•| #نرگس_صرافیان_طوفان |•

عمل جراحی سختی را پشت‌سر گذاشته‌بودم و مرا به اتاقی بردند که یک بیمار دیگر هم آنجا بستری بود. من نای حرف زدن و گریستن هم نداشتم و یادم هست که از درد، صدایم از حنجره بالا نمی‌آمد! اما بیمارِ تخت مقابلم مدام ناله و اعتراض می‌کرد و پرستاران دائما به او سر می‌زدند و نگرانش می‌شدند و می‌خواستند ساکتش کنند. و منی که از شدت درد گاهی از هوش می‌رفتم و گاهی بی‌صدا فقط درد می‌کشیدم و نگاه می‌کردم. کسی حال مرا نمی‌پرسید، چون ساکت بودم، کسی به من سر نمی‌زد، چون ساکت بودم، کسی نگران من نمی‌شد، چون ساکت بودم! حال من خوب به نظر می‌رسید، چون ساکت بودم!!! خواستم بگویم: در زندگی‌تان نگران و دلسوزِ آن‌هایی باشید که ساکتند، آن‌هایی که حتی نایی برای اعتراض و فریاد ندارند! آنی که اعتراض می‌کند؛ هنوز جانی برایش مانده که فریاد بزند... اما رنج و آسیبِ حقیقی آنجاست که صدا و هیاهویی بلند نمی‌شود! و دردناک‌ترین قسمتش این است که باید حتما جار و جنجال به‌پا کنی و فریاد بزنی تا رنجت دیده‌شود! باید اعتراض کنی، باید بلد باشی، باید ببینند که داری دست و پا می‌زنی و تقلا می‌کنی. باید با صدای بلند غمگین باشی... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan