی له‌دایكبوونی پێ ئه‌وتی. تۆ ئه‌گه‌ر بتوتایه‌ ئه‌م هاواره‌ چه‌ند قوڵه‌ ئه‌و ناوی یه‌ك به‌ یه‌كی زامه‌كانی پێ ئه‌وتی‌. له‌ناو پێكه‌نیندا.. نوكته‌یه‌كی ئێسك سووك بوو. له‌ ناو گریاندا مۆمێكی سه‌بووریی

شبِ یلدا، آن دمِ کهنِ زایشِ نور از دلِ تاریکی، زادروزِ تولدِ رهبرِ جاویدنامِ ملتِ کورد است؛ دکتر عبدالرحمان قاسملو. او در شبِ سی‌امِ آذرِ ۱۳۰۹، در اورمیه، چشم به جهان گشود؛ در لحظه‌ای که تاریخ، در بلندترین شبِ خویش، نفَس در سینه حبس کرده بود. و کوردستان، زیر سقفی از ظلمتِ سنگینِ پایان هزارۀ دوم، در انتظارِ سپیده‌ای دور می‌سوخت. قاسملو آمد همانند هم‌پیمانِ خورشید. در آسمانی که سایه‌ها فرمان می‌راندند، او دوست و یاورِ نور شد؛ ایستاد تا شب را به چالش بکشد، تا تقدیرِ بسته‌ی ملتِ کورد را از مشتِ سرنوشت بِرُبایَد و آن را گام‌به‌گام، نفس‌به‌نفس، به آستانه‌ی رهایی نزدیک‌تر کند. یلدا، از آن شب به بعد، نه فقط بلندترین شب سال، که یادآورِ تولدِ امیدی است که در تاریک‌ترین لحظه‌ی تاریخ در قرن بیستم، جرأتِ روشن شدن یافت.