تفکر

داستان غم انگیز اعدام نخستین وزیر زن ایران روز پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۳٥٩ روزنامه كیهان نوشت: ساعت یک و نیم بامداد امروز فرخ‌رو پارسا تیرباران شد. مرده‌ شوی‌ها از شستن جسد وی خودداری كردند، زیرا وی به نام مفسد فی‌الارض اعدام شده بود. زنان خانواده بودند كه پیكر وی را شستند و دیدند كه سه تیر به زیر سینه‌اش اصابت كرده و از پشت بدنش خارج شده است. وی در اسفند سال ۱۳۰۱ در شهر قم به دنیا آمده بود. مادر وی فخرآفاق پارسا از فعالان حقوق زنان و مدیر مجله‌ی «جهان زنان» بوده و پدرش فرخ‌دین پارسا کارمند وزارت بازرگانی و مدیر مجله‌های اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و عصر جدید بود. وی از آن رو در شهر قم زاده شد که مادرش به دلیل نشر مقاله‌ای با عنوان لزوم تعلیم و تربیت مساوی برای دختر و پسر در تبعید به سر می‌برد. این مقاله اعتراض‌های گسترده‌ای را در میان روحانیون آن دوران برانگیخت و موجب تبعید مادر وی گشت. فرخ‌رو پارسا تحصیلات ابتدایی خویش را در تهران سپری و برای ادامه تحصیل در دوره‌ی متوسطه به دانشسرای مقدماتی رفت. وی توانست دوره‌ی متوسطه را با کسب رتبه اول به پایان رسانده و به دانشسرای عالی و سپس به دانشگاه تهران راه یافت. وی تحصیلات دانشگاهی خویش را در رشته‌ی پزشکی ادامه داد و با گرفتن درجه‌ی دکترا از دانشگاه تهران فارغ‌ التحصیل گردید. فرخ‌رو‌ پارسا درسال ۱۳۲۱ با احمد شیرین‌سخن ازدواج کرد و از همان سال پس از دریافت مدرک لیسانس از دانشسرای عالی به تدریس در دبیرستان‌های تهران پرداخت. فرخ‌رو پارسا همچنین نخستین مدیرکل زن در ایران بود. در سال ۱۳۳۹ با آغاز به کار دانشگاه ملی ایران (دانشگاه بهشتی کنونی) وی عهده‌دار سِمَت مدیر کلی دبیرخانه دانشگاه ملی ایران شد. او در سال ۱۳۴۷ به عنوان وزیر آموزش و پرورش ایران انتخاب شد. اواخر بهمن ۱۳۵۸ فرخ‌رو پارسا دستگیر شد. وی با اتهاماتی چون؛ حیف و‌ میل اموال بیت المال و ایجاد فساد در وزارت آموزش و پرورش و کمک به نشو و نمای فحشا در آموزش و پرورش و همکاری موثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی از وزارت فرهنگ ایران و...در دادگاه انقلاب اسلامی شعبه‌ی تهران به ریاست صادق خلخالی محاکمه شد و به عنوان مفسد فی الارض به اعدام محکوم شد. فر‌خ‌رو پارسا را به همراه دو تن دیگر سوی جوخه اعدام بردند. منصوره پیرنیا واپسین دقایق زندگی او را چنین تصویر می كند: گونی كهنه و كثیف و چرک‌ آلود دیگری را آوردند و معلم و پزشک؛نخستین زن مدیر كل؛نخستین زن وكیل مجلس شورای ملی؛ نخستین بانوی معاون وزیر و نخستین زن وزیر و مبارز راستین راه آزادی و برابری حقوق زنان را به زور در گونی كردند و برای آن كه دست و پایی نزند. طنابی را بر پاهای او بستند و طناب دیگری را از روی گونی به دور گردن او پیچیدند و او را به درخت اعدام آویزان كردند. طناب دار را كه بالا كشیدند طناب پاره شد و فرخ‌رو پارسا در فاصله‌ی یک متری به زمین افتاد. حالا دیگر به كلی از حال رفته و بیهوش شده بود. طناب را از سر و رو و بدن او باز كردند و او را به داخل حیاط بردند و در كنار حوض كثیف و آب خزه گرفته‌ای مشتی آب بر سر و روی او زدند و دوباره او را به هوش آوردند. خانم پارسا كه به هوش آمد نفسی به راحتی كشید و تصور می‌كرد با پاره شدن طناب، بی‌گناهی او نیز به اثبات رسیده و مورد لطف خداوندی قرار گرفته است. كمی آرام گرفته بود و دیگر گریه و زاری و ناله هم نمی‌كرد. پس از گذشت نزدیک به پانزده دقیقه باز او را به محل قتلگاه بردند. كارش به جنگ تن به تن كشیده بود. این بار سیم کلفت و مقاوم بكسل آوردند و به بالای درخت بستند و سپس سیم دار را بر گردن فرخ‌رو پارسا انداختند و چند جعبه خالی پپسی را زیر پای او گذاردند و دقایقی دیگر یكی از دژخیمان مرگ، لگد محكمی به جعبه‌ها زد و جعبه‌ها را از زیر پای خانم پارسا به گوشه‌ای پرتاب كرد. ساعت یک و نیم صبح روز ۱۸ اردیبهشت ۱۳۵۹ بود. سه تیر خلاص بر پیكر بی جان وی شلیک شد. فرخ‌رو پارسا حتی در وصیت‌نامه كوتاه خود حقوق زنان را فراموش نكرد و نوشت. دادگاه میان زنان و مردان تفاوت زیادی می‌گذارد و امیدوارم آتیه برای زنان بهتر از این باشد. وی خطاب به دادگاه انقلاب اسلامی و در دفاعیه‌اش بود كه خواند: یا رب نظر تو بر نگردد برگشتن روزگار سهل است @Tafakkor

د

داستان غم انگیز اعدام نخستین وزیر زن ایران روز پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۳٥٩ روزنامه كیهان نوشت: ساعت یک و نیم بامداد امروز فرخ‌رو پارسا تیرباران شد. مرده‌ شوی‌ها از شستن جسد وی خودداری كردند، زیرا وی به نام مفسد فی‌الارض اعدام شده بود. زنان خانواده بودند كه پیكر وی را شستند و دیدند كه سه تیر به زیر سینه‌اش اصابت كرده و از پشت بدنش خارج شده است. وی در اسفند سال ۱۳۰۱ در شهر قم به دنیا آمده بود. مادر وی فخرآفاق پارسا از فعالان حقوق زنان و مدیر مجله‌ی «جهان زنان» بوده و پدرش فرخ‌دین پارسا کارمند وزارت بازرگانی و مدیر مجله‌های اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و عصر جدید بود. وی از آن رو در شهر قم زاده شد که مادرش به دلیل نشر مقاله‌ای با عنوان لزوم تعلیم و تربیت مساوی برای دختر و پسر در تبعید به سر می‌برد. این مقاله اعتراض‌های گسترده‌ای را در میان روحانیون آن دوران برانگیخت و موجب تبعید مادر وی گشت. فرخ‌رو پارسا تحصیلات ابتدایی خویش را در تهران سپری و برای ادامه تحصیل در دوره‌ی متوسطه به دانشسرای مقدماتی رفت. وی توانست دوره‌ی متوسطه را با کسب رتبه اول به پایان رسانده و به دانشسرای عالی و سپس به دانشگاه تهران راه یافت. وی تحصیلات دانشگاهی خویش را در رشته‌ی پزشکی ادامه داد و با گرفتن درجه‌ی دکترا از دانشگاه تهران فارغ‌ التحصیل گردید. فرخ‌رو‌ پارسا درسال ۱۳۲۱ با احمد شیرین‌سخن ازدواج کرد و از همان سال پس از دریافت مدرک لیسانس از دانشسرای عالی به تدریس در دبیرستان‌های تهران پرداخت. فرخ‌رو پارسا همچنین نخستین مدیرکل زن در ایران بود. در سال ۱۳۳۹ با آغاز به کار دانشگاه ملی ایران (دانشگاه بهشتی کنونی) وی عهده‌دار سِمَت مدیر کلی دبیرخانه دانشگاه ملی ایران شد. او در سال ۱۳۴۷ به عنوان وزیر آموزش و پرورش ایران انتخاب شد. اواخر بهمن ۱۳۵۸ فرخ‌رو پارسا دستگیر شد. وی با اتهاماتی چون؛ حیف و‌ میل اموال بیت المال و ایجاد فساد در وزارت آموزش و پرورش و کمک به نشو و نمای فحشا در آموزش و پرورش و همکاری موثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی از وزارت فرهنگ ایران و...در دادگاه انقلاب اسلامی شعبه‌ی تهران به ریاست صادق خلخالی محاکمه شد و به عنوان مفسد فی الارض به اعدام محکوم شد. فر‌خ‌رو پارسا را به همراه دو تن دیگر سوی جوخه اعدام بردند. منصوره پیرنیا واپسین دقایق زندگی او را چنین تصویر می كند: گونی كهنه و كثیف و چرک‌ آلود دیگری را آوردند و معلم و پزشک؛نخستین زن مدیر كل؛نخستین زن وكیل مجلس شورای ملی؛ نخستین بانوی معاون وزیر و نخستین زن وزیر و مبارز راستین راه آزادی و برابری حقوق زنان را به زور در گونی كردند و برای آن كه دست و پایی نزند. طنابی را بر پاهای او بستند و طناب دیگری را از روی گونی به دور گردن او پیچیدند و او را به درخت اعدام آویزان كردند. طناب دار را كه بالا كشیدند طناب پاره شد و فرخ‌رو پارسا در فاصله‌ی یک متری به زمین افتاد. حالا دیگر به كلی از حال رفته و بیهوش شده بود. طناب را از سر و رو و بدن او باز كردند و او را به داخل حیاط بردند و در كنار حوض كثیف و آب خزه گرفته‌ای مشتی آب بر سر و روی او زدند و دوباره او را به هوش آوردند. خانم پارسا كه به هوش آمد نفسی به راحتی كشید و تصور می‌كرد با پاره شدن طناب، بی‌گناهی او نیز به اثبات رسیده و مورد لطف خداوندی قرار گرفته است. كمی آرام گرفته بود و دیگر گریه و زاری و ناله هم نمی‌كرد. پس از گذشت نزدیک به پانزده دقیقه باز او را به محل قتلگاه بردند. كارش به جنگ تن به تن كشیده بود. این بار سیم کلفت و مقاوم بكسل آوردند و به بالای درخت بستند و سپس سیم دار را بر گردن فرخ‌رو پارسا انداختند و چند جعبه خالی پپسی را زیر پای او گذاردند و دقایقی دیگر یكی از دژخیمان مرگ، لگد محكمی به جعبه‌ها زد و جعبه‌ها را از زیر پای خانم پارسا به گوشه‌ای پرتاب كرد. ساعت یک و نیم صبح روز ۱۸ اردیبهشت ۱۳۵۹ بود. سه تیر خلاص بر پیكر بی جان وی شلیک شد. فرخ‌رو پارسا حتی در وصیت‌نامه كوتاه خود حقوق زنان را فراموش نكرد و نوشت. دادگاه میان زنان و مردان تفاوت زیادی می‌گذارد و امیدوارم آتیه برای زنان بهتر از این باشد. وی خطاب به دادگاه انقلاب اسلامی و در دفاعیه‌اش بود كه خواند: یا رب نظر تو بر نگردد برگشتن روزگار سهل است @Tafakkor

‍ ‍امروز‌‌دراین‌آیه‌‌تدبر‌‌می‌کنیم 👇به نام خدا فَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ خُدا بخواهد غیرممکن هم ممکن می‌شود. غافر/۶۸ @Tafakkor ࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅ به امید روزی که دیگر نیاز نباشد یک روز نمادین را روز زن بنامیم تا حقوق نیمی از انسان‌های کره زمین را به خود یادآوری کنیم. مت الیوت @Tafakkor

والله که مبارک نیست زن بودن بر زنان این سرزمین؛ تا روزی که خون‌بهای یک زن نصف خون‌بهای یک مرد است و جان او اینگونه بی‌ارزش! تا وقتی‌که ارزش ادارک و شهادت دو شاهد زن در امورات قضایی به اندازه‌ی یک شاهد مرد است! تا وقتی‌که مردان، به نام سنت و تفاسیرِ دست‌ساز، چند همسری خود را تقدیس و تطهیر کنند؛ و از آن سو تلاش برای تحقق حجاب اجباری و بگو بخند و شادی دختران و زنان این سرزمین را به بی‌عفتی تعبیر و مستوجب زندان و خشونت قلمداد کنند؛ تا زمانی که ارث زن که کمک خرج خانه است، نصف مرد است و زن حق برخورداری از طلاق و اشتغال و حضانت و سفر و مسکن و نصف دارایی زمان زندگی مشترک را فقط در صورتی داراست که در شروط ضمن عقد آن را قیددکرده باشد؛ تا زمانی‌که زنان و مردان سرزمینم ارزش زن را به جسمش تقلیل می‌دهند و یک زن را صرفا با معیارهای ظاهری می‌سنجند؛ تا زمانی که سهم زنان قهرمان و پاک از زن بودن و زندگی، خاکِ سردِ گور می‌شود؛ تا زمانی که قضات ما برای شتم و ضربِ زن از شوهرش در خانه‌اش، شاهد می‌خواهند و مستند به مدارک پزشکی‌قانونی، زن می‌تواند طلاق بگیرد و چه بسا تا رسیدن به این مرحله جانش را از دست بدهد یا سلامتی او آسیب غیر قابل ببیند؛ تا زمانی‌که زنانی شجاع و فرهیخته چون فاطمه سپهری به خاطر سوابق فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری زندانی و محروم از زندگی که حق طبیعی‌ است و... تا آن روز... روز زن نداریم. @Tafakkor

اندیشه چگونه می‌تواند باعث تحول شود؟ استاد مصطفی ملکیان @Tafakkor

شِرکی که قرآن روی آن تکیه می‌کند و با آن به مقابله می‌پردازد، شِرک در صفات است‌.  یعنی کسی برای خودش صفاتی قائل باشد که آن صفات متعلق به خداوند است، به عبارت دیگر خودش را جای خدا بگذارد و دیگران هم این را از او بپذیرند. این شرک در صفات است. در قرآن اینها از هم تفکیک شده است. (شرک در ذات  از شرک  در صفات). عبادت و پرستش غیر خدا در قرآن به معنای پیروی و متابعت بی‌چون و چرا از کسی است، پیروی کورکورانه و بدون تعقل و پرسش از شخص دیگر به مثابه شرک است. اگر کسی مدعی شد که اختیار و سرنوشت و مقدرات دیگری در دست اوست و آن شخص هم پذیرفت ، این دو در شرک به سر می‌برند. روشنگری دینی سید مصطفی محقق داماد/ج٢ @Tafakkor

‍ ‍امروز‌‌دراین‌آیه‌‌تدبر‌‌می‌کنیم 👇به نام خدا وَجَاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ هر انسانی وارد محشر می‌گردد در حالی که همراه او حرکت دهنده و گواهی است. ق/٢١ @Tafakkor ࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅ گر هزاران دام باشد در قَدم چون تو با مایی نباشد هیچ غم چون عنایاتت بود با ما مقیم کی بود بیمی از آن دزد لئیم مولانا @Tafakkor

#ممیزی آلودگیِ هوا @Tafakkor

شما احتیاج به ذهنی دارید که کاملا تنها و مستقل بماند٬ نه اینکه بار سنگینی از تبلیغات و تجربیات دیگران به گُرده‌ی آن بار کنید. روشن ضمیری چیزی نیست که از طریق شخص دیگری٬ از طریق یک مرشد و معلم به سوی شما بیاید، بلکه از طریق مشاهده‌ی واقعیتی که در درون خودتان جریان دارد تحقق می‌یابد نه از طریق فرار از نگریستن به آن واقعیت، و خود را به تئوری های دیگری مشغول داشتن. کریشنامورتی/فراسوی خشونت @Tafakkor

زبان طبیعت کیهان چرا در طبیعت تابلوی توقفی برای انسان نیست؟ #تفکر_کدیک جلسه‌ی ششم دکتر محمد جواد عظیمی @Tafakkor

عوام‌زدگی! ‏مرحوم مرتضی مطهری درست گفته بود که روحانیت شیعه "عوام‌زده" است! چنان از عوام می‌ترسند که جرأت مخالفت با خرافات چندش‌آور و بیّن دینی آنها را ندارند. در عوض انتقامش را از "خواص" می‌گیرند و با هر حرف متفاوتی، چماق "تکفیر" و "تفسیق" را بر سرشان فرو می‌آورند. احمد زیدآبادی @Tafakkor

‍ ‍امروز‌‌دراین‌آیه‌‌تدبر‌‌می‌کنیم 👇به نام خدا و َإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ هر گاه رنج و مصيبتی به خاطر اعمالی كه انجام داده‏‌اند به آنها رسد ناگهان مأيوس می‌شوند.  روم /٣۶ @Tafakkor ࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅ بنیاد ظلم در جهان اوّل اندکی بوده است هر که آمد برو مزیدی کرده تا بدین غایت رسیده. سعدی @Tafakkor

مَـلِکی‌ را‌ کـه‌ مُلک از او بـرفته بـود، پرسـیدند که‌ چرا‌ دولت از تو روی برگردانید؟ گفت: غـرّه شدن من به دولت و نیروی خویش و غافل بودن‌ من‌ از مشورت کردن و به پای‌ کردن‌ مردمان دون‌ را‌ بـه‌ شغل‌های بزرگ و ضایع کردن حیلت بـه‌ جـای‌ خـویش، و چـاره کـار ناساختن اندر وقـت حـاجت بدو و آهستگی و درنگ در وقت‌ آن‌که‌ شتاب باید کردن و روا ناکردن حاجات‌ مردم. امام محمد غزالی نصیحة الملوک @Tafakkor

قرائت قلبی قرآن جلسه‌ی هفدهم عبدالکریم سروش @Tafakkor

واقعیت این است که مطالعه در تاریخ ادیان به وضوح این امر را ثابت می‌کند که تعلیمات دینی چه آنکه وصولش مسقیم باشد، مانند آنانکه در زمانهای اولیه پیشوایان دینی می‌زیسته‌اند و رهنمودهای آنان را درک کرده‌اند و چه غیر مستقیم باشد، مثل مردمی که در زمان ما زندگی دینی دارند و معارف دینی را از مکتوبات و منقولات دریافت و خود با عمل تجربه می‌کنند، نه بر اساس برخورد روبه رویی و چهره به چهره با پیشوایان دینی، همه ثابت کننده این امر است که اگر انسانها با خوی خشونت طلبی، حسد، هواپرستی، تفوق طلبی و امثال اینگونه خصائل، قدم در وادی دین نهاده‌اند، نتیجه‌ی دینداری آنها چیزی جز ازدیاد و فزونی همین خصائل نبوده است‌. به دیگر سخن اینگونه افراد پس از ورود به جامعه‌ی مومنین، ناخودآگاه از دین به نفع همان خصائل خویش استفاده ابزاری نموده‌اند، در حالیکه گمان می‌کرده‌اند برای دین قدم بر‌می‌دارند و وظیفه‌ی دینی خود را انجام می‌دهند‌. فاجعه جهل مقدس سید مصطفی محقق @Tafakkor

‍ ‍امروز‌‌دراین‌آیه‌‌تدبر‌‌می‌کنیم 👇به نام خدا وَ حَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ و آنچه را مسخره مي‌كردند دامنشان را مي‌گيرد هود/۸ @Tafakkor ࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅ هراسناک‌تر از نابینایی دیدن است با دو چشم باز، که چه بر سر سرزمینمان می‌آید. بلاگا دیمیتروا @Tafakkor

ما مست از سخنانی هستیم که هنوز به فریاد در نیاورده‌ایم مست از بوسه‌هایی هستیم که هنوز نگرفته‌ایم یانیس ریتسوس @Tafakkor

با همه‌ی اُفت‌وخیزها، برای ما افتخار کوچکی نیست که در آب و خاکی زندگی می‌کنیم که انسان‌های شاهنامه در آن زیسته و مُرده‌اند، و همین هزارسال پیش کسی چون ابوالقاسم فردوسی در آن زیست و مُرد. وقتی نگاه به عقب برمی‌گردانیم باید به فکر فرو برویم و با خود بگوئیم: ما کم مردمی نبوده‌ایم. محمدعلی اسلامی‌ندوشن @Tafakkor

درسگفتار #شرح_مثنوی دفتر ششم/جلسه ١٠٢ @Tafakkor