Ali Ghamsari

درباره ی «پیروز و پریزاد» نوشته ی خانم فروغ حداد وقتی در مسیر تربیت شنیداری‌ام به دوره کردن آثار موسیقایی محبوبم می‌رسم، معمولاً روی ساخته‌های علی قمصری مدتی توقف می‌کنم. شاید بهتر است بگویم ماندن روی آنها ویژگی ذاتی این آثار است؛ و عبور از هر کدام برای کسی که ترجمه‌ای از چیستی و چگونگی شکل‌گیری آنها برای خودش داشته، کار چندان ساده‌ای نیست. از بین این آثار، آلبوم «چه آتش‌ها»، معمولاً بیشتر از بقیه من را متوقف می‌کند. اثری که به‌نظر نوعی موسیقی کاملاً مردانه است؛ که حتی اگر ندانی خالقش کیست، محال است حدست به‌سمت زن بودن سازنده‌اش برود. وقتی در معماری حرف از اثر اروتیک می‌شود، اصولاً به نوعی تنانگی زنانه اشاره دارد که در مجمسه‌ای در مقیاس یک بنا عرض اندام می‌کند. اما «چه آتش‌ها» را می‌توان نوعی موسیقی اروتیک از نوع مردانه دانست، که به همان میزان از تنانگی مردانه برخوردار است. یک نوع بی‌تابی مجنون‌وار و بی‌دریغ که در آخر طعم نیستی و جدایی از زمین و متعلقاتش را می‌چشد. * این‌روزها که اثر جدید علی قمصری با نام «پیروز و پریزاد» روی صحنه است، برای من بهانه‌ی مضاعفی بود تا یک‌بار دیگر تا جای امکان آثارش را دوره کنم و برای خودم سِیری که طی کرده را مرور کنم. «پیروز و پریزاد» منظومه‌ای است متعلق به هنر قرن بیست‌ویک ایران! می‌گویم هنر و به هیچ رکن خاصی از این مقوله اشاره نمی‌کنم، چون این اثر اجتماعی‌ست از تمام ابعاد هنری که خالق آن بنا داشته به تصویرشان بکشد. سازنده‌ی این اثر طی سالیان اثبات کرده که هرگز هنرمندی تک‌بعدی نبوده و در تمام کارهای کوچک و بزرگ خود دست‌کم به دو یا سه وجه هنری توجه داشته است؛ از این‌رو می‌توان این آهنگساز را از پیشگامان تولید آثار میان‌رشته‌ای در ایران دانست. حال این اجتماع هنری با ابزار تأتر و موسیقی (که خود نامی مستقل دارد: اپرا)، به مخاطب عرضه شده، اما ناگفته پیداست که به اغلب ابعاد هنر آراسته است. این اثر متعلق به قرن حاضر است، که با زبانی کهن اما ملموس به مخاطبانی با سطوح گوناگون عرضه می‌شود و برای هرشخص با هر میزان سواد، سلیقه و فهم هنری جاذبه‌هایی را به‌دنبال داشته است. در این اثر، موسیقی چنان قدرتمند شروع می‌شود که با وجود ابعاد لطیف اصالت در دل خود، به‌جای متأثر کردن و به گریه انداختن مخاطب به او جرأت و جسارت می‌دهد. چنان‌که انگار تلنگری‌ست بر ذهن خفته‌ی انسان که یک آن با خودش بگوید: «چرا من نه؟!» و چنان جانی به او بدهد که بخواهد در هر نقطه‌ای که ایستاده، خودش را یک پله بالاتر بکشاند. علی قمصری، نشان داده که همیشه در یک اجرای گروهی به تمام عناصر اجرا، اعم از صحنه و پشت صحنه ارزشی برابر می‌دهد؛ و در یک کار گروهی هیچ‌کس را ارجح بر دیگری نمی‌داند. اما در اجرای «پیروز و پریزاد» به این بسنده نکرده و گویی با خود فکر کرده است که حتی این ویژگی کارهایش هم دیگر تکراری شده و نیاز به یک کار نو و ارزش‌آفرینی تازه دارد؛ به‌همین‌خاطر این هدف را با مشارکت دادن تماشاگران در بخشی از اجرا دنبال کرده است. به این‌صورت که با ظاهر شدن در نقش شاگردی نه‌چندان زرنگ، سواد موسیقایی مخاطبان در آشنایی با ردیف آوازی را محک می‌زند و در ادامه با دعوت آن‌ها به تکرار تحریرها، گوششان را می‌آزماید و به آن‌ها می‌آموزد. اما در نهایت این اثر، به ریشه‌های خود، ادبیات کهن ایران ادای دین می‌کند و با ورود به آواز دشتی تبدیل به درامی حزن‌انگیز می‌شود که اگر یک‌بار در زندگی طعم عشق را چشیده باشید، محال است که اشکتان جاری نشود. ٩/ تير/ ١٤٠٣ فروغ حداد

نقدی بر «پیروز و پریزاد» نوشته ی امیرعلی سلیمانی

«پیروز و پریزاد» تمدید شد آغاز فروش بلیط : امروز ساعت ۱۶ https://www.iranconcert.com/concert/15993/

هفته پایانی اجرای «پیروز و پریزاد» تهیه بلیط : https://www.iranconcert.com/concert/15993/

آغاز فروش بلیط امروز ساعت ۱۶ iranconcert.com آهنگساز: علی قمصری مشاور هنری: احمد سلیمانی، محمدرضا کوهستانی نویسنده و شاعر: احسان افشاری . خوانندگان: بهادر صحت، محمدرضا زاده، سهیل رجب، صبا پاشایی، ریحان احمدی، المیرا قنبری بازیگر: مهسا باقری . مجری طرح : نورالدین حیدری ماهر مدیر اجرایی : علیرضا علیخانی . طراح صحنه: امیرحسین‌دوانی گریم: ماریا حاجیها طراح لباس:  مریم یاستی (خانه مد "یاستی" ) طراح حرکت: مهرداد آبجار طراح گرافیک و عکس: محمد صادق زرجویان طراح تصاویر و ویدیو مپینگ: شروین عقیلی طراح نور: منوچهر رحیمی  . نوازندگان: علی قمصری: تار، سه تار علی قنبری: عود آرین رضایی: دف، بندیر حمیدرضا یوسفی: تمبک، پرکار ساناز نوربخش: ویولون عادله لطفی: ویولون سینا صالحی: ویولون هورام ترابی: ویولون فرگل ساکت: آلتو رضا ملکی: آلتو شهرزاد غلامعلی: ویولون سل کی‌ناز کیاالوندی: دف، هنگ درام مبینا علیمردانی: دف ثمین شریعتی: دف حدیث کرمی: دف . گروه حرکت: مهبد فیضی کمال رضوی نوشین بدری کوهی گلنار راحتی نویر نوید دوستی نهال سرخابی نرگس طاهر دل فرزانه زمانی علی پور مراد . منشی صحنه: شیما مرادی مدیران صحنه: امین رجبی، توحید لواسانی، دانیال حبیبی تبلیغات مجازی: امیر قالیچی دستیار تصویر: هومن دهقانی دستیار گریم: ندا میرزایی دستیاران لباس: صبا عباسی یگانه تاجیک ثنا محسنی یگانه غمیلیویی . سرپرست ساخت دکور: سید مصطفی طباطبایی ساخت دکور: علیرضا اسکندری حسین کاظمی دیبا خسروی بهروز اسدی حمزه اسدی مهدی عابدی هادی عابدی