کانال رسمی مجمع فرهنگیان ایران اسلامی

صفحه دو از دو محور سوم: عدالت آموزشی و تاب‌آوری مدارس ✅ شکاف‌های آموزشی میان مرکز و پیرامون، میان شهر و روستا و میان طبقات اجتماعی، عدالت آموزشی را تهدید می‌کند. بدون رفع این نابرابری‌ها، عدالت اجتماعی و توسعه پایدار نیز محقق نخواهد شد. ✅ ضروری است تخصیص بودجه بر اساس شاخص‌های محرومیت انجام شود، نوسازی فوری مدارس فرسوده در اولویت قرار گیرد، و مدارس در مناطق آسیب‌پذیر به پایگاه‌های تاب‌آوری اجتماعی و فرهنگی بدل شوند. سیاست «تبعیض مثبت» برای حمایت از اقلیت‌های فرهنگی و مناطق محروم باید در دستور کار قرار گیرد تا همه کودکان، فارغ از محل تولد و وضعیت اقتصادی، از فرصت برابر برای آموزش باکیفیت برخوردار شوند. محور چهارم: حکمرانی آموزشی و مشارکت ذی‌نفعان ✅ تمرکزگرایی و دیوان‌سالاری مزمن، استقلال و خلاقیت مدارس را به‌شدت محدود کرده است. راه برون‌رفت، واگذاری واقعی اختیارات به شوراهای مدرسه با مشارکت فعال اولیا، معلمان و دانش‌آموزان است. تقویت کارکرد شورای عالی آموزش‌وپرورش با حضور نمایندگان واقعی معلمان و تشکل‌های صنفی آنان، استادان دانشگاه و سایر ذی‌نفعان نیز ضرورتی انکارناپذیر است. تنها با حکمرانی مشارکتی می‌توان روزمرگی را کنار زد و به تصمیم‌سازی‌های مبتنی بر عقلانیت جمعی و اجماع ملی دست یافت. مدرسه باید از نهادی منفعل و مجری به نهادی جامعه‌محور، خلاق و پاسخگو ارتقا یابد. محور پنجم: گفت‌وگوی ملی و اجماع‌سازی برای آینده ✅ یکی از آسیب‌های جدی نظام آموزشی کشور، فقدان یک گفتمان ملی منسجم پیرامون مسائل کلیدی آن است. در حالی‌که عدالت آموزشی و کیفیت‌بخشی به آموزش باید در صدر دستور کار ملی قرار گیرند، این دو مقوله غالباً در سایه مسائل کوتاه‌مدت و ملاحظات سیاسی به حاشیه رانده شده‌اند. محدود شدن فرایند سیاست‌گذاری به حلقه‌ای بسته ایی از یک عده خاص از مدیران فعلی وزارت آموزش و پرورش ، مانع شکل‌گیری اندیشه جمعی و اجماع پایدار در این حوزه شده است. ✅ پرسش بنیادین همچنان بی‌پاسخ مانده است: چرا با وجود اهتمام رئیس‌جمهور و تأکید بر شعار «وفاق ملی»، آموزش‌وپرورش هنوز به موضوعی برای گفت‌وگوی فراگیر اجتماعی و ملی بدل نشده است؟ اگر هر معلم سفیر این تحول و هر دانش‌آموز پیام‌آور تغییر تلقی می‌شد، امروز شبکه‌ای قدرتمند از حمایت اجتماعی و سرمایه ملی پیرامون مدرسه شکل گرفته بود. ✅ بر این اساس، ما خواستار شکل‌گیری یک گفت‌وگوی ساختاریافته، مستمر و نتیجه‌محور میان دولت، مجلس، فرهنگیان، تشکل‌های صنفی، استادان دانشگاه، خانواده‌ها و حتی خود دانش‌آموزان هستیم. این گفت‌وگو باید از سطح جلسات نمادین و شعاری فراتر رود و به سازوکاری عملی برای تصمیم‌سازی جمعی و شفافیت در سیاست‌گذاری آموزشی تبدیل شود. تنها در پرتو چنین اجماع و هم‌افزایی می‌توان افق آینده آموزش‌وپرورش ایران را بر بنیاد عقلانیت جمعی، عدالت اجتماعی و همدلی ملی ترسیم کرد. پیشنهادهای عملیاتی مجمع فرهنگیان ایران اسلامی ۱- تشکیل «شورای راهبری آموزشی » با محوریت نماینده واقعی معلمان در سطح ملی و استانی برای سیاست‌گذاری مشارکتی و پایش عدالت آموزشی. ۲- راه‌اندازی «شبکه ملی گفت‌وگو » برای تبادل تجربه‌های آموزشی و پرورشی ، ارتقای حرفه‌ای معلمان و پیوند میان مدرسه، خانواده و جامعه. ۳- اجرای کامل قانون رتبه‌بندی معلمان با تأکید بر عدالت‌محوری و ارزیابی کیفی برای ارتقای منزلت و انگیزه شغلی فرهنگیان. ۴- اعطای فوق‌العاده ویژه به فرهنگیان همانند سایر کارکنان دولت و اجرای قانون فوق‌العاده خاص برای فرهنگیان طبق مصوبه مجلس. ۵- محاسبه دقیق و اعطای ارزش مالکانه به اعضای شاغل و بازنشسته صندوق ذخیره فرهنگیان. ۶- ایجاد صندوق حمایت از نوآوری‌های آموزشی با مشارکت دولت، خیرین و نهادهای مدنی برای حمایت از طرح‌های خلاقانه معلمان. ۷- توانمندسازی مستمر معلمان در حوزه فناوری‌های نوین آموزشی، مهارت‌های ارتباطی و تربیت شهروندی. ۸- گسترش همکاری‌های بین‌المللی در آموزش‌وپرورش با بهره‌گیری از تجارب جهانی موفق، همراه با پاسداشت فرهنگ و هویت ملی. ✅ در پایان با شفافیت و صراحت اعلام می‌کند که بر عهد خود با ملت شریف ایران برای دفاع از کرامت و منزلت معلم، تحقق عدالت آموزشی و بازسازی مدرسه ایرانی–اسلامی درافق تمدنی ایران عزیز پایبندیم و از هیچ کوشش دریغ نخواهیم کرد ، باشد که با همدلی، خردورزی و پایداری، فردایی روشن‌تر برای فرزندان این سرزمین رقم بخورد. مجمع فرهنگیان ایران اسلامی ۳۰ شهریور ۱۴۰۴ ❇️با عضويت در كانال رسمي مجمع فرهنگيان ايران اسلامی از اخرین خبرها مطلع شويد https://t.me/majmae_farhangian

صفحه ۱ از ۲ بیانیه مجمع فرهنگیان ایران اسلامی به مناسبت آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۵ به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرد ✅ آغاز سال تحصیلی جدید همواره یادآور رسالتی سترگ است؛ رسالتی که در آن دانش‌آموزان امروز، معماران تمدن فردای ایران‌زمین خواهند بود. این طلیعه مبارک، فرصتی است برای بازاندیشی در راه پیموده شده ، ارزیابی کاستی‌ها و برداشتن گام‌هایی استوارتر به سوی آینده بهتر . مجمع فرهنگیان ایران اسلامی با قلبی سرشار از امید، این آغاز امیدوارانه را به همه دانش‌آموزان ـ به‌ویژه نسل‌های نوآور، خلاق و پرسشگر «زد» و «آلفا» ـ همچنین به معلمان اندیشه‌ورز، مدیران دلسوز، استادان فرهیخته و خانواده‌های فرهنگ‌دوست صمیمانه شادباش می‌گوید. ✅ ما نخست وظیفه خود می‌دانیم از توجه ویژه دکتر مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور محترم، به مسائل بنیادین آموزش‌وپرورش قدردانی کنیم. برگزاری ۵۵ جلسه در این حوزه طی یک‌سال گذشته نشانه‌ای روشن از اهتمام دولت برای نوسازی این نهاد تمدن‌ساز است. امید داریم این عزم ملی به سیاست‌گذاری‌های تحولی، آینده‌نگر و متناسب با نیازهای آحادجامعه ، نسل جوان و نوجوان منتهی شود. ✅. با این همه، تجربه دهه‌های اخیر نشان می‌دهد که آموزش‌وپرورش گرفتار مداخلات گسترده ، پرهزینه و کم‌ثمر بوده است؛ ونتایج این گونه تلاش‌ها را باید با تعابیر«شکست‌ پیروزمندانه » یا « تلاش های پر هزینه اما کم ثمر» توصیف کرد . با وجود این ناکامی‌ها، یک حقیقت مسلم همچنان باقی است انهم اینکه برای بازسازی سرمایه اجتماعی در جامعه ، تحکیم هویت ملی و هموارسازی مسیر توسعه پایدار، هیچ راهی جز تمرکز همه‌جانبه بر آموزش ‌و پرورش وجود ندارد. ✅ اکنون و پس از گذشت یک‌سال از فعالیت دولت چهاردهم، نظام آموزشی کشور همچنان با بحران‌ها و چالش‌های ساختاری روبه‌رو است ، چالش‌هایی که رفع آن‌ها جز با نگاهی علمی، آینده‌نگر، مشارکتی و جسورانه با مشارکت همه ذی نفعان امکان‌پذیر نیست. این چالش‌ها را می‌توان در پنج محور بنیادین چنین صورت‌بندی کرد: محور نخست: معیشت، منزلت و توانمندسازی معلمان ✅ معلمان ستون‌های اصلی تعلیم‌وتربیت و سرمایه‌های بی‌بدیل جامعه‌اند. تضعیف منزلت اجتماعی و معیشت آنان، به‌معنای تضعیف امید و انگیزه در بدنه تعلیم‌وتربیت است. بلاتکلیفی در اجرای کامل طرح رتبه‌بندی، وضعیت نامطلوب بازنشستگان، عدم اعطای ارزش مالکانه به اعضای صندوق ذخیره فرهنگیان، عدم اجرای مصوبه فوق العاده خاص ، عدم اجرای مصوبه فوق العاده ویژه همانند سایر کارمندان و کاستی‌های جدی در نظام رفاهی، اعتماد جامعه فرهنگیان عزیز را به جد خدشه‌دار کرده است. ✅ ما خواستار بازنگری اساسی در نظام پرداخت‌ها، اجرای کامل قانون رتبه‌بندی ، اعطای فوق العاده خاص ، فوق العاده ویژه ، ارزش مالکانه از سهام خودمان در صندوق ذخیره با مشارکت نمایندگان معلمان و تشکل‌های صنفی انان ، و طراحی «نظام رفاهی جامع فرهنگیان» هستیم؛ نظامی که شامل مسکن، بیمه‌های کارآمد، خدمات حمایتی پایدار و سرمایه‌گذاری در توانمندسازی دیجیتال و نوآوری‌های آموزشی باشد. ارتقای جایگاه اجتماعی و رسانه‌ای معلم نیز باید در سیاست‌گذاری‌ها به یک اولویت محوری بدل گردد. محور دوم: دانش‌آموزان نسل زد و مدارس آینده‌محور ✅ دانش‌آموزان امروز در جهان شبکه‌ای و فضای دیجیتال پرورش می‌یابند؛ جهانی که خلاقیت، پرسشگری و مهارت‌محوری ارزش بنیادین آن است. اما مدرسه ایرانی همچنان گرفتار محتوای کهنه، روش‌های سنتی و حافظه‌محور و فقر زیرساخت‌های فناورانه است و در نابرابری آموزشی گرفتار است ، این شکاف میان مدرسه و نسل نو، تهدیدی جدی برای هویت و انسجام اجتماعی آینده به‌شمار می‌رود. ✅ بازطراحی برنامه‌های درسی بر پایه مهارت‌های قرن بیست‌ویکم ـ از تفکر انتقادی و سواد دیجیتال تا زیست مسئولانه و مهارت‌های ارتباطی ـ ضرورتی فوری است. تجهیز همه مدارس کشور به اینترنت پرسرعت حداکثر در طی دو سال آینده باید به‌عنوان «حق بنیادین آموزشی» شناخته شود. همچنین، نظام ارزشیابی تحصیلی باید از قالب نمره‌محور به سوی سنجش‌های کیفی و خلاقانه تغییر یابد تا استعدادهای متنوع دانش‌آموزان مجال بروز پیدا کنند. مابقی در صفحه دو ❇️با عضويت در كانال رسمي مجمع فرهنگيان ايران اسلامی از اخرین خبرها مطلع شويد https://t.me/majmae_farhangian

*ضرورت تغییر بنیادی در نظام آموزش متوسطه اول* مقدمه دوره متوسطه اول یکی از حساس‌ترین مقاطع تحصیلی در نظام آموزشی کشور است. در این مقطع، دانش‌آموزان در سنین ۱۲ تا ۱۵ سال قرار دارند؛ سنی که از نظر روان‌شناختی، اجتماعی و شناختی، مرحله‌ی شکل‌گیری هویت فردی و اجتماعی محسوب می‌شود. فلسفه وجودی این دوره، صرفاً انتقال دانش نظری نیست، بلکه فراهم‌سازی شرایطی برای خودآگاهی، کشف استعدادها، شناسایی علایق و ایجاد مهارت‌های ابتدایی زندگی و شغلی است تا دانش‌آموزان بتوانند در پایان پایه نهم مسیر تحصیلی خود را با شناخت و انتخابی آگاهانه ادامه دهند. اهداف مورد انتظار از متوسطه اول 1. ایجاد خودآگاهی در دانش‌آموزان نسبت به توانمندی‌ها و محدودیت‌های فردی. 2. فراهم‌کردن بستر برای شناسایی استعدادها و علایق. 3. آشنایی مقدماتی با مشاغل، حرفه‌ها و مسیرهای شغلی. 4. پرورش نگرش مثبت به کار، مهارت‌آموزی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی. 5. آماده‌سازی دانش‌آموزان برای انتخاب رشته تحصیلی در پایه نهم به‌صورت آگاهانه و مبتنی بر علاقه و توانمندی واقعی. وضعیت موجود و چالش‌ها با بررسی برنامه درسی کنونی متوسطه اول، چند چالش اساسی نمایان می‌شود: ۱. غلبه آموزش نظری و تئوریک بیش از ۹۰ درصد برنامه درسی بر انتقال دانش نظری متمرکز است. این امر باعث می‌شود آموزش صرفاً به حفظیات و دانش کتابی محدود گردد و فرصتی برای تجربه عملی و کشف استعدادها فراهم نشود. ۲. فقدان برنامه‌های نظام‌مند استعدادیابی اگرچه آزمون‌های مشاوره‌ای و برخی فعالیت‌های فوق‌برنامه در مدارس اجرا می‌شوند، اما این برنامه‌ها نظام‌مند، علمی و فراگیر نیستند و نمی‌توانند شناخت دقیق از علایق و توانمندی‌های دانش‌آموزان ایجاد کنند. ۳. نبود ارتباط با دنیای واقعی مشاغل دانش‌آموزان در این دوره هیچ‌گونه ارتباط سازمان‌یافته‌ای با بازار کار، مشاغل و حرفه‌ها ندارند. در نتیجه، انتخاب رشته در پایه نهم معمولاً نه بر اساس شناخت واقعی، بلکه تحت تأثیر خانواده، معلمان یا فشارهای اجتماعی انجام می‌شود. ۴. ضعف مهارت‌آموزی و تجربه عملی کارگاه‌های مهارت زندگی، کارهای گروهی و پروژه‌های عملی یا بسیار محدود هستند یا در بسیاری از مدارس به‌طور کامل حذف شده‌اند. این امر موجب می‌شود دانش‌آموزان تجربه‌ای از کار عملی، حل مسئله و آشنایی با مشاغل به دست نیاورند. پیامدهای وضع موجود انتخاب رشته‌ی تحصیلی در پایه نهم به‌جای آنکه فرآیندی آگاهانه باشد، اغلب تصادفی یا تحت فشار بیرونی است. بسیاری از دانش‌آموزان در رشته‌هایی ادامه تحصیل می‌دهند که تناسبی با استعداد و علاقه‌ی آنان ندارد. در بلندمدت، این وضعیت منجر به افزایش تغییر رشته‌ها، افت تحصیلی، ترک تحصیل و نارضایتی شغلی در آینده می‌شود. عدم توجه به مهارت‌آموزی در این دوره، شکاف میان نظام آموزشی و نیازهای واقعی بازار کار را عمیق‌تر می‌سازد. ضرورت تغییر بنیادین برای تحقق اهداف دوره متوسطه اول، تغییرات بنیادین در چند حوزه ضروری است: 1. بازنگری محتوای درسی کاهش حجم دروس نظری. گنجاندن واحدهای مهارت‌آشنایی، کارگاه‌های خلاقیت و پروژه‌های عملی. 2. نهادینه‌سازی استعدادیابی علمی طراحی نظام ارزیابی روان‌شناختی و شناختی معتبر برای همه دانش‌آموزان. استفاده از ابزارهای استاندارد مشاوره شغلی و تحصیلی. 3. پیوند مدرسه با محیط واقعی کار و جامعه برگزاری بازدیدهای هدفمند از کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و مشاغل گوناگون. دعوت از صاحبان حرفه‌ها و کارآفرینان برای ارائه تجربیات در مدارس. 4. استفاده از ظرفیت آموزشگاه‌های آزاد فنی‌وحرفه‌ای بهره‌گیری از طرح‌هایی نظیر ایران‌مهارت برای برگزاری دوره‌های فوق‌برنامه در مدارس. ایجاد فرصت تجربه‌ی کوتاه‌مدت در رشته‌های متنوع برای دانش‌آموزان. 5. توانمندسازی معلمان و مشاوران آموزش معلمان و مشاوران برای راهنمایی صحیح دانش‌آموزان در فرآیند خودشناسی و انتخاب رشته. جمع‌بندی دوره متوسطه اول باید به‌جای تداوم شیوه‌ی سنتی انتقال دانش نظری، به بستری برای کشف استعداد، ایجاد خودآگاهی و آشنایی با مشاغل تبدیل شود. در شرایط فعلی، برنامه درسی موجود چنین هدفی را محقق نمی‌سازد و منجر به انتخاب‌های ناآگاهانه و نامتناسب در پایان پایه نهم می‌شود. بنابراین، اصلاح ساختاری و بنیادین این دوره ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. تغییر در محتوای درسی، استفاده از ظرفیت آموزشگاه‌های آزاد و مراکز مهارتی، اجرای نظام‌مند استعدادیابی و پیوند مدرسه با محیط واقعی کار، گام‌هایی کلیدی برای تحقق رسالت اصلی متوسطه اول یعنی «خودشناسی و انتخاب آگاهانه مسیر آینده» خواهد بود. *مجید طهرانیان کارشناس آموزشی*

: تنوع مدارس و چالش عدالت آموزشی در ایران؛ فرصتی در سایه مدارس مجازی یکی از پاشنه‌آشیل‌های نظام آموزش و پرورش ایران، تنوع گسترده و نامتوازن مدارس است. اگرچه در سال‌های اخیر نقدهای فراوانی به این وضعیت وارد شده، اما تاکنون اقدام مؤثری برای عبور از این چالش صورت نگرفته است و آثار نامطلوب آن روزبه‌روز دامنه وسیع‌تری از جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این وضعیت نه تنها بر عدالت آموزشی اثر منفی گذاشته، بلکه کیفیت یادگیری را نیز در معرض تهدید قرار داده است. با این حال، تصویب و ابلاغ اساسنامه مدارس مجازی می‌تواند در صورت مدیریت هوشمندانه، تهدیدها را به فرصتی تازه تبدیل کند. مدارس مجازی اگر به درستی در کنار مدارس حضوری به‌کار گرفته شوند، قابلیت آن را دارند که به جای تشدید تنوع مخرب مدارس، بستری برای تقویت تنوع مفید در برنامه‌های آموزشی ایجاد کنند. این تنوع مفید می‌تواند از طریق آموزش‌های ترکیبی (Blended Learning) محقق شود؛ الگویی که هم کیفیت یادگیری را ارتقا می‌دهد و هم از گسترش شکاف طبقاتی جلوگیری می‌کند. راهکار اساسی، حرکت از تنوع ساختاری مدارس به سمت تنوع برنامه‌های آموزشی در درون مدارس است. به بیان دیگر، باید از راهبرد افراطی و پرآسیب "تنوع مدارس" فاصله گرفت و در عوض، با بهره‌گیری از مدارس مجازی، امکان طراحی برنامه‌های متنوع در چارچوب واحد مدارس دولتی فراهم شود. یکی از پیشنهادهای کلیدی در این زمینه، فراهم کردن امکان تحصیل همزمان دانش‌آموزان در مدارس دولتی و مدارس مجازی است. طراحی الگوی عملیاتی این مدل چندان پیچیده به نظر نمی‌رسد، اما تحقق آن می‌تواند اعتماد و استقبال اجتماعی از سیاست کاهش تنوع مدارس را به‌طور چشمگیری تقویت کند. افزون بر این، چنین الگویی نقدهایی را که به کارکرد مستقل مدارس مجازی از مدارس حضوری وارد می‌شود، به میزان زیادی کاهش خواهد داد. در مجموع، آینده آموزش عمومی در ایران نیازمند گذار از مدارس متنوع و ناهمگون به سمت مدارس دولتی توانمند با برنامه‌های متنوع و منعطف است؛ مسیری که مدارس مجازی می‌توانند نقشی کلیدی در آن ایفا کنند. *اسفندیار چهاربند*

ماهیت حقوقی صندوق ذخیره فرهنگیان: نقد اساسنامه پیشنهادی و تبیین جایگاه صحیح صندوق ذخیره فرهنگیان، به عنوان مهم‌ترین نهاد حمایتی و تنها سرمایه مادی مشترک معلمان کشور، بر اساس قانون در دوره وزارت آقای نجفی با هدف ارتقای معیشت و رفاه فرهنگیان تأسیس شد. اداره این صندوق در دوره‌های مختلف وزرای آموزش و پرورش همواره متأثر از رویکردها و سیاست‌های وزیر و دولت بوده است، به گونه‌ای که نقش وزیر در اداره صندوق بسیار برجسته و تعیین‌کننده بوده است. در دوره وزارت آقای بطحایی، تعدادی از نمایندگان سهامداران به انتخاب خودشان وارد هیأت امنای صندوق شدند. اما به دلیل نقش انحصاری وزیر و دولت، علی‌رغم پایان مدت دوساله حضور این نمایندگان، انتخابات بعدی برای تعیین نمایندگان جدید به علت تغییرات اساسنامه و نبود اراده جدی برای افزایش نقش نمایندگان، تاکنون برگزار نشده است. یکی از مهم‌ترین مشکلات صندوق، نبود اراده کافی برای واگذاری اداره و نظارت صندوق به سهامداران است. در این میان، ماهیت حقوقی صندوق مسئله‌ای کلیدی است؛ چرا که تعیین ماهیت حقوقی صندوق صرفاً یک بحث نظری نیست، بلکه پیامدهای مالی، نظارتی و حکمرانی گسترده‌ای دارد. اساسنامه اخیرالتصویب هیأت امنای صندوق، صندوق را به عنوان مؤسسه‌ای غیرتجاری، انتفاعی، خصوصی و اداری مستقل معرفی می‌کند. در این نوشتار به بررسی همین موضوع، یعنی ماهیت حقوقی صندوق، پرداخته می‌شود. --- ### ۱. مبانی قانونی تأسیس صندوق * تبصره ۶۳ قانون برنامه دوم توسعه (۱۳۷۳): وزارت آموزش و پرورش مکلف به تأسیس صندوق ذخیره فرهنگیان شد. * تبصره ذیل بند (ث) ماده ۸۸ قانون برنامه هفتم پیشرفت (۱۴۰۲–۱۴۰۶): وزارت آموزش و پرورش موظف به تصویب اساسنامه صندوق و ارسال گزارش‌های مربوط به مجلس شورای اسلامی است. --- ### ۲. ماهیت حقوقی صندوق در آخرین اساسنامه مصوب هیأت امنای صندوق (ماده ۴)، آمده است: «مؤسسه به صورت غیرتجاری، انتفاعی، خصوصی و اداری مستقل باشد و در چارچوب این اساسنامه، قانون تجارت و سایر قوانین و مقررات جاری کشور فعالیت کند.» این تعریف دارای چند ابهام و ایراد اساسی است که در ادامه به آنها پرداخته می‌شود: * الف. نقش دولت در بخش خصوصی: در بخش خصوصی، دولت معمولاً تنها نقش ناظر و تنظیم‌گر دارد، در حالی که در اساسنامه صندوق ذخیره فرهنگیان، وزارت آموزش و پرورش نقش مؤسس، ناظر و سیاست‌گذار را بر عهده دارد. ترکیب هیأت امنای صندوق، که اکثریت آن توسط وزیر انتخاب می‌شود و خود وزیر رئیس هیأت امناست، نشان می‌دهد اساسنامه صندوق را خصوصی نمی‌داند و این وضعیت با استقلال کامل بخش خصوصی ناسازگار است. * ب. ابهام در عنوان «غیرتجاری»: هر چند ثبت صندوق به شکل «غیرتجاری» ممکن است، ولی فعالیت‌های اصلی صندوق مانند سرمایه‌گذاری، سهامداری و خرید و فروش اموال ذاتاً فعالیت‌های تجاری محسوب می‌شوند. بنابراین، قرار دادن صندوق در قالب غیرتجاری بیشتر ناشی از محدودیت‌های آیین‌نامه ثبت است و نمی‌تواند ماهیت واقعی آن را منعکس کند. * ج. انتفاعی بودن: انتفاعی بودن صندوق قابل قبول است؛ زیرا هدف آن افزایش سرمایه و سود برای اعضا است. اما انتفاعی بودن به معنای خصوصی بودن نیست؛ بسیاری از نهادهای عمومی غیردولتی مانند سازمان تأمین اجتماعی نیز انتفاعی هستند اما خصوصی محسوب نمی‌شوند. --- ### ۳. نتیجه‌گیری و پیشنهادات برای رفع تعارضات موجود، مراجع قانونی اعم از دولت و مجلس باید: * حق مالکیت سهامداران را به رسمیت شناخته و اداره صندوق را به صورت کامل به آنان واگذار کنند. * قانون و اساسنامه صندوق را اصلاح نمایند تا با تشکیل مجمع عمومی و انتخاب هیأت امنا یا هیأت مدیره منتخب سهامداران، صندوق به شکل واقعی و قانونی توسط سهامداران اداره شود. در غیر این صورت، با وجود تلاش‌های چندین ساله مطالبه‌گران صندوق ذخیره، اصلاحات انجام شده در اساسنامه پاسخگو نبوده و تعارضات ناشی از تلاش برای اصلاح بدون توجه به قانون و سیاست‌های دولت مبنی بر عدم واگذاری، همچنان باقی خواهد ماند. بنابراین، صرف قید واژه «خصوصی» در اساسنامه، صندوق را خصوصی نمی‌کند مگر اینکه آثار واقعی خصوصی بودن در آن دیده شود که تاکنون چنین نیست. همچنین، در اساسنامه فعلی همچون گذشته، مدیریت صندوق در اختیار دولت و وزارت آموزش و پرورش است و اجرای اساسنامه وابسته به اراده آنان می‌باشد. در این شرایط، سهامداران که مالکین واقعی صندوق هستند، از حقوق قانونی کامل خود محروم مانده‌اند. سیدعبدالرزاق موسوی وکیل پایه یک دادگستری و مشاور حقوقی

‍ ✍️  بیانیه   جمعی از  احزاب اصلاح طلب استان همدان در اعتراض به   دخالت نمایندگان محترم  مجلس  در امر انتصابات  آموزش و پرورش استان همدان  بسمه تعالی ما جمعی از احزاب  فرهنگی  و سیاسی  اصلاح طلب   استان همدان، با ابراز نگرانی عمیق از روند موجود در آموزش و پرورش استان، اعلام می‌داریم که دخالت آشکار نمایندگان مجلس در عزل و نصب‌ها و انتصابات مدیریتی به مسئله‌ای غیرقابل انکار و به شدت آسیب‌زا تبدیل شده است. امروز حتی نماینده محترم همدان، آقای حاج بابایی نیز خود منکر این واقعیت نیست که مدیریت آموزش و پرورش استان عملاً به جای اتکا بر معیارهای علمی، شایستگی و کارآمدی، به صحنه لابی‌ها و فشارهای باندی  نمایندگان تبدیل شده است. این رویه  استقلال و اعتبار آموزش و پرورش را خدشه‌دار می‌کند،  نتیجه‌  این رفتار  دلسردی فرهنگیان، تخریب انگیزه‌ها، و آسیب مستقیم به آینده دانش‌آموزان این دیار را  در پی خواهد داشت. ما به صراحت اعلام می‌کنیم: آموزش و پرورش نباید به جولانگاه منافع شخصی و  وباندی تبدیل شود. هرگونه دخالت غیرقانونی در امر  انتصابات  همچنانکه بارها گفته ایم محکوم است و باید متوقف گردد. خواست فرهنگیان،  انجام رفتار نظارتی  نمایندگان محترم بر فعالیت های مدیران دستگاه اموزش و پرورش به استناد وظیفه قانونی خود و استقلال نهادهای اداری و سازمانی دولتی و   بازگشت به مدیریت شایسته‌سالار،و متعهد به عدالت آموزشی و معتقد به گفتمان و برنامه های دولت مستقر است. از مسئولان ارشد کشوری و استانی ، به‌ویژه دولت  و وزیر محترم آموزش و پرورش و استاندار محترم  استان همدان  انتظار می‌رود که با هوشیاری و قاطعیت در برابر این مداخلات بایستند و اجازه ندهند که آینده فرزندان ما قربانی سهم‌خواهی های باندی  گردد. ✍️ امضا کنندگان: 1.سازمان معلمان ایران شعبه استان همدان 2.مجمع فرهنگیان ایران اسلامی منطقه همدان 3.انجمن اسلامی معلمان ایران واحد همدان 4.حزب اتحاد شعبه استان همدان 5.حزب پیشرواصلاحات شعبه استان همدان 6.رئیس ستاد دکتر پزشکیان شهرستان همدان 7.رئیس ستاد مرکزی دکتر پزشکیان استان همدان 8.کمیته فرهنگیان ستاد مرکزی دکتر پزشکیان استان همدان 9.مجمع نیروهای خط امام همدان 10.جبهه اصلاحات شهرستان اسداباد 11.حرب همبستگی ایران اسلامی شعبه استان همدان 12حزب ایثارگران اصلاح طلب استان همدان #مجمع_فرهنگیان_ایران_اسلامی_منطقه_همدان @majma2👈

شرایط نام‌نویسی متقاضیان هفتمین انتخابات شورای‌شهر 🔹ستاد انتخابات کشور: انتخابات هفتمین دورهٔ شوراهای اسلامی کشور در روز جمعه مورخ ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۵ برگزار می‌شود. 🔹ثبت‌نام از داوطلبان عضویت در شورای اسلامی شهر از روز ۲۱ تا ۲۷ دی به عمل خواهد آمد.

❇️ بیانیه جبهه اصلاحات ایران در محکومیت تجاوز نظامی اسرائیل به قطر / با تشکیل یک بلوک هماهنگ منطقه‌ای می‌توان در برابر توسعه‌طلبی اسرائیل ایستادگی کرد 🔺 جبهه اصلاحات ایران در بیانیه ای تجاوز نظامی اسرائیل به دوحه پایتخت قطر و نقض آشکار حاکمیت ملی این کشور و ترور چندتن از اعضای دفتر سیاسی حماس را به شدت محکوم کرده و این اقدام خصمانه و تروریستی را حلقه‌ای دیگر از زنجیره سیاست‌های تجاوزکارانه، غیرقانونی و ضدانسانی رژیمی دانست که پیش‌تر نیز به‌ واسطه جنایات جنگی و اعمال تبعیض نژادی در محاکم بین‌المللی به عنوان رژیمی جنایتکار و آپارتاید شناخته شده است. ◾️در این بیانیه که مردم آزاده ایران، ملت‌های عدالت‌طلب و صلح‌خواه جهان را خطاب گرفته، تصریح شده است: رژیم اسرائیل طی ماه‌های اخیر، با ارتکاب جنایات فجیع در غزه و به خاک و خون کشیدن بیش از شصت هزار غیرنظامی بی‌گناه، نشان داده است که نه یک بازیگر مسئول و متعهد به حریم و قوانین بین المللی بلکه با پشتوانه قدرت و حمايت آمريكا، عنصری بحران‌زا و تهدیدکننده برای صلح و ثبات منطقه‌ای و بین‌المللی است. این رژیم می‌کوشد از رهگذر سیاست‌های نظامی‌گرایانه و سلطه‌جویانه، خود را ‌به عنوان "ژاندارم منطقه" تحمیل کرده و طرح‌هایی چون "پیمان ابراهیم" را بر ویرانه‌های حقوق ملت فلسطین بنا کند. ◾️جبهه اصلاحات ایران بر این باور است که در برابر چنین روند خطرناکی، بازتعریف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر پایه همگرایی و همکاری سازنده با کشورهای کلیدی جهان اسلام، به ویژه عربستان، ترکیه و مصر، بیش از هر زمان ضروری و راهبردی است و تنها از رهگذر تشکیل یک بلوک هماهنگ منطقه‌ای می‌توان در برابر توسعه‌طلبی اسرائیل ایستادگی کرد و از حقوق مردم فلسطین در مسیر تشکیل دولتی مستقل و برخوردار از حاکمیت ملی دفاع نمود. ◾️در این بیانیه تأکید شده است: این بلوک می‌تواند با بهره‌گیری از ظرفیت‌های حقوقی، دیپلماتیک و اقتصادی ــ به ویژه از طریق اعمال فشار هماهنگ بر حامیان رژیم اسرائیل و استفاده از ابزارهایی چون تحریم‌های انرژی و نفتی ــ این رژیم را در انزوای بین‌المللی قرار دهد و هزینه اقدامات تجاوزکارانه و تروریستی آن را به طور ملموس افزایش دهد. تجربه‌های اخیر نشان داده است که متأسفانه مذاکره و گفت‌وگو بارها قربانی سیاست‌های جنگ‌افروزانه و عملیات نظامی اسرائیل شده است. ◾️جبهه اصلاحات ایران این رفتار اسرائیل را در تضاد آشکار با منافع مردم منطقه دانسته و ضمن تأکید بر ضرورت صیانت از دیپلماسی به‌عنوان تنها مسیر پایدار صلح، از دولت‌ها و ملت‌های اسلامی و عربی می‌خواهد با اعمال فشار سیاسی بر قدرت‌های بزرگ، به ویژه ایالات متحده آمریکا، آنان را به اجرای بی‌قید و شرط قطعنامه‌های سازمان ملل متحد و به رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطین وادار سازند؛ زیرا تنها در این چارچوب است که می‌توان به مهار بحران‌های منطقه‌ای، استقرار صلحی پایدار و تأمین امنیت جمعی دست یافت. ◾️جبهه اصلاحات ایران همچنین ضمن اعلام همبستگی با ملت قطر و حمایت قاطع از مردم مظلوم فلسطین در این بیانیه هشدار داده است که تداوم سیاست‌های سلطه‌جویانه رژیم اسرائیل، نه‌ تنها صلح و ثبات خاورمیانه، بلکه امنیت بین‌المللی را نیز به شدت تهدید خواهد کرد. 👈🏼 متن کامل بیانیه

نكاتي چند در پاسخ به نقدهای مطرح‌شده درباره موضع مخالف انحلال صندوق ذخیره فرهنگیان به نام خداوند جان و خرد نقد و گفت‌وگو درباره سرنوشت صندوق ذخیره فرهنگیان، نه‌تنها حق طبیعی فرهنگیان عضو است بلکه ضرورتی جدی برای اصلاح این نهاد مالی و صیانت از سرمایه چند نسل از معلمان کشور محسوب می‌شود. با احترام به دیدگاه همه عزیزانی که طرح «انحلال صندوق» را راه‌حل اصلی می‌دانند، نکاتی را برای شفاف‌سازی موضع خود بیان می‌کنم: ۱. «انحلال» از نظر حقوقی و واقعیت اجرایی انحلال صندوق ذخیره فرهنگیان، برخلاف تصور ساده‌سازی‌شده‌ای که مطرح می‌شود، در نظام حقوقی ایران فرآیندی بسیار پیچیده، زمان‌بر و پرریسک است. • نکته اول: طبق قانون تجارت، انحلال نهادهای مالی بزرگ، مستلزم تعیین مدیر تصفیه، تسویه کلیه بدهی‌ها، ارزش‌گذاری اموال منقول و غیرمنقول و توزیع دارایی‌ها است؛ این فرآیند در ساختارهای عادی شرکت‌ها به‌سادگی قابل اجراست، اما در صندوقی با صدها شرکت زیرمجموعه، املاک متعدد، سهام بورسی و غیربورسی، و پرونده‌های حقوقی جاری، عملاً چندین سال طول خواهد کشید و هزینه‌های سنگینی به اعضا تحمیل می‌کند. • نکته دوم: هیچ تضمینی وجود ندارد که در این فرآیند طولانی، رانت‌خواران و گروه‌های ذی‌نفوذ از فرصت تصفیه برای خرید دارایی‌ها به قیمت پایین استفاده نکنند. تجربه انحلال برخی مؤسسات مالی در کشور، شاهدی روشن بر این نگرانی است. • نکته سوم: صندوق ذخیره فرهنگیان بر اساس مصوبه مجلس و اساسنامه مصوب هیئت وزیران تشکیل شده و انحلال آن بدون اصلاح قانون بالادستی ممکن نیست. این امر در شرایط سیاسی و اقتصادی کنونی، عملیاتی بودن این طرح را زیر سؤال می‌برد. ۲. اصلاح ساختاری، راهی کم‌هزینه‌تر و مطمئن‌تر همه ما از فسادها، سوءمدیریت‌ها و ناکارآمدی‌های صندوق آگاهیم. اما راه‌حل اصولی، بازسازی ساختار حکمرانی، شفافیت کامل مالی و واگذاری مدیریت به فرهنگیان منتخب است؛ نه نابودی کامل این سرمایه ملی. • بسیاری از کشورها (مانند کره جنوبی و ژاپن) به جای انحلال نهادهای مالی بحران‌زده، از ابزار «بورسی‌سازی»، «نظارت عمومی»، «سامانه‌های شفافیت» و «انتخاب مدیران توسط ذی‌نفعان» برای اصلاح استفاده کرده‌اند. • صندوقی با سرمایه‌ای چندصد هزار میلیارد تومانی اگر به‌درستی مدیریت شود، می‌تواند به قدرت اقتصادی فرهنگیان در سطح ملی و حتی منطقه‌ای تبدیل شود. ۳. نگرانی از عدالت در توزیع دارایی‌ها حتی اگر فرض کنیم انحلال ممکن و قانونی است، باید به پیامدهای آن توجه کرد: • توزیع نقدی یا تبدیل دارایی‌ها به «یونیت‌های بورسی» بدون برنامه دقیق، می‌تواند باعث ورود واسطه‌ها و سفته‌بازان شود و عملاً بخش بزرگی از سرمایه فرهنگیان به جیب غیرعضوها منتقل شود. تجربه خصوصی‌سازی در کشور (از واگذاری شرکت‌های بزرگ به قیمت‌های غیرواقعی تا فسادهای کلان) هشدار می‌دهد که «توزیع دارایی‌ها» در شرایط فقدان حکمرانی شفاف، مساوی است با از دست رفتن دارایی‌ها، نه نجات آن‌ها. ۴. مرزبندی روشن با مدیران ناکارآمد مخالفت با انحلال به‌معنای دفاع از مدیران ناکارآمد یا فسادهای موجود نیست. برعکس، تأکید ما بر: 1. اجرای دقیق اساسنامه جدید (۱۴۰۳) و پیگیری ترک‌فعل‌ها؛ 2. انتخاب هیئت‌امنا و هیئت‌مدیره توسط فرهنگیان به‌جای انتصاب سیاسی؛ 3. تشکیل شورای نظارت ملی فرهنگیان منتخب؛ 4. شفافیت کامل مالی از طریق سامانه‌های عمومی؛ 5. بازنگری در استراتژی‌های سرمایه‌گذاری و کاهش هزینه‌های سربار است. ۵. دعوت به گفت‌وگو به‌جای نزاع اهانت، بر زبان آوردن كلمات زشت ، برچسب‌زنی و تخریب شخصیت‌ها نه به نفع فرهنگیان است و نه باعث حل مشکلات. ما در برابر هم نیستیم؛ طرف اصلی ما فساد سیستماتیک، رانت و سوءمدیریت است. پیشنهاد می‌کنم: به‌جای قطبی‌سازی میان «انحلال‌طلبان» و «مدافعان اصلاح»، کمیته‌ای مستقل از فرهنگیان خبره، اقتصاددانان و حقوق‌دانان تشکیل شود تا دو سناریو: انحلال یا اصلاح ساختاری را به‌طور دقیق، با عدد و رقم، برای اعضا شفاف کند. • هر تصمیمی در نهایت با رأی‌گیری مستقیم از فرهنگیان عضو اتخاذ شود. جمع‌بندی صندوق ذخیره فرهنگیان میراث مشترک چند نسل از معلمان است. نابودی آن، ساده‌ترین راه اما پرهزینه‌ترین سناریوست. ما نیازمند شفافیت، اصلاح ساختار، بازسازی اعتماد عمومی و مدیریت با مشارکت مستقیم فرهنگیان هستیم. اگر این اصلاحات اجرا نشود، بحث درباره انحلال می‌تواند در دستور کار قرار گیرد، اما امروز، وظیفه ما حفظ سرمایه‌ها با عقلانیت و اجماع است، نه تخریب متقابل

هشداری برای ضرب العجل ارزش‌مالکانه به نام خداوند جان و خرد ریاست و اعضای محترم هیئت امنای موسسه صندوق ذخیره فرهنگیان. سلام علیکم . بیش از یک میلیون و هشتصد هزار عضو شاغل و بازنشسته صندوق ذخیره فرهنگیان به عنوان صاحبانِ سرمایه و اموال این موسسه، سالیان‌ درازی است که در انتظار اجرای حقوق مالکانه و فرایند تخصیص آن بوده و می باشند و تمامی مطالبه‌گران این حوزه با تمام ظرفیت خود  برای نیل به این هدف، نقش آفرینی نموده و می نمایند. طبق اخبار واصله،شرکت سهند که برای این منظور تدارک دیده شده لحظات پایانی آمادگی برای  واگذاری سهام را طی می‌کند. شنیده‌ها حاکیست، برخی  اشخاص  حقیقی و یا حقوقی یا برخی نهادهای خارج از موسسه صندوق، همچون دو نوبت قبلی‌ در آستانه  تخصیص اولین گام اجرای  ارزش مالکانه ،اختلال و تعلل ایجاد می‌کنند. لازم به یادآوریست این بار هرگونه کارشکنی در این مطالبه مهم عوارض و عواقب جبران ناپذیری در پی خواهد داشت که مسئولیت آن به عهده ریاست هیات امنا و مسببان  خواهد بود. ما، (جمعی  از مطالبه‌گران و فعالان حوزه صندوق)  مصرانه درخواست داریم با اراده قوی و عزمی جزم‌،طبق وعده‌های مکرر مسئولین،  آغاز فرایند تخصیص ارزش مالکانه، حداکثر تا پایان شهریور ماه سال جاری عملیاتی گردد. با سپاس ۱۹ شهریور ۱۴۰۴ خورشیدی ۱)محمود باقری :نماینده کانون صنفی معلمان تهران . ۲)نورعلی پیشداد: منتخب معلمان شهر تهران و نماینده مجمع فرهنگیان ایران اسلامی . ۳)فرامرز خداشناس :نماینده بازنشستگان کانون‌های صنفی معلمان . ۴)امیر خراسانی :منتخب فرهنگیان شهرستان‌های استان تهران ۵)علی خزایی: منتخب فرهنگیان استان همدان . ۶)محمد داوری: فعال رسانه‌ای ۷)سعید شهسوارزاده :عضو شورای نویسندگان صدای معلم . ۸)محمد جواد قریشی: مطالبه‌گر مستقل استان مرکزی . ۹)صدیقه مرادی :نماینده انجمن اسلامی معلمان ایران . ۱۰)فاطمه منصورزاده: منتخب فرهنگیان استان اصفهان در انتخابات شورای عالی آموزش و پرورش . ۱۱)عبدالحسین هاشمی: نماینده سازمان معلمان ایران.

طرح «انحلال صندوق ذخیره فرهنگیان» نسخه‌ای خطرناک برای زخمی که نیاز به درمان دارد فرج کمیجانی دبیرکل مجمع فرهنگیان ایران اسلامی به نام خداوند جان و خرد در هفته‌ها و ماه‌های اخیر، برخی همکاران دغدغه‌مند، از سر دلسوزی و خیرخواهی، در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی با طرح شعار «انحلال صندوق ذخیره فرهنگیان» تلاش کرده‌اند نارضایتی بحق معلمان از ضعف‌ها و کاستی‌های مدیریتی این صندوق را به سمت حذف کامل آن سوق دهند. این رویکرد نه‌تنها غیرکارشناسی و شتاب‌زده است، بلکه سرمایه‌های انباشته‌شده نسل‌های متوالی فرهنگیان را در معرض خطر قرار می‌دهد و بستر مناسبی برای سوءاستفاده‌های اقتصادی و سیاسی فراهم می‌کند. صندوق ذخیره فرهنگیان حاصل سال‌ها پس‌انداز و سرمایه‌گذاری معلمان شاغل و بازنشسته عضو صندوق است و به‌عنوان یکی از مهم‌ترین دارایی‌های صنفی فرهنگیان شناخته می‌شود. انحلال این صندوق، نه پاسخی واقعی به مطالبات جامعه فرهنگیان است و نه اقدامی مسئولانه؛ بلکه مسیری پرمخاطره است که امنیت مالی معلمان عضو را تهدید کرده و قدرت چانه‌زنی صنفی آنان را در سطح ملی تضعیف می‌کند. نکته مهم این است که طبق قوانین موجود، انحلال صندوق ذخیره فرهنگیان اساساً امکان‌پذیر نیست و حتی طرح چنین موضوعی، بدون شناخت ابعاد قانونی و اقتصادی آن، تنها موجب تشویش اذهان فرهنگیان عضو می‌شود. از سوی دیگر، بررسی‌ها نشان می‌دهد برخی از کسانی که امروز پرچم انحلال را برافراشته‌اند، حتی عضو این صندوق نیستند و ارتباطی با منافع و حقوق مستقیم اعضا ندارند. ریشه مشکلات و تجربه‌های جهانی مطالعات علمی و تجربه‌های موفق جهانی نشان می‌دهد که ریشه مشکلات صندوق، نه در اصل موجودیت آن، بلکه در ضعف شفافیت، خلأ حکمرانی اقتصادی، ساختار ناکارآمد مدیریتی و فقدان مکانیزم‌های مؤثر کوچک‌سازی و اصلاح ساختاری نهفته است. کشورهایی همچون ژاپن، کره جنوبی، ایالات متحده و برخی کشورهای اروپایی، به‌جای انحلال نهادهای مالی مشابه، از طریق «اصلاح ساختار»، «شفافیت مالی» (بورسی‌سازی شرکت‌های تابعه، ایجاد سامانه‌های شفافیت داخلی برای شرکت‌های غیربورسی و دسترسی کامل اعضا به اطلاعات) و «بازسازی مدیریتی با مشارکت سرمایه‌گذاران» توانسته‌اند بحران‌های مشابه را مهار کنند. حکایت آموزنده: کودک را نصف نکنیم در داستانی معروف آمده است حضرت سلیمان برای یافتن مادر واقعی کودکی، پیشنهاد داد او را دو نیم کنند. مادر واقعی از حق خود گذشت تا جان فرزندش حفظ شود. امروز صندوق ذخیره فرهنگیان همان کودک است؛ نابودی آن برای تقسیم دارایی‌ها خیانتی است به سرمایه‌های چند نسل از فرهنگیان عضو. راهکارهای علمی و صنفی برای نجات صندوق به‌جای شعار انحلال، باید اصلاح ساختاری و مدیریتی صندوق در اولویت باشد: 1. اجرای کامل اساسنامه جدید صندوق (مصوب سال ۱۴۰۳)، به‌ویژه تحقق عملی حقوق مالکانه فرهنگیان و پیگیری ترک‌فعل‌های مدیریتی؛ همچنین تقویت حضور مستقیم فرهنگیان منتخب در هیئت‌امنا و هیئت‌مدیره. 2. بورسی‌سازی شرکت‌های تابعه، شفاف‌سازی کامل قراردادها و انتشار عمومی گزارش‌های مالی. 3. تشکیل شورای نظارت مستقل با محوریت فرهنگیان منتخب سراسر کشور برای کنترل و نظارت مستمر بر عملکرد صندوق. 4. بازنگری در سیاست‌های سرمایه‌گذاری برای کاهش ریسک و افزایش بازدهی سرمایه‌ها. 5. اطلاع‌رسانی گسترده و شفاف برای بازسازی اعتماد فرهنگیان و تشویق مشارکت فعال آنان در تصمیم‌گیری‌های صندوق. مطالبه جدی از مدعیان انحلال: پاسخگو باشید! هر جریان یا فردی که نسخه انحلال صندوق را تجویز می‌کند، باید به این پرسش‌ها پاسخ شفاف دهد: 1. دارایی‌های صندوق چگونه و با چه مکانیزمی میان ذی‌نفعان توزیع خواهد شد؟ 2. مطالبات فرهنگیان عضو و حقوق بازنشستگان چه سرنوشتی خواهد داشت؟ 3. چه نهادی تضمین می‌کند دارایی‌ها بدون فساد یا تضییع حقوق فرهنگیان بازگردانده شود؟ 4. چه مکانیزمی مانع سوءاستفاده‌های احتمالی در فرآیند انحلال خواهد شد؟ بدون پاسخ روشن به این پرسش‌ها، هرگونه طرح یا شعار درباره انحلال صندوق، اقدامی هیجانی، غیرمسئولانه و خسارت‌بار است. سخن پایانی صندوق ذخیره فرهنگیان، سرمایه و میراث مشترک چند نسل از معلمان این سرزمین است. ضعف‌های مدیریتی و ساختاری آن باید با جدیت اصلاح شود، اما انحلال، پاسخی سطحی، پرهزینه و پرخطر است. مسئولیت امروز ما دفاع از سرمایه جمعی فرهنگیان، نه دفاع از مدیران ناکارآمد، و تلاش برای بازسازی این نهاد با شفافیت مالی، اصلاح ساختار و حکمرانی اقتصادی کارآمد است؛ تا صندوق ذخیره فرهنگیان بتواند با پشتوانه سرمایه‌گذاری‌های پایدار، امنیت مالی معلمان عضو را تضمین کرده و قدرت اقتصادی جامعه فرهنگیان را ارتقا دهد.

,*آموزش از ۵ سالگی؛ جهشی بدون زیرساخت یا گامی برای تحول؟* در سال‌های اخیر، نظام آموزشی ایران بارها دستخوش تغییرات ساختاری شده است. آخرین نمونه آن، گذار از الگوی ۵-۳-۴ به ۶-۳-۳ بود که با هدف هم‌سویی با سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش صورت گرفت. اما تجربه نشان داد که این تغییر، بدون آماده‌سازی زیرساخت‌ها و سرمایه‌گذاری جدی در تربیت معلم، فضاهای آموزشی و بازنگری محتوایی، پیامدهایی سنگین برای مدارس و جامعه به همراه داشت. اکنون بار دیگر بحث تغییر ساختار و آغاز رسمی آموزش از ۵ سالگی با الگوی ۳-۳-۵-۱ در دستور کار قرار گرفته است؛ تصمیمی که اگر بدون تدبیر و آمادگی اجرا شود، می‌تواند بحرانی تازه در نظام آموزشی کشور بیافریند. ۱. تجربه تلخ تغییرات گذشته اجرای نظام ۶-۳-۳ در دهه گذشته نشان داد که تغییر ساختار آموزشی اگر با ظرفیت‌سازی همراه نباشد، پیامدهایی جدی خواهد داشت: * کمبود آموزگار در مقطع ابتدایی: افزودن یک پایه تحصیلی بدون تربیت کافی نیروی متخصص، فشار سنگینی بر بدنه مدارس وارد کرد. * کمبود فضا و امکانات: بسیاری از مدارس، حتی در کلان‌شهرها، توان پاسخ‌گویی به نیازهای فیزیکی ساختار جدید را نداشتند. * ابهام در روش‌های تدریس: معلمان برای تدریس محتوای جدید آموزش ندیده بودند و کیفیت یادگیری دانش‌آموزان به شدت افت کرد. این تجربه نشان می‌دهد که ساختار بدون محتوا و زیرساخت، فقط یک تغییر شکلی است که مشکلات را به جای حل کردن، مضاعف می‌کند. ۲. چالش‌های اجرای نظام ۳-۳-۵-۱ الف) بحران در دوره پیش‌دبستانی پیش‌دبستانی تا امروز بخشی از نظام رسمی آموزشی کشور نبوده و دولت در حوزه تربیت مربی متخصص سرمایه‌گذاری کافی نداشته است. این در حالی است که آموزش در این دوره نیازمند بالاترین سطح مهارت‌های تربیتی، روان‌شناختی و خلاقیت‌محور است. خطر جدی آن است که با کاهش یک پایه دبستان، مدارس معلمان ناکارآمد خود را به دوره پیش‌دبستانی منتقل کنند. در این صورت، حساس‌ترین دوره رشد کودک به جای شکوفایی، قربانی ضعف مدیریتی و کم‌توجهی ساختاری می‌شود. ب) نگاه ابزاری به آموزش توجیه اصلی این طرح، ورود زودتر دانش‌آموزان به بازار کار عنوان شده است. چنین نگاهی آموزش را از مسیر «پرورش انسان» به «سرمایه‌گذاری اقتصادی» تقلیل می‌دهد. آموزش نباید پروژه‌ای برای تسریع ورود نیروی کار به بازار باشد، بلکه باید بستر رشد همه‌جانبه فرد در ابعاد اجتماعی، عاطفی، فرهنگی و اخلاقی را فراهم کند. ج) زیرساخت‌های فراموش‌شده * کمبود نیروی انسانی متخصص: برای اجرای موفق این طرح باید هزاران مربی پیش‌دبستانی با آموزش‌های تخصصی تربیت شوند. * فضاهای آموزشی ناکافی: بسیاری از مدارس حتی در ساختار فعلی با مشکل فضا مواجه‌اند؛ اضافه شدن پیش‌دبستانی اجباری این بحران را دوچندان می‌کند. * کتاب‌های درسی و محتوا: حذف یک پایه ابتدایی و افزودن پیش‌دبستانی نیازمند بازنگری کامل در محتوای آموزشی و روش‌های تدریس است، نه صرفاً جابجایی اعداد و سال‌ها. ۳. نگاهی به تجربه جهانی در بسیاری از کشورها، پیش‌دبستانی اجباری است اما با رویکرد بازی‌محور و تربیتی، نه آکادمیک سختگیرانه: * فنلاند: آموزش رسمی از ۷ سالگی آغاز می‌شود و پیش‌دبستانی در ۶ سالگی با تأکید بر مهارت‌های اجتماعی و خلاقیت اجباری است. * آلمان و فرانسه: پیش‌دبستانی رایج است اما با محوریت تعامل، بازی و رشد اجتماعی. * ایران: در صورت اجرای شتاب‌زده، خطر آن است که کودکان ۵ ساله به جای تجربه‌ای شاد و خلاق، وارد نظام نمره، مشق و امتحان شوند. این مقایسه نشان می‌دهد که تغییر ساختار آموزشی ایران در صورتی موفق خواهد بود که پیش‌دبستانی را به شکل تربیتی و مهارت‌محور طراحی کند، نه به‌عنوان کلاسی شبیه دبستان. ۴. نتیجه‌گیری: ضرورت توقف یا اصلاح؟ طرح اجباری کردن پیش‌دبستانی و کاهش یک سال از دوره ابتدایی می‌تواند فرصتی برای تحول باشد، اما تنها در صورتی که: * برنامه‌ای جامع برای تربیت و آموزش مربیان تخصصی پیش‌دبستانی تدوین شود. * بازنگری اساسی در محتوای آموزشی و روش‌های تدریس صورت گیرد. * فضا و امکانات آموزشی به تناسب نیاز توسعه یابد. * نگاه حاکم بر طرح، از «بازار کار» به «رشد همه‌جانبه کودک» تغییر کند. در غیر این صورت، این تصمیم بیش از آنکه یک گام رو به جلو باشد، تکرار همان خطای ساختاری دهه گذشته خواهد بود؛ خطایی که این بار نه تنها مدارس، بلکه آینده کودکان ۵ ساله را نیز در معرض آسیب قرار می‌دهد. *مجید طهرانیان کارشناس اموزش وارتباطات*

*نامه‌ای خطاب به رئیس‌جمهور محترم* *موضوع: بحران معیشتی معلمان و پیامدهای آن بر آینده تعلیم و تربیت ایران* جناب آقای رئیس‌جمهور، انتشار خبر فراخوان شهرداری تهران برای استخدام پاکبانان با حقوق ۲۰ تا ۲۵ میلیون تومان، در حالی‌که دریافتی بسیاری از آموزگاران در مدارس دولتی و غیردولتی کمتر از این میزان است، نشان‌دهنده بحران عمیقی در نظام پرداخت کشور است. این مقایسه تلخ، عملاً جایگاه معلم به‌عنوان رکن اصلی تربیت نسل آینده را در حاشیه قرار می‌دهد. شأن و ضرورت شغل پاکبانان شهری بی‌تردید بسیار مهم است؛ اما زمانی‌که دستمزد آنان بیش از معلمان تمام‌وقت ـ کسانی که مسئول تربیت فرزندان این سرزمین هستند ـ باشد، جامعه پیامی نگران‌کننده دریافت می‌کند: آموزش و پرورش در اولویت سیاست‌گذاری کشور قرار ندارد. جناب آقای رئیس‌جمهور، با اطلاع از دغدغه مندی حضرتعالی در حوزه تعلیم وتربیت باید اعلام کنم این وضعیت پیامدهای جدی و چندلایه‌ای دارد: 1. کاهش انگیزه معلمان شایسته: جوانان تحصیل‌کرده و توانمند رغبت خود را برای ورود به حرفه معلمی از دست می‌دهند. این مسئله موجب افت کیفیت نیروی انسانی در آموزش و پرورش می‌شود. 2. خروج نیروهای باتجربه: معلمان کارآزموده برای تأمین معیشت به مشاغل دیگر روی می‌آورند. نتیجه آن، بی‌ثباتی کادر آموزشی و افت سطح یادگیری دانش‌آموزان است. 3. افت کیفیت آموزشی در مدارس دولتی و غیردولتی: در مدارس غیردولتی، به دلیل محدودیت شهریه‌های مصوب، مدیران توان پرداخت حقوق واقعی به معلمان را ندارند و ناچار به جذب نیروهای کم‌تجربه یا پاره‌وقت می‌شوند. در مدارس دولتی نیز، اگرچه معلمان از امنیت شغلی برخوردارند، اما حقوق اندک باعث بی‌انگیزگی، چندشغله شدن و کاهش تمرکز آنان بر وظیفه اصلی‌شان می‌گردد. حاصل این وضعیت، افت کیفی عمومی آموزش در کشور است. 4. تضعیف سرمایه اجتماعی: معلمانی که در فشار معیشتی به‌سر می‌برند، توان ایفای نقش تربیتی و اخلاقی خود را به‌درستی ندارند. این امر در بلندمدت به تضعیف سرمایه انسانی و اجتماعی کشور منجر خواهد شد. 5. خطر برای آینده ایران: اگر امروز شأن و منزلت معلم پاس داشته نشود، فردای ایران نسلی خواهد داشت که توان علمی، فرهنگی و اقتصادی لازم برای رقابت در دنیای آینده را ندارد. جناب آقای رئیس‌جمهور، هیچ کشوری در جهان مسیر توسعه را بدون تقویت جایگاه معلم و نظام آموزشی طی نکرده است. امروز اگر حقوق معلم کمتر از پاکبان شهری باشد، در حقیقت ما آینده فرزندان‌مان را با دستان خود قربانی می‌کنیم. انتظار جامعه فرهنگیان و دلسوزان تعلیم و تربیت از دولت جنابعالی این است که: نظام پرداخت عادلانه و متناسب با شأن معلمی طراحی شود؛ حمایت‌های مالی و یارانه‌ای به‌گونه‌ای هدفمند اختصاص یابد که مدارس دولتی و غیردولتی بتوانند حقوق واقعی معلمان را پرداخت کنند؛ و در نهایت، معلمی دوباره به‌عنوان شغل شریف و اولویت‌دار ملی شناخته و حمایت شود. امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند بازنگری در سیاست‌های معیشتی معلمان هستیم. در غیر این صورت، همان‌طور که اندیشمندان بارها هشدار داده‌اند، جامعه فردا قربانی بی‌توجهی امروز به معلمان خواهد شد. با احترام *مجید طهرانیان کارشناس اموزشی*

❌هزار ان قربانی  زیر چکمه های سنگین نفرات برتر کنکور ✍:اکرم هدایتی عضو مجمع فرهنگیان ایران اسلامی سه چهار روز است که همه اخبار آموزشی کشور زیر سایه چند رتبه برتر کنکور رفته است؛ در حالی‌که آن سوی معادله بیش از یک میلیون دانش‌آموز جا مانده‌اند؛ قربانیان نظام آموزشی ناعادلانه‌ای که دسترسی برابر به معلم، امکانات و منابع را از آنان دریغ کرده است. کنکور، به جای سنجش عادلانه، تبدیل به ابزاری برای بازتولید تبعیض شده است. رسانه‌ها پیوسته موفقیت چند نفر را برجسته می‌کنند. جوانانی که با چند تست بیشتر به صدر جدول رسیده‌اند، یکباره به عنوان «انسان‌های موفق» معرفی می‌شوند و پدر و مادرهایشان هم به‌عنوان «خانواده‌های موفق» ستوده می‌شوند. کنکور به‌جای آنکه معیاری برای استعداد و توانایی باشد، به ابزاری برای تمایز طبقاتی بدل شده است؛ هرکس توان مالی، معلم خصوصی و امکانات بیشتر دارد، شانس عبورش بالاتر است. فعلاً حسن این کنکور آن است که «ذاتی» تلقی می‌شود؛ گویی خودِ معیار است و نیازی به سنجش دیگری ندارد. اما واقعیت آن است که فاصله رتبه اول تا صدم، جز چند تست بیشتر یا کمتر نیست. این بزرگ‌نمایی رسانه‌ای، فریبنده‌ترین بخش ماجراست: جشن گرفتن چند نام بر قله، و دفن کردن میلیون‌ها نفر در حاشیه. تلاش معلمانی که برای کودکان محروم بیش از توان‌شان مایه می‌گذارند، یا مادرانی که بی‌صدا سال‌ها بار فرزند بیمارشان را بر دوش کشیده‌اند، در این میدان رقابتی هیچ جایگاهی ندارد. امسال در همین فضا، ماجرای مادر جوان ناتوان جسمی که فرزندش رتبه ۲۵ انسانی را کسب کرده بود، بر صدر خبرها نشست و تحسین همگان را برانگیخت. اما پرسش اینجاست: اگر رتبه فرزند این مادر ۲۵ نمی‌شد، رنج و تلاش مادرانگی او را کِی و کجا ثبت و ارج می‌نهادیم؟ در همین حال، هزاران خانواده زیر چکمه‌های رتبه‌های برتر له می‌شوند؛ خانواده‌هایی که سهم‌شان از این میدان نابرابر، فقط سکوت و فراموشی است. به مادری که سال‌هاست محبوس خانه است و جوانی‌اش را در اشک و حسرتِ مراقبت از کودک معلول وناتوان  فدا کرده است. بنا به رتبه انگ ناموفقی میخورد و مادر وپدر دیگر که سرپرست خانواده است و برای لقمه نانی ساده، شب و روز کار می‌کند؛ بی‌آنکه صدای رنجش در هیچ رسانه‌ای بازتاب یابد با رتبه کنکور فرزند ناکامی را تجربه میکند. .درست همین‌جاست که هزاران مادر دیگر از قاب رسانه بیرون می‌مانند:مادرانگی مدفون می شود وتعریف پدر موفق تحریف میشود. کسی  جویای حال خانواده هایی که فرزندانشان توفیقی درکنکور کسب نکرده اند  نیست! سرمایه واقعی کشور، نه چند رتبه برتر، که همین جمعیت بزرگ به‌حاشیه‌رانده شده است. اگر عدالت آموزشی جدی گرفته نشود، جشن امروز رتبه‌ها فردا بر ویرانه‌های یک نسل حذف‌شده برگزار خواهد شد. کنکور آینه تمام‌نمای نابرابری آموزشی در ایران است؛ چند نفر بر قله، و میلیون‌ها نفر در حاشیه. اصلاح واقعی زمانی آغاز می‌شود که صدای خاموش دانش‌آموزان جا‌مانده، مادران نادیده و معلمان فراموش‌شده شنیده شود. فردای آموزش در گروی عدالت است، نه افتخارآفرینی چند نام برتر. باتشکر از استاد اسدالله مرادی که به توصیه و راهنمایی ایشان این مختصر را نوشتم

*نقش مدیریت مدرسه در محدودسازی اختیارات انجمن‌ها* یکی از نکات کلیدی که در بررسی تطبیقی جای تأمل دارد، مسئله سبک مدیریت مدارس در ایران است. بر اساس دیدگاه کارشناسان آموزشی و یافته‌های پژوهشی (از جمله در اطلس شایستگی‌های مدیران مدارس که اخیراً تدوین شده است)، مهم‌ترین مانع در مسیر گسترش اختیارات انجمن‌های اولیا و مربیان در ایران نه صرفاً قوانین، بلکه رویکرد مدیریتی مدیران مدارس و موسسان مدارس غیردولتی است. ۱. مدیران مدارس دولتی: مقاومت در برابر تقسیم قدرت مدیران مدارس دولتی معمولاً در چارچوب یک رویکرد سلسله‌مراتبی و بالا به پایین تربیت می‌شوند. این رویکرد که در فرهنگ اداری ایران ریشه دارد، کمتر به مشارکت واقعی والدین و جامعه محلی میدان می‌دهد. در نتیجه: حتی در مدارس هیأت امنایی یا نمونه دولتی که در اساسنامه آن‌ها اختیارات گسترده برای انجمن‌ها پیش‌بینی شده، عملاً هیچ ابزار ارزیابی و پایش تحقق این اختیارات وجود ندارد. فلسفه مشارکت در این مدارس روی کاغذ پذیرفته شده، اما در عمل همچنان مدیریت متمرکز و نگاه سنتی بر مدرسه حاکم است. ۲. موسسان مدارس غیردولتی: شفافیت‌گریزی و تعارض منافع در مدارس غیردولتی، مشکل شکل دیگری به خود می‌گیرد. موسسان این مدارس که سرمایه‌گذار و تصمیم‌گیر اصلی هستند، به‌طور معمول اجازه ورود جدی انجمن‌ها به تصمیمات آموزشی و مالی را نمی‌دهند. ویژگی بارز این بخش: پنهان‌کاری مالی و آموزشی به‌عنوان یک اصل رفتاری جا افتاده است. تعارض منافع دولت و موسسان، که از یک‌سو دولت می‌خواهد نظارت کند و از سوی دیگر به‌دلیل نیاز به سرمایه‌گذاری خصوصی محدودیت اعمال می‌کند، باعث می‌شود که انجمن‌ها عملاً در حاشیه باقی بمانند. در این میان، انجمن‌های اولیا قربانی این تعارض می‌شوند و نقش آن‌ها به مراسم نمادین یا کمک‌های جانبی تنزل پیدا می‌کند. ۳. ناکارآمدی نهاد انجمن‌های مرکزی انجمن اولیا و مربیان در سطح ملی و استانی نیز به‌دلیل ترکیب انتصابی و دستوری، بیشتر نقش یک بازوی دولتی را ایفا می‌کند تا یک نهاد مطالبه‌گر. در نتیجه این نهاد به جای آن‌که مدافع حقوق والدین باشد، اغلب در چارچوب سیاست‌های رسمی آموزش‌وپرورش حرکت می‌کند. ۴. پیوند با ناکارآمدی دوره‌های توانمندسازی مدیران یافته‌های پژوهش‌های اخیر، از جمله در اطلس شایستگی‌های مدیران مدارس، نشان داده است که: دلیل اصلی ناکارآمدی دوره‌های توانمندسازی مدیران، بی‌توجهی به انتخاب رویکرد مدیریتی متناسب با انواع مدارس است. در حالی‌که بخشی از آموزش‌ها باید به مدیریت مشارکتی و تعامل با نهادهای مدنی (مانند انجمن اولیا) اختصاص یابد، همچنان دوره‌ها با تأکید بر مهارت‌های اداری و انضباطی طراحی می‌شوند. بنابراین، مدیرانی که آموزش می‌بینند، همچنان با همان ذهنیت سنتی و تمرکزگرا وارد مدرسه می‌شوند و توانایی بهره‌برداری از ظرفیت انجمن‌ها را ندارند. نتیجه گیری در حالی‌که تجربه جهانی نشان می‌دهد انجمن‌های والدین می‌توانند با اختیارات شفاف و تصمیم‌گیری مشارکتی به ارتقای کیفیت آموزش، شفافیت مالی و کاهش نارضایتی خانواده‌ها کمک کنند، در ایران این ظرفیت به‌طور سیستماتیک توسط سبک مدیریت سنتی، مقاومت موسسان، تعارض منافع و ناکارآمدی توانمندسازی مدیران محدود می‌شود. به بیان دیگر، حتی اگر قوانین و آیین‌نامه‌ها در ایران بر مشارکت والدین تأکید کنند، تا زمانی که فرهنگ مدیریتی و شفافیت حکمرانی مدرسه اصلاح نشود، انجمن‌ها از یک نهاد مشورتی نمادین فراتر نخواهند رفت. اسفندیار چهاربند

تلنگر! لبوبو عروسک یا نان وآب ؟! اکرم هدایتی : عضو مجمع فرهنگیان ایران اسلامی درآستانه شروع سال تحصیلی: خبر: گردش مالی فروش عروسک لبوبو از ۷۲۰ میلیارد تومان گذشت جامعه‌ای که عروسک را از کودکش ارزشمندتر بداند، آینده تلخ کودکش را رقم خواهد زد! ❌ در حالی‌که کودکان سیستان هنوز کفش به پا ندارند و بسیاری از مدارس مناطق محروم بخاری ایمن و سقف مطمئن ندارند، در چند ماه گذشته بیش از یک میلیون عروسک لبوبو در ایران فروخته شده است. ✅ اگر فقط قیمت ۷۲۰هزار تومانی هر عروسک را مبنا بگیریم، گردش مالی این بازار به ۷۲۰ میلیارد تومان می‌رسد. ‌ اما این رقم چه معنایی دارد؟ با همین پول می‌شد ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار جفت کفش خرید؛ می‌شد بیش از ۴۸ هزار ‌کلاس درس را مجهز به بخاری استاندارد کرد؛ می‌شد نزدیک به ۱۵ میلیون وعده غذای گرم برای دانش‌آموزان گرسنه فراهم آورد؛ حدود ۷۲ میلیون بطری آب آشامیدنی تهیه کرد و یا ۲۰ هزار دانش‌آموز را یک‌سال کامل بورسیه کرد. و..... سخن من با پدران و مادرانی است که می‌کوشند عشق و انسان‌دوستی را تنها در قالب خرید یک عروسک به فرزندشان نشان دهند. آینده‌ی کودکی که عشق را در «مصرف» جست‌وجو کند، چه خواهد بود؟ محبت را می‌توان در «کمک»، «بخشش» و «همدلی» معنا کرد؛ و تنها در این صورت است که فرزند ما، عشق را به شکلی انسانی تجربه می‌کند. مصرف‌گرایی اگر جای ارزش‌های واقعی را بگیرد، نتیجه‌اش نسلی است که داشتن برایش مهم‌تر از بودن می‌شود. این خبرها نمک بر تن رخمی فرهنگ ملتی که روزگاری شاعرش چنین سرود بنی آدم اعضای یکدیگرند... لبوبو عروسک نیست حکایت تلخی است که بعضی از ما پدران ومادران رقم زدیم در همین روزها درهمین حوالی.... #لبوبو #مصرف‌گرایی #کودکان_سیستان #عدالت_آموزشی #مسئولیت_اجتماعی

✅ اطلاعیه مشترک دبیران کل سه تشکل سراسری فرهنگیان درباره پیگیری حقوقی پرونده تعدادی از معلمان کردستان به نام خداوند جان و خرد در پی انتشار نامه سرگشاده دبیران کل سه تشکل اصلاح طلب سراسری فرهنگیان کشور خطاب به وزیر آموزش‌وپرورش در تاریخ ٧ شهریور ۱۴۰۴، باموضوع اعتراض به صدور آرای صادره علیه جمعی از معلمان و فعالان صنفی استان کردستان، امروز چهارشنبه ۱۲ شهریور ۱۴۰۴ جلسه‌ای با حضور: ۱ - میر حمایت میرزاده – معاون پارلمانی و حقوقی وزارت آموزش‌وپرورش ۲- اسماعيل بحری‌زاده – مدیرکل دفتر وزارتی ۳- سيد امير موسوی – مدیرکل تخلفات اداری ۴. علی رمضانی – مشاور وزیر در امور تشکل‌ها ۵- طاهره نقی‌ئی – دبیرکل سازمان معلمان ایران ۶-فرج کمیجانی – دبیرکل مجمع فرهنگیان ایران اسلامی ۷ - حميد نظرلی – قائم‌مقام انجمن اسلامی معلمان ایران دردفترمدیرکل حوزه وزارتی أموزش و پرورش برگزار و در خصوص روند رسیدگی و احکام صادره، بعد از بحث و تبادل نظر، تصمیمات ذيل اتخاذ گرديد: ۱. دعوت و توصیه به معلمان مشمول این احکام برای استفاده از ظرفیت‌های قانونی اعتراض به آراء صادره و طرح اعتراض کتبی در دیوان عدالت اداری مبنی بر توقف اجرا و نقض احكام صادره ۲. تقاضای توقف اجرای احکام توسط وزیر محترم آموزش پرورش برای حفظ همبستگی در آستانه بازگشایی مدارس از مراجع ذیصلاح ۳. اعلام حمایت همه‌جانبه واحدهای حفوقی تشكل های حاضر در جلسه واقدام عملی دفتر حقوقی وزارت آموزش وپرورش برای لغو يا كاهش احکام صادره ۴. پی گیری های مجددانه هرسه تشکل برای جلوگیری ازصدور این گونه احکام در آينده با همکاری وزارت آموزش وپرورش امیدآنکه،وزارت آموزش وپرورش وهیاتهای رسیدگی به تخلفات اداری ،آن گونه که در جلسه امروز بیان شد، تلاشهای خودرابرحفظ وحمایت از شان و منزلت معلمان قراردهند. در پایان مقرر و تاکید گرديد ما دبيران كل هر سه تشكل سراسری فرهنگيان حاضر در جلسه، طی نامه ای رسمی از رئیس جمهورمحترم بخواهیم، که ازظرفیت ماده ۲۷ قانون رسیدگی به تخلفات اداری برای حل مشکل همکاران کردستانی استفاده نمايند. امضاکنندگان: عبدالرزاق موسوی – دبیرکل انجمن اسلامی معلمان ایران طاهره نقی‌ئی – دبیرکل سازمان معلمان ایران فرج کمیجانی – دبیرکل مجمع فرهنگیان ایران اسلامی ۱۲ شهریور ۱۴۰۴ ❇️با عضويت در كانال رسمي مجمع فرهنگيان ايران اسلامی از اخرین خبرها مطلع شويد https://t.me/majmae_farhangian

✅ اطلاعیه مشترک دبیران کل سه تشکل سراسری فرهنگیان درباره پیگیری حقوقی پرونده تعدادی از معلمان کردستان به نام خداوند جان و خرد در پی انتشار نامه سرگشاده دبیران کل سه تشکل اصلاح طلب سراسری فرهنگیان کشور خطاب به وزیر آموزش‌وپرورش در تاریخ ٧ شهریور ۱۴۰۴، باموضوع اعتراض به صدور آرای صادره علیه جمعی از معلمان و فعالان صنفی استان کردستان، امروز چهارشنبه ۱۲ شهریور ۱۴۰۴ جلسه‌ای با حضور: ۱ - میر حمایت میرزاده – معاون پارلمانی و حقوقی وزارت آموزش‌وپرورش ۲- اسماعيل بحری‌زاده – مدیرکل دفتر وزارتی ۳- سيد امير موسوی – مدیرکل تخلفات اداری ۴. علی رمضانی – مشاور وزیر در امور تشکل‌ها ۵- طاهره نقی‌ئی – دبیرکل سازمان معلمان ایران ۶-فرج کمیجانی – دبیرکل مجمع فرهنگیان ایران اسلامی ۷ - حميد نظرلی – قائم‌مقام انجمن اسلامی معلمان ایران دردفترمدیرکل حوزه وزارتی أموزش و پرورش برگزار و در خصوص روند رسیدگی و احکام صادره، بعد از بحث و تبادل نظر، تصمیمات ذيل اتخاذ گرديد: ۱. دعوت و توصیه به معلمان مشمول این احکام برای استفاده از ظرفیت‌های قانونی اعتراض به آراء صادره و طرح اعتراض کتبی در دیوان عدالت اداری مبنی بر توقف اجرا و نقض احكام صادره ۲. تقاضای توقف اجرای احکام توسط وزیر محترم آموزش پرورش برای حفظ همبستگی در آستانه بازگشایی مدارس از مراجع ذیصلاح ۳. اعلام حمایت همه‌جانبه واحدهای حفوقی تشكل های حاضر در جلسه واقدام عملی دفتر حقوقی وزارت آموزش وپرورش برای لغو يا كاهش احکام صادره ۴. پی گیری های مجددانه هرسه تشکل برای جلوگیری ازصدور این گونه احکام در آينده با همکاری وزارت آموزش وپرورش ۵ - ضرورت تغییر رویکردهای امنیتی به فعالیتهای صنفی وسیاسی معلمان در هیات‌های رسیدگی به تخلفات اداری در مركز و استان ها امیدآنکه،وزارت آموزش وپرورش وهیاتهای رسیدگی به تخلفات اداری ،آن گونه که در جلسه امروز بیان شد، تلاشهای خودرابرحفظ وحمایت از شان و منزلت معلمان قراردهند. در پایان مقرر و تاکید گرديد ما دبيران كل هر سه تشكل سراسری فرهنگيان حاضر در جلسه، طی نامه ای رسمی از رئیس جمهورمحترم بخواهیم، که ازظرفیت ماده ۲۷ قانون رسیدگی به تخلفات اداری برای حل مشکل همکاران کردستانی استفاده نمايند. امضاکنندگان: عبدالرزاق موسوی – دبیرکل انجمن اسلامی معلمان ایران طاهره نقی‌ئی – دبیرکل سازمان معلمان ایران فرج کمیجانی – دبیرکل مجمع فرهنگیان ایران اسلامی ۱۲ شهریور ۱۴۰۴