مطالعات راهبردی آمریکا

🌎 بی‌آبی ایران نتیجه کدام گناه است؟ ✍ اسفندیار خدایی 🔹 روزنامه شرق 🌿 بحران کم‌آبی امروز ایران قطعا نتیجه قصور، بی‌تقوایی، فساد، ظلم و گناه مردم این سرزمین است. اما دقیقا چه گناهانی باعث این بحران هستند؟ و چه کسانی باید جوابگو باشند؟ یا لااقل چه اقداماتی نباید ادامه یابد؟ برخی ادعا می‌کنند خشک‌سالی ایران نتیجه گناهانی همچون بدحجابی بانوان است. یک عضو مجلس خبرگان می‌گوید: «خشک‌سالی، بحران آب و کم‌بارشی نشانه تذکر الهی است، خیابان‌های ما جولانگاه تجاهر به فسق و بی‌حجابی است و این تبعات دارد». یک نماینده مجلس هم می‌گوید: «بی‌حجابی در نیامدنِ باران تأثیر گذاشته و قطعا گناه‌کردن انسان در کاهش نعمات الهی تأثیر قطعی و یقینی دارد...». یک امام جمعه محترم نیز مدعی است عکس‌گرفتن زنان با پوشش نامناسب کنار زاینده‌رود باعث «قطع برکت رودخانه» شده است. اگر بانوان را علت خشک‌سالی و نابودی منابع آب زیرزمینی و روزمینی ایران بدانیم، به بیراهه رفته‌ایم و نقش عاملان اصلی بحران آب ایران را نادیده گرفته‌ایم. زیرا علوم آب، هواشناسی، اقلیم‌شناسی و مدیریت منابع آب به‌صراحت گناه واقعی را جای دیگری می‌داند و ده‌ها سال مدیریت غلط و سیاست‌گذاری نادرست را علت بحران می‌داند. در سطحی بالاتر، قطعا قرارگرفتن افراد غیرمتخصص با معیارهای غیرعلمی در رأس امور مربوط به آب، عامل بحران امروز هستند، ولی این نوشتار به دنبال گناهان است نه گناهکارانی که همچنان طلبکارانه در تریبون‌ها مشغول امر به معروف و نهی از منکر هستند. گناه اول: ....👇 لینک متن کامل در روزنامه شرق

🌎 ترامپ: برنامه هسته‌ای ایران ابر تاریک بالای سر عربستان بود «ما این ابر تاریک را از کشور شما برداشتیم، این ابر همان ایران و توان هسته‌ای آن بود… حالا آن‌ها می‌خواهند یک توافق انجام دهند.» رئیس جمهور آمریکا در مجمع سرمایه‌گذاری آمریکا و عربستان سعودی در واشنگتن دی سی با تکرار ادعاهای ضد ایرانی خود، افزود: ما روابط خوبی با ولیعهد عربستان داریم و اکنون روابط ما بهتر است زیرا ما «ابر تاریکی» را از فراز آسمان عربستان کنار زدیم. 🔸وی با بیان این ادعا که این ابر تیره، «ایران و توانایی هسته‌ای‌ آن بود!»، بار دیگر درباره جنگ ۱۲ روزه و حمله اسرائیل و آمریکا به تاسیسات هسته‌ای صلح آمیز ایران، مدعی شد: «ما توانایی هسته‌ای ایران را با قدرت و خیلی سریع نابود کردیم. آن ابر تاریک بر کل خاورمیانه سایه انداخته بود و آنها اکنون می‌خواهند با ما توافق کنند.» 🔻ترامپ در ادامه ادعاهایش افزود: آنها (ایران) می‌خواهند با ما توافق کنند و باید ببینم که این توافق به دست خواهد آمد یا خیر و احتمال توافق نیز وجود دارد. @EsfandiarKhodaee

🎥کل پرونده جفری اپستین را ساخته اند تا حواس ها را از موفقیتهای عظیم و تاریخی من پرت کنن👇👇 خبرنگار: مَسی (نماینده جمهوری خواه کنگره) گفته نگران اینه که تحقیقی که شما دربارهٔ اپستین خواستین، ممکنه فقط به‌عنوان یه پوشش باشه تا پرونده‌ها منتشر نشن. آیا واقعاً اینطوره؟ ترامپ: من نمی‌خوام دربارش حرف بزنم، چون اخبار جعلی مثل خودت- تو یه خبرنگار افتضاحی- همین‌جور موضوعات رو وسط می‌کشن تا حواس‌ها رو از موفقیت بزرگ دولت ترامپ منحرف کنن. @EsfandiarKhodaee

📣 قابل توجه زیست بوم علوم انسانی ایران که به دنبال شغل مناسب هستند: 💠 کانال فرصت‌های شغلی علوم انسانی تحت عنوان‌ «پیشه» با هدف توانمندسازی و شغل‌یابی برای دانشجویان، فارغ‌التحصیلان، دغدغه‌مندان و علاقه‌مندان به حوزه علوم انسانی در اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ تأسیس شده است و نزدیک به ۵۰۰ فرصت شغلی را تابحال منتشر کرده است. 💠همه افرادی که در حوزه‌هایی همچون سیاست، اقتصاد، جامعه‌شناسی، ادبیات، سیاستگذاری عمومی و حکمرانی، علم و فناوری، مدیریت، رسانه، انرژی، زنان، ازدواج و جوانان، فرهنگ و هنر و ... تسلط و تخصصی دارند می‌توانند از خدمات کانال پیشه به صورت کاملا رایگان استفاده کنند. 💠در کانال پیشه، ما بروزترین آگهی‌های شغلی را با محوریت علوم انسانی منتشر می‌کنیم. آگهی‌های جذب نهادهای دولتی، اندیشکده‌ها و پژوهشکده‌ها، شرکت‌های خصوصی و نیمه خصوصی و ... از جمله آگهی‌هایی است که به صورت کامل در این کانال پوشش خواهیم داد. عضویت در کانال: 👇👇👇👇👇👇👇👇👇 https://t.me/Pishe_job 🏷 کانال شغل‌یابی علوم انسانی پیشه در بله I تلگرام

تبلیغات پدیرفته می‌شود

🌎 متحدان آمریکا باید هسته‌ای شوند نویسندگان: Moritz S. Graefrath — Mark A. Raymond منبع: Foreign Affairs عنوان انگلیسی: America’s Allies Should Go Nuclear 🌿 کمتر سناریویی کارشناسان و سیاست‌گذاران را به اندازهٔ چشم‌انداز گسترش سلاح‌های هسته‌ای وحشت‌زده می‌کند. تمایل روسیه به تهدید به‌کارگیری سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی در جنگش علیه اوکراین، علاقهٔ مبهمِ رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، به آزمایش‌های هسته‌ای، و انقضای قریب‌الوقوع معاهدهٔ نیو اِستارتِ دو هزار و ده (که اندازهٔ زرادخانه‌های هسته‌ای روسیه و ایالات متحده را محدود می‌کرد) یادآورِ پتانسیل ویرانگر پایدارِ سلاح‌های هسته‌ای بوده و ترس از به‌کارگیری آن‌ها را دوباره زنده کرده است. رهبران آمریکایی بر این باورند که گسترش سلاح‌های هسته‌ای به‌شدت به منافع راهبردی ایالات متحده آسیب خواهد زد و نظم جهانیِ که همین حالا هم شکننده است را بیش از پیش بی‌ثبات خواهد کرد. در ماه‌های اخیر، آن‌ها بر تعهد خود به جلوگیری از تکثیر هسته‌ای تأکید کرده‌اند و حملات ماه ژوئن به سایت‌های هسته‌ای ایران نشان داد که واشینگتن برای ممانعت از دستیابی کشورهای بیشتر به بمب حاضر است از زور استفاده کند. برای دهه‌ها، ایالات متحده در یک نظام هسته‌ای سرمایه‌گذاری کرد که بر عدم‌تکثیر مبتنی بود، حتی زمانی که توافق‌های خلع‌سلاح دوران جنگ سرد مانند پیمان ضد موشک‌های بالستیک منقضی شدند. 🌳 مخالفت با تکثیر در میان دولت‌های نامطمئن و رقبای بالقوه قابل درک است، اما مخالفتِ مطلق با گسترش هسته‌ای مزایای قابل توجهی را که سلاح‌ها می‌توانند به همراه داشته باشند پنهان می‌کند. ایالات متحده بهتر است پایبندی شدید خود به سیاست عدم‌تکثیر را بازبینی کند و از گسترش محدود هسته‌ای در میان شمار اندکی از متحدان — به‌طور مشخص کانادا، آلمان و ژاپن — حمایت کند. برای واشینگتن، تکثیر انتخابی به این شرکا اجازه می‌دهد نقش‌های بزرگ‌تری در دفاع منطقه‌ای برعهده بگیرند و وابستگی نظامی خود را به ایالات متحده کاهش دهند. برای این متحدان نیز، داشتن سلاح‌های هسته‌ای قابل‌اطمینان‌ترین حفاظت در برابر تهدیدات رقبای منطقه‌ای مانند چین و روسیه و همچنین در برابر آمریکاِ کم‌تعهدتر به پیمان‌های سنتی است. 🌿 شکاکان و بدبینان هسته‌ای ممکن است از ایدهٔ جهانی با شمار بیشتری قدرت‌های هسته‌ای بهراسند، اما چنین نگرانی‌هایی وقتی تکثیر به‌صورت انتخابی دنبال شود کمتر قابل توجیه است. کانادا، آلمان و ژاپن سابقهٔ تصمیم‌گیری منطقی و ثبات داخلی دارند که وقوع حوادث هسته‌ای و هر گونه دور تسلسلِ تشدید کنترل‌نشده را نامحتمل می‌سازد. و اگر مدیریت دقیق صورت گیرد، دلایل کافی وجود دارد که گسترش هسته‌ای در این کشورها به تلاش‌های گستردهٔ دیگر کشورها برای ساخت بمب منجر نخواهد شد. 🌿 به‌جای آن‌که دورهٔ جدید و هراس‌آوری از بی‌ثباتی جهانی را باز کند، تکثیر انتخابی می‌تواند به حفظ نظم پس از جنگ جهانی دوم کمک کند. اگر کانادا، آلمان و ژاپن سلاح‌های هسته‌ای را به‌دست آورند، بازتوزیع توانایی‌های نظامی به نفع ائتلافی از کشورها خواهد بود که به نظام مبتنی بر قواعد پایبندند و از فرسایش هنجارهای کلیدی آن، به‌ویژه تمامیت ارضی، جلوگیری می‌کنند. تکثیر انتخابی در نتیجه می‌تواند نظم پس از سالِ نوزده‌چهل و پنج را که برای ایالات متحده و متحدانش سودمند بوده احیا کند. یک بازی برد-برد 🌿 مقامات ارشد آمریکایی بارها بر نیاز به انتقال بار دفاع قاره‌ای به متحدان اروپایی و کاهش وابستگی نظامی آن‌ها به ایالات متحده تأکید کرده‌اند. در مواجهه با چالش ژئوپلیتیک چینِ در حال رشد در شرق آسیا و تحت فشار برای تخصیص منابع به مسائل داخلی، واشینگتن پایانِ رایگان‌سواری اروپا را به‌عنوان یک اولویت راهبردی تعیین کرده است. آنچه امروز مانع از توانایی اروپا برای تأمین امنیتِ خود و در نتیجه مانعِ بازپس‌گیری قابل‌توجهِ آمریکاست، فقدان نیروهای هسته‌ای آلمان است. در طول جنگ سرد، رهبران آمریکایی امیدوار بودند نیروهای آمریکایی را از اروپا خارج کنند اما به این نتیجه رسیدند که مگر آلمان دارای بازدارندگی هسته‌ای شود، قاره قادر به تضمین امنیت خود نخواهد بود. همان‌طور که مورخ مارک تراختنبرگ اشاره کرده است، ایالات متحده درست ارزیابی کرده بود که نیروهای هسته‌ای بریتانیا و فرانسه «نمی‌توانستند درجهٔ لازم اطمینان‌بخشی را فراهم کنند» که اروپا قادر است شوروی و زرادخانهٔ عظیم هسته‌ای‌اش را بازدار کند. امروز همان مانع باقی است. تشویق آلمان به توسعهٔ سلاح‌های هسته‌ایِ مستقل سرانجام نوعی اروپأ خودکفا ایجاد خواهد کرد که خروجِ آمریکا را ممکن...👇 👈 لینک متن کامل مقاله

بن سلمان رونالدو را با خودش به کاخ سفید برد کریستیانو رونالدو هم همراه بن سلمان به آمریکا رفته و از مهمانان ضیافت دیشب کاخ سفید بود. ترامپ گفت پسرش بارون از دیدار با او در کاخ سفید بسیار خوشحال بوده و اضافه کرد: “بارون عاشق رونالدوست و حالا که فرصت دیدار باهاش رو داشته؛ فکر میکنم کمی بیشتر به پدرش احترام میگذاره، چون من این آشنایی رو برایش فراهم کردم” @EsfandiarKhodaee

🌎 تهاتر اف-۳۵ با پیمان ابراهیم در سفر بن‌سلمان به آمریکا ✍ جواد مرشدی 🔹 مصاحبه روزنامه فراز با اسفندیار خدایی نزدیک به ۸ سال از آخرین سفر ولیعهد ۴۰ ساله عربستان به آمریکا می‌گذرد و حالا او امروز دوباره در قالب یک سفر غیر رسمی وارد آمریکا شد تا میهمان اتاق بیضی ترامپ باشد. بنا به اخبار واصله ترامپ تشریفات پُر طمطراقی را برای «بن سلمان» مهیا کرده و شاید به نوعی بنای جبران سفر خود به عربستان را دارد. سفری که با اسکورت ویژه هواپیما‌های جنگنده اف-۱۵ نیروی هوایی سلطنتی عربستان و یک شام رسمی در یک مکان میراث جهانی یونسکو مورد استقبال قرار گرفت. در نظر داشته باشیم ترامپ که مسئولیت آسیب‌های اسرائیل در منطقه را به عهده گرفته بنای آن دارد تا در راستای «پیمان ابراهیم» عربستان را نیزمجاب به برقراری ارتباط با اسرائیل کند. از سوی دیگر سعودی‌ها نیز خواهان خریداری جنگنده‌های اف ۳۵ آمریکا و همچنین درتلاش برای نفوذ در سوریه از طریق سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی هستند. در نهایت اینکه اگر چه این سفر غیر رسمی است ولی مسلما دو طرف خواسته‌ها و انتظاراتی از یکدیگر خواهند داشت، خواسته‌هایی که به نوعی به هم پیوند خورده و شاید بده بستان‌هایی همراه داشته باشد. «روزنامه اینترنتی فراز» در گفت‌و‌گو با اسفندیارخدایی کارشناس مسائل آمریکا به اهداف این سفر پرداخته است. در ادامه مشروح این مصاحبه را بخوانید. محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی دیروز پس از نزدیک به ۸ سال به آمریکا سفر می‌کند. با توجه به تاکید ترامپ بر گسترش پیمان‌های عادی‌سازی روابط کشور‌های عربی و مسلمان با اسرائیل به نظر شما این سفر تا چه حد می‌تواند در روند بهبودی رابطه عربستان و اسرائیل تاثیرگذار باشد؟ به طورکلی روابط جمهوری خواهان وبه خصوص ترامپ با حکومت‌های پادشاهی مثل عربستانِ بن سلمان خیلی بهتراز دموکرات‌ها است و همانطور که می‌دانید در دوره بایدن به خاطر آن موضوع خاشقچی و این مسائل خیلی روابط سرد شد چرا که دموکرات‌ها مسائل دموکراسی و حقوق بشری را بیشتر در روابط خارجی در نظر می‌گیرند، اما شخص ترامپ به خصوص دفعه قبلی اولین سفرخود را به عربستان انجام داد واین بار هم عربستان جزو اولویت‌ها بود و با سفری که به این منطقه داشت کلی تبلیغات کرد و سرمایه از اعراب ثروتمند برای سرمایه گذاری در آمریکا جذب کرد. ترامپ نشان داده که نزدیکترین متحد اسرائیل است و پیمان ابراهیم را که دور قبلی ابتکار آن را شروع کرد همچنان دارد ادامه میدهد و زمامداری ترامپ و البته بن سلمان این شرایط را ایجاد کرده به علاوه اینکه بعد از هفت اکتبر اتفاقاتی که برای مجور مقاومت در سوریه، لبنان، غزه و همینطور جنگ با ایران رخ داد شرایطی ایجاد کرده که با جدیت بیشتری ترامپ، بن سلمان، اسرائیل و حکومت‌های دیگر منطقه با سرعت بیشتری به سمت پیمان ابراهیمی بروند و در واقع این اشتباه راهبردی طراحان هفت اکتبر را هم نشان میدهد که عامل اصلی این شرایط و همینطور محور مقاومت که نتوانستند ارزیابی خوبی از هفت اکتبر کنند و این هزینه‌ها را دادند و این شرایط فراهم شد. به زعم سعودی‌ها این سفر یک سفر غیر رسمی است ولی تشریفاتی که ترامپ برای این سفر در نظر گرفته مانند یک سفر کاملا رسمی است. علت این تشریفات را در چه می‌دانید؟ 👇 لینک متن کامل https://www.faraz.ir/000Rll

🔵🔴 #اکبر_مختاری در گفت و گو با #محمد_رضا_حیاتی در تلویزیون #دیدارنیوز: ✅رابطه ایران و آژانس بین المللی اتمی به پیشا جنگ دوازده روزه برنمیگردد. ✅در دوران پسا جنگ دوازده روزه ، میان اسراییل و آمریکا و اتحادیه اروپا در مورد غنی سازی صفردرصد برای برنامه اتمی ایران اشتراک نظر وجود دارد. ✅دستگاه دیپلماسی ایران در پساجنگ، فاقد کنشهای خلاقانه دیپلماتیک بوده است @bestdiplomacy

🌎 معامله بزرگ با ونزوئلا ✍ فرانسیسکو رودریگز 🔹 منبع: فارن افرز A Grand Bargain With Venezuela By: Francisco Rodríguez 🌿 فرانسیسکو رودریگز پژوهشگر ارشد مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاست‌گذاری و عضو هیئت علمی وابسته به مدرسه امور جهانی یوسف کربل در دانشگاه دنور است. او نویسنده کتاب سقوط ونزوئلا: سیاست زمین سوخته و افول اقتصادی، 2012–2020 است. ترامپ عزم خود را علیه ونزوئلا جزم کرده. در طول تابستان، دولت او شروع به تجمیع نیروی دریایی گسترده در دریای کارائیب، عمدتاً در نزدیکی سواحل ونزوئلا کرد و کشتی‌ها را بلافاصله پس از خروج از آب‌های سرزمینی این کشور هدف قرار داد. در اکتبر، او به سیا مجوز انجام عملیات در داخل مرزهای ونزوئلا را داد. ترامپ بارها از نیکلاس مادورو انتقاد کرده، او را متهم کرده که زندانیان ونزوئلایی را به سوی ایالات متحده روانه می‌کند و گفته که روزهای حضورش در قدرت به شمارش افتاده است. این هفته، واشنگتن یک گروه رزمی ناو هواپیمابر را به کارائیب منتقل کرد و به ترامپ گزینه‌های احتمالی حمله نظامی، از جمله حملات زمینی، ارائه شد. کاخ سفید در ظاهر می‌گوید عملیات صرفاً با هدف مقابله با مواد مخدر است، نه تغییر رژیم. اما گستره این استقرار نظامی ــ بزرگترین حضور آمریکا در کارائیب از زمان بحران موشکی کوبا در 1962 ــ و لفاظی‌های همراه آن نشان می‌دهد هدف واقعی واشنگتن احتمالاً سرنگونی دولت مادورو است. اگر ترامپ به ونزوئلا حمله کند، بعید است پایان خوبی داشته باشد. بدون یک تهاجم کامل ــ اقدامی که نه پشتوانه داخلی دارد و نه نیروهای فعلی برای آن کافی است ــ نمایش قدرت به تنهایی به‌سختی می‌تواند حکومت مادورو را سرنگون کند. همان‌طور که دو دانشمند علوم سیاسی، الکساندر داونز و لیندسی اورورک، در فارین افرز نوشته‌اند، حملات هوایی به‌تنهایی هرگز رهبر یک کشور را از قدرت برکنار نکرده است. حتی اگر تلاش آمریکا به‌نوعی به نتیجه برسد، ارتش ونزوئلا تقریباً قطعی است که مادورو را با یکی از نزدیکان خود جایگزین خواهد کرد. و حتی اگر ــ برخلاف تمام احتمالات ــ اپوزیسیون کنترل کامل کشور را در دست بگیرد، هیچ تضمینی وجود ندارد که این تغییر ناگهانی به گذار پایدار و دموکراتیک منجر شود. با این حال، ترامپ ممکن است تصمیم به حمله بگیرد. اما کاخ سفید احتمالاً می‌داند که نمایش قدرت به تنهایی، مادورو را سرنگون نخواهد کرد. و با وجود لفاظی‌های تند، ترامپ از گذشته با مداخلات نظامی بزرگ و طولانی‌مدت و ملت‌سازی مخالف بوده است. ترامپ، چه در دوره نخست و چه اکنون، معمولاً مسائل پیچیده داخلی و خارجی را با راهبردی مدیریت کرده که آن را در کتاب هنر معامله (1987) توضیح داده بود: «افزایش فشار برای مذاکره». پس از آزمایش موشکی کره شمالی در 2018 که...👇 لینک متن کامل مقاله https://vrgl.ir/IgH2e

💢راسپوتین آمریکایی💢 ▫️«چرا دیک چنی یک معاون رئیس‌جمهور معمولی نبود؟» ـــ ● عموماً کار ناشایستی تلقی می‌شود که آگهی ترحیم فردی که به تازگی درگذشته است، با فهرستی از خطاها و نقاط منفی آغاز شود. اما در مورد ریچارد بروس چنی، این قاعده را باید کنار بگذاریم. به گزارش پایگاه UnHerd پیش از ظهور ترامپ، دیک چنی منفورترین چهرۀ اوایل قرن بیست و یکم بود. او معمار پشت پردۀ نه‌تنها جنگ فاجعه‌بار عراق، بلکه به اصطلاح «جنگ علیه ترور» و رژیم شکنجۀ همراه آن بود. ● علاقۀ متقابل به دنبال‌کردن تقویت عظیم تسلیحاتی آمریکا و یک سیاست خارجی تهاجمی به طور کلی، اساس اتحادی را بین ناسیونالیسم تهاجمی و ماخت‌پولیتیک (سیاست مبتنی بر قدرت) چنی و رامسفلد از یک سو، و نئوکان‌ها با محوریت اسرائیل از سوی دیگر تشکیل داد که در سال ۱۹۹۷ به ایدۀ بدنام «پروژۀ قرن جدید آمریکایی» منتج شد؛ پروژه‌ای که در نهایت بر «جنگ جهانی علیه ترور» پس از ۱۱ سپتامبر در دوره اول ریاست‌جمهوری جورج دبلیو بوش و تهاجم به عراق مسلط شد و چنی هرگز از آن پشیمان نشد. ـــ ادامه مطلب 👇 📄 ادامه مطلب را در سایت کرانه بخوانید 🌐 تلگرام | اینستاگرام | ایتا | بله

مرشایمر: اسرائیل به اهداف خود در ایران نمی‌رسد حان مرشایمر، نظریه‌پرداز رئالیسم تهاجمی در علوم سیاسی: اسرائیل نه توانست غنی‌سازی ایران را متوقف کند و نه کشور را دچار فروپاشی کند، آنچه رخ داد یک شکست برای اسرائیل بود/جنگ ۱۲روزه، به‌جای تضعیف ایران، دولت و مردم را بیش از پیش به هم نزدیک کرد/تهران در این جنگ نشان داد که قدرت پاسخ‌گویی موشکی واقعی و بازدارنده دارد/آمریکا و اسرائیل فهمیدند که مقابله با موج موشک‌های بالستیک ایران کار ساده‌ای نیست/حمله اسرائیل تنها انگیزه ایران برای حرکت به‌سوی بازدارندگی هسته‌ای را تقویت کرد/هیچ‌یک از اهداف اصلی تل‌آویو محقق نشد و برتری قاطعی به دست نیامد/در هر جنگی در آینده، ایرانی‌ها توانایی‌های خوبی برای مجازات جدی اسرائیل در اختیار دارند.... @EsfandiarKhodaee

🔴 مذهبی‌ترین ایالت آمریکا کدام است؟ 🔹بر اساس داده‌های جدید مرکز تحقیقات پیو مذهبی‌ترین ایالت‌های آمریکا عمدتاً در جنوب این کشور متمرکز شده‌اند و می‌سی‌سی‌پی با ۵۰.۳ درصد از بزرگسالان "بسیار مذهبی" در صدر جدول قرار گرفته است. 🔹این یافته‌ها از یک نظرسنجی گسترده با ۳۶,۹۰۸ بزرگسال آمریکایی به دست آمده و مذهبی بودن را بر اساس عواملی مانند عبادت، شرکت در مراسم مذهبی، باور به خدا و اهمیت دین در زندگی روزمره محاسبه می‌کند. 🔹در مقابل، ایالت‌هایی که کمتر ‌مذهبی هستند در شمال شرقی آمریکا برجسته هستند؛ ورمونت با تنها ۱۳.۴ درصد، نیوهمپشایر (۱۵.۳%) و مین (۱۷.۲%) در انتهای جدول قرار دارند. 🆔 @Americana_ir

🌎 ترامپ می‌خواهد آمریکا از چین الگو بگیرد 🔹 نویسنده: فرید زکریا، واشینگتن‌پست 🔹 ترجمه و تنظیم: دکتر اسفندیار خدایی 🌿 در ده سال گذشته، واکنش واشنگتن به چین بیش از آن‌که تلاش برای رقابت با پکن باشد، شبیه تلاش برای تبدیل ‌شدن به پکن بوده است؛ یعنی محدودکردن تجارت، جهت‌دهی به زنجیره‌های تأمین، سیاسی‌کردن سرمایه‌گذاری و به‌کارگیری تعرفه‌ها به‌عنوان ابزار اراده شخصی رئیس‌جمهور. بخشی از «کاهش ریسک هدفمند» منطقی است، اما اگر این اقدامات بیش از حد پیش برود، عملاً به تقویت نقاط قوت چین و تضعیف نقاط قوت آمریکا منجر می‌شود. دونالد ترامپ عاشق بازی‌کردن با «قواعد چین» است. او ظاهراً شیفته قدرت شی جین‌پینگ است؛ قدرتی شخصی، متمرکز و مبتنی بر تصمیم‌گیری‌های اختیاری. در دور دوم ریاست جمهوری، او تهدید به اعمال تعرفه‌های سراسری کرده، شخصاً در زنجیره تأمین نیمه‌هادی‌ها مداخله داشته، خواستار سهام دولتی در شرکت اینتل شده، برای فروش تراشه‌های انویدیا به چین امتیازهای ویژه تعیین کرده (و پانزده درصد سهم برای دولت آمریکا برداشته) و در ماجرای فروش تیک‌تاک نقش «بانکدار» را بازی کرده است. برای برخی، این اقدامات نشانه «معامله‌گری قدرتمند» است؛ اما در واقعیت، این نگاه به‌شدت ساده‌انگارانه و خطرناک است. سیستم چین برای دخالت دولت ساخته شده است. یک تحلیل اخیر در نشریه واشنگتن کوارترلی نشان می‌دهد که پکن یک «مدل اجبار ترکیبی» ایجاد کرده است: ترکیبی از کنترل‌های رسمی صادرات و فهرست‌های سیاه، همراه با فشارهای غیرشفاف قدیمی مانند معطلی‌های گمرکی، ممنوعیت‌های ایمنی، و دستورهای پنهانی به شرکت‌ها. تحریم‌های چین عمداً مبهم‌اند، بدون مسیر خروج مشخص، و بسته به اراده دولت قابل تشدید یا کاهش‌اند. پکن عمداً از «ابهام» سلاح می‌سازد. چین سیستمی ساخته که برای اهرم‌سازی حکومتی و تداوم سیاسی طراحی شده، نه برای پیش‌بینی‌پذیری مبتنی بر حاکمیت قانون. اگر رقابت به بازی «کنترل متمرکز و تصمیم‌گیری‌های دل‌بخواهی» تبدیل شود ــ یعنی یارانه، تهدید و دخالت ــ چین مزیت طبیعی دارد. این کشور نه از قانون اساسی می‌ترسد، نه از بازار و نه از انتخابات. اگر آمریکا این رقابت را به آزمون «قدرت متمرکز» تبدیل کند، پیروز نخواهد شد. چین می‌تواند فشارها را تحمل کند؛ می‌تواند صنعت را با فرمان دولتی بسیج کند؛ و می‌تواند بدون محدودیت‌های قانونی هزینه تحمیل کند. ایالات متحده نمی‌تواند ــ و نباید ــ چنین حکمرانی کند. هیچ دمکراسی‌ای با تقلید از حکومت‌های استبدادی پیروز نمی‌شود. قدرت آمریکا در «قانون‌مندی، پیش‌بینی‌پذیری و بازبودن» نهفته است. وقتی آمریکا چهار دهه پیش با چالش فناوری ژاپن روبه‌رو شد، با تأسیس «وزارت صنایع ملی» یا انتخاب چند «شرکت قهرمان» به پیروزی نرسید. بلکه از رقابت حمایت کرد، استعدادها را جذب نمود، اتحادها را تقویت کرد، از رقابت‌ستیزی جلوگیری کرد و سرمایه‌گذاری خطرپذیر را آزاد ساخت. آمریکا ژاپن را با «ژاپنی‌شدن» شکست نداد؛ بلکه با نوآوری از توکیو جلو زد. اما امروز، شگفت‌آور است که آمریکا در حال حرکت به‌سوی نتیجه‌ای کاملاً معکوس است. تعرفه‌های ترامپ اکنون همه کالاهای چینی را پوشش می‌دهد و حتی شامل کالاهای کشورهای دوست نیز شده است. هدف کمتر شبیه ساختن یک نظام تجاری مبتنی بر قواعد است و بیشتر شبیه نمایش قدرت مطلقه ریاست‌جمهوری ــ اینکه بازار باید وقتی واشنگتن انگشت می‌زند، حرکت کند. این ممکن است برای رهبری که از «معامله‌گری و سلطه» لذت می‌برد خوشایند باشد، اما به هنجارهایی آسیب می‌زند که زمانی آمریکا را به مغناطیسی برای استعداد و سرمایه جهانی تبدیل کرده بود. نتایج این سیاست‌ها هم‌اکنون در مهم‌ترین منطقه برای موازنه بلندمدت با چین دیده می‌شود: آسیای جنوب شرقی. این کشورها می‌خواهند از سرمایه‌گذاری و حضور آمریکا برای ایجاد توازن با پکن بهره‌مند شوند، اما در عوض با تعرفه‌ها، کاهش کمک‌ها و دیپلماسی پراکنده مواجه‌اند. سفر ترامپ به مالزی نمونه روشنی است: او عمدتاً بر اجرای یک عکس آتش‌بس میان کامبوج و تایلند تمرکز داشت (که با تهدید تعرفه‌ها به دست آمد) و پیش از برگزاری یک اجلاس مهم امنیتی، کشور را ترک کرد. در همان زمان، چین وارد شد، پیشنهاد ارتقای تجارت و سرمایه‌گذاری زیرساختی داد و تا روز آخر اجلاس ماند. جای تعجب نیست که بر اساس یک مطالعه، نُه کشور از ده کشور آسیای جنوب شرقی در سال‌های اخیر به چین نزدیک‌تر شده‌اند. آمریکا هنگامی پیروز می‌شود که «بسازد»، نه آن‌که «تحمیل کند». باید پیوندهای خود را با اروپا و آسیا تعمیق کند، اقتصاد خود را با شرکای دمکراتیک یکپارچه‌تر سازد، به‌جای شرکت‌های خاص، در ظرفیت گسترده صنعت نیمه‌هادی سرمایه‌گذاری کند، و نظامی باز حفظ کند که بتواند بهترین ذهن‌های جهان را جذب کند. آمریکا باید...👇 لینک متن کامل مقاله

🌎 ترامپ می‌خواهد آمریکا را مطابق الگوی چین اداره کند 🔹 نویسنده: فرید زکریا، واشینگتن‌پست 🔹 ترجمه و تنظیم: دکتر اسفندیار خدایی 🌿 در ده سال گذشته، واکنش واشنگتن به چین بیش از آن‌که تلاش برای رقابت با پکن باشد، شبیه تلاش برای تبدیل ‌شدن به پکن بوده است؛ یعنی محدودکردن تجارت، جهت‌دهی به زنجیره‌های تأمین، سیاسی‌کردن سرمایه‌گذاری و به‌کارگیری تعرفه‌ها به‌عنوان ابزار اراده شخصی رئیس‌جمهور. بخشی از «کاهش ریسک هدفمند» منطقی است، اما اگر این اقدامات بیش از حد پیش برود، عملاً به تقویت نقاط قوت چین و تضعیف نقاط قوت آمریکا منجر می‌شود. دونالد ترامپ عاشق بازی‌کردن با «قواعد چین» است. او ظاهراً شیفته قدرت شی جین‌پینگ است؛ قدرتی شخصی، متمرکز و مبتنی بر تصمیم‌گیری‌های اختیاری. در دور دوم ریاست جمهوری، او تهدید به اعمال تعرفه‌های سراسری کرده، شخصاً در زنجیره تأمین نیمه‌هادی‌ها مداخله داشته، خواستار سهام دولتی در شرکت اینتل شده، برای فروش تراشه‌های انویدیا به چین امتیازهای ویژه تعیین کرده (و پانزده درصد سهم برای دولت آمریکا برداشته) و در ماجرای فروش تیک‌تاک نقش «بانکدار» را بازی کرده است. برای برخی، این اقدامات نشانه «معامله‌گری قدرتمند» است؛ اما در واقعیت، این نگاه به‌شدت ساده‌انگارانه و خطرناک است. سیستم چین برای دخالت دولت ساخته شده است. یک تحلیل اخیر در نشریه واشنگتن کوارترلی نشان می‌دهد که پکن یک «مدل اجبار ترکیبی» ایجاد کرده است: ترکیبی از کنترل‌های رسمی صادرات و فهرست‌های سیاه، همراه با فشارهای غیرشفاف قدیمی مانند معطلی‌های گمرکی، ممنوعیت‌های ایمنی، و دستورهای پنهانی به شرکت‌ها. تحریم‌های چین عمداً مبهم‌اند، بدون مسیر خروج مشخص، و بسته به اراده دولت قابل تشدید یا کاهش‌اند. پکن عمداً از «ابهام» سلاح می‌سازد. چین سیستمی ساخته که برای اهرم‌سازی حکومتی و تداوم سیاسی طراحی شده، نه برای پیش‌بینی‌پذیری مبتنی بر حاکمیت قانون. اگر رقابت به بازی «کنترل متمرکز و تصمیم‌گیری‌های دل‌بخواهی» تبدیل شود ــ یعنی یارانه، تهدید و دخالت ــ چین مزیت طبیعی دارد. این کشور نه از قانون اساسی می‌ترسد، نه از بازار و نه از انتخابات. اگر آمریکا این رقابت را به آزمون «قدرت متمرکز» تبدیل کند، پیروز نخواهد شد. چین می‌تواند فشارها را تحمل کند؛ می‌تواند صنعت را با فرمان دولتی بسیج کند؛ و می‌تواند بدون محدودیت‌های قانونی هزینه تحمیل کند. ایالات متحده نمی‌تواند ــ و نباید ــ چنین حکمرانی کند. هیچ دمکراسی‌ای با تقلید از حکومت‌های استبدادی پیروز نمی‌شود. قدرت آمریکا در «قانون‌مندی، پیش‌بینی‌پذیری و بازبودن» نهفته است. وقتی آمریکا چهار دهه پیش با چالش فناوری ژاپن روبه‌رو شد، با تأسیس «وزارت صنایع ملی» یا انتخاب چند «شرکت قهرمان» به پیروزی نرسید. بلکه از رقابت حمایت کرد، استعدادها را جذب نمود، اتحادها را تقویت کرد، از رقابت‌ستیزی جلوگیری کرد و سرمایه‌گذاری خطرپذیر را آزاد ساخت. آمریکا ژاپن را با «ژاپنی‌شدن» شکست نداد؛ بلکه با نوآوری از توکیو جلو زد. اما امروز، شگفت‌آور است که آمریکا در حال حرکت به‌سوی نتیجه‌ای کاملاً معکوس است. تعرفه‌های ترامپ اکنون همه کالاهای چینی را پوشش می‌دهد و حتی شامل کالاهای کشورهای دوست نیز شده است. هدف کمتر شبیه ساختن یک نظام تجاری مبتنی بر قواعد است و بیشتر شبیه نمایش قدرت مطلقه ریاست‌جمهوری ــ اینکه بازار باید وقتی واشنگتن انگشت می‌زند، حرکت کند. این ممکن است برای رهبری که از «معامله‌گری و سلطه» لذت می‌برد خوشایند باشد، اما به هنجارهایی آسیب می‌زند که زمانی آمریکا را به مغناطیسی برای استعداد و سرمایه جهانی تبدیل کرده بود. نتایج این سیاست‌ها هم‌اکنون در مهم‌ترین منطقه برای موازنه بلندمدت با چین دیده می‌شود: آسیای جنوب شرقی. این کشورها می‌خواهند از سرمایه‌گذاری و حضور آمریکا برای ایجاد توازن با پکن بهره‌مند شوند، اما در عوض با تعرفه‌ها، کاهش کمک‌ها و دیپلماسی پراکنده مواجه‌اند. سفر ترامپ به مالزی نمونه روشنی است: او عمدتاً بر اجرای یک عکس آتش‌بس میان کامبوج و تایلند تمرکز داشت (که با تهدید تعرفه‌ها به دست آمد) و پیش از برگزاری یک اجلاس مهم امنیتی، کشور را ترک کرد. در همان زمان، چین وارد شد، پیشنهاد ارتقای تجارت و سرمایه‌گذاری زیرساختی داد و تا روز آخر اجلاس ماند. جای تعجب نیست که بر اساس یک مطالعه، نُه کشور از ده کشور آسیای جنوب شرقی در سال‌های اخیر به چین نزدیک‌تر شده‌اند. آمریکا هنگامی پیروز می‌شود که «بسازد»، نه آن‌که «تحمیل کند». باید پیوندهای خود را با اروپا و آسیا تعمیق کند، اقتصاد خود را با شرکای دمکراتیک یکپارچه‌تر سازد، به‌جای شرکت‌های خاص، در ظرفیت گسترده صنعت نیمه‌هادی سرمایه‌گذاری کند، و نظامی باز حفظ کند که بتواند بهترین ذهن‌های جهان را جذب کند. آمریکا باید...👇 لینک متن کامل مقاله

🟢کاهش میزان رضایت از عملکرد ترامپ در مدیریت دولت 🔷نتایج نظرسنجی مرکز پژوهشی AP–NORC نشان می‌دهد میزان رضایت از نحوه مدیریت دولت توسط دونالد ترامپ نسبت به ماه مارس کاهش یافته است. بر اساس این داده‌ها، حمایت در میان کل بزرگسالان آمریکا از ۴۳ درصد در مارس به ۳۳ درصد در نوامبر رسیده است. 🔷در ادامه، حمایت جمهوری‌خواهان نیز کاهش چشمگیری داشته و از ۸۱ درصد به ۶۸ درصد سقوط کرده است. میان مستقل‌ها نیز میزان تأیید عملکرد ترامپ از ۳۸ درصد به ۲۵ درصد کاهش یافته است. 🔷در میان دموکرات‌ها نیز حمایت از ۹ درصد به ۵ درصد رسیده که همچنان در پایین‌ترین سطح قرار دارد. 🆔@BeofogheAmerica

🔴 روایت تاکر کارلسون از تلاش او و چارلی کرک برای منصرف کردن ترامپ از حمله به ایران؛ با این کار منفور شدیم! 🔸️"افراد بسیار کمی مخالفت کردند. واقعاً انگشت‌شمار. تا جایی که من می‌دانم فقط دو نفر، من و چارلی کرک، مستقیماً نزد رئیس‌جمهور رفتیم و گفتیم: وارد این جنگ نشوید. 🔸️هدف واقعی این ماجرا جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای نیست، هرچند هدفی به‌ظاهر درست است، بلکه کشاندن آمریکا به یک جنگ تازه برای تغییر رژیم است. و چنین جنگی به ضرر همه خواهد بود، حتی خودِ رئیس‌جمهور. 🔸️چارلی برای رساندن همین پیام به کاخ سفید رفت و بابت این کار مورد نفرت قرار گرفت، اما انجامش داد. تقریباً هیچ‌کس دیگری این کار را نکرد." 🇺🇸 @US_REVIEW 📍پایش آمریکا 📍

تصاویر منتشر شده از دیدار ترامپ با جولانی نشان می‌دهد او برای جولانی اودکلن می‌زند، به او اودکلن هدیه می‌دهد و درباره تعداد همسرانش با او شوخی می‌کند. @EsfandiarKhodaee

✍️ دشمنی بی‌نتیجه و بی‌هدف با آمریکا، ریشهٔ همهٔ مصیبت‌های کشور | ۲۲ آبان ۱۴۰۴ 🔺نامهٔ سرگشادهٔ «صادق زیباکلام» به «ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران» جناب آقای دکتر پزشکیان رئیس جمهوری اسلامی ایران 🔹با سلام و تحیات بیانات اخیر جنابعالی در مجلس، تکرار این واقعیت بود که کشور با مشکلات عمیق و گسترده روبروست. بدون مقدمه به استحضار میرسانم که ریشهٔ همهٔ مصیبت‌هایی که کشور با آن مواجه است، در دشمنی با آمریکا نهفته است. ۴۷ سال است که این دشمنی مبنای سیاست‌های داخلی و خارجی ج.ا بوده است. از اِشغال سفارت آمریکا و ضبط دارایی‌های‌مان، تشویق حملهٔ صدام به ایران، ایجاد محور مقاومت و شعار نابودی اسرائیل، برنامه‌های هسته‌ای و تحریم‌ها، اولویت برنامه‌های تسلیحاتی تا جنگ ۱۲ روزه و نگرانی از درگیری‌های جدید، با تمام هزینه‌های سنگینی که همهٔ این‌ها بر اقتصاد کشور و روح و روان مردم وارد ساخته، جملگی ریشه در دشمنی ۴۷ ساله با آمریکا داشته‌اند. 🔹جدای از سیاست خارجی، آثار و تبعات دشمنی با آمریکا در داخل هم تباه‌کننده بوده. آیا وضعیت فلاکت‌بار اقتصادی کشور، گرانی، تورم، بیکاری،کمبود آب، برق و گاز، دست کم غیر مستقیم، ارتباطی با «آمریکاستیزی» پیدا نمی‌کند؟ بماند بن‌بست سیاسی و اجتماعی و سرخوردگی نسل‌های جوان کشور از گذشته و ناامیدی‌شان از آینده. البته انقلابیون، وضعیت اسفناک موجود جامعه را ناشی از آمریکاستیزی ندانسته و مسئولیت آنرا بر گردن مدیریت‌های بزعم آنان «غیرانقلابی»، «نئولیبرال» و «غربزده» می‌اندازند. 🔹هر تلاشی که در این ۴۷ سال در جهت تنش‌زدایی و عادی‌سازی رابطه با آمریکا صورت گرفته، انقلابیون جلوی آنرا به این اتهام که «شما می‌خواهید ما تسلیم آمریکا بشویم»؛ «شما می‌خواهید ما استقلال‌مان را مثل دوران قبل از انقلاب واگذار کنیم» و از این‌دست استدلال‌ها گرفته‌اند. البته آمریکاستیزی مواهبی هم برای انقلابیون در بر داشته. از جمله اینکه نفس مبارزه با آمریکا همواره توجیه‌کنندهٔ کاستی‌ها، نابسامانی‌ها و سیاست‌های نادرست بوده است. بعلاوه، قداست و جایگاه رفیع مبارزه با آمریکا همواره ابزاری بوده در جهت برخورد با مخالفین و منتقدین. 🔹جناب پزشکیان، این درست است که در گذشته، آمریکاستیزی دارای اعتبار و پرستیژ می‌بوده، اما سالهاست که جامعهٔ ما از آن نقطه عبور کرده. برای بسیاری از نسل‌های بعد از انقلاب، دشمنی با غرب و آمریکا، شعار نابودی اسرائیل، صدور انقلاب و این‌دست ادبیات، مدتهاست دیگر واجد اهمیت نیستند. آزادی، دمکراسی، خوب زیستن، حق انتخاب داشتن و این‌دست ارزش‌ها برایشان اهمیت پیدا کرده. مدتهاست که آنها از «مرگ بر آمریکا» عبور کرده‌اند. 🔺اینستاگرام «صادق زیباکلام»: https://www.instagram.com/p/DRAWxYAjJYW/?igsh=MWkxeGMybWIzcWZ0eQ=

🎤جیمی دور، تحلیلگر آمریکایی: لیبی موفق‌ترین کشور در تمام آفریقا بود. ما آن را به یک دولت شکست‌خورده تبدیل کردیم. به کارهایی که در عراق و لیبی کردیم نگاه کن. اوباما و هیلاری کلینتون این کار را کردند و هرگز پاسخگو نبودند. @hamechiamerica