سخنرانی‌ها

🔊فایل صوتی مراحل تناسخ قمشه ای . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی سریع القلم داریم فردی را که از کهولت سن نمیتواند راه برود اما ۳۴ تا شغل دارد . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی عبدالکریم سروش قرائت قلبی قرآن جلسه سیزدهم . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی حسین رحیمی فصل ایده ایران - نشست ویژه علل قانون گریزی ایرانیان - تاریخ برگزاری: 19 مه 2024 - 30 اردیبهشت 1403 . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی بدن و قدرت | محدثه ضیاچی، حامد کاتوزی، فاطمه موسوی ویایه، امیرحسین جلالی ندوشن. 📺 ویدیو یوتیوب . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی نقد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران با شهاب الدین حائری شیرازی این مصاحبه با یادی از دکترسعید مدنی که سومین سال حبس خود را در زندان دماوند می گذراند آغاز شد. مصاحبه در ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۴ به صورت لایو با میزبانی رسانه عبدی مدیا انجام پذیرفت. در این گفتگو با شما از پیش بینی سرانجام مذاکرات و نقش عوامل مختلف در این رویداد مهم سخن گفتم. به نقش ویژه ترامپ از یک طرف و ناترازی ها و منتقدین و فضای مجازی در شکل گیری مذاکرات و اجنتاب ج ا ایران از رویارویی به تفصیل اشاره شد. همچنین با نقدعملکرد رهبر فعلی ج ا و مقایسه دو رهبر ج ا در مسئله عملگرایی پرداختم. 📺 ویدیو یوتیوب . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی نشست رونمایی کتاب "خردورزی در متن تاریخ" با ترجمه و تالیف میلاد نوری سخنرانان: میلاد نوری جواد حیدری اردشیر منصوری حسین شیخ رضایی محمد دهقان . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🖊 زیبایی شناسی سکوت:‏ ✍️ قربان عباسی @sokhanranihaa سکوت، نخستین زبانِ هستی است. پیش از واژه، پیش از نغمه، پیش از هر حرکتِ معنا، سکوت بود؛ بی‌کرانه ‏و ژرف، چون زمینه‌ای که از آن، صدا زاده می‌شود. در فلسفه‌ی هنر، سکوت نه فقدانِ گفتار، بلکه شکلی از ‏حضور است — حضوری که در غیابِ هیاهو، خویشتن را به‌راستی می‌نمایاند. سکوت، خلأ نیست؛ بلکه همان ‏فضای زنده‌ای است که معنا در آن تنفس می‌کند‎.‎ خلوت‌گزینی نیز از همین جنس است. کناره‌گیری از جمع، به معنای انکارِ جهان نیست، بلکه بازگشت به ‏سرچشمه‌ی درونیِ آن است. هنرمند، فیلسوف و عارف هر سه در خلوت به جوهرِ تجربه‌ی خود می‌رسند، ‏زیرا در سکوت، جهان دیگر بیرون از ما نیست؛ در ما نفوذ می‌کند. زیبایی‌شناسیِ سکوت و خلوت، به ما ‏یادآور می‌شود که زیبایی همیشه در حضورِ کاملِ صدا نیست، بلکه در فاصله‌ی میان دو نت، میان دو نگاه، ‏میان دو واژه می‌درخشد‎.‎ سکوت، هنرِ گوش‌دادن است؛ نه فقط به دیگری، بلکه به خودِ هستی‎.‎ ‎ در جهانِ پرهیاهوی مدرن، سکوت به مقاومت بدل شده است؛ مقاومتی علیه سیطره‌ی تصویر، زبان و مصرفِ ‏بی‌پایانِ معنا. در سکوت، ما از تملکِ جهان دست می‌کشیم و اجازه می‌دهیم که جهان، خود را به زبانِ ‏خویش بگوید. این سکوت، سکوتِ انفعال نیست، بلکه سکوتِ فعالِ حضور است؛ سکوتی که در آن، ‏گوش‌دادن جای گفتن را می‌گیرد و دیدن، بر داوری پیشی می‌جوید‎.‌‏ در زیبایی‌شناسیِ شرقی، سکوت ‏همواره منزلتِ قدسی داشته است. در ذن بودیسم، «موکو» یا سکوتِ هوشمند، راهی است برای درکِ ‏حقیقتِ ناب؛ در عرفانِ ایرانی، خلوت، شرطِ تجلی است . ‎ سکوت و خلوت، در این سنت‌ها نه عقب‌نشینی، بلکه شکلِ والای مکاشفه‌اند. هنرمند نیز، هرگاه به سکوت پناه ‏می‌برد، در پیِ بازگشت به سرچشمه‌ی خلاقیت است؛ جایی که زبان هنوز شکل نگرفته و معنا هنوز ‏دست‌نخورده است‎.‎ اما از دیدگاه فلسفه‌ی مدرن، سکوت، ساحتِ تراژیکِ انسانِ آگاه است. در تفکرِ هایدگر، زبان «خانه‌ی ‏هستی» است، اما سکوت، آن شکافِ ناپیدا درونِ این خانه است؛ همان جایی که هستی، از گفتار می‌گریزد تا ‏خود را در خاموشی بنمایاند‎. ‎هر گفتار راستین از دلِ سکوت آغاز می‌شود‎. ‎بدون سکوت، کلمه سطحی و ‏فرسوده می‌شود؛ بدون خلوت، اندیشه بدل به تکرار‎.‎ در هنر، سکوت گاه از هر فریادی رساتر است‎.‎ ‎ تابلوی نقاش، پیش از نخستین ضربه‌ی قلم‌مو، سکوتی سپید دارد؛ شاعر، پیش از نخستین واژه، خلوتی درون ‏دارد؛ موسیقی‌دان، میان نت‌ها، با وقفه‌های سنجیده، به سکوت اجازه می‌دهد که نفس بکشد. سکوت در هنر، ‏فضا می‌آفریند؛ فضا برای حضورِ بیننده، شنونده، یا خواننده‎. ‎زیبایی در سکوت، از جنسِ مشارکت است، نه ‏نمایش؛ از جنسِ تأمل است، نه هیجان‎.‎ در مقابل، خلوت گزینی هنرِ خویشتن‌شناسی است. انسانِ مدرن، گرفتارِ حضورِ بی‌وقفه در اجتماع، در ‏تصویر و در صدا، خویشتن را گم کرده است. خلوت، بازیابیِ این خویشتن است — لحظه‌ای که نگاه از ‏بیرون به درون بازمی‌گردد. این بازگشت، نه خودخواهی بلکه تطهیرِ ادراک است: ما از میانِ خلوت، جهان ‏را دوباره می‌بینیم، چون نخست خود را بازمی‌شناسیم‎.‎ اما سکوت و خلوت هر دو، دو وجهِ یک حقیقت‌اند: هر دو راهی‌اند به سویِ حضورِ ناب‎. ‎سکوت، کیفیتِ ‏زمان است؛ خلوت، کیفیتِ فضا. یکی، در درونِ دیگری می‌زید. در سکوت، ما به اعماقِ خود فرو می‌رویم؛ ‏در خلوت، جهان به اعماقِ ما؛ و در تلاقیِ این دو، لحظه‌ای از روشنی زاده می‌شود که در آن، زیبایی ‏بی‌واسطه تجربه می‌گردد — بی‌نام، بی‌قضاوت، بی‌صدا‎.‎ زیبایی‌شناسیِ سکوت، در نهایت، بازگشت به بی‌نیازی است؛ به حالتی که بودن، دیگر نیازمندِ تفسیر نیست. ‏سکوت یعنی رهایی از اضطرارِ معنا؛ خلوت یعنی یافتنِ معنا در خودِ حضور؛ و در این معنا، سکوت به مثابه‌ی ‏بالاترین شکلِ موسیقی است — موسیقیِ جهان، آن‌گاه که دیگر نیازی به نواختن ندارد‎.‎ شاید بتوان گفت‎: در جهانِ پرصدا، سکوت آخرین هنر است‎. و در عصرِ ازدحام، خلوت آخرین پناه‎. زیبایی، در نهایت، همان است که از دلِ این سکوت برمی‌خیزد‎ — نوری خاموش که به‌جای آنکه بتابد، می‌پاید‎. زیبایی‌ای که نه می‌گوید، نه می‌شنود، بلکه فقط هست ‎.‎ . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🖊حکمت درست زیستن را از تکامل بیاموزیم! ✍️ هادی صمدی @sokhanranihaa فصل دوازدهم، که از خوش‌بینانه‌ترین فصل‌های کتاب است، به کار اکسلراد، دانشمند علوم سیاسی، می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه همکاری و خوب بودن می‌توانند به عنوان استراتژی‌های تکاملی موفق، حتی در میان موجودات خودخواه، ظهور کنند. پارادوکس آدم‌های خوب در دنیای داروینی، آدم خوب فردی است که به دیگران کمک می‌کند و به نظر می‌رسد این رفتار دگردوستانه شانس بقای ژن‌های او را کاهش می‌دهد. اما داوکینز خوب بودن را به معنای فنی و خاصی تعریف می‌کند که آدم‌های خوب می‌توانند اول شوند. در بازی موسوم به معمای زندانی دو بازیکن به طور همزمان یکی از دو گزینه را انتخاب می‌کنند: همکاری یا خیانت. امتیازات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که چهار حالت بوجود می‌آید: وسوسه: اگر دیگران همکاری کنند، خیانت کردن بیشترین امتیاز را دارد. پاداش: همکاری متقابل امتیاز خوبی دارد اما نه به اندازه‌ی خیانت. مجازات: وقتی هر دو فرد خیانت کنند هر دو امتیاز پایینی می‌گیرند. امتیاز ساده‌لوح: بدترین امتیاز به کسی تعلق می‌گیرد، که در حالی که دیگری خیانت کرده، او همکاری کند. معما در اینجاست: از دیدگاه هر بازیکن، صرف‌نظر از اینکه دیگری چه تصمیمی بگیرد، بهترین حرکت همیشه خیانت است. در نتیجه، دو بازیکن ظاهراً منطقی همیشه به یکدیگر خیانت می‌کنند و هر دو به نتیجه ضعیفی (مجازات) می‌رسند، در حالی که اگر هر دو همکاری می‌کردند، می‌توانستند به نتیجه بسیار بهتری (پاداش) دست یابند. اما در معمای زندانی تکرارشونده، دو بازیکن بارها و بارها با یکدیگر روبه‌رو می‌شوند. این تکرار، «سایه‌ی آینده» را ایجاد می‌کند و به بازیکنان اجازه می‌دهد تا بر اساس حرکات قبلی حریف، اعتماد ایجاد کنند، تلافی کنند، یا ببخشند. هدف شکست دادن حریف نیست، بلکه کسب بیشترین امتیاز ممکن از راه همکاری با اوست. اکسلراد دو مسابقه کامپیوتری برگزار کرد و از متخصصان نظریه بازی‌ها خواست تا استراتژی‌های خود را برای این بازی تکراری ارسال کنند. استراتژی برنده در هر دو مسابقه، به طرز شگفت‌انگیزی ساده‌ترین استراتژی بود: «این به آن در» که توسط راپوپورت ارسال شده بود. قوانین آن بسیار ساده بود: در حرکت اول همکاری کن.  پس از آن، دقیقاً همان کاری را بکن که حریفت در حرکت قبلی انجام داد. اکسلراد سه ویژگی کلیدی این استراتژی برنده را شناسایی کرد: ۱. خوب بودن: هرگز اولین کسی نباشید که خیانت می‌کند. این ویژگی باعث می‌شود که بتوانید از مزایای همکاری متقابل طولانی‌مدت بهره‌مند شوید. ۲. تلافی‌جو بودن: اما اگر کسی به شما خیانت کرد بلافاصله به خیانت پاسخ دهید. این ویژگی از شما در برابر استثمار توسط استراتژی‌های «بدجنس» محافظت می‌کند. ۳. بخشنده بودن: اما کینه‌توزی هم نکنید. پس از یک بار تلافی، اگر حریف به همکاری بازگردد، کینه به دل نگیرید و بلافاصله به همکاری بازگردید. این ویژگی از گرفتار شدن در چرخه‌های طولانی و مخرب انتقام‌جویی جلوگیری می‌کند. از مسابقه تا تکامل اما مسابقه‌ای معمولی معیار خوبی برای موفقیت تکاملی نیست، زیرا موفقیت یک استراتژی به ترکیب استراتژی‌های رقیب بستگی دارد. بنابراین، اکسلراد یک «دور سوم» تکاملی را شبیه‌سازی کرد. او با جمعیتی متشکل از تمام استراتژی‌ها شروع کرد و اجازه داد تا در نسل‌های متوالی، مطابق منطق انتخاب طبیعی، استراتژی‌های موفق‌تر (که امتیاز بیشتری کسب می‌کردند) تکثیر شوند و استراتژی‌های ناموفق منقرض شوند. نتایج شگفت‌انگیز بود. استراتژی‌های «بدجنس» در ابتدا با استثمار استراتژی‌های «خوب» موفق بودند، اما به تدریج باعث نابودی قربانیان خود شدند و در نهایت خودشان نیز از بین رفتند. در نهایت، استراتژی‌های «خوب» و «تلافی‌جو» مانند استراتژیِ «این به آن در» غالب شدند. اگرچه «این به آن در» از نظر فنی یک استراتژی پایدار تکاملیِ کامل نیست، اما دارای نوعی پایداری سطح بالاتر است. یک جمعیت از «همیشه‌متقلب‌ها» نیز یک استراتژی پایدار تکاملی‌ست. جامعه می‌تواند در یکی از این دو حالت پایدار (خوب یا بدجنس) قفل شود. چگونه خوبی آغاز می‌شود؟ اما در بدو امر اگر یک جمعیت در حالت «بدجنس» گیر کرده باشد، چگونه می‌تواند به سمت حالت «خوب» حرکت کند؟ پاسخ در خوشه‌بندی نهفته است. حتی اگر استراتژی‌های خوب در کل جمعیت نادر باشند، به دلیل خویشاوندی ژنتیکی یا چسبندگی جمعیت (تمایل افراد به ماندن در نزدیکی محل تولد)، می‌توانند در گروه‌های محلی کوچک متمرکز شوند. در این خوشه‌های محلی، افراد خوب می‌توانند با یکدیگر تعامل داشته باشند، از مزایای همکاری متقابل بهره‌مند شوند، و به تدریج رشد کرده و گسترش یابند تا زمانی که کل جمعیت را فرا بگیرند. داوکینز نشان می‌دهد که چگونه، حتی با پیروی از قوانین ژن خودخواه، آدم‌های خوب می‌توانند در نهایت پیروز شوند. . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

✍️ افکار درون ذهنتان شخصیت شما را تعیین نمی‌کند. کارها و اعمال شماست که شما را تعریف می‌کند. 👤 گری جان بیشاپ #روجین 🌹

🔊فایل صوتی هادی قابل امیرالمؤمنین چهار سال و خورده ای حکومت کرد حتی یکبار برای محمد اقامه عزا نکرد . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی کاکایی تا کجا در بند علم باشیم . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی عبدالکریم سروش قرائت قلبی قرآن جلسه دوازدهم . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی فصل ایده ایران نشست هفتم: ایرانیان و خشونت پرهیزی - تاریخ برگزاری: 9 ژوئن 2024 - 20 خرداد 1403 . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی همایش «برای ایران، عبور از بحران» گفت‌وگویی ملی با حضور نخبگان باحضور: #مهدی_مطهرنیا #هادی_خانیکی #تهمورث_بشیریه #غلامرضا_امیرخانی #رسول_صفرآهنگ #محمدحسین_شریفان در آستانه پاییز ۱۴۰۴ 📺 ویدیو یوتیوب . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی فروپاشی رژیم پهلوی به روایت دربار با استناد به یادداشت‌های اسدالله علم سخنرانان: آقای دكتر رسول رئيس جعفری آقای دکتر فرشاد مومنی زمان: ۲:۳۶:۰۰ 🔻 شاید بارها این جمله را درباره هویدا در دادگاه شنیده‌اید که گفته است: «قیمت یک خودکار را ۱۳ سال ثابت نگاه داشتم»، یا این که بارها از زبان عوام شنیده‌اید که می‌گویند: «زمان شاه وضع بهتر بود» یا «مردم از خوشی زیاد انقلاب کردن» این دیدگاهها را با استناد به خاطرات اسدالله علم بازنگری می‌کنیم. . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🔊فایل صوتی امید و تاب‌آوری در زمانهٔ سخت با حضور: دکتر آذرخش مکری و دکتر جواد علاقبند راد وقتی روزگار سخت می‌شود، چطور امید را زنده نگه داریم و دوباره از جا بلند شویم؟ در این گفت‌وگوی ۹۰ دقیقه‌ای درباره‌ی راه‌های عمل‌گرایانه‌ی تقویت تاب‌آوری، مدیریت ذهن در بحران، و ساختن عادت‌های کوچکِ امیدبخش حرف می‌زنیم—بی‌نسخه‌های پیچیده، با گام‌های ساده و قابل‌اجرا. ۸ مهر ۱۴۰۴ ⏱️ مدت: ۹۰ دقیقه . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @ 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🖊 نامه‌ای که دیر رسید، فاجعه‌ای که سال‌هاست زود رسیده؛ نامه ۱۸۰ اقتصاددان، اما خیابان‌ها زودتر هشدار دادند: ایران کشوری که فقرش طبیعی نیست؛ مصنوعی است، صنعتی است، برنامه‌ریزی‌شده است ✍️حمید آصفی @sokhanranihaa ۱۸۰ اقتصاددان نامه نوشته‌اند، اما حقیقت این است که مردم ایران سال‌هاست با استخوان‌هایشان نامه نوشته‌اند، روی صورت‌هایی که ترک‌های فقر مثل شیار زمین خشکسالی‌زده پیداست، روی سفره‌هایی که آن‌قدر کوچک شده‌اند که وعده‌ها در هم ادغام شده‌اند و روی شناسنامه‌هایی که فقط نام دارند اما هیچ سهمی از این کشور نه. آن اقتصاددانان مؤدبانه گفته‌اند: «اصلاحات قیمتی را با فقرا تسویه نکنید»، اما اگر بخواهیم بدون روتوش حقیقت را بنویسیم، باید بگوییم: مردم دیگر تاب ندارند، نه تاب اصلاح قیمتی، نه تاب اصلاح سیاسی، نه تاب اصلاح صبر. در ایران امروز واژه «اصلاح» وقتی از دهان سیاست‌مداران بیرون می‌آید، باید دست را روی جیب گذاشت، هر بار که از «جراحی اقتصادی» حرف زده‌اند، مردم را بیهوش نکرده به اتاق عمل برده‌اند و جراح هم تازه‌کار بوده و با بدن مردم تمرین کرده است. حالا باز دولتی آمده و همان نسخه را می‌پیچد، اصلاحات بدون اصلاح‌کنندگان، بالا رفتن قیمت‌ها همراه با پایین رفتن شرم سیاست‌گذاران، حرف از شفافیت بودجه می‌زنند اما نه آن‌قدر که روشن شود چه کسانی سال‌هاست کشور را می‌چلانند. فقر در ایران دیگر یک پدیده اقتصادی نیست، یک سیاست است، در کشوری که بودجه‌اش شبیه سفره‌ای نابرابر پهن شده، بالا برای بالا، پایین برای پایین‌تر، حرف از عدالت شبیه این است که روی خرابه‌ای تابلوی «امنیت کامل» نصب کنند. همین‌هایی که امروز از اصلاح ساختار حرف می‌زنند، سازندگان همان ساختارند، همان‌ها که امروز نگران تورم‌اند، سال‌هاست با تورم زندگی می‌کنند، نه در سفره‌شان، در تیراژ ثروتشان، همان‌ها که امروز برای فقرا دل می‌سوزانند، فردا در جلسه خواهند گفت: «مردم مقاومت خوبی نشان داده‌اند، ادامه دهید.» طنز تلخ ماجرا اینجاست که فقر در ایران نتیجه اشتباه اقتصادی نیست، محصول طراحی سیاسی است، کشوری که میلیاردها دلار خرج ایدئولوژی می‌کند اما برای افزایش حقوق کارگر دکمه ماشین‌حسابش می‌لرزد. بودجه‌ای که می‌نویسند دفترچه راهنمای تولید رنج است، پرسش اصلی این نیست که بودجه چقدر کسری دارد، پرسش این است که چرا این کسری همیشه از همان سفره‌هایی جبران می‌شود که مردم در آن کسری نان دارند. اصلاح قیمت انرژی؟ باشد، فقط شما هم اصلاح کنید، اصلاح حقوق خودتان، اصلاح هزینه‌های نهادهای پرریخت‌وپاش، اصلاح رانت‌هایی که فقط در تاریکی می‌رویند، تا وقتی مردم یارانه بگیرند و قدرت‌مندان «رانتانه»، اصلاحات فقط اسم مستعار یک سیاست است، بردار از فقیر، بده به فقیرستیز. مردم نه با اصلاحات دشمنند و نه با واقعیت، دشمن تحقیرند، پدری که روزی نان سنگک را نصف می‌خرید، امروز از ترس قیمت، به لواش کوچ کرده است، این‌ها عدد نیستند، این‌ها زخم‌اند، ناله‌اند و شرمساری پنهان، و آن‌وقت مسئولان با جسارتی که فقط از بی‌خبری یا بی‌رحمی می‌آید، می‌گویند: «اصلاحات سخت است اما لازم.» نه، اصلاحات لازم است اما اگر بناست همیشه از یک سمت سخت باشد، اسمش اصلاح نیست، غارت قانونی است، همان غارتی که مردم را خسته نمي‌کند بلکه عصبانی می‌کند و این خطرناک‌ترین نقطه هر حکومتی است. نامه ۱۸۰ نفر تلنگر است، اما باید تبدیل به سند اتهام آینده شود، حرف اصلی آن‌ها این است: حکمرانی اگر نمی‌تواند فقرا را بالا ببرد، دست‌کم لگد هم نزند، اما در ایران سال‌هاست از این مرحله عبور کرده‌اند، دیگر فقط لگد نمی‌زنند، گاهی طوری لگد می‌زنند که فقیر جای خودش را هم فراموش کند. مردم نه عدالت ناممکن می‌خواهند و نه معجزه، فقط می‌گویند: کشور را زمین نزنید، همین، اما همین ساده‌ترین خواسته، سخت‌ترین کار ممکن برای سیاست‌مداران ما شده است. اگر این متن پیامی دارد، تنها یک جمله است: ایران کشوری نیست که فقرش طبیعی باشد، فقرش ساخته شده است، و تا زمانی که این ساختار پابرجاست، هر اصلاحی فقط تغییر دکوراسیون اتاق شکنجه است. تاریخ دیر یا زود خواهد نوشت که مردم ایران با فقر نجنگیدند، با سیاست فقرساز جنگیدند، و اگر پیروز شوند، نه از سر قدرت، از سر حق، و اگر حکمرانان درس نگیرند، مردم برایشان کلاس تاریخ برگزار خواهند کرد، کلاسی با شهریه سنگین: سقوط، فراموشی و قضاوت. این سرزمین سزاوار این اندازه تحقیر نیست، مردمش هم نیستند. . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @hooreechannel 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

🖊 گسست نسلی و عوامل دین‌گریزی ✍️ گفتاری از مصطفی معین درباره ویژگی‏‌های جمعیت جوان کشور 🔹  ۱۷ آذر ۱۴۰۴ 🔹 روزنامه هم‌میهن @sokhanranihaa 📌 تفاوت نسلی را می‌توان مدیریت کرد و از طریق گفت‌وگو همزبانی با این نسل پیدا کرد. اما آنچه که بد است و ابعاد جهانی دارد که ممکن است در کشور ما مقداری بیشتر هم باشد، گسست نسلی است. 📌 این واژه می‌گوید اختلال جدی هویتی، نگرشی، ارزشی و سبک زندگی بین نسل‌ها وجود دارد. احساس بی‌اعتمادی بین نسل‌ها در این مفهوم می‌گنجد و بیگانگی نسبت به نسل قبل و بالعکس هم وجود دارد؛ بدان معنی که هم پدر و مادرها نسبت به نسل قبل بیگانه هستند و هم فرزند با پدر و مادر خود. 📌 اینها در گفت‌وگو مشکل دارند، واژه‌های همدیگر را نمی‌فهند و در دنیای خود قرار دارند که همین منجر به این می‌‌شود که انتقال تجربه انجام نمی‌گیرد.  📌 یکی از حوزه‌های اصلی گسست نسلی نگرش به دین و دینداری است.  📌 دسترسی به فناوری‌های مجازی و شبکه‌های اجتماعی منجر به این می‌‌شود که نسل جدید آگاهی جهانی بیشتری پیدا کند و به همین دلیل تفاوت نسلی از نظر سبک زندگی، سیاست، مذهب و حتی موفقیت شغلی تغییر می‌کند 📌 یک مسئله دیگر تحولات سیاسی و تاریخی است. نسل اول تجربه انقلاب و جنگ تحمیلی را دارد و هویت آن‌ها مبتنی بر ایثار و ایدئولوژی انقلابی است. نسل جدید تجربه انقلاب را ندارد و با مسائلی مانند ایثار و مقاومت تا آخر بیگانه است 📌 آن‌ها احساس می‌کنند که در جامعه دیده، شنیده و یا فهمیده نمی‎شوند و البته دغدغه‌های معیشتی، آزادی‌های فردی و اجتماعی را نیز دارند. 📌 خانواده از جایگاه قبلی خود افول کرده است و آن حالت پدرسالاری دیگر وجود ندارد و یا خیلی ضعیف شده است. استقلال جوانان در انتخاب مسیر زندگی در ازدواج، تحصیل، شغل و... تغییر کرده است. الان شاهد تاخیر در امر ازدواج هستیم، فرزندآوری کمتر شده است و ازدواج سفید و غیررسمی و غیرمشروع حتی عادی شده است. 📌 این منجر به ایجاد تنش بین نسل‌ها می‌شود؛ نه ما آن‌ها را قبول داریم و نه آن‌ها ما را قبول دارند. 📌 مسئله اقتصاد، تورم چهل‌واندی ساله، بیکاری و گرانی مسکن مزید بر علت شده و باعث ایجاد ناامیدی و بی‌اعتمادی جوانان به ساختارهای موجود شده است و گاهی این نارضایتی و یا ناامیدی تبدیل به تقابل با ارزش‌های نسل‌های قبلی شده است 📌 بنیان‌های ارزشی دچار تغییر شده است که بر روی آن حساس هستیم؛ از جمله اعتقادات دینی، باور به وطن و... در شکل‌گیری گسست نسلی هم نسل قدیم و هم نسل جدید نقش دارند. 📌 در نسل قبل با جزمیت می‌خواهیم فرزندان ما، مانند خودمان باشند در صورتی که تکامل انسان اینگونه نیست که همه باید مانند هم باشند. 📌 ما نباید به انطباق بین‌نسلی تاکید کنیم و حال آنکه از ارزش‌ها دفاع تحکمی می‌کنیم. 📌 ما با نسل‌ها ناهمزبانی داریم و واژه‌های همدیگر را نمی‌فهیم، در صورتی که از آن‌ها لغزشی ببینیم سعه‌صدر نداریم و برخورد ما با آن‌ها سخت و قاطعانه است. بعضی نیز با سکوت و بی‌تفاوتی با این گسست تقابل می‌کنند که این کار صحیحی نیست چراکه پدر و مادرها نقش تربیتی دارند. 📌 نسل جدید نیز از از نظر هویت‌یابی در دوران گذار هستند و ناپختگی فکری دارند، رویکرد احساساتی دارند و افراط و تفریط در تصمیم‌های آن‌ها وجود دارد 📌 آموزش دینی باید از شکل سنتی و نسل‌گرایانه به سمت ارائه دیدگاه‌های تطبیقی، فلسفی و پرسش‌محور برود. شیوه تبلیغات در دینداری مذهبی مسئله دیگی است که بسیار تکراری و قدیمی است که باید از سوی حکومت به آنها توجه شود. 📌 کاهش سختگیری دینی، انعطاف‌پذیری در مورد پوشش، ایجاد فضای باز برای اندیشه‌های دینی متنوع از دیگر مواردی است که باید در نظر گرفته شود.  📌 نقش علما و روشنفکران در اندیشه دینی و نخبگان دانشگاهی مسئله دیگری است که باید به آن توجه شود. روشنفکران می‌توانند هم عامل تشدیدکننده شکاف و گسست بین نسلی و هم پل ارتباطی بین نسل‌ها و ارزش‌های سنتی و مدرن باشند. 📌 انتظار دیگر از نخبگان این است که باید ساختار قدرت را نقد کنند و بگویند که پیوند زدن دین و سیاست، که جوابی نگرفت، نباید ادامه پیدا کند و تاکید کنند که ما نیازمند اصلاحات ساختاری هستیم و باید تولیداتی جایگزین شود که نسبت بین دین و نیاز زمانه ما را در نظر بگیرد و بین آنها پیوند ایجاد کند. 📌 ادامه اینجا . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @Bonyadbazargan 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹