[ Cafe Dialectic ]

بی‌تاب شدن؛ دم نزدن؛... عادتم این است با خونِ جگر ساخته‌ام؛ قسمتم این است جان‌ می‌دهم از گریه اگر نام تو آید عمری‌ ست که رسم دلِ کم‌طاقتم این است! بعد از تو به تصویر تو خو کرده نگاهم بیچاره‌ام آن‌قدر که هم‌صحبتم این است! جون درِّ یتیمی که رها در دلِ دریاست تنها شده‌ام؛ گوشه‌ای از غربتم این است می‌میرم از این غم که در آغوش تو ای دوست یک‌بار نشد گریه کنم؛ حسرتم این است حسین دهلوی

«ما لا یُحکی، یُبکی» ‏آن‌چه گفته نمی‌‌شود، اشک می‌شود..

به جای اینکه بهش بگی چقدر خوشگلی بگو: ‌اهل معنی همه از حالت من حیرانند بس که حیرت‌زده‌ صورت زیبای توام... فروغ بسطامی

‏ رحم کن بر دل بی‌طاقت ما ای قاصد ‏ناامیدی خبری نیست که یکبار آری ‏⁧صائب تبریزی

‏ رحم کن بر دل بی‌طاقت ما ای قاصد ‏ناامیدی خبری نیست که یکبار آری ‏⁧صائب تبریزی

کِشم آهی که گردون را بسوزم باباطاهر

به دریایِ غمت غرقم گریزان از همه خلقم... سعدی

صبری و قراری که تو را هست مرا نیست سلمان ساوجی

وقتی میخواید از طرفتون بپرسید چرا از دستتون ناراحته مثل سعدی بهش بگید: ای سرو خوش بالای من ای دلبر رعنای من لعل لبت حلوای من از من چرا رنجیده ای؟" اونوقت قبل ازینکه بخواد توضیح بده آشتی کرده تموم شده رفته

اونجا که فاضل نظری میگه: هر کسی در دل من جایِ خودش را دارد جانشینِ تو در این سینه خداوند نشد❤️

این جان و دل و دیده پیِ دیدنِ اوست جان و دل و دیده را به دیدار دهیم...   هوشنگ ابتهاج  

در دلم نیست به جز عهدِ تو پیمانِ کسی فیاض لاهیجی

شهاب زر نکشیدی شب سیاهم را گلی به سر نزدی آفتاب و ماهم را پرنده‌ای که به نام تو بود از لب من پرید و برد به همراه خود نگاهم را رسیده و نرسیده به اوج سوزاندی به هرم صاعقه‌ای بال مرغ آهم را بهار را به تمامی ندیده غارت کرد سموم فتنه به ناگه گل و گیاهم را مسیر خفته چنان در غبار آتش و دود که گم کند دلم و دیده راه و چاهم را به هر طریق که رفتم غم تو پیشاپیش کمین گرفته و بر بسته بود راهم را تمام عمر به رنج و شکنجه محکومم که می‌دهم همه تاوان اشتباهم را حسین منزوی

چو نیست چاره؛ ز بیچارگی صبور شدم. عارف قزوینی