توئیتیسم | 𝗧𝘄𝗲𝗲𝘁𝗶𝘀𝗺𝗲

گاهی وسط تمام این شلوغی‌ها، یه لحظه می‌ایستم و به خودم یادآوری می‌کنم… من چقدر بدهکارِ خداَم. به خاطر چیزایی که دارم و حتی چیزایی که ندارم — چون اونا هم حکمتی داشتن که نمی‌فهمیدم. شکر می‌کنم برای نفس‌هایی که هنوز می‌کشم، برای روزایی که تموم شدن ولی من هنوز ایستادم. برای آدمایی که رفتن و با رفتنشون، رشد کردم. برای درهایی که بسته شدن تا راه درست رو پیدا کنم. برای آرامشی که هر بار از هیچی، دوباره زاده شد. شکر می‌کنم برای تمام تأخیرها، چون حالا می‌دونم هیچ چیز “دیر” نبود، فقط دقیق بود. و برای تمام سختی‌هایی که یادم دادن هیچ پناهی امن‌تر از خدا نیست. خدایا… ممنونم که هنوز هر روز دلیلی داری تا به من نشون بدی زنده‌بودن، خودش یه معجزه‌ست.

یه جمله تو یه کتاب خوندم واقعا قلبم آروم شد، گفتم به تو ام بگم شاید تو ام دلت آروم شه. که اگر دیدی کسی که همیشه باورش داشتی پشت سرت حرف می‌زنه، اگر دیدی اونی که بهش اعتماد داشتی از اعتمادت سو استفاده کرد و یانقاب از چهره ی خیلی از آدم های اطرافت افتاد و ازشون نا امید شدی ناراحت نشی، چون نویسنده می‌گفت: خدا وقتی بنده اش رو دوست داشته باشه، به اون صورت و ذات واقعی اطرافیانش رو نشون می‌ده.

وقت باشگاه

اگه احتیاج داری بخوابی، بخواب. اگه لازم میدونی از آدما برای مدتی دور باشی، دور باش. اگه از موضوعی ناراحت میشی، درباره‌ش منطقی حرف بزن. اگه جایی که هستی رو دوست نداری، تلاش کن تا بتونی از اونجا بری. اگه آدم سمی تو زندگیت داری، حذفش کن اگه چیزی رو دوست داری، بخر و حال خودتو خوب کن. اگه خسته‌ای، استراحت کن ولی جا نزن. هیچوقت واسه خودت کم نذار. یادت نره تو اول از هرچیزی خودتو داری

یه جمله‌ی معروف هست که یه حقیقت عمیق روانی رو در خودش داره: وقتی آدم‌ها بهت نشون می‌دن که کی هستن، باورشون کن. یعنی بعضی آدم‌ها مدام نشونه‌هایی از درون خودشون رو آشکار می‌کنن؛ نشونه‌هایی از بی‌مهری، خودخواهی، ترس، حرص، یا خیانت. خیلی وقت‌ها حتی پنهانش نمی‌کنن؛ با حرف‌هاشون، رفتارهاشون، و خاطراتی که تعریف می‌کنن، خودشون آشکارا می‌گن که چه تیپ آدمی‌ان. اما مشکل اینجاست که ما معمولاً چشم‌پوشی می‌کنیم. خیلی امیدواریم، خیلی ساده‌دل، و بیش از حد «در سمتِ دیگرانیم»، نه در سمت خودمون. و همین باعث می‌شه نشونه‌ها رو نبینیم، تا جایی که گاهی زندگی‌مون رو به‌خطر می‌ندازیم. وقتی بالاخره بیدار بشیم و یاد بگیریم نشانه‌های منفی رو باور کنیم، شاید افراد کمتری رو برای دوستی، همکاری، یا عشق انتخاب کنیم، اما این «کمی»، بسیار سالم‌تره از اینکه خودمون رو قانع کنیم کسی که بارها آسیب زده، «این بار فرق داره». گاهی باید از کسانی که بارها به ما خیانت کردن، دست بکشیم تا بتونیم وفاداری از دست‌رفته‌مون رو برگردونیم، نه به اون‌ها، بلکه به کسی که سال‌ها نادیده‌اش گرفتیم: خودِ واقعی، ارزشمند، و هوشمند خودمون.

رها کن هرچیزی را که؛ نمیگذارد بدرخشی.

00.00 تایم

صبور باش وقتی داری تبدیل می‌شی به کسی که هیچ‌وقت قبلش نبودی. طبیعیه که اولش حس نا‌آرامی و سختی داشته باشی. داری قدم می‌ذاری به نسخه‌ای از خودت که بدنت هیچ خاطره‌ای ازش نداره. سیستم عصبی و ناخودآگاهت فقط راه بقا رو از طریق الگوهای قدیمی بلده: • نشخوار فکری • راضی نگه داشتن همه • کوچک کردن خودت تا کسی ناراحت نشه پس وقتی بالاخره شروع می‌کنی به انتخاب خودت، مرزگذاری، و بیان حقیقتت، بدنت می‌ترسه. بهت میگه «خودخواهی» یا سعی می‌کنه دوباره بکشونت سمت همون آشوب آشنای قبلی. نه به این خاطر که داری شکست می‌خوری، بلکه چون بدن تو سال‌ها تمرین کرده راحتی = رنج. برای همینه که تغییر شبیه خطر حس میشه. برای همینه که التیام شبیه از دست دادن خودت به نظر میاد. اما واقعیت اینه که تو داری بالاخره با اون بخش‌هایی از خودت ملاقات می‌کنی که هیچ‌وقت فرصت وجود داشتن نداشتن. پس اگه احساس گیجی، تردید یا گم‌شدگی داری، بدون که جای درستی هستی. داری از مرز عبور می‌کنی… به سمت همونی که همیشه قرار بوده باشی. صبور باش.

تاكيد ميكنم هیچ میزان از اضطراب، تغییری در آنچه قرار است رخ بدهد ایجاد نمی‌کند همون خدايي كه تا الان تو رو كشيده بالا از اينجا به بعدش رو هم برات درست ميكنه "گر هيچ با ما نيست، خدا كه هست"

تنها راهزني كه دار و ندار آدمي را به تاراج مي برد ، انديشه هاي منفي خود او است . دشمنان شما همه در درون خودتان هستند . تنها كسي كه بايد دگرگون شود خودتان هستيد ؛ خودتان كه دگرگون شويد، همه ي اوضاع و شرايط پيرامونتان نيز دگرگون مي شود. براي شفای تن بايد روح را شفا داد..

خوش دگزره ولا امن ب وایفای وصلم جارو باریش دیکات بو مه چون سیمکارتی دیکن پیه سلامت بی انشالله دلت چا ب

19ساعت تا مقصد

ترکیه

اروال او ل فرودگام نوال ساعت 11 وره دکوین اا اگ ریپورتم نکنوه کار گارسون

ایران بای 😂

نه گفتن یعنی دادن حق انتخاب و قدرت به خودت: وقتی “نه” می‌گی، به خودت این اجازه رو می‌دی که اولویت‌هات رو مشخص کنی و زندگیت رو طبق خواسته‌های خودت بچینی و کنترل کنی! *یجورایی با گفتن “نه” رو خودت سرمایه‌گذاری می‌کنی چون مخالفت با چیزهایی که نمی‌خوای، باعث میشه زمان و انرژیت رو صرف کارها و روابطی کنی که واقعاً به تو انرژی می‌دن و به رشدت کمک می‌کنن. خیلی مهمه که جرأت نه گفتن و‌ ظرفیت نه شنیدن رو در خودمون تقویت کنیم.

ولا او وسایلی اماده دکم لماله ناتناسم باشه جبجی دکین 😂