آنچه خوبان همه دارند... عادله حسینی

#پارت_223 -لعنتی من رفیقمو بهت معرفی کردم که براش کار جور کنی نه اینکه بشه معشوقه‌ت نه اینکه بشه مادر بچه‌ت. دست و پایش می‌لرزد از این فاجعه‌ای که به بار آمده، اما دیگر دیر شده. -شهرزاد برات توضیح می‌دم، به خدا قسم اصلا جوری نیست که تو فکر می‌کنی. پوزخندی می‌زنم و به سر و شکل محدثه که برجستگی شکمش کاملا مشخص است اشاره می‌کنم و می‌گویم: -ازت حامله‌س آقای پدر، توضیحی از این بالاتر هست؟ لبانش می‌لرزد و مستقیم نگاهم نمی‌کند. شب عقد و عروسی‌مان است، اما با آمدن محدثه قشقرق به پا شده و همه چیز بهم ریخته است. -من نمی‌خواستم این‌جوری بشه، باور کن بعد اینکه نامزد کردیم دست از پا خطا نکردم شهرزاد. نمی‌گذارم اشکم بچکد و لب می‌زنم: -فقط بگو چطور تونستی این جوری بهم خیانت کنی، اونم با رفیق خودم. کسی که خودم بهت معرفی کردم. جلو می‌آید. محدثه در حالی که دست به شکمش گرفته در سکوت شاهد بحث ماست. -شاید بابای بچه یکی دیگه‌س، میریم آزمایش می‌دیم... اشاره‌ای می‌کنم به سفره عقد بهم ریخته و خانواده‌‌هایی که به جان هم افتاده‌اند و بحث می‌کنند. بغض می‌کنم و دامن عروسم را در مشت می‌گیرم: -دیگه خیلی دیره کامیار... چرخی دور خودش می‌زند و می‌خواهد به سمت محدثه حمله کند که مقابلش می‌ایستم. عربده می‌کشد: -لعنتی برو کنار، باید بفهمه به هم زدن عقد من چه عواقبی داره. با اینکه دلم خون است اما محدثه را به عقب می‌فرستم و پر خشم می‌گویم: -می‌خوای دست روی زن حامله بلند کنی؟ رگ غیرتت باد کرده؟ ضربه‌ای محکم به سینه‌اش می‌زنم: -این رگ وقتی باید باد می‌کرد که دست این دختر رو تو دست گذاشتم و تو باید امانت‌دار می‌بودی، نه حالا که ازش بچه داری. خشمگین فریاد می‌کشد: -دروغه... دروغه لعنتی... با فریادش برادر محدثه جلو می‌آید رو به کامیار می‌گوید: -چه خوب شد شب عروسیت اومدم سر وقتت تا یه دختر دیگه رو مثل خواهر من بدبخت نکنی. کامیار به سمت برادر محدثه یورش می‌برد: -دهنتو ببند بی‌ناموس. درگیری بالا می‌گیرد و زد و خورد‌ها شروع می‌شود. همه به تکاپو می‌افتند برای جدا کردن کامیار و برادر محدثه. محدثه با گریه گوشه‌ای ایستاده و من دیگر احساس می‌کنم دیگر نباید در این جمع بمانم. تحمل این فضا را دیگر ندارم. چشم از صحنه می‌گیرم. با دعوای رو به رو کسی حواسش به من نیست. با جمع کردن دامن عروس از میان جمعیت می‌گذرم و از خانه بیرون می‌زنم. باد سرد به صورتم می‌خورد. اما مهم نیست. تنها باید خودم را از این معرکه نجات دهم. وارد حیاط که می‌شوم، با قدم‌های تند به طرف در حیاط می‌دوم. اما قبل از رسیدن به در سکندری می‌خورم و همان دم نقش زمین می‌شوم. دیگر نمی‌توانم خودم را کنترل کنم و در یک آن بغضم می‌ترکد. دستانم را ستون زمین می‌کنم و بلند گریه می‌کنم و زمین و آسمان را نفرین می‌کنم. نمی‌دانم چقدر می‌گذرد و کسی هم سراغی از من نمی‌گیرد ولی بعد از مدتی کفش‌های براق مشکی در مسیر دید چشمان اشکی‌ام قرار می‌گیرند. صاحبش را می‌شناسم و سر بالا نمی‌برم. امشب او هم در مراسم حضور داشت و حتم دارم از حال و روز من لذت می‌برد. چرا که همیشه مرا طعنه می‌زد و تمسخر آمیز با من رفتار می‌کرد. اما اشتباه کرده‌ام که آب معدنی را به سمتم می‌گیرد و می‌گوید: -قوی‌تر از این حرف‌ها می‌دیدمت خانم مهندس. لعنتی! همیشه در شرکت کارش طعنه زدن به من بوده و سنگ رو یخ کردنم. حالا قصد کمک کردن به من را دارد؟ تعللم را که می‌بیند، در آب معدنی را باز می‌کند و می‌گوید: -نظرت چیه این آب رو بگیری بخوری و منم لطف کنم سویچ ماشینمو بهت بدم که خودت رو از این مهلکه نجات بدی؟ معین حکمت نگران من شده است؟ اویی که همیشه می‌خواست سر به تن من نباشد و به سگ اخلاقی مخصوصا نسبت به من معروف بود؟ مات شدنم را که می‌بیند می‌گوید: -دلمم نمیاد ماشین نازنینمو به یه خانم مخصوصا با حال و روز تو بدم، ولی از طرفی اگه همراهیت کنم ممکنه برامون حرف در بیارن و برای خودت بد میشه. باور نمی‌کنم او به من محبت کند. اویی که احساس می‌کردم همیشه از من متنفر است. -نظرت چیه؟ خودت میری؟ یا حرف بقیه رو به جون می‌خری؟ در یک آن سوئیچ را از دستش می‌قاپم‌و... ❌پارت واقعی خود رمانه، هر گونه کپی و الهام گرفتن از این پارت رو حتما و بلافاصله پیگیری می‌کنم❌ https://t.me/+e1e_UgYzjGUxNDY0 https://t.me/+e1e_UgYzjGUxNDY0 https://t.me/+e1e_UgYzjGUxNDY0 https://t.me/+e1e_UgYzjGUxNDY0 https://t.me/+e1e_UgYzjGUxNDY0

-نمي‌دونستي متاهله؟ يك ابرو بالا داد: -به اينجا رسيدي؟ كه بياي از من بپرسي؟ چه بي عرضه! اين حقارت لابد حقم بود. آب دهانم رو قورت دادم و گفتم: -جواب بده. نمي‌دونستي؟ -از من چيزي مي‌دوني؟ جز شجره نامه؟ نمي‌دونستم. گفت: -هر كس منو بشناسه، مي‌دونه! دختري كه دست من بهش بخوره رو كس ديگه‌اي حق نداره حتي تصور كنه! چه برسه بره تو تخت و به خدمتش برسه! ترسيدم. از اين خشمي كه چشم‌هاش رو گرفته بود. از سرخي‌اي كه چشم‌هاي ميشي رنگش رو گرفته بود... از آتيشي كه توي نگاهش بود! شبيه يه ديوانه‌ي زنجيري شده بود كه من ته دلم منتظر بودم كسي برسه و غل و زنجيرش كنه! كيفم رو دست گرفتم. از جا بلند شدم كه گفت: -اولين پرونده‌ات بود؟ يا اولين ريدمانت؟ نگاهش كردم. لحظه‌اي حس كردم صداقت بهش بدهكارم عوض سوالم كه جواب داده بود. گفتم: -هر دو! -نبايد با شهداد در ميفتادي. شهداد شايد اندازه‌ي من نه، ولي بيرحمه! من حداقل انصاف دارم. زجركش نمي‌كنم. يه تير و خلاص! ولي شهداد با يه اره‌ي كند، انقدر مي‌سابه و مي‌سابه و مي‌سابه كه التماسش كني تا كار رو تموم كنه! حرفي نداشتم فقط نمي‌دونم چرا گوشم پر بود از حرفاي بابا... دادهاي بابا... بي دليل گفتم: -با تو هم در افتادم! خنديد: -چه گوهي باشي با من در بيفتي تو آخه؟ نهايتش همون لاي پاي شهداد بپيچي. كه اون ساطورت كرد! -ولي من از تو شكايت كردم. -انگار دوست داري مهم باشي برام! واقعا قصدم چي بود؟! چم شده بود؟ مهم؟ واسه اين مردك هيز عوضي؟ فكرمو بيان كردم: -مهم؟ واسه يكي مثل تو؟ نيشخند كجي زد: -سليقه‌ي من نيستي. وحشي‌اي ها، خوبه ولي قيافه و تيپ و استايلت زيادي پخمه نشونت مي‌ده. پوزخند زدم: -فكر كردم دوست نداري آدماي ديگه دختراي طبق سليقه‌اتو نگاه كنن. بلند خنديد: -دوست داري سليقه‌ام باشي؟ آشغال چه خوب حرفارو به نفع خودش پيش مي‌برد! گفت: -چون قراره بقيه نگاهش نكنن، خودمم دلم نخواد نگاهش كنم؟ فكرم پيش سارا رفت. چهره‌ي خاصي نداشت. شايد هم من تو موقعيتي كه خوب به خودش برسه نديده بودمش! -تو آدم اشغالي هستي. -هستم! -يه عوضي به تمام معنا. -هستم! -يه كثافت خودخواه! https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8 https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8 https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8 https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8 #نگار.ق سوگند بهمنش، وكيل پر تلاش پايه يك دادگستري با وجود تمام مخالفت هاي پدرش با كارش، دفترش رو مي زنه و ارزوهاي بزرگ مي كنه، غافل از این كه اولين پرونده اش عليه آزاد جهان آرا، مي تونه اينده اش رو به بازي بگيره. آزاد جهان آرا، پسر پر قدرت صاحب هولدينگ سرمايه گذاري و توسعه ي بين المللي جهان آرا. https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8

هنوزم ماکارونی تو برنج دوست داری! قلبش برای لحظه‌ای از تپیدن ایستاد و یاد زمانی افتاد که امین هم‌کلاسی برادرش بود و برای درس خواندن زیاد به خانه‌ی آنها رفت‌وآمد می‌کرد. یادش آمد که یک روز خسته و گرسنه از مدرسه برگشته و با دیدن دیس لوبیا‌پلو وسط سفره، پاهایش را زمین کوبیده و گفته بود: «این چیه، من ماکارونی تو برنج دوست دارم.» اینکه امین این خاطره‌ی دور را با تمام جزییات به یاد‌ داشت؛ او را به جنون رساند!!! چشمان‌آتش‌بارش را به امین داد و خواست داد بزند: _ تو که جیک و پوک منو از بچگی میدونی ، حرفای قلب عاشقمو نفهمیدی؟؟؟ خواست فریاد بزند: _ تو که دکتری ...حرف چشایی که دیوانه‌وار دوستت داشتن رو نفهمیدی؟؟؟ نفهمیدی و منو دو دستی تقدیم داداشت کردی؟؟؟؟ اما بغضش را فروخورد و با چشم‌هایی که با اشک محاصره شده بودند لب زد : _ آره هنوزم ماکارونی توی برنج دوست دارم!!

این یه قصه‌ی جذابه🔥 یک عاشقانه‌ی خاص که قراره میخکوبت کنه❤️‍🔥

https://t.me/+q1d10eSIVyQ0Njk0 https://t.me/+q1d10eSIVyQ0Njk0 https://t.me/+q1d10eSIVyQ0Njk0 من شیرینم؛ دختر دستفروشی که سالهاست دل به امین، پسر همسایه روبرویی دادم. هربار از توجه‌ها و نگاه‌های خیره‌اش قند در دلم آب‌ میشد. اما ... سیاه باد اون روزی که آذر خانم منو برای پسر کوچکترش خواستگاری کرد! #زمستان_چمدانش_را_خواهد_بست

🌰#پارت_119 -چت شده تو، چرا دستات این شکلی شده؟ خودت‌و سوزندی؟ به سختی کمر راست می‌کنم و سعی بر این دارم متوجه پای آسیب‌دیده‌ام نشود: -خوبم، یه کوچولو سوخته که امروز زودتر دارم می‌رم. اخم غلیظی روی پیشانی‌اش می‌نشیند: -از تو بعیده این حواس‌پرتی! بده ببینم در چه حد سوخته. قبل از اینکه دستم را بگیرد، خودم را عقب می‌کشم. اخم‌هایش دو چندان می‌شود. با اشاره به دو مشتری که مقابل پیشخوان می‌ایستند می‌گویم: -من خوبم یزدان، به مشتری‌ها برس منتظر نمونند. موهای فرش را پشت سر با کش مو بسته و چشمان جستجوگرش صورتم را می‌گردد: -می‌خوای ببرمت دکتر؟ صبر کن یه لحظه... -جانان‌جون این‌جایی؟ الان می‌خواستم بیام دنبالت. بریم که دیر شد، دایی‌حاتم بیرون منتظرمون ایستاده ببینش. بی‌اختیار سر می‌چرخانم و حاتم پیرزاد را در حالی که با تلفنش مشغول صحبت است و بیرون از بلوط مقابل در قدم برمی‌دارد، می‌بینم. لعنت به این شانس، چه وقت آمدن درسا بود که این حرف‌ها را مقابل یزدان به زبان آورد؟ -می‌تونی با من راه بیای؟ پات اذیت نمی‌شه؟ صبر کن بازوت‌و بگیرم. یزدان با چشمانی متعجب نگاه از بیرون می‌گیرد و درسا را که دست زیر بازویم انداخته است از نظر می‌گذارند، سپس نگاه گیجش تا روی پاهایم کش‌ می‌آید و زمزمه می‌کند: -پاهات مگه چیزی شده؟ -بریم دیگه جانان‌جون، چیزی فراموش کردی؟ بی‌حواس سر به سمت درسا تکان می‌دهم. -نه نه... بریم. خداحافظ یزدان، ممنون به خاطر پیشنهاد کمکت. چهره‌ی یزدان از گیجی بیرون می‌آید و کم کم حالتی عجیب به خود می‌گیرد. اصلا دلم نمی‌خواهد رنگ نگاهش را این‌گونه ببینم اما.. چاره ای ندارم. سریع پشت به او می‌کنم و همراه درسا از میان صندلی‌هایی که تقریبا از مشتری پر شده است می‌گذریم. سعی می‌کنم معمولی راه بروم تا زیر نگاه یزدان که سنگینی‌‌اش را احساس می‌کنم، وانمود کنم حالم خوب است. دست درسا را از بازویم جدا می‌کنم و با لبخندی ساختگی می‌گویم: -خوبم عزیزم، می‌تونم راه برم. با رسیدن به در، در را برایم باز می‌کند: -پله رو مواظب باش. همراه یک‌دیگر از بلوط بیرون می‌زنیم و یزدان و فکر کردن در مورد حالش را مقابل دخل به جا می‌گذارم. اگر هیچ وقت از احساسش به من نمی‌گفت شاید به عنوان همکار کمکش را می‌پذیرفتم و همراه درسا و حاتم‌پیرزاد نمی‌شدم. اما حالا با دانستن احساسش نمی‌توانم او را به خودم نزدیک کنم و این خیال را برایش پر رنگ کنم که شانسی خواهد داشت. بارها سعی کرده بودم با همان چشمی که یزدان به من نگاه می‌کند، او را نگاه کنم. اما دست من نبود که قلبم هیچ احساسی مبنی بر او از خود ساطع نمی‌کرد و نمی‌توانستم جز همکار بودن به رابطه‌مان شکل دیگری بدهم. دوباره لعنتی زیر لب می‌فرستم از بدبیاری‌های امروزم و سر بالا می‌برم. نزدیک حاتم‌پیرزادی می‌شویم که کمی دورتر و پشت به ما هنوز مشغول صحبت با تلفنش است. حاتم پیرزاد، کُشتی‌گیر معروفی که گمان نمی‌‌کردم روزی بتواند احساساتم را متحول کرده و مرا به سوی خود بکشاند، آن هم مقابل یزدانی که ادعا کرده بودم هیچ مردی مرا تحت تأثیر قرار نمی‌دهد اما... https://t.me/+FwYHl0pO4oU1NWVk https://t.me/+FwYHl0pO4oU1NWVk https://t.me/+FwYHl0pO4oU1NWVk

آزاد جهان آرا پسر پر قدرت مالک هولدینگ سرمایه گذاری و توسعه ی بین المللی جهان آرا ، که یه عوضی و عیاش بلندآوازه است که توی یکی از گندکاریهاش با یه وکیل تازه کار با ارزوهای بزرگ روبرو میشه که مثل بقیه ی آدمهای اطرافش نیست و براش خوب و بد و حق و ناحق تعریف شده است ؛ پرونده اول با پیروزی آزاد تموم میشه ولی این تازه شروع کار سوگندی هست که سوگند پیروزی خورده و برای برد همه ی تلاشش رو میکنه حتی ...... https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8 https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8 شاهکار دیگری از نگار.ق -با آزاد رابطه داشتي؟ زود گفت: -نه! تو هم باورشون كردي؟ -من قضاوتت نمي‌كنم سارا. دروغ مي‌گفتم. قضاوت مي‌كردم... مخالفت كرد: -نه سوگند من شوهر دارم. منتظرم كارام جور شه برم. اصلا روم نمي‌شه بهش بگم چه پاپوشی برام درست كردن. -من رفتم هولدينگ. همه تاييد كردن رابطه رو. گريه‌اش تشديد شد: -همه دروغ مي‌گن سوگند. همه مي‌ترسن كارشونو از دست بدن! همه... نفسي به زور گرفت و گفت: -من كتك خوردم سوگند. دو تا شكستگي داشتم. به حد وحشتناكي كتك خوردم. حقم نيست كه شلاق هم روش بخورم چون اونا قدرت دارن... من... من خواستم اون مرتيكه‌ي پدر سگو سر جاش بنشونم! نه اين‌كه اون ول بچرخه و من برم زير شلاق. -مدرك دارن سارا. جيغ زد: -مدركي نيست! به خدا نيست. هيچ پيامي، عكسي، هيچي سوگند... هيچي! -قاضي مداركشونو قبول كرد. من هيچي دستم نيست سارا، هيچي... -نمي‌شهههه! تو به من قول برد دادي! تو به من گفتي خوب كردم شكايت كردم. تو گفتي نمي‌ترسي سوگند... مثل خودش صدا بلند كردم: -ولي ترسيدم سارا! واسه تو ترسيدم! اون وكيل عوضيشون گفت اگه ادامه بدم اون قدر چنته‌اشون پره كه حكمت مي‌شه اعدام، می‌فهمي؟ مي‌فهمي تو اين مملكت جزاي زن شوهرداري كه زنا مي‌كنه چيه؟ ترسيده با رنگ پريده نگاهم كرد: -اعدام؟ -آره، اعدام... اون وقت كاراتم جور شه ديگه به شوهرت نمی‌رسي! بايد بري زندان تا تاريخ خلاصيتو مشخص كنن سارا! مي‌گي چيكار كنم؟ انگشت كنم تو لونه‌ي زنبور؟ من كه تمومم، من كه نابودم! من كه ديگه هيچي از حرفه‌ام نموند، ولي تو چي؟ مي‌خواي بميري ؟ -من زنا نكردم سوگند... مدرك ندارن به خدا. -كاش با قسم حل مي‌شد... قاضي قسم من و تو براش مهم نيست! -آزاد يه اشغال ولگرده! يه حروم زاده‌ي عوضي. چرا هيچ بلايي نبايد سرش بياد؟ واقعا چرا؟ دنيا بي رحم بود... من مي‌خواستم به دنيا عدل بدم اما نشد... نذاشتن! سارا هاي هاي گريه مي‌كرد و من مثل يه انگل فقط گريه كردنش رو تماشا مي‌كردم. دختري كه احتمالا تا چند وقته ديگه دعا می‌كرد كاش زخم‌هاي تنش همون كتك‌هايي بود كه آزاد زده بود، نه رد ضربه‌هاي وحشتناك شلاق! https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8 https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8 https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8 https://t.me/joinchat/EOqk9jGklZBiZmI8

-عموی جذاااااابِ خوشتیپم؛میشه من مهم ترین معیار ازدواجتو انتخاب کنم؟توروخداااااا فقط سیزده سالم بود که عاشقش شدم و...نباید او متوجه این عشقِ کودکانه و ممنوعه در قلبم می شد. عموی ناتنی ام بود...اما همه زندگیِ من بود! با یک تاسف و خنده سر تکان داد: -خیله خب وزه،بگو ببینم چی می خوای. با ذوق پاهایم را به تخت کوبیدم: -آخ جون. مهم ترین معیار ازدواجت باید این باشه که زنت منو بیشتر از همه دوست داشته باشه. با صدا خندید و دلم رفت برایِ صدایِ مردانه اش: -پس یه بارکی بگو ازدواج نکنم دیگه. همه می گفتند در جلساتِ دادگاهش سختگیرترین و بداخلاق ترین قاضی است و اصلا کسی لبخندش را نمی بیند...علی فقط برای من می خندید! با اینکه دلم رفته بود برای خنده اش اما دهن کج کردم: -هرهر،من به این دوست داشتنیِ ای،خوشگلی و قشنگی. اصلا خاک بر سرِ هرکسی که منو دوست نداشته باشه. -درسته. اخم کردم: -اِ،عمو دروغ میگم مگه؟ -من نگفتم دروغه. -پس چرا مسخره می کنی؟ لحظه ای،به من چشم دوخت و بعد لبخندش پاک شد و با لحنی جدی گفت: -چون درخواستت غلطه. دست دراز کرد و با یک خنده شیرینی لپم را کشید: -تو این دنیا هیچکس نمی تونه تورو بیشتر از همه دوست داشته باشه. چون دوست داشتنِ من به تو اونقدر بزرگه که هیچکس نمی تونه باهاش رقابت کنه. با چشمانی که اصلا پر شدنش دستِ خودم نبود،نگاهش کرده و لب زدم: -پس باید به همه بگی ها منو بیشتر از همه دوست داری و اگه کسی اذیتم کنه میندازیش زندان. موهایم را نوازش کرد: -باشه کوچولو. دستم را سمت گرفتم: -پس کیفِ پولتو بده. کمی گیج شد اما بدونِ حرف دست داخلِ جیبِ شلوارش گذاشت و بعد کیفِ پولِ چرمِ قهوه ای اش را سمتم گرفت: -بیا. عکسِ پولاریدی از منِ سرخوش که وسطِ باغ بود با یک قاچ هندوانه در دستم و بزرگترین لبخند و موهایِ بازی که کاملا آزاد اطرافم رها کرده بودم را به او نشان دادم. دوباره چشمانم را آگنسی کرده و گفتم: -توروخدا اینو بذار توی کیفِ پولت تا به همه بگی اینو از همه بیش... جمله ام تمام نشد. چون او خیلی راحت،خیلی خیلی راحت سر تکان داد و عکس را از دستم گرفت و داخلِ فضایِ مخصوصِ عکسِ کیفِ پولش قرار داد: -خوبه؟ سر تکان دادم و او باخنده به عکسم نگاه کرد: -از این به بعد،وسط دادگاه های خسته کننده ام یه نگاه به این قیافه خنگت می کنم و یادم میاد فقط با این بچه می تونم بخندم و زندگی هنوز قشنگیاشو داره! https://t.me/+NLfBBWgQmbkzOWVk https://t.me/+NLfBBWgQmbkzOWVk عموی ناتنی ام اما عشق بچگیم بود🥹 یه قاضیِ بداخلاقِ معروف بود که هیچکس خنده هاشو نمی دید ولی برای من می خندید❤️ مسلح بود و همه جا با اسلحه می رفت ولی پیش من خلع سلاح بود مثل جونش ازم مراقبت می کرد لباسامو تنم می کرد و نمی ذاشت آب تو دلم تکون بخوره ولی من عاشقش بودم. عشقی ممنوعه که دیگران نباید می فهمیدن ولی من دوسش داشتم و میخواستم اعتراف کنم ولی...اون عزیزدلش یکی دیگه بود و باخوشحالی بهم گفت "قراره ازدواج کنم"💔

- امروز یه نفر اومده بود دَم کارگاه، یه زن..... - آخرش رو بگو..... - می‌گفت چند ماهه باهاش رابطه داری ،می گفت بارداره - که چی ؟ تو چرا  معترضی؟ - حالت خوبه؟  معترض نباشم ...؟ - نه..... نباش ، تو هیچ حقی نسبت به من و زندگیم نداری - می فهمی چی می گی ،انگار  یادت رفته زنتم..... - زنم ،نه ،تو فقط دختر عطا دریاداری .... - چون دختر عطا دریادارم رفتی با یکی دیگه خوابیدی؟ https://t.me/+aOByuh0Zvh45MjQ6

- امروز یه نفر اومده بود دَم کارگاه، یه زن..... - آخرش رو بگو..... - می‌گفت چند ماهه باهاش رابطه داری ،می گفت بارداره - که چی ؟ تو چرا  معترضی؟ - حالت خوبه؟  معترض نباشم ...؟ - نه..... نباش ، تو هیچ حقی نسبت به من و زندگیم نداری - می فهمی چی می گی ،انگار  یادت رفته زنتم..... - زنم ،نه ،تو فقط دختر عطا دریاداری .... - چون دختر عطا دریادارم رفتی با یکی دیگه خوابیدی؟ https://t.me/+aOByuh0Zvh45MjQ6

- امروز یه نفر اومده بود دَم کارگاه، یه زن..... - آخرش رو بگو..... - می‌گفت چند ماهه باهاش رابطه داری ،می گفت بارداره - که چی ؟ تو چرا  معترضی؟ - حالت خوبه؟  معترض نباشم ...؟ - نه..... نباش ، تو هیچ حقی نسبت به من و زندگیم نداری - می فهمی چی می گی ،انگار  یادت رفته زنتم..... - زنم ،نه ،تو فقط دختر عطا دریاداری .... - چون دختر عطا دریادارم رفتی با یکی دیگه خوابیدی؟ https://t.me/+aOByuh0Zvh45MjQ6

🤵‍♀من بارانــــــم دختری سرکش و جسور که بعد از یه حادثه تلخ از خونه‌ی پدریم بیرون زدم تا به پدرم ثابت کنم دنیا همیشه جوری که اون میخواد نیست! من حتی از نامزدم، پارسا گذشتم چون انتخاب پدرم بود. مردی که همه‌ی وجودش قلب بود و یه تنه پای تموم دیوونگیام وایستاد. مردی که از بچگی کنارش قد کشیدم و نمیدونستم این حسی که ذره ذره تو دلم ریشه کرده رفاقت نیست، عشقه...! اما زندگی روی دیگه‌شو بهمون نشون داد و یکباره روی سر همه‌مون آوار شد. وقتی به خودم اومدم هیچی برام نمونده بود جز یه قلب عاشق و دستای مردی که دیگه منو نمیخواست....! https://t.me/+yRPhnW9KlmFlNDk0 🤵‍♂اسمم پارســـاست اون شب وقتی تو چشماش نگاه کردم بند دلم پاره شد. از همه چیز تهی شده بود حتی از من،منی که براش میمردم.... میگفت میخواد رو پای خودش وایسته حتی اگه این استقامت براش گرون تموم بشه.سخت بود اما ایستاد! حالا من موندم و دختری که موج موهای سیاهش دل و دینمو برده اما خودش تو اوهام عجیب و پرغرورش داره تلاش می‌کنه که رقیب‌و از دلم بیرون کنه... https://t.me/+TlWKmUaNjZQ5Zjg0

_ تو جشن پسرت، عروست رو انتخاب کن، ارباب! وقتشه برات آستین بالا بزنم، شیرپسرم! باغرور به پسرش نگاه می‌کرد و برایش خواب‌های زیادی دیده بود. سوران‌خان پشت به او، روبه‌روی پنجره ایستاده بود و چشم به بیرون داشت. لحظه‌ای سر کج کرد سمت مادرش و گفت: -ختنه‌سورونه یا عروس‌بر‌ون؟ همینم مونده وسط مراسم چشم بگردونم بین جمعیتِ نامحرم! ناریابانو با ذوق جلو رفت و دست‌هایش را به‌هم مالید. -برای هیزی که نگاه نمی‌کنی، سورانم! می‌خوای سروسامون بگیری! تازه‌شم… همه شناسِ خودمونن. غریبه نداریم! -همین که گفتم مادر! من نه نظر می‌ندازم به ناموسِ مردم، نه دست به انتخاب می‌زنم بین دخترای گلچین شده‌ی مراسم! سوران هنوز به بیرون نگاه می‌کرد. آن پایین، تصویری می‌دید که چشم گرفتن از آن سخت بود… آنجا، وسط حیاط خانه‌اش، کنار درخت انار، تصویر جذابی پخش می‌شد… -یعنی می‌خوای تا آخر عمر عزب بمونی،؟ حواست هست خانی و چشم یه جماعت به توئه؟ اصلاً بگو ببینم… پسرت مادر نمی‌خواد؟! چشمِ خان هنوز هم در پایین می‌چرخید. گوشه‌ی لبش بالا رفته بود و مادرش نمی‌دید. جلز و ولز می‌کرد و می‌گفت: -مردم پشت‌سرت حرف می‌زنن! هزارتا وصله‌ی ناجور می‌چسبونن به اسمت… گوشش به صدای ناریابانو بود و چشمش به پیراهن سفیدِ حریرِ خیس شده! چسبیده بود به تنِ دخترک و او عین خیالش نبود… نمی‌دانست که چشم‌های کسی بر رویش تمرکز کرده! می‌خندید! می‌رقصید! خوشی می‌کرد… و سوران‌خان محو تماشایش شده بود! -حق هم دارن! چندساله اون زنیکه‌ رو طلاق دادی و هنوز تنهایی؟ نکنه به گناه افتادی و با زنای رنگارنگ خودت رو راضی می‌کنی، پسرم؟ گناه! آری… او که دلش راضی نمی‌شد یک نظر به نامحرم بیندازد، حالا با این نگاه خیره به گناه افتاده بود! اما باز نمی‌توانست چشم بگیرد. پسرش و پرستارش شلنگ آب را سمت هم گرفته بودند و آب‌بازی می‌کردند! اما او چرا بعد از این دوماه، تازه انگار پرستار پسرش را می‌دید؟! تن ظریفش، موهای بلندش، خنده‌های دلبرانه‌اش… همه اولین‌بار بود به چشمش می‌آمد. ناریابانو چندبار صدایش کرد و او نشنید. همین شد که با حرص جلو آمد و دستش را کشید: -به چی داری نگاه می‌کنی پسرم؟ دهنم خشک شد از بس صدات زدم! پیش از اینکه مادرش چیزی ببیند، پرده را در یک حرکت کشید و به سمتش برگشت. -قبوله، بانو… عروست رو تو خنته‌سورونِ نوه‌ت پیدا می‌کنم! چشم‌های بانو برق زد… مطمئن بود پسرِ خان و آقایش، دست روی دختر مقبولی که خودش نشان کرده بود، می‌گذارد… https://t.me/+fv2d37vpQ_lkYzI0 -خانومِ پرستار؟ پریا می‌خواست وارد اتاق هیوا بشود که با صدای سوران‌خان خشک شد. به عقب که چرخید، او را بی‌فاصله از خودش پیدا کرد. -تو رزومه‌‌ت نوشتی شوهر و نامزد و شیرینی‌خورده نداری! راسته؟ از سوال ناگهانی‌اش شوکه شد. از آن فاصله‌ی کم… از آن نگاهِ خیره و خاص… -بله، چطور مگه؟ -دوست‌پسر چی؟ اونم نداری؟ -برای چی می‌پرسین؟ -برای اینکه شما از تهران اومدی و من نمی‌شناسمت! بالاخره باید بدونم پسرم رو دست کی سپردم یا نه؟ -اگه دوست پسر داشته باشم، اخراجم می‌کنید؟ سوران ابرو درهم کشید. -جوابم رو بده، تا جوابت رو بگیری! پریا با تردید نگاهش کرد. چرا دوست‌پسر داشتن باید توی کارش تاثیر می‌گذاشت؟ فقط راستش را گفت: -ندارم! حالا می‌گید جریان چیه؟ گره‌ی ابروان سوران باز شد. برقی درون چشم‌هایش درخشید. گوشه‌ی لبش بالا رفت… دست‌هایش را پشت‌کمر به‌هم قفل کرد و صاف گفت: -باید می‌فهمیدم دلم رو دارم دست کی می‌سپرم! -دلتون رو؟ پریا روحش هم خبر نداشت او چه می‌گفت. نمی‌دانست ظهر، با آن خنده‌های دلبرانه و لباس خیس و شادی کودکانه دل از ارباب آبادی برده بود… سوران این‌بار جدی نگاهش کرد. قدمی عقب رفت و زیرلب زمزمه کرد: -عروست رو پیدا کردم، مادر! https://t.me/+fv2d37vpQ_lkYzI0 https://t.me/+fv2d37vpQ_lkYzI0 سوران کامروا؛ یه کوردِ چشم‌وابرو مشکیِ جذاب! مردی با خونِ اربابی و اعتبار خان‌‌زادگی… زمانی که بهترین دخترها منتظر یه نگاهش بودن، با خدم و حشم اومد برای خواستگاری منی که تو عمارتشون کار می‌کردم🔥

من کوروش طهرانی ام... مردی که خانواده و احترام واسش همه چی بود تا وقتی که دلش برای کسی که نباید ، لرزید! میدونستم دخترِ نامادریمه... ابلیسی که زندگی هممون و جهنم کرده بود... میدونستم سنش خیلی ازم کمتره... میدونستم متاهلم و زنم برام همه کسمه! اولش هدفم فقط حمایت و کمک به زندگیش بود اما اون اینو نمیخواست! تهش همه ی حس های سرکوب شده ی وجودم و یه دنیا انکار، جوری ترکید و رو کل زندگیم آوار شد که دیگه هیچی مثل سابق نشد! آبی ، دختری بود که تموم مردونگی و عشق و بعد سالها دوباره تو وجودم شعله ور کرد اما در عین حال شیطان کوچیکی بود که هیچ کس نمیتونست بفهمه چی میخواد و واقعا تو مغز و قلبش چی میگذره! https://t.me/+DyG-fRMVimpiZmY0 https://t.me/+DyG-fRMVimpiZmY0 https://t.me/+DyG-fRMVimpiZmY0 اثر جدید و جنجالی #مدیاخجسته رو اینبار رایگان بخون🥳

- یه دختر ازمون بلند کردین یه دختر ازتون بلند کردم، عین عدالت، حس و حال‌تون چطوره، اینکه دخترتون رو جلو چشمتون ببرن؟ خسروخان با صدایی که لرز داشت، گفت:  -من باهاش ازدواج کردم، ندزدیدمش. آوردمش برای زندگی...! صدایش مخلوطی از تمسخر و کینه بود:  - ئه جدی؟ اصلا چرا به فکر خود من نرسید. این طور همه جوره جریان مشروع می‌شه آره؟ اینکه بگیردش و عقدش کنه. پس منم با دختر شما همین کارو بکنم؟ عقدش کنم و بعد عکسای عقدش رو براتون بفرستم؟ شبش چی؟ از شبش هم عکس می‌خواین که یادی از خاطرات بشه؟ یاد شبی که دختری رو بدون علاقه و رضایتش کشیدی تو تخت و... تمام خاطرات در ذهنش جان گرفت. از آن عقد اجباری گرفته تا شب حجله ای که سراسر برای عروس‌اش اجبار بود! با عصانیت فریاد کشید: -دخترم رو آزاد کن لعنتی! https://t.me/+rdaoGOqrZtBhYzVk https://t.me/+rdaoGOqrZtBhYzVk رادمان اومده تا انتقام پنجاه سال پیش رو از خان بگیره...

پیشنهاد می‌شه ❤️👆

💢💢💢 سیاوش طوری به ماهجان می‌نگریست که ماهجان لحظه‌ای حس کرد واقعاً یک آهوی خرامانِ فرّار است:« بارها گلیم بافتن زیر نور مستقیم ماه کاملِ امتحان کردم که ببینم اون ریشه‌ی واقعیِ افسانه‌ی آهوی‌ماه مزنه بیرون یا نه!» ـ خب؟ زد بیرون یا نه؟ ـ نمودونم! من که خودمِ نمی‌بینم! سیاوش نزدیک شد؛ آن‌قدر نزدیک که بوی خوش ادکلنش، کل تن ماهجان را در بر گرفت:« ولی من خوب تو رو می‌بینم! تو نتونستی پشت تار و پود گلیم‌هات پنهان بشی، چون یک آهوی معمولی نیستی؛ آهوی‌ماهی و می‌درخشی توی تاریکی! هر چقدرم فرار کنی، باز نوری که روی تنت نشسته به بقیه نشونت می‌ده!» 🔥🌒 https://t.me/+OvL67MNzfX4xYTM0