[ Cafe Dialectic ]

ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد در دام مانده باشد صیاد رفته باشد از آه دردناکم سازم خبر دلت را روزی که کوه صبرم بر باد رفته باشد آواز تیشه امشب از بیستون نیامد گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد شادم که از رقیبان دامن‌کشان گذشتی گو مشت خاک ما هم بر باد رفته باشد پر شور از «حزین» است امروز کوه و صحرا مجنون گذشته باشد فرهاد رفته باشد حزین لاهیجی

با توام ای شور! ای دلشوره‌ ی شیرین! با توام ای شادیِ غمگین‌! هر چه هستی باش... اما کاش نه جز اینم آرزویی نیست هر چه هستی باش ، اما باش ... قیصر امین‌پور

در دفترِ جهان، ورقِ باد بُرده‌ايم... صائب تبریزی

تمام ناتمام من با تو تمام میشود💙

وقتی از همه چی خسته شدی جنوبی هست❤️

به‌ صبح‌ می‌رسد این‌ روزگارِ دائم‌ شب.

وقتی میخنده بهش بگو: دلم میخواد همیشه خوشحال ببینمت ‏اول به این خاطر که لایقش هستی ‏و بعد به این دلیل که لبخند تو قشنگ ترین چیزیه که در این دنیا دیدم ‏و تو رو اینجوری توی ذهن و قلبم‌ دارم

گفتی آیم به عزمِ سوختنت دیر کردیّ و انتظارم سوخت... طالب آملی

من هوارم را سر خواهم داد چاره‌ٔ دردِ مرا باید این داد کند از شما خفتهٔ چند چه کسی می‌آید با من فریاد کند؟ فریدون مشیری

«دل نخوانند که صیدش نکند دلداری» سعدی

روزی که نمانَد دگری بر سر کویت دانی که ز اغیار وفادارترم من وحشی بافقی

به باغ، یاد تو کردم که باغبان قضا گشوده پرده‌ی پاییز ِ خاطرات‌انگیز شهریار

از دست زمانه در عَذابم... سعدی

ما پراکندگان مجموعیم یارِ ما غایب است و در نظر است... سعدی

شاید اگر تو نیز به دریا نمی‌زدی هرگز به این جزیره کسی پا نمی‌گذاشت فاضل نظری

تنها نه خود در افلاک، بر خاک هم همیشه از میوه‌ های ممنوع عصیان خورشت من بود حسین منزوی

تن سپر کردیم پیش تیر باران جفا هرچه زخم آید ببوسیم و ز مرهم فارغیم خاقانی

خوش آن‌زمان که برای گلایه وقت نبود ‏هزار شِکوه به یک بوسه مختصر می‌شد سجاد سامانی