توئیتیسم | 𝗧𝘄𝗲𝗲𝘁𝗶𝘀𝗺𝗲

نیمه گمشده من

یه‌جا خوندم نوشته بود: «انسان وقتی با هم‌سطح خودش رابطه برقرار نکنه، فرسوده می‌شه» و واقعاً هم همین‌طوره. چیزی که ما اسمشو «رابطه» می‌ذاریم، فقط با کسی معنا پیدا می‌کنه که انرژی و سازگاری روانی‌ش با ما هم‌تراز باشه، در غیر این‌صورت چیزی جز بار و رنج مضاعف نخواهد بود...

انتظار یک حالت ذهنی است. این مبتنی بر تمایل به بودن در آینده است. شما نمی خواهید در حال زندگی کنید. شما به آنچه دارید راضی نیستید، می خواهید آنچه را ندارید تصاحب کنید. هنگامی که منتظر چیزی هستید، ناخودآگاه یک تضاد درونی بین وضعیت اینجا و اکنون که برای شما مناسب نیست و آینده خیالی که در آرزوی آن هستید ایجاد می کنید. در نتیجه زمان حال را از دست می دهید و در نتیجه کیفیت زندگی خود را به طور غیر قابل تصوری کاهش می دهید.

اشکالی نداره که چقدر سخت تلاش کردی همیشه چیزا اونجوری که تو میخوای پیش نمیره.. تو ممکنه یه نفرو از دست بدی که فکر می‌کردی عشقِ زندگیته.. ممکنه دوستایی رو از دست بدی که فکر می‌کردی همیشه کنارت می‌مونن. تو ممکنه قسمت های از خودت رو از دست بدی که هیچوقت فکر نمیکردی از دستشون بدی.. ولی قبلا از اینکه متوجه اش بشی عشق جدیدی وارد میشه.. دوستای بهتری در کنارت قرار میگیرن.. و یک خودِ قوی تر و عاقل تر روبروی آینه روبروت قرار میگیره ‌

ولی من عاشق این ورژن از خودمم که رها کردن رو خیلی خوب بلده، به ورودی‌های ذهن و روحش اهمیت میده، اولویت اولش آرامش و حال خوبشه، از دیگران دیگه توقع و انتظاری نداره، و برای وجود و احساسش بیشترین ارزش رو قائله.

یه استادی یه بار گفت: اگه لحظه‌ای مکث کنی و با دقت به اطرافت نگاه بندازی، می‌فهمی که بیشتر نعمت‌های واقعی زندگی رایگانن. نفس کشیدن، اون دم و بازدمی که بی‌منت در جریانِ زندگی جاریه… تماشای آسمون آبی، شنیدن صدای پرنده‌ها، لمس گرمای آفتاب روی پوستت، بوی خاک بعد از بارون… همه‌شون بی‌هزینه‌ان، ولی پر از ارزش و معنا. ما آدم‌ها گاهی اون‌قدر درگیر دغدغه‌ها و روزمرگی‌ها می‌شیم که فراموش می‌کنیم چقدر چیزهای ساده می‌تونن عمیقاً خوشحال‌مون کنن. یه لبخند، یه نگاه مهربون، یه لحظه سکوت در دل طبیعت… این‌ها هم نعمتن، و هم رایگان. اگه چشم‌هامون رو با دل‌مون همراه کنیم، می‌تونیم زیبایی‌هایی رو ببینیم که همیشه جلو چشم‌مون بودن، ولی هیچ‌وقت واقعاً ندیدیمشون. به قول آندره ژید: «عظمت در نگاه توست، نه در آنچه به آن می‌نگری.» یعنی جهان همون‌قدر زیباست که نگاه تو بتونه زیبایی رو درش ببینه. پس شاید وقتشه گاهی به جای دویدن، وایسیم… نفس بکشیم، نگاه کنیم، و شکرگزار باشیم برای همه اون چیزهایی که بی‌صدا، بی‌ادعا، و بی‌هزینه، زندگی‌مون رو غنی‌تر می‌کنن.

گاهی از دست دادن، شکل دیگر نجات است ما فکر می‌کنیم اگر محکم‌تر بچسبیم، نجات پیدا می‌کنیم اما حقیقت این است که بعضی نجات‌ها فقط در دلِ رها کردن اتفاق می‌افتند. گاهی باید اجازه بدهی چیزهایی که تمام شده‌اند، تمام بمانند آدم‌هایی که قرار نبود تا آخر راه بمانند، خاطراتی که دیگر جای زندگی در تو ندارند، و قایق‌هایی که دیگر طاقتِ موج‌های مسیرت را ندارند… درد دارد؟ بله.اما هر دردی، مرگ نیست بعضی دردها تولدند تولد تو، پس از فرو ریختن تمام چیزهایی که فکر می‌کردی بدونشان نمی‌توانی نفس بکشی. یاد بگیر از چیزی که تو را جا گذاشته، نرنجی برخی نبودن‌ها، فقط نبودن نیستند علامتی‌اند از طرف جهان، که: «تا وقتی دستت پر است، نمی‌توانی چیزی نو بگیری.» آدم‌ها نمی‌مانند، فصل‌ها عوض می‌شوند، داستان‌ها تمام می‌شوند و این هیچ ربطی به بد بودن تو ندارد. این فقط یعنی: زمان آن رسیده که سبک شوی.

من همه را رها کردم

هر مهمی یه روز بی اهمیت میشه ‏فقط صبر لازمه !

چطوری تونستم از چرخه ی اضطراب بیام بیرون و کنترل زندگیمو به دست بگیرم؟

دیسیپلین داشتن تضمین نمیکنه موفق بشی،ولی نداشتنش تضمین میکنه میبازی! دیدی بعضی آدما اوایل کارشون میترکونن ولی بعد هرچی رفته رفته میرن جلو شکستای سنگین میخورن؟! یکی از مهم ترین علت های این موضوع نظم و استمرار نداشتنه!

⭕️ ‌نادیده گرفتن خود شامل موارد زیر می شود: ۱. وقتی اذیت میشی ولی چیزی نمیگی(طرحواره بازداری هیجانی) ۲. بابت چیزهایی که تقصیر تو نبوده دائم عذرخواهی میکنی(نقص/شرم) ۳. برای اینکه بقیه خوششون بیاد خود واقعیت رو مخفی میکنی(پذیرش جویی/جلب توجه) ۴. وقتی دلت میخواد «نه» بگی ولی «بله» میگی(اطاعت) ۵. فقط وقتی ناراحتن یا کارت دارن یاد تو میوفتن ولی تو بازهم به یادشونی(ایثار) ۶. براساس ارزش‌های خودت عمل و زندگی نمیکنی(اطاعت) ۷. وقتی بقیه خط قرمزات رو رد میکنن و تو ساکت میمونی(بازداری هیجانی) ۸. همه تلاشت اینه که همه رو از خودت راضی نگه داری.(ایثار) + وقتی خودمون رو نادیده میگیریم به بقیه این حس رو میدیم که وجود ما ارزشمند نیست. درحالی که وجود ما ارزشمند و لایق دریافت عشق و محبت هست.

میدونم روزهایی که داره میگذره گاهی خاکستریه، گاهی سیاه سیاه... میدونم گم شده راه رسیدن به رویاهامون... گم شده حس شیرین آرامش... میدونم این زندگی غمباد گرفته و لبخندهامون خیلی وقته که افسرده شدن! ولی اینم میدونم خدا کنجِ دل من یه جوونه امید کاشته! به امید که هرروز بیخ گوشم میگه: بمون و بجنگ که نزدیکه اون سپیده دم رویایی! بمون و بجنگ که نزدیکه اون بهار سبز بعد پاییز! نزدیکه اون طلوع خورشید... تو فقط بمون و بجنگ

عمر کوتاهه و چیزی که از ما می‌مونه، همون حس‌ها و لحظه‌هاییه که واقعاً زندگی کردیم. خیلی وقت‌ها درگیر گذشته و آینده می‌شیم و از حال غافل می‌مونیم. اما خوشبختی درست همین‌جاست؛ توی همین ثانیه، توی همین دم و بازدمی که الان داریم. بهتر نیست به جای ترس و دل‌مشغولی، از ثانیه‌هایی که داریم، لذت ببریم؟ لحظه‌هایی که بارها شنیدیم؛ باید قدرشون رو بدونیم اما کمتر جدی گرفتیم. این بار بیایم واقعاً عمل کنیم؛ برای رسیدن به آرامش، به جای عجله برای فردا یا حسرت دیروز، از همین "اکنون" لذت ببریم. حتی از ساده‌ترین چیزها؛ مثل گرمای لیوانی که توی دستمونه یا تماشای پرواز یک پرنده در آسمون...

هر ذهنی لایق آرامشه، و هر دلی، ارزش همراهی داره. دل‌هایی که زخمی‌اند، بیش از همه لایق مراقبت‌اند. التیام روان، جایی برای شنیدن، درک شدن، و رشد درون... آنلاین و همدل، برای تو.

تقلب های عالی برای سلامت روان که تا حالا حواست بهشون نبوده

هی ذخیره کردن چیزای خوب برای “یه روزی” رو بذار کنار: • اون شمع گرون‌قیمت رو روشن کن • برای دوستات وقت بذار • عطری که نگه داشته بودی رو استفاده کن • بهشون بگو چه حسی داری • کتابای روی میز کنار تختتو بخون • غروب آفتابو تماشا کن • اون دوره‌ی آنلاین رو بردار • لباست که خیلی دوسش داری رو توی یه دوشنبه‌ی عادی بپوش

رویاتو باور داشته باش ☕🌙

گره بعضی مشکلات رو هیچوقت نمی‌شه باز کرد، باید رهاشون کنی